Tag: vendet

  • ‘Rusia s’ka plane për të sulmuar NATO-n’/ Moska: Nëse strategët e aleancës janë aq të çmendur sa të sulmojnë…

    ‘Rusia s’ka plane për të sulmuar NATO-n’/ Moska: Nëse strategët e aleancës janë aq të çmendur sa të sulmojnë…

    Moska nuk ka plane për të sulmuar vendet e NATO-s, por po merr masa për të siguruar sigurinë kombëtare dhe për t’u siguruar që është e përgatitur për çdo zhvillim, tha zëdhënësja e Ministrisë së Jashtme ruse, Maria Zakharova.

    “Do ta përsërisim vazhdimisht se nuk kemi plane për të sulmuar vendet e NATO-s. Megjithatë, Rusia tashmë po merr të gjitha masat e nevojshme për të siguruar sigurinë, ndërsa aleanca po ndërton praninë e saj ushtarake pranë kufijve rusë”, theksoi ajo në një konferencë për shtyp.

    “Shkurt, ne jemi të përgatitur për çdo zhvillim, por ne i japim përparësi paqes, miqësisë dhe bashkëpunimit të barabartë”, shtoi Zakharova.

    Sipas diplomates, deklaratat që zyrtarët e shteteve anëtare të NATO-s bëjnë mbi këtë çështje, duket se janë pjesë e “një fushate të orkestruar për të indoktrinuar popullsinë e tyre, për të mbjellë frikë dhe për t’i mësuar njerëzit me idenë se një konflikt me Rusinë është i pashmangshëm, me qëllim që të justifikojnë llogaritjet e tyre të gabuara, gabimet dhe madje edhe krimet, dhe të shpjegojnë proceset katastrofike ekonomike që po zhvillohen aktualisht në vendet e tyre, si dhe për t’i shpëtuar çdo përgjegjësie”, vuri në dukje ajo.

    “Nëse strategët e NATO-s janë aq të çmendur sa të vendosin të sulmojnë Rusinë, ata nuk duhet të kenë dyshim se ne do të përgjigjemi duke përdorur çdo aftësi që kemi, diçka që udhëheqja ruse e ka thënë vazhdimisht”, përfundoi zëdhënësja e Ministrisë së Jashtme./ TASS.

  • 100 qytetet më të mira/ Shqipëria s’figuron gjëkundi

    100 qytetet më të mira/ Shqipëria s’figuron gjëkundi

    Raporti Vjetor i Qyteteve më të Mira në Botë i Resonance Consultancy, një nga më të njohurit në botë për sa i përket vlerësimit të qendrave urbane, u botua përsëri këtë vit, duke nxjerrë në pah qytetet që kombinojnë në mënyrë ideale cilësinë e jetës, atraktivitetin dhe dinamikën ekonomike.
    Lista që i përgjigjet pyetjes “në cilin qytet do të jetoja, punoja dhe udhëtoja i lumtur?” nuk përfshin Shqipërinë, edhe pse çuditërisht në të janë qytete me emër jo të mirë si medelini në Kolumbi apo Meksiko. Asnjë nga qytetet shqiptare nuk renditet në 100-she, madje as Tirana.
    Renditja shqyrtoi më shumë se 270 qytete me një popullsi prej mbi një milion, sipas Forbes. Metodologjia bazohet në qindra tregues : aeroporte, infrastrukturë, kulturë, jetë nate, prani korporatash, zhvillim ekonomik, mjedis dhe madje edhe trende të mediave sociale.
    Gjithashtu, ajo përfshiu 21,000 përgjigje anketash nga 30 vende, dhe këtë vit shtoi të dhëna nga platforma kineze si Weibo dhe Xiaohongshu për të kapur “mendime autentike lokale”.
    Qytetet vlerësohen duke përdorur Vendin e Fuqisë, i cili shqyrton tre dimensione:
    Jetesa : ajër i pastër, ecje, shëndet, standard jetese.
    Dashuri : popullaritet në Google Trends dhe TikTok, muze, argëtim, kulturë.
    Prosperiteti : ekonomia, kompanitë e mëdha, papunësia, ekosistemi i biznesit.
    Londra: Qyteti më i mirë në botë për të 11-tin vit
    Kryeqyteti britanik mbetet në krye. Ai renditet i pari në botë për aeroportet dhe kompanitë e mëdha, ndërsa në përgjithësi merr rezultate të larta për prosperitetin, atraktivitetin dhe cilësinë e jetës.
    Londra po rimëkëmbet në mënyrë dinamike pas pandemisë: vetëm në vitin 2024, shpenzimet e vizitorëve ndërkombëtarë arritën në 22 miliardë dollarë, duke tejkaluar Nju Jorkun dhe Dubain. Në të njëjtën kohë, ajo mbetet një qendër teknologjie dhe gastronomie me një numër rekord restorantesh Michelin, ndërsa tërheq blerës amerikanë për prona banimi dhe komerciale.
    Nju Jorku: Qyteti më i mirë amerikan
    Në vendin e dytë në botë gjejmë Nju Jorkun , i cili këtë vit e tejkalon Parisin.
    Qyteti po lulëzon ekonomikisht dhe renditet ndër më të mirët për teatrot, koncertet dhe muzetë. Projektet e infrastrukturës – nga përmirësimet e aeroporteve te hapësirat e reja të gjelbra – po e riformësojnë metropolin për dekadën e ardhshme.
    Pesë më të mirët
    Qytetet që plotësojnë 5 vendet e para janë:
    Parisi – me investime të gjera për shkak të Lojërave Olimpike dhe një industri të fortë turizmi që pritet të arrijë 50 miliardë dollarë deri në vitin 2032.
    Tokio – siguri, gastronomi dhe dizajn urban i patëmetë, me numër rekord vizitorësh ndërkombëtarë.
    Madridi – një rritje e madhe nga vendi i 13-të i vitit të kaluar falë rigjenerimit të qëndrueshëm të qytetit dhe përdorimit të hapësirave dhe parqeve.
    Imazhi për SHBA-në
    Përveç Nju Jorkut, vetëm Los Anxhelosi hyn në 20 vendet e para (vendi i 12-të).
    Ja ku janë:
    -Miami (26)
    -San Francisko (28)
    -Çikago (35)
    -Denveri, Austini dhe Baltimori në 100 vendet e para
    Edhe pse qytetet amerikane ende kanë vrull, anketa tregon një rënie të dëshirës ndërkombëtare për të vizituar, e cila është e lidhur – siç raporton Ipsos – me besimin e reduktuar në markat amerikane.
    Ngritja e Azisë
    Dhe ka një surprizë: Azia! Ky kontinent po e ngushton shpejt hendekun me Evropën, me shumë qytete që “po shënojnë rritje” për shkak të rikthimit të fortë të turizmit: Tokio (4), Singapori (6), Sidnei (11), Seuli (13), Pekini (15), Shangai (16), Hong Kongu (19) , ndërsa Stambolli mbyll 20 vendet e para.
    Lista e detajuar e 100 qyteteve më të mira në botë:
    -Londër, Mbretëria e Bashkuar
    -Nju Jork, SHBA
    -Paris, Francë
    -Tokio, Japoni
    -Madrid, Spanjë
    -Singapor
    -Romë, Itali
    -Dubai, Emiratet e Bashkuara Arabe
    -Berlin, Gjermani
    -Barcelonë, Spanjë
    -Sidnei, Australi
    -Los Anxhelos, SHBA
    -Seul, Koreja e Jugut
    -Amsterdam, Holandë
    -Pekin, Kinë
    -Shangai, Kinë
    -Toronto, Kanada
    -Sao Paulo, Brazil
    -Hong Kong, Kinë
    -Stamboll, Turqi
    -Melbourne, Australi
    -Bangkok, Tajlandë
    -Osaka, Japoni
    -Oslo, Norvegji
    -Stokholm, Suedi
    -Miami, SHBA
    -Vjenë, Austri
    -San Francisko, SHBA
    -Bengaluru, Indi
    -Qyteti i Meksikos, Meksikë
    -Mynih, Gjermani
    -Dublin, Irlandë
    -Kopenhagen, Danimarkë
    -Cyrih, Zvicër
    -Çikago, SHBA
    -Milano, Itali
    -Lisbonë, Portugali
    -Pragë, Republika Çeke
    -Buenos Aires, Argjentinë
    -Mumbai, Indi
    -Vankuver, Kanada
    -Rio de Janeiro, Brazil
    -Varshavë, Poloni
    -Hamburg, Gjermani
    -Shenzhen, Kinë
    -Montreal, Kanada
    -Budapest, Hungari
    -Bruksel, Belgjikë
    -Riad, Arabi Saudite
    -Kuala Lumpur, Malajzi
    -Bogota, Kolumbi
    -Guangzhou, Kinë
    -Xhakarta, Indonezi
    -Delhi, Indi
    -Las Vegas, SHBA
    -Boston, SHBA
    -Uashington, SHBA
    -Hjuston, SHBA
    -Auckland, Zelanda e Re
    -San Jose, SHBA
    -Helsinki, Finlandë
    -Orlando, SHBA
    -Taipei, Tajvan
    -Frankfurt, Gjermani
    -Lima, Peru
    -Atlanta, SHBA
    -Seattle, SHBA
    -Perth, Australi
    -Mançester, Mbretëria e Bashkuar
    -Kejptaun, Afrika e Jugut
    -Krakovë, Poloni
    -Valencia, Spanjë
    -Otavë, Kanada
    -Athinë, Greqi
    -Santiago, Kili
    -Medellin, Kolumbi
    -Këln, Gjermani
    -Dallas, SHBA
    -Brisbane, Australi
    -Hangzhou, Kinë
    -San Diego, SHBA
    -Hyderabad, Indi
    -Çengdu, Kinë
    -Denver, SHBA
    -Kalgari, Kanada
    -Abu Dhabi, Emiratet e Bashkuara Arabe
    -Austin, SHBA
    -Filadelfia, SHBA
    -Baltimore, SHBA
    -Shtutgart, Gjermani
    -Roterdam, Holandë
    -Lion, Francë
    -Ruhr, Gjermani
    -Busan, Koreja e Jugut
    -Dusseldorf, Gjermani
    -Mekë, Arabi Saudite
    -Porto, Portugali
    -Bukuresht, Rumani
    -Birmingham, Mbretëria e Bashkuar
    -Doha, Katar

  • Konferenca e Brazilit: Ndryshimi i klimës ka të bëjë me të ardhmen e njerëzimit

    Konferenca e Brazilit: Ndryshimi i klimës ka të bëjë me të ardhmen e njerëzimit

    Konferenca e 30-të e Palëve të Konventës Kornizë të Kombeve të Bashkuara për Ndryshimet Klimatike (COP30) po mbahet në Belem të Brazilit nga 10 deri më 21 nëntor dhe është konferenca e parë shumëpalëshe mbi qeverisjen e klimës dhjetë vjet pas nënshkrimit të Marrëveshjes së Parisit.
    Konferenca u propozua nga qeveria braziliane më 26 maj 2023 dhe u miratua nga Kombet e Bashkuara. Gjatë konferencës, Brazili e zhvendosi përkohësisht kryeqytetin e tij në Belem si një gjest angazhimi. Deri në tetor të këtij viti, 125 vende kishin paraqitur ose përditësuar Kontributet e tyre të Përcaktuara në Shkallë Kombëtare, duke mbuluar gati 80 % të vëllimit të lëshimit global të gazrave serrë. Vendi organizator, Brazili, njoftoi më 13 tetor angazhimin për të arritur një shpyllëzim të paligjshëm zero deri në vitin 2030 dhe një ulje të lëshimit neto të gazrave serrë nga 59 % në 67 % në vitin 2035, në krahasim me nivelin e vitit 2005. Sekretari i Përgjithshëm i OKB-së, Antonio Guterres, u bëri thirrje vendeve të shtojnë 1 122 gigavatë kapacitet të energjisë së përtëritshme çdo vit duke filluar që nga sivjet
    Presidenti i konferencës, André Corrêa do Lago, theksoi se vendet e Veriut Global kanë humbur entuziazmin e duhur për përballimin e krizës klimatike, ndërsa vendet e Jugut Global po bëjnë përparim të vazhdueshëm dhe Kina po ofron zgjidhje që u sjellin dobi të gjitha vendeve. Sipas disa komenteve mediatike, Kina tashmë i ka përmbushur ose është gati t’i tejkalojë shumicën e angazhimeve të bëra dhjetë vjet më parë dhe po e shpëton Marrëveshjen e Parisit, teksa vendet në zhvillim tani i kanë zëvendësuar ato të zhvilluara si forca kryesore në çështjen e përballimit të ndryshimeve klimatike.
    Lidhur me këtë, zëdhënësi i MPJK -së Guo Jiakun-i vuri në dukje që ky vit shënon 10-vjetorin e arritjes së Marrëveshjes së Parisit dhe qeverisja globale e klimës ka hyrë në një fazë kritike. Kina merr pjesë aktive dhe udhëheq qeverisjen globale të klimës, duke mbështetur fuqimisht Brazilin si vend organizator i COP30. Ding Xuexiang, i dërguari i posaçëm i presidentit kinez Xi Jinping dhe zv.kryeministër i Kinës, mori pjesë në Samitin e Klimës në Belem dhe mbajti një fjalim, duke dërguar një sinjal të fortë për ndjekjen e drejtimit të duhur, zbatimin e veprimeve konkrete dhe thellimin e bashkëpunimit të hapur, për arritjen e suksesit të kësaj konference.
    Zëdhënësi i diplomacisë kineze theksoi që ndryshimi i klimës ka të bëjë me të ardhmen e përbashkët të njerëzimit. “Si Jugu, ashtu edhe Veriu Global, si vendet në zhvillim, ashtu edhe vendet e zhvilluara, ne jemi të gjithë në të njëjtën barkë, dhe bashkëpunimi e veprimet e përbashkëta janë e vetmja rruqëdalje. Kina është një ‘vepruese’ në përballimin e ndryshimeve klimatike.

  • Shqiptarët punojnë më shumë se europianët, por fitojnë më pak

    Shqiptarët punojnë më shumë se europianët, por fitojnë më pak

    Shqiptarët punojnë mesatarisht 41.4 orë në javë, sipas raportit më të fundit të Organizatës Ndërkombëtare të Punës (OIT).
    Ky nivel e pozicionon Shqipërinë ndër vendet me orë të gjata pune, një tregues që reflekton angazhim të lartë në tregun e punës, por që njëkohësisht ngre shqetësime për balancën mes jetës profesionale dhe asaj personale, si dhe për nivelin e produktivitetit.
    Në nivel global, orët mesatare të punës variojnë nga 30 deri në 54 orë në javë.Në krye të listës qëndrojnë Butani (54.5 orë), Sudani (50.8 orë) dhe Emiratet e Bashkuara Arabe (48.4 orë), vende që kryesisht kanë ekonomi në zhvillim dhe mbështeten te puna manuale apo shërbimet, ku oraret e gjata janë të zakonshme.
    Ndërkohë vendet e zhvilluara si Gjermania, Franca dhe Britania e Madhe regjistrojnë mesatarisht rreth 31 orë pune në javë, por me produktivitete shumë më të lartë. Këto vende, kryesisht ekonomi në zhvillim, karakterizohen nga puna manuale dhe aktivitetet e shërbimeve, ku oraret e gjata dhe kushtet intensive të punës janë të zakonshme.
    Në rajonin e Ballkanit, Mali i Zi kryeson me 44.2 orë pune në javë, i ndjekur nga Shqipëria (41.4 orë) dhe Bosnja e Hercegovina (40.8 orë). Këto vende ndajnë një strukturë të ngjashme ekonomike, me punësim të përqendruar në sektorë si ndërtimi, turizmi dhe tregtia, ku orët e punës shpesh tejkalojnë mesataren europiane.
    Raporti i OIT nënvizon se, ndonëse orët e gjata të punës mund të tregojnë përkushtim dhe nevojë për të ardhura më të larta, ato shpesh lidhen me produktivitet më të ulët dhe cilësi më të dobët të jetës.
    Në këtë mënyrë, sfida për Shqipërinë dhe vendet e rajonit mbetet rritja e produktivitetit dhe përmirësimi i kushteve të punës, në mënyrë që zhvillimi ekonomik të shoqërohet me mirëqenie dhe standarde më të mira jetese.

  • Raporti i OIT, sa orë në javë punojnë shqiptarët dhe krahasimi me vendet e tjera

    Raporti i OIT, sa orë në javë punojnë shqiptarët dhe krahasimi me vendet e tjera

    Shqiptarët punojnë mesatarisht 41.4 orë në javë, sipas raportit më të fundit të Organizatës Ndërkombëtare të Punës (OIT). Kjo e rendit Shqipërinë ndër vendet me orë të gjata të punës, duke reflektuar një nivel të lartë angazhimi në tregun e punës, por njëkohësisht duke nxjerrë në pah sfida strukturore lidhur me produktivitetin dhe balancën mes jetës personale dhe punës.
    Në nivel global, orët e punës variojnë nga 30 deri në 54 orë në javë. Në krye të listës janë Butani me 54.5 orë, Sudani me 50.8 orë dhe Emiratet e Bashkuara Arabe me 48.4 orë. Këto vende, kryesisht ekonomi në zhvillim, karakterizohen nga puna manuale dhe aktivitetet e shërbimeve, ku oraret e gjata dhe kushtet intensive të punës janë të zakonshme.
    Ndërkohë, vendet e zhvilluara ekonomike si Gjermania, Franca dhe Britania e Madhe shënojnë mesatarisht 31 orë pune në javë, por me produktivitet shumë më të lartë. Në Ballkan, Mali i Zi mban vendin e parë me 44.2 orë pune në javë, i ndjekur nga Shqipëria me 41.4 orë dhe Bosnja e Hercegovina me 40.8 orë.
    Këto vende tregojnë një profil të ngjashëm ekonomik, me punësim të lartë në sektorë si ndërtimi, turizmi dhe tregtia, ku orët e punës zakonisht tejkalojnë mesataren europiane.

  • Ndihma e re për emigracionin nga BE-ja, ja kush përfiton

    Ndihma e re për emigracionin nga BE-ja, ja kush përfiton

    Komisioni Evropian ka publikuar të martën listën e vendeve që do të përfitojnë ndihmë nga Bashkimi Evropian për menaxhimin e flukseve migratore, si dhe atyre që do të kontribuojnë financiarisht ose logjistikisht në këtë proces.

    Sipas nismës së re “Solidarity Pool”, shumica e vendeve anëtare të BE-së do të ndihmojnë shtetet që përballen me presione të larta migratore, qoftë përmes pranimit të azilkërkuesve nga vendet e mbingarkuara, ose përmes mbështetjes financiare e operative.

    Komisioni ka njohur Greqinë, Qipron, Spanjën dhe Italinë si shtete nën “presion të theksuar migrator”, për shkak të rritjes së ndjeshme të emigrantëve gjatë vitit të fundit. Këto vende do të kenë të drejtë për ndihmë nga fondi i solidaritetit duke filluar nga mesi i vitit 2026.

    Në fjalën e tij, Komisioneri për Punët e Brendshme, Magnus Brunner, theksoi se zbatimi i kuadrit të ri të migracionit është një proces që kërkon “ekuilibër mes solidaritetit dhe përgjegjësisë”.

    “Çdo hap duhet të ecë paralelisht me tjetrin”, u shpreh ai, duke theksuar se vendet që përballen me presion joproporcional do të trajtohen ndryshe.

    Ndërkohë, Komisioni ka njohur gjithashtu se Bulgaria, Çekia, Estonia, Kroacia, Austria dhe Polonia po përballen me “situata të rëndësishme migratore” për shkak të flukseve të vazhdueshme gjatë pesë viteve të fundit. Kjo do t’u lejojë atyre të kërkojnë ulje ose përjashtim të pjesshëm nga kontributet e tyre në mekanizmin e solidaritetit, gjashtë muaj pas hyrjes në fuqi të skemës.

    Sipas Politico, Komisioni ka identifikuar gjithashtu Belgjikën, Bullgarinë, Gjermaninë, Estoninë, Irlandën, Francën, Kroacinë, Letoninë, Lituaninë, Holandën, Poloninë dhe Finlandën si vende që rrezikojnë të përballen me presion migrator gjatë vitit të ardhshëm. Këto vende nuk do të përjashtohen nga detyrimet në vitin 2026, por janë “pranë pragut” për përjashtim në të ardhmen.

    Klasifikimi “në rrezik” bazohet në disa kritere: numri i lartë i mbërritjeve, kapacitetet e tejngarkuara të pritjes dhe përdorimi i migracionit si mjet presioni nga vende të treta, si Rusia. Këto shtete do të kenë përparësi në qasjen ndaj “Migration Support Toolbox”, një mjet që përfshin fonde emergjente, ndihmë operacionale dhe koordinim politik.

    Një zyrtar i Komisionit tha për median se “vendet nën presion të konsiderueshëm mund të kërkojnë përjashtim nga ofrimi i solidaritetit, ndërsa ato që janë në rrezik duhet të kontribuojnë sërish.” Vlerësimin e situatës e kryen Komisioni, ndërsa Këshilli i BE-së vendos përfundimisht për klasifikimin e shteteve.

    Pjesa më e debatueshme e skemës mbetet zhvendosja e azilkërkuesve, që parashikon që disa shtete të pranojnë persona që ndryshe nuk do të kishin hyrë në territorin e tyre. Megjithatë, në kuadrin e ri, solidariteti është i detyrueshëm, por jo zhvendosja. Kjo do të thotë se vendet mund të zgjedhin mes pranimit të azilkërkuesve, pagesës së një shume për çdo person që nuk pranohet, ose ofrimit të një forme tjetër ndihme.

    Ky kompromis synon të akomodojë vende si Polonia, Hungaria dhe Çekia, që kundërshtuan detyrimin për zhvendosje të detyruar kur u arrit marrëveshja në qershor 2023.

    Detajet për numrin e personave që mund të zhvendosen ose shumën që do të paguhet në këmbim ende nuk janë publikuar. Sipas legjislacionit të paktit të migracionit, këto të dhëna do të bëhen publike pasi shtetet anëtare të vendosin për përmasën përfundimtare të fondit të solidaritetit.

    Negociatat për ta shndërruar propozimin në një akt juridik të detyrueshëm pritet të nisin javët në vijim. Komisioneri Brunner do të raportojë të enjten përpara eurodeputetëve mbi paketën e re të propozimeve, megjithëse Parlamenti Evropian nuk ka rol legjislativ në këtë proces.

  • A është BE-ja gati të pranojë anëtarë të rinj?

    A është BE-ja gati të pranojë anëtarë të rinj?

    Dy gjëra janë shumë të qarta pas publikimit të Raportit vjetor të Progresit nga Komisioni Evropian më 4 nëntor.

    Ekzekutivi i Bashkimit Evropian është shumë serioz për pranimin e anëtarëve të rinj deri në mbarim të mandatit pesëvjeçar, në fund të vitit 2029. Dhe tashmë i ka identifikuar kandidatët: Shqipërinë, Malin e Zi, Moldavinë dhe Ukrainën.

    Ky është raporti i parë që e ka publikuar përbërja e re e Komisionit prej kur e ka nisur punën në fund të vitit të kaluar.

    Si zakonisht, në dokument përmendet përparimi – ose mungesa e tij – në 10 vendet që e synojnë BE-në: Kosovë, Shqipëri, Bosnje-Hercegovinë, Mal të Zi, Maqedoni të Veriut, Serbi, Turqi, Moldavi, Gjeorgji dhe Ukrainë.

    Mirëpo, duket se raportet e këtij viti kanë pasur një prekje gjeopolitike.

    Pas diskutimeve që i ka pasur Radio Evropa e Lirë me disa zyrtarë në Bruksel në muajt e fundit, është e qartë se zgjerimi i bllokut evropian është kthyer sërish në prioritet.

    Shteti i fundit që i është bashkuar BE-së ka qenë Kroacia më 2013 dhe prej atëherë blloku evropian, në fakt, është tkurrur për herë të parë, me largimin e Britanisë së Madhe më 2020.

    Në dokumentin e këtij viti përmendet se “ky është mandati i parë i Komisionit prej periudhës 2010-2014, kur, marrë parasysh përparimin e përshpejtuar të disa vendeve kandidate, zgjerimi është mundësi reale” dhe që i gjithë procesi i zgjerimit “po lëviz më shpejt sesa në 15 vjetët e fundit”.

    Ndryshimi i kahes ka të bëjë me sulmin rus ndaj Ukrainës më 2022, prandaj, sipas kryediplomates së Bashkimit Evropian, Kaja Kallas, “ndryshimet gjeopolitike e bëjnë zgjerimin diçka të domosdoshme”.

    “Zgjerimi nuk është mirë që të ndodhë, është diçka që duhet të ndodhë me patjetër, nëse duam të jemi lojtarë të fuqishëm në skenën botërore”.

    Mali i Zi i pari?

    Të gjitha parashikimet tregojnë se Mali i Zi mund të jetë anëtari më i ri. Podgorica ka thënë se synon përfundimin e negociatave të anëtarësimit deri në fund të vitit 2026 dhe në raport përmendet se ky shtet “është në rrugë për ta përmbushur këtë objektiv ambicioz”.

    Ky nuk është vendim që i përket Komisionit Evropian, dhe as vendit kandidat, por të 27 vendeve anëtare që vendosin me unanimitet për hapjen dhe mbylljen e 33 kapitujve të anëtarësimit që përfshijnë shumë fusha, të cilat vendet që e synojnë BE-në duhen t’i miratojnë si ligje kombëtare, në mënyrë që gjithçka të jetë në përputhje me legjislaturën e bllokut evropian.

    Podgorica është duke negociuar që 13 vjet, dhe ndonëse i ka hapur të 33 kapitujt, ajo ka arritur t’i mbyllë vetëm shtatë sosh – dhe shumicën prej tyre në 12 muajt e fundit, duke treguar një lloj momentumi. Në dhjetor, Mali i Zi synon mbylljen e pesë kapitujve tjerë, ndonëse disa diplomatë evropianë i kanë thënë Radios Evropa e Lirë se diçka e tillë tingëllon shumë optimiste.

    Shqetësimet kryesore lidhen me luftën kundër krimit të organizuar dhe korrupsionit, si dhe pavarësisë së gjyqësorit.

    Me fjalë tjera, viti 2026 mund të jetë shumë ambicioz, mirëpo secilën herë e më shumë ka zëra që Mali i Zi mund të bëhet anëtari i 28-të më 2028.

    Shqipëria në radhë

    Shqipëria mund të jetë më pas në radhë. Qeveria shqiptare shpreson në mbylljen e bisedimeve për anëtarësim më 2027, ndonëse Komisioni dyshon që diçka e tillë mund të arrihet.

    Përparimi i këtij vendi në 12 muajt e fundit ka qenë i jashtëzakonshëm, pasi ai ka arritur t’i hapë 28 prej 33 kapitujve dhe pritet t’i nisë negociatat për pesë kapitujt e mbetur më vonë gjatë këtij muaji.

    Megjithatë, mbyllja e kapitujve është proces më i vështirë sesa hapja. Dhe në aspektin e Shqipërisë, është shumë e rëndësishme që të bëjë edhe ndryshime tjera. Ndonëse ky shtet është kthyer në destinacion për turistë, dhe shumë evropianë janë duke blerë prona afër bregdetit, shumë zyrtarë evropianë thonë se Shqipëria ende vuan nga ajo që e përshkruajnë si një vatër e krimit të organizuar.

    Prandaj, mund të mos jetë befasi që njëra prej rekomandimeve të Komisionit Evropian është që Tirana duhet të bëjë më shumë përpjekje për “hetim të trafikantëve të drogës dhe t’i identifikojë dhe shkatërrojë grupet kriminale”.

    Çfarë për Moldavinë dhe Ukrainën?

    Aplikimet e tyre janë “në çift” dhe ashtu kanë qenë prej fillimit pasi të dyja kanë aplikuar për anëtarësim më 2022 dhe pritet që ashtu të vazhdojnë, pavarësisht disa zërave se këtë vit secili aplikim mund të trajtohet veç e veç.

    Kjo do t’ia mundësonte Moldavisë ecjen përpara dhe nisjen e bisedimeve për anëtarësim, pasi Ukraina vazhdon të jetë e bllokuar nga Hungaria dhe pritet të jetë në atë pozicion deri në mbajtjen e zgjedhjeve parlamentare në këtë shtet në Evropës Qendrore në prill të vitit 2026.

    Moldavia shpreson se mund të anëtarësohet në BE më 2028, ndërsa Ukraina beson se mund të jetë anëtare në këtë dekadë, pavarësisht luftës në territorin e vet.

    Të dyja shtetet kanë marrë vlerësime shumë të mira nga Komisioni, ndonëse Kievit i është tërhequr vërejtje për tentimet për të ndikuar në agjencitë kundër korrupsionit NABU dhe SAP.

    Ndonëse këto dy shtete vazhdojnë të jenë të bllokuara, të gjitha vendet anëtare te BE-së – përveç Hungarisë – janë pajtuar për të vazhduar punën teknike me Kishinjevin dhe Kievin derisa të marrin ditën e gjelbër politike prej Budapestit, ku mund të ketë ndryshim të pushtetit vitin tjetër. Atëherë ideja është që të hapen sa më shumë kapituj që është e mundshme.

    Në shumicën e kryeqyteteve evropiane ekziston një bindje që të paktën gjysma e kapitujve mund të hapen, pavarësisht se Komisionarja e BE-së për Zgjerim, Marta Kos ka thënë se negociatat mund të nisin menjëherë në të 33 kapitujt, nëse Budapesti e bën kthesën e madhe.

    Ndërkohë, diskutime do të ketë edhe se si të bëhet procesi i zgjerimit sa më praktik.

    Presidenti i Këshillit Evropian, Antonio Costa ka thënë se mundësia e unanimitetit mund të nevojitet për nisje dhe përfundim të negociatave për anëtarësim, diçka që është hedhur poshtë nga vendet anëtare të BE-së, të cilat preferojnë të kenë shumë mundësi në duar për të bllokuar procesin.

    Ky nuk është vetëm pozicioni i Hungarisë, por edhe i vendeve tjera që kanë problemet me vendet fqinje joanëtare.

    Shembull, Bullgaria është duke e bllokuar tani Maqedoninë e Veriut, apo është edhe Kroacia që dëshiron t’i kërkojë llogari Serbisë, para se Beogradi të anëtarësohet.

    Në javët e fundit janë bërë plot parashikime tjera, për të kuptuar si mund të funksionojë puna e zgjerimit. Njëri diskutim përfshin idenë që vendet anëtare të mos kenë të drejtë vote në disa çështje – një lloj anëtarësimi dytësor që presidenti ukrainas, Volodymyr Zelensky e ka hedhur poshtë menjëherë, kur është pyetur javën e kaluar.

    Mes gjithë këtyre diskutimeve, Komisioni Evropian do të punojë në analizim të politikave të para-anëtarësimit dhe reforma, në mënyrë që të vlerësojë ndikimin e anëtarëve të rinj në sfera të ndryshme.

    Kos veçse e ka përmendur idenë e prezantimit të një mekanizmi që mund të pezullojë të drejtën e votës apo të bllokojë qasjen në fonde të BE-së për vendet e reja anëtare, në rast të shkeljeve në sektorin për sundim të ligjit.

    Vendet tjera duket se mezi e kanë pritur këtë propozim, pasi sidomos vendet perëndimore frikësohen se mos po e zgjerojnë bllokun me “një tjetër Hungari”, me të cilën kanë probleme në fushën e sundimit të ligjit.

    Mundësia më reale për ta bërë zgjerimin të menaxhueshëm është mekanizimi i periudhave trazitore – diçka që është përdorur dhe në proceset paraprake, shembull më 2004 kur janë pranuar tetë shtete të Evropës Qendrore dhe Lindore.

    Shembull, shtetasit e këtyre vendeve, nuk janë lejuar që menjëherë të punojnë në ndonjë vend tjetër të BE-së.

    Polonia, vend me treg të madh bujqësor, nuk është integruar plotësisht në tregun e përbashkët të BE-së. Një aranzhim i ngjashëm për produktet bujqësore ukrainase, nuk do të ishte i befasishëm.

    Prej shumicës së vendeve, Ukraina do të jetë më sfiduesja, marrë parasysh madhësinë dhe pasojat e luftës. Për ta “absorbuar” Shqipërinë, Moldavinë dhe Malin e Zi, disi do të jetë më e lehtë.

    Komisionarja Kos aludon në faktin se popullsia e Malit të Zi, rreth 600.000 banorë, është e njëjtë me qytetin port Antverpen të Belgjikës, dhe që Shqipëria dhe Moldavia, me më pak se tre milionë banorë, janë secila sa Roma e Italisë.

    Me fjalë tjera, BE-së i duhet të bëjë shumë ndryshime në rregullat dhe planet buxhetore, nëse do t’i shtohet kjo trio.

    Prandaj, nuk duhet befasuar nëse ato do të jenë vendet e 28, 29 dhe 30 të BE-së./ REL/ 

  • REL: A është BE-ja gati të pranojë anëtarë të rinj? Mali i Zi mund të jetë anëtari më i ri

    REL: A është BE-ja gati të pranojë anëtarë të rinj? Mali i Zi mund të jetë anëtari më i ri

    Dy gjëra janë shumë të qarta pas publikimit të Raportit vjetor të Progresit nga Komisioni Evropian më 4 nëntor.
    Ekzekutivi i Bashkimit Evropian është shumë serioz për pranimin e anëtarëve të rinj deri në mbarim të mandatit pesëvjeçar, në fund të vitit 2029. Dhe tashmë i ka identifikuar kandidatët: Shqipërinë, Malin e Zi, Moldavinë dhe Ukrainën.
    Ky është raporti i parë që e ka publikuar përbërja e re e Komisionit prej kur e ka nisur punën në fund të vitit të kaluar.
    Si zakonisht, në dokument përmendet përparimi – ose mungesa e tij – në 10 vendet që e synojnë BE-në: Kosovë, Shqipëri, Bosnje-Hercegovinë, Mal të Zi, Maqedoni të Veriut, Serbi, Turqi, Moldavi, Gjeorgji dhe Ukrainë.
    Mirëpo, duket se raportet e këtij viti kanë pasur një prekje gjeopolitike.
    Pas diskutimeve që i ka pasur Radio Evropa e Lirë me disa zyrtarë në Bruksel në muajt e fundit, është e qartë se zgjerimi i bllokut evropian është kthyer sërish në prioritet.
    Shteti i fundit që i është bashkuar BE-së ka qenë Kroacia më 2013 dhe prej atëherë blloku evropian, në fakt, është tkurrur për herë të parë, me largimin e Britanisë së Madhe më 2020.
    Në dokumentin e këtij viti përmendet se “ky është mandati i parë i Komisionit prej periudhës 2010-2014, kur, marrë parasysh përparimin e përshpejtuar të disa vendeve kandidate, zgjerimi është mundësi reale” dhe që i gjithë procesi i zgjerimit “po lëviz më shpejt sesa në 15 vjetët e fundit”.
    Ndryshimi i kahes ka të bëjë me sulmin rus ndaj Ukrainës më 2022, prandaj, sipas kryediplomates së Bashkimit Evropian, Kaja Kallas, “ndryshimet gjeopolitike e bëjnë zgjerimin diçka të domosdoshme”.
    “Zgjerimi nuk është mirë që të ndodhë, është diçka që duhet të ndodhë me patjetër, nëse duam të jemi lojtarë të fuqishëm në skenën botërore”.
    Mali i Zi i pari?
    Të gjitha parashikimet tregojnë se Mali i Zi mund të jetë anëtari më i ri. Podgorica ka thënë se synon përfundimin e negociatave të anëtarësimit deri në fund të vitit 2026 dhe në raport përmendet se ky shtet “është në rrugë për ta përmbushur këtë objektiv ambicioz”.
    Ky nuk është vendim që i përket Komisionit Evropian, dhe as vendit kandidat, por të 27 vendeve anëtare që vendosin me unanimitet për hapjen dhe mbylljen e 33 kapitujve të anëtarësimit që përfshijnë shumë fusha, të cilat vendet që e synojnë BE-në duhen t’i miratojnë si ligje kombëtare, në mënyrë që gjithçka të jetë në përputhje me legjislaturën e bllokut evropian.
    Podgorica është duke negociuar që 13 vjet, dhe ndonëse i ka hapur të 33 kapitujt, ajo ka arritur t’i mbyllë vetëm shtatë sosh – dhe shumicën prej tyre në 12 muajt e fundit, duke treguar një lloj momentumi. Në dhjetor, Mali i Zi synon mbylljen e pesë kapitujve tjerë, ndonëse disa diplomatë evropianë i kanë thënë Radios Evropa e Lirë se diçka e tillë tingëllon shumë optimiste.
    Shqetësimet kryesore lidhen me luftën kundër krimit të organizuar dhe korrupsionit, si dhe pavarësisë së gjyqësorit.
    Me fjalë tjera, viti 2026 mund të jetë shumë ambicioz, mirëpo secilën herë e më shumë ka zëra që Mali i Zi mund të bëhet anëtari i 28-të më 2028.
    Shqipëria në radhë
    Shqipëria mund të jetë më pas në radhë. Qeveria shqiptare shpreson në mbylljen e bisedimeve për anëtarësim më 2027, ndonëse Komisioni dyshon që diçka e tillë mund të arrihet.
    Përparimi i këtij vendi në 12 muajt e fundit ka qenë i jashtëzakonshëm, pasi ai ka arritur t’i hapë 28 prej 33 kapitujve dhe pritet t’i nisë negociatat për pesë kapitujt e mbetur më vonë gjatë këtij muaji.
    Megjithatë, mbyllja e kapitujve është proces më i vështirë sesa hapja. Dhe në aspektin e Shqipërisë, është shumë e rëndësishme që të bëjë edhe ndryshime tjera. Ndonëse ky shtet është kthyer në destinacion për turistë, dhe shumë evropianë janë duke blerë prona afër bregdetit, shumë zyrtarë evropianë thonë se Shqipëria ende vuan nga ajo që e përshkruajnë si një vatër e krimit të organizuar.
    Prandaj, mund të mos jetë befasi që njëra prej rekomandimeve të Komisionit Evropian është që Tirana duhet të bëjë më shumë përpjekje për “hetim të trafikantëve të drogës dhe t’i identifikojë dhe shkatërrojë grupet kriminale”.
    Çfarë për Moldavinë dhe Ukrainën?
    Aplikimet e tyre janë “në çift” dhe ashtu kanë qenë prej fillimit pasi të dyja kanë aplikuar për anëtarësim më 2022 dhe pritet që ashtu të vazhdojnë, pavarësisht disa zërave se këtë vit secili aplikim mund të trajtohet veç e veç.
    Kjo do t’ia mundësonte Moldavisë ecjen përpara dhe nisjen e bisedimeve për anëtarësim, pasi Ukraina vazhdon të jetë e bllokuar nga Hungaria dhe pritet të jetë në atë pozicion deri në mbajtjen e zgjedhjeve parlamentare në këtë shtet në Evropës Qendrore në prill të vitit 2026.
    Moldavia shpreson se mund të anëtarësohet në BE më 2028, ndërsa Ukraina beson se mund të jetë anëtare në këtë dekadë, pavarësisht luftës në territorin e vet.
    Të dyja shtetet kanë marrë vlerësime shumë të mira nga Komisioni, ndonëse Kievit i është tërhequr vërejtje për tentimet për të ndikuar në agjencitë kundër korrupsionit NABU dhe SAP.
    Ndonëse këto dy shtete vazhdojnë të jenë të bllokuara, të gjitha vendet anëtare te BE-së – përveç Hungarisë – janë pajtuar për të vazhduar punën teknike me Kishinjevin dhe Kievin derisa të marrin ditën e gjelbër politike prej Budapestit, ku mund të ketë ndryshim të pushtetit vitin tjetër. Atëherë ideja është që të hapen sa më shumë kapituj që është e mundshme.
    Në shumicën e kryeqyteteve evropiane ekziston një bindje që të paktën gjysma e kapitujve mund të hapen, pavarësisht se Komisionarja e BE-së për Zgjerim, Marta Kos ka thënë se negociatat mund të nisin menjëherë në të 33 kapitujt, nëse Budapesti e bën kthesën e madhe.
    Ndërkohë, diskutime do të ketë edhe se si të bëhet procesi i zgjerimit sa më praktik.
    Presidenti i Këshillit Evropian, Antonio Costa ka thënë se mundësia e unanimitetit mund të nevojitet për nisje dhe përfundim të negociatave për anëtarësim, diçka që është hedhur poshtë nga vendet anëtare të BE-së, të cilat preferojnë të kenë shumë mundësi në duar për të bllokuar procesin.
    Ky nuk është vetëm pozicioni i Hungarisë, por edhe i vendeve tjera që kanë problemet me vendet fqinje joanëtare.
    Shembull, Bullgaria është duke e bllokuar tani Maqedoninë e Veriut, apo është edhe Kroacia që dëshiron t’i kërkojë llogari Serbisë, para se Beogradi të anëtarësohet.
    Në javët e fundit janë bërë plot parashikime tjera, për të kuptuar si mund të funksionojë puna e zgjerimit. Njëri diskutim përfshin idenë që vendet anëtare të mos kenë të drejtë vote në disa çështje – një lloj anëtarësimi dytësor që presidenti ukrainas, Volodymyr Zelensky e ka hedhur poshtë menjëherë, kur është pyetur javën e kaluar.
    Mes gjithë këtyre diskutimeve, Komisioni Evropian do të punojë në analizim të politikave të para-anëtarësimit dhe reforma, në mënyrë që të vlerësojë ndikimin e anëtarëve të rinj në sfera të ndryshme.
    Kos veçse e ka përmendur idenë e prezantimit të një mekanizmi që mund të pezullojë të drejtën e votës apo të bllokojë qasjen në fonde të BE-së për vendet e reja anëtare, në rast të shkeljeve në sektorin për sundim të ligjit.
    Vendet tjera duket se mezi e kanë pritur këtë propozim, pasi sidomos vendet perëndimore frikësohen se mos po e zgjerojnë bllokun me “një tjetër Hungari”, me të cilën kanë probleme në fushën e sundimit të ligjit.
    Mundësia më reale për ta bërë zgjerimin të menaxhueshëm është mekanizimi i periudhave trazitore – diçka që është përdorur dhe në proceset paraprake, shembull më 2004 kur janë pranuar tetë shtete të Evropës Qendrore dhe Lindore.
    Shembull, shtetasit e këtyre vendeve, nuk janë lejuar që menjëherë të punojnë në ndonjë vend tjetër të BE-së.
    Polonia, vend me treg të madh bujqësor, nuk është integruar plotësisht në tregun e përbashkët të BE-së. Një aranzhim i ngjashëm për produktet bujqësore ukrainase, nuk do të ishte i befasishëm.
    Prej shumicës së vendeve, Ukraina do të jetë më sfiduesja, marrë parasysh madhësinë dhe pasojat e luftës. Për ta “absorbuar” Shqipërinë, Moldavinë dhe Malin e Zi, disi do të jetë më e lehtë.
    Komisionarja Kos aludon në faktin se popullsia e Malit të Zi, rreth 600.000 banorë, është e njëjtë me qytetin port Antverpen të Belgjikës, dhe që Shqipëria dhe Moldavia, me më pak se tre milionë banorë, janë secila sa Roma e Italisë.
    Me fjalë tjera, BE-së i duhet të bëjë shumë ndryshime në rregullat dhe planet buxhetore, nëse do t’i shtohet kjo trio.
    Prandaj, nuk duhet befasuar nëse ato do të jenë vendet e 28, 29 dhe 30 të BE-së./REL
     

  • Shqipëria mbi 100 vite larg BE-së në arsim, infrastrukturë dhe qeverisje

    Shqipëria mbi 100 vite larg BE-së në arsim, infrastrukturë dhe qeverisje

    Shqipëria mbi 100 vite larg BE-së në arsim, infrastrukturë dhe qeverisje
    Studimi i Institutit të Vjenës tregon se Shqipëria po i afrohet Bashkimit Evropian kryesisht në digjitalizim, me vetëm 9 vite diferencë nga mesatarja e BE-së. Por vendi mbetet shumë prapa në arsim, mjedis, infrastrukturë dhe qeverisje, ku diferencat shkojnë deri në mbi 100 vite. Ndërsa në kuadrin rajonal vendet e Ballkanit Perëndimor shfaqin ritme të pabarabarta progresi.
    Instituti i Vjenës për Studime Ndërkombëtare Ekonomike nëpërmjet iniciativës “Converge2eu”, ka mbledhur të dhëna mbi progresin e 6 vendeve të Ballkanit Perëndimor drejt Bashkimit Evropian, si pjesë e Procesit të Berlinit.
    Pas pezullimit të zgjerimit të BE-së në vitin 2014, u krijua Procesi i Berlinit, si urë lidhëse midis unionit dhe vendeve të Ballkanit Perëndimor, duke përfshirë Shqipërinë, Kosovën, Maqedoninë e Veriut, Malin e Zi, Serbinë dhe Bosnje-Hercegovinën.
    Për këto vende, studimi ka vlerësuar progresin drejt BE-së në raport me 8 fusha, si: Ekonomia, zhvillimi social, shëndetësia, arsimi, mjedisi, qeverisja, digjitalizimi e infrastruktura. Të dhënat e këtij studimi u paraqitën në forumin ‘Ignita’, të mbajtur në Prizren të Kosovës tetorin e këtij viti.
    Studimi gjithashtu u kujdes të jepte rekomandime në raport me fokusin e ardhshëm të vendeve të Ballkanit Perëndimor si kusht për anëtarësim në BE. Instituti i Vjenës thekson se mjedisi, arsimi e infrastruktura duhet të jenë fokusi kryesor i politikëbërësve në të gjashta vendet. Nga ana tjetër, studimi thekson se i vetmi aspekt ku të gjitha vendet kanë përparim të dukshëm e afërsi me standardet e BE-së, është digjitalizimi. Në këtë kategori, studimi e vlerëson Shqipërinë me vetëm 9 vite diferencë nga vendet e Bashkimit Evropian
    Sipas ekonomistit të Institutit të Vjenës, Branimir Jovanoviç, “‘Converge2eu’ synon të riformulojë konceptin e përputhshmërisë me standardet e BE-së, duke u fokusuar te mënyra se si njerëzit në rajon jetojnë realisht, si krahasohet kjo me Bashkimin Evropian dhe nëse këto kushte po përmirësohen apo jo” – duke nënvizuar edhe njëherë thellësinë e rëndësinë e këtij studimi.
    Renditja e 6 vendeve të Ballkanit Perëndimor
    Në aspektin ekonomik, Shqipëria renditet e dyta për nga afërsia me standardet e BE-së. Serbia renditet e para me 35 vite larg BE-së, Shqipëria e dyta me 53 vite, të ndjekura nga Maqedonia e Veriut 59 vite, e Mali i Zi me 72 vite. Studimi vlerëson më tej se Kosova dhe Bosnje-Hercegovina janë të dyja mbi 100 vite larg standardit ekonomik të BE-së.
    Por e kundërta vlerësohet në aspektin social, ku Kosova renditet e para. Sipas studimit sistemi i mbështetjes sociale të Kosovës është 19 vite larg atij të Bashkimit Evropian, ndërsa e dyta renditet Serbia me 51 vite largësi nga BE-ja. Renditja më pas vijon me Malin e Zi me një diferencë prej 59 vitesh dhe nga Shqipëria, që sipas studimit ka 71 vite diferencë me BE-në kur vjen puna te mbrojtja sociale. Në fund ndodhet Maqedonia e Veriut me mbi 100 vite diferencë nga standardet e BE-së, ndërsa sistemi social boshnjak gjykohet nga Instituti si në largim nga standardet e BE-së.
    Kur flitet për shëndetësinë, Instituti gjykon se progresin më të ndjeshëm e ka bërë Maqedonia e Veriut, ku sistemi shëndetësor ka 7 vite diferencë nga ai i BE-së. Mali i Zi renditet i dyti me 17 vite, ndërkaq që Shqipëria renditet e treta me 39 vite diferencë nga standardi shëndetësor i BE-së. Kosova renditet e katërta me 41 vite nga BE. Raporti vë në fund të klasifikimit Bosnje-Hercegovinën me 89 vite diferencë nga BE-ja dhe Serbinë si të fundit, me mbi 100 vite diferencë nga standardet e BE-së për sistemin shëndetësor.
    Arsimi, i cili u përmend në raport si pikë e veçantë tek e cila të gjitha vendet duhet të investojnë, renditet si fusha më e dobët e pothuajse të gjitha vendeve. Me përjashtim të Bosnje-Hercegovinës, sistemi arsimor i së cilës ka 18 vite diferencë me standardet e BE-së, vendet e tjera, duke përfshirë dhe Shqipërinë, vlerësohen si në largim nga standardet e BE-së.
    E njëjta situatë paraqitet në aspektin e politikave mjedisore, ku të gjitha vendet paraqiten me problematika të thella. Shqipëria sipas studimit është të paktën 100 vite larg BE-së në këtë aspekt, e po ashtu dhe Kosova. Të gjitha vendet e tjera nga ana tjetër vlerësohen si në largim nga standardet e Bashkimit Evropian.
    Cilësia e qeverisjes për të gjashta vendet ishte gjithashtu objekt studimi. Kosova vlerësohet si me qeverisje më afër Unionit në raport me vendet e tjera, 26 vite larg standardit të BE-së. Renditja vijon me Maqedoninë e Veriut me cilësi qeverisjeje 40 vite larg BE-së, të ndjekura nga Mali i Zi me një diferencë prej 57 vitesh, e Shqipëria që ndodhet 64 vite larg BE-së në qeverisje. Serbia renditet e parafundit me mbi 100 vite diferencë në qeverisje nga standardi i BE-së, ndërkaq që Bosnje-Hercegovina është i vetmi vend i renditur si në largim nga standardet e BE-së në fushën e qeverisjes.
    Raporti i Institutit vëren arritje nga Ballkani Perëndimor në digjitalizim, ku në Serbi është 4 vite larg atij të BE-së, ndërkaq që në Shqipëri diferenca me BE-në është 9 vite. Serbia e Shqipëria ndiqen nga Maqedonia e Veriut me 16 vite larg nga niveli i digjitalizimit të Unionit, e nga Mali i Zi me 63 vite. Bosnje-Hercegovina vlerësohet si në largim nga standardet e BE-së.
    Infrastruktura e vendeve të Ballkanit Perëndimor lë për të dëshiruar në raport me standardet e BE-së. Kjo konfirmohet edhe nga studimi që vlerëson se infrastruktura e Shqipërisë, Serbisë, Maqedonisë së Veriut, Malit të Zi e Bosnje-Hercegovinës është mbi 100 vite larg BE-së, me Kosovën që renditet edhe më ulët, me cilësi infrastrukture në largim nga standardet e BE-së.
    Renditja e secilit vend
    Ekipi i Amforës përpunoi renditjen e përgjithshëm të vendeve në një tabelë të pikëzuar, e cila ka për qëllim të tregojë afërsinë dhe largësinë e vendeve të Ballkanit Perëindor në raport me standardet e BE-së.
    Si metodologji është përdorur një rankim sasior e cilësor i të gjitha kategorive. Rankimi cilësor i ponderuar 60% për nga rëndësia, ndërkaq që rankimi sasior 40%. Për rankimin sasior, kategori të ndryshme largësish nga standardi i BE-së pikëzohen si më poshtë: 0–10 vjet → 5 pikë, 11–30 vjet → 4 pikë, 31–60 vjet → 3 pikë, 61–100 vjet → 2 pikë, mbi 100 vjet → 1 pikë, “Diverging” (duke u larguar) → 0 pikë.
    Në total, maksimalja që Amfora i jep një shteti të Ballkanit Perëndimor është 40 pikë e minimalja zero. Ndërkaq metoda cilësore vë si më të rëndësishme digjitalizimin, ekonominë, qeverisjen e mjedisin, duke bërë një rankim në bazë të këtyre kritereve. Të dyja metodat e përmbledhura japin grafikën e mëposhtme.
    Metodologjia e studimit të Institutit të Vjenës

  • Shqipëria e suksesshme “online”, por mbi 100 vite larg BE-së në arsim, infrastrukturë dhe qeverisje

    Shqipëria e suksesshme “online”, por mbi 100 vite larg BE-së në arsim, infrastrukturë dhe qeverisje

    Instituti i Vjenës për Studime Ndërkombëtare Ekonomike nëpërmjet iniciativës “Converge2eu”, ka mbledhur të dhëna mbi progresin e 6 vendeve të Ballkanit Perëndimor drejt Bashkimit Evropian, si pjesë e Procesit të Berlinit.
    Pas pezullimit të zgjerimit të BE-së në vitin 2014, u krijua Procesi i Berlinit, si urë lidhëse midis unionit dhe vendeve të Ballkanit Perëndimor, duke përfshirë Shqipërinë, Kosovën, Maqedoninë e Veriut, Malin e Zi, Serbinë dhe Bosnje-Hercegovinën.
    Për këto vende, studimi ka vlerësuar progresin drejt BE-së në raport me 8 fusha, si: Ekonomia, zhvillimi social, shëndetësia, arsimi, mjedisi, qeverisja, digjitalizimi e infrastruktura. Të dhënat e këtij studimi u paraqitën në forumin ‘Ignita’, të mbajtur në Prizren të Kosovës tetorin e këtij viti.
    Studimi gjithashtu u kujdes të jepte rekomandime në raport me fokusin e ardhshëm të vendeve të Ballkanit Perëndimor si kusht për anëtarësim në BE. Instituti i Vjenës thekson se mjedisi, arsimi e infrastruktura duhet të jenë fokusi kryesor i politikëbërësve në të gjashta vendet. Nga ana tjetër, studimi thekson se i vetmi aspekt ku të gjitha vendet kanë përparim të dukshëm e afërsi me standardet e BE-së, është digjitalizimi. Në këtë kategori, studimi e vlerëson Shqipërinë me vetëm 9 vite diferencë nga vendet e Bashkimit Evropian.
    Sipas ekonomistit të Institutit të Vjenës, Branimir Jovanoviç, “‘Converge2eu’ synon të riformulojë konceptin e përputhshmërisë me standardet e BE-së, duke u fokusuar te mënyra se si njerëzit në rajon jetojnë realisht, si krahasohet kjo me Bashkimin Evropian dhe nëse këto kushte po përmirësohen apo jo” – duke nënvizuar edhe njëherë thellësinë e rëndësinë e këtij studimi.
    Renditja e 6 vendeve të Ballkanit Perëndimor
    Në aspektin ekonomik, Shqipëria renditet e dyta për nga afërsia me standardet e BE-së. Serbia renditet e para me 35 vite larg BE-së, Shqipëria e dyta me 53 vite, të ndjekura nga Maqedonia e Veriut 59 vite, e Mali i Zi me 72 vite. Studimi vlerëson më tej se Kosova dhe Bosnje-Hercegovina janë të dyja mbi 100 vite larg standardit ekonomik të BE-së.
    Por e kundërta vlerësohet në aspektin social, ku Kosova renditet e para. Sipas studimit sistemi i mbështetjes sociale të Kosovës është 19 vite larg atij të Bashkimit Evropian, ndërsa e dyta renditet Serbia me 51 vite largësi nga BE-ja. Renditja më pas vijon me Malin e Zi me një diferencë prej 59 vitesh dhe nga Shqipëria, që sipas studimit ka 71 vite diferencë me BE-në kur vjen puna te mbrojtja sociale. Në fund ndodhet Maqedonia e Veriut me mbi 100 vite diferencë nga standardet e BE-së, ndërsa sistemi social boshnjak gjykohet nga Instituti si në largim nga standardet e BE-së.
    Kur flitet për shëndetësinë, Instituti gjykon se progresin më të ndjeshëm e ka bërë Maqedonia e Veriut, ku sistemi shëndetësor ka 7 vite diferencë nga ai i BE-së. Mali i Zi renditet i dyti me 17 vite, ndërkaq që Shqipëria renditet e treta me 39 vite diferencë nga standardi shëndetësor i BE-së. Kosova renditet e katërta me 41 vite nga BE. Raporti vë në fund të klasifikimit Bosnje-Hercegovinën me 89 vite diferencë nga BE-ja dhe Serbinë si të fundit, me mbi 100 vite diferencë nga standardet e BE-së për sistemin shëndetësor.
    Arsimi, i cili u përmend në raport si pikë e veçantë tek e cila të gjitha vendet duhet të investojnë, renditet si fusha më e dobët e pothuajse të gjitha vendeve. Me përjashtim të Bosnje-Hercegovinës, sistemi arsimor i së cilës ka 18 vite diferencë me standardet e BE-së, vendet e tjera, duke përfshirë dhe Shqipërinë, vlerësohen si në largim nga standardet e BE-së.
    E njëjta situatë paraqitet në aspektin e politikave mjedisore, ku të gjitha vendet paraqiten me problematika të thella. Shqipëria sipas studimit është të paktën 100 vite larg BE-së në këtë aspekt, e po ashtu dhe Kosova. Të gjitha vendet e tjera nga ana tjetër vlerësohen si në largim nga standardet e Bashkimit Evropian.
    Cilësia e qeverisjes për të gjashta vendet ishte gjithashtu objekt studimi. Kosova vlerësohet si me qeverisje më afër Unionit në raport me vendet e tjera, 26 vite larg standardit të BE-së. Renditja vijon me Maqedoninë e Veriut me cilësi qeverisjeje 40 vite larg BE-së, të ndjekura nga Mali i Zi me një diferencë prej 57 vitesh, e Shqipëria që ndodhet 64 vite larg BE-së në qeverisje. Serbia renditet e parafundit me mbi 100 vite diferencë në qeverisje nga standardi i BE-së, ndërkaq që Bosnje-Hercegovina është i vetmi vend i renditur si në largim nga standardet e BE-së në fushën e qeverisjes.
    Raporti i Institutit vëren arritje nga Ballkani Perëndimor në digjitalizim, ku në Serbi është 4 vite larg atij të BE-së, ndërkaq që në Shqipëri diferenca me BE-në është 9 vite. Serbia e Shqipëria ndiqen nga Maqedonia e Veriut me 16 vite larg nga niveli i digjitalizimit të Unionit, e nga Mali i Zi me 63 vite. Bosnje-Hercegovina vlerësohet si në largim nga standardet e BE-së.
    Infrastruktura e vendeve të Ballkanit Perëndimor lë për të dëshiruar në raport me standardet e BE-së. Kjo konfirmohet edhe nga studimi që vlerëson se infrastruktura e Shqipërisë, Serbisë, Maqedonisë së Veriut, Malit të Zi e Bosnje-Hercegovinës është mbi 100 vite larg BE-së, me Kosovën që renditet edhe më ulët, me cilësi infrastrukture në largim nga standardet e BE-së.
    Renditja e secilit vend
    Ekipi i Amforës përpunoi renditjen e përgjithshëm të vendeve në një tabelë të pikëzuar, e cila ka për qëllim të tregojë afërsinë dhe largësinë e vendeve të Ballkanit Perëindor në raport me standardet e BE-së.
    Si metodologji është përdorur një rankim sasior e cilësor i të gjitha kategorive. Rankimi cilësor i ponderuar 60% për nga rëndësia, ndërkaq që rankimi sasior 40%. Për rankimin sasior, kategori të ndryshme largësish nga standardi i BE-së pikëzohen si më poshtë: 0–10 vjet → 5 pikë, 11–30 vjet → 4 pikë, 31–60 vjet → 3 pikë, 61–100 vjet → 2 pikë, mbi 100 vjet → 1 pikë, “Diverging” (duke u larguar) → 0 pikë.
    Në total, maksimalja që Amfora i jep një shteti të Ballkanit Perëndimor është 40 pikë e minimalja zero. Ndërkaq metoda cilësore vë si më të rëndësishme digjitalizimin, ekonominë, qeverisjen e mjedisin, duke bërë një rankim në bazë të këtyre kritereve. Të dyja metodat e përmbledhura japin grafikën e mëposhtme.

    Metodologjia e studimit të Institutit të Vjenës

    Për secilën nga 8 fushat e përzgjedhura të studimit – ekonomia, shëndetësia, arsimi, mbrojtja sociale, digjitalizimi, mjedisi, qeverisja e infrastruktura – studiuesit e Institutit të Vjenës kanë përzgjedhur disa kategori që janë përdorur për t’i vlerësuar këto fusha. Për ekonominë, studimi ka përdorur kategori si prodhimi për frymë, të ardhurat mesatare bruto, paga minimale, pensionet mesatare dhe produktiviteti për punëtor.
    Për shembull, paga minimale në Shqipëri është 385 euro, e cila sipas studimit është 40 vite larg pagës minimale të BE-së. Në Serbi, paga minimale është 544 euro, të cilën studimi e vlerëson si 25 vite larg pagës minimale të BE-së. Ky krahasim është bërë për të gjashta vendet, në tetë fushat objekt të këtij studimi, duke përdorur nënkategoritë e mësipërme për të nxjerrë konkluzionet.
    Në aspektin social, studimi ka përdorur metrika si papunësia, punësimi, varfëria, pabarazia dhe pabarazia gjinore në punësim. Për shëndetësinë, janë përdorur si indikatorë shpenzimi publik për shëndetësinë, jetëgjatësia, vdekshmëria e të vegjëlve, numri i krevateve të spitaleve dhe numri i mjekëve. Niveli i arsimit është vlerësuar në gjashtë vendet duke përdorur fusha studimi si shpenzimet publike për arsimin, pikët në PISA, regjistrimi e diplomimi në dhe nga shkolla e lartë, fuqia punëtore me arsim të lartë dhe norma NEET (individët që nuk janë as në punë, as në shkollë e as nuk po trajnohen).
    Cilësia mjedisore në gjashtë vendet bazohet në tregues si vdekja e parakohshme, përqindja e energjisë së rinovueshme në treg, intensiteti energjetik, intensiteti i përdorimit të karbonit dhe ripërdorimi i mbetjeve.
    Qeverisja, një aspekt shumë i rëndësishëm për çdo vend, është matur nga studimi duke përdorur metrika si zëri dhe llogaridhënia, stabiliteti politik, efikasiteti qeverisës, cilësia rregullatore, rendi ligjor dhe korrupsioni. Studimi e mat shkallën e digjitalizimit të vendeve nëpërmjet numrit të banesave me akses në internet, përdorimit të shërbimeve online të shtetit, sipërmarrjeve me website, eksporteve të shërbimeve me ICT (Teknologjia e Informimit dhe Komunikimit), vlerave të shtuara e punësimit në ICT. Së fundmi, studimi vlerëson infrastrukturën e të gjashta vendeve duke marrë parasysh tregues si gjatësia e rrugëve, numri i shinave hekurudhore, numri i aeroporteve dhe kapaciteti i elektricitetit të instaluar.
    Rankimi i Shqipërisë
    Sipas studimit ka një numër të lartë fushash në të cilat Shqipëria po largohet nga standardi i BE-së. Kjo përfshin pensionin mesatar, shpenzimin publik për shëndetësinë, numrin e mjekëve, hapësirën gjinore në punësim, shpenzimin publik për arsimin, pikët mesatare të PISA-s, intensitetin e karbonit, rikuperimin e mbeturinave, zërin e llogaridhënies, stabilitetin politik, cilësinë rregullatore, eksportet në shërbimet ICT dhe numrin e shinave hekurudhore.
    Ndërkaq, Shqipëria është mbi 30 vite larg BE-së në fusha si norma e arsimimit të lartë (47 vite larg), vdekjet e parakohshme (60 vite larg), intensiteti energjetik (84 vite larg), kontrolli i korrupsionit (31 vite larg), vlera e shtuar në shërbimet ICT (56 vite larg), punësimi në sektorin ICT (44 vite larg) dhe numri i aeroporteve (33 vite larg). Po ashtu, studimi e rendit Shqipërinë si mbi 100 vite larg BE-së në tregues si numri i individëve që nuk janë në shkollë, punë apo trajnim (norma NEET), si edhe në gjatësinë e rrugëve dhe kapacitetin e instalimeve elektrike.
    Studimi gjithashtu nxjerr në pah edhe fusha ku standardi i Shqipërisë është në përputhje me atë të Bashkimit Evropian. Këto kategori përfshijnë fuqinë punëtore me arsimim të përparuar, përqindjen në treg të energjisë së rinovueshme, numrin e familjeve me akses në internet dhe përdorimin e shërbimeve qeveritare digjitale.
    Së fundmi, duket se Shqipëria ka bërë progres në një sërë fushash, por ka mangësi të theksuara në arsim, mjedis, infrastrukturë e qeverisje. Reformat e qenësishme institucionale por edhe shoqërore mbeten kyçe për arritjen e standardeve të BE-së edhe në këto fusha./Amfora.al