Në dukje, kazinoja e famshme Wynn në Las Vegas është mishërimi i ëndrrës amerikane, kthesa të arta, liqene, palma, kamerierë me doreza të bardha.
Por thellë-thellë, agjentët federalë amerikanë zbulojnë një realitet shumë më të errët, një “tubacion” miliardash ku takohen lojtarë të mëdhenj kinezë, kartele meksikane dhe një rrjedhë parash që kalon kufijtë, ligjet dhe bankat.Departamenti i Drejtësisë i SHBA-së njoftoi se Wynn Las Vegas pranoi të paguante mbi 130 milionë dollarë për të mbyllur përkohësisht një çështje penale jashtëzakonisht të rëndë. Kazinoja akuzohet për komplot me kompani të paligjshme të transferimit të parave në të gjithë botën për të lehtësuar rrjedhën e fondeve tek klientët e saj, duke funksionuar si një qendër në një sistem financiar paralel, jashtë radarit të rregullatorëve.
CNN e përshkruan këtë si një “tubacion sekret” që kalon nëpër kazinonë më të madhe në Vegas dhe një nga më të mëdhatë në botë, duke kanalizuar jo vetëm fondet kineze që shmangin kontrollin e kapitalit të Pekinit, por edhe “paratë e zeza” nga kartelet e Amerikës Latine. Skema ishte thjesht logjike, por komplekse në ekzekutim. Wynn, sipas marrëveshjes së saj të mosndjekjes penale, punoi me “agjentë të pavarur” që vepronin si bankierë de facto. Ata rekrutuan lojtarë të pasur nga Kina dhe vende të tjera, organizuan blerjen e çipave dhe të parave në Las Vegas, dhe më pas krijuan rrugë komplekse përmes kompanive dhe llogarive në Amerikën Latine dhe Azi. Paratë përfundonin në llogari të kontrolluara nga kazinoja në Kaliforni dhe prej andej transferoheshin në arkën e Wynn. Në letër, gjithçka dukej e thjeshtë, lojtari paraqitej me kredi në kazino, luante dhe largohej. Në praktikë, një pjesë e “parave të zeza” pastrohej – qoftë fonde kineze që shkelin limitin vjetor prej 50,000 dollarësh, apo dollarë të kartelit që kërkonin një dalje “ligjore” nga SHBA-ja.
Agjentët federalë përshkruajnë dy praktika tradicionale kineze të përdorura në Las Vegas: “Koka njerëzore” (ren tou): një lojtar blen çipa dhe luan në emër të dikujt tjetër që nuk mund ose nuk dëshiron të ekspozohet.
“Para fluturuese” (qian chen), dollarët dorëzohen në para të gatshme në SHBA, ndërsa marrësi dërgon ekuivalentin në juan ose në një monedhë tjetër jashtë vendit.
Kur investitorët kinezë takohen me kartelet
Kartelet e Amerikës Latine nuk kërkojnë vetëm fitim, ato duhet të shndërrojnë kamionët me para në fonde të “pastra”. Në këtë hendek midis ligjshmërisë dhe ekonomisë në hije hyjnë ndërmjetësit kinezë, bankat nëntokësore dhe kazinotë. Autoritetet dokumentojnë raste ku rrjetet bankare kineze ndërmarrin “martimin” e dy rrjedhave, dollarët e karteleve që largohen nga SHBA-ja dhe fondet e biznesmenëve kinezë që shpëtojnë nga kufizimet e kapitalit të Pekinit.
Paratë hyjnë në SHBA, investitorët kërkojnë dollarë jashtë vendit dhe juan brenda Kinës. Ndërmjetësit kryejnë “transformimin” në mënyrë që asgjë të mos lëvizë jashtë kontrollit, por bilancet dhe përfituesit ndryshojnë. Kur kjo skemë kalon nëpër kazino, dhoma VIP dhe “koka njerëzish”, zbulimi bëhet pothuajse i pamundur pa një hetim të koordinuar.
Wynn është një nga kompanitë kryesore të industrisë, me qasje në banka të mëdha dhe ekspertë të nivelit të lartë të pajtueshmërisë. Megjithatë, kazinoja pranoi se lejoi lojëra fati me ndërmjetës, transferta komplekse ndërkufitare dhe marrëveshje me klientë të lidhur me organizata kriminale.
Argumenti i kompanisë: Konkurrencë e ashpër, klientë VIP ndërkombëtarë dhe regjime valutore të ndërlikuara. Në realitet, autoritetet përshkruajnë një model biznesi të vetëdijshëm ku kazinoja mbylli sytë ndaj praktikave të paligjshme.
Marrëveshja e mosndjekjes penale shpëton markën, por lë pas shumë pyetje: Sa kazino të tjera në Las Vegas, Makao dhe Manila kanë ndërtuar fitimet e tyre mbi gatishmërinë për të vepruar si “kanal” për fonde jashtë radarit?
Në Evropë, ku qytetet po përpiqen të kopjojnë modelin e Las Vegasit, mesazhi është i qartë: Nëse pajtueshmëria është dekorative dhe kontrollet të lehta, të njëjtat qarqe kriminale do të gjejnë një shtëpi të re. Lojtarët kinezë me rreziqe të larta udhëtojnë kudo, dhe kartelet kërkojnë gjithmonë çarjen e radhës në sistem. Deri sa politika lejon që “tempujt e lojërave të fatit” të paraqiten si vendpushime të thjeshta argëtimi, kanalet e parave të vërteta do të fshihen jo në rrugicat e errëta, por nën llambadarët e shtrenjtë.
Top Channel
