Lajmidites.com

Tag: vdekjen

  • Çfarë shkroi Artur Zheji për vdekjen 1 vit më parë: Vdekja, kjo Zonjë madhështore

    Çfarë shkroi Artur Zheji për vdekjen 1 vit më parë: Vdekja, kjo Zonjë madhështore

    Jo më larg se gati 1 vit më parë gazetari dhe publicisti i ndjerë Artur Zheji që u nda nga jeta këtë të shtunë, ka shkruar një shkrim për vdekjen.
    Shkrimi i publikuar në 3 tetor të vitit 2024 përshkruan mes rreshtave me një gjuhë letrare si të ishte një postulat parashikimi për tragjedinë e tij të ndodhur këtë shtunë, duke e përshkruar si një fenomen që vjen befas dhe shfaqet si një “Zonjë madhështore”.
    Në shkrimin e mëposhtëm do të lexoni se si vetë gazetari krejt natyrshëm ka folur për vdekjen, këtë “Mbretëreshë të Zezë” si ai e quan, që e mori krejt papritur dhe në mënyrë tragjike këtë të shtunë për ta dërguar drejt banesës së tij të fundit
    Shkrimi i plotë:
    Ka pak raste të rralla, ku njeriu i vogël, apo njeriu i vetëpandehur i madh, zhubroset, tkurret dhe vjen befas në vete!
    Krenare dhe me vështrim të tejpërtejshëm, duke kërrusur në trup dhe në fytyrat e vrerosura, madhështitë e rreme të viktimave të saj të ardhshme.Dhe zagarët ndjehen zagarë dhe jo ndonjë kafshë tjetër.
    Dhe kobrat ndjehen nëpërka tinzare e të pabesa, kokëulura dhe banuese të vrimave të fshehta ku thurrin planet e kafshimeve të ardhshme helmuese…
    Dhe titullarët e pushtetit trullosen dhe ndjehen Askushi, kur shohin në sytë pa sy Mbretëreshën e Zezë.
    Këtë Zonjë madhështore që një ditë vendos Drejtësi Hyjnore, mbi vampirët hipokritë të së përditshmes, ngjeshur dhe fshehur fort mirë, mbas kostumeve dhe kollareve të shtrenjta.
    Ata, kinse të vrerosur, parakalojnë kokëulur, në funeral, buzë Zonjës Madhështore, Mbretëreshës së Zezë, me duart me unaza të arta, që ju fshehin paq njollat e gjakut që nuk ju lahen dot.
    Ajo qëndron mbi krye të udhëtarit të rradhës për në Botën tjetër dhe i kqyr të gjithë si i kqyr Shqiponja, minjtë brejtës të Vendit tim.
    Dhe Mbretëresha, që lodron si fllad në atë log të përzishëm, dëgjon lutjet e tyre të heshtura, që ta shtyjnë sa më shumë takimin me të, të Pakorruptueshmen Absolute!
    Por Ajo, e Madhërishmja, vazhdon të lodrojë si fllad, mbi atë gumëzhitje milingonash, gjarpërinjsh e hienash dhe përkëdhel ëmbël veç ata, që njerëzisht vuajnë vërtetë për të ndjerin që Ajo ka ardhë të marrë me vete…
    Këtë perceptim ndjeva kur sodisja Funeralin e Shtetit për Ismail Kadarenë në udhëtimin e tij ndërmjet dy Botëve.
    Shkrimtari i mprehtë dhe ironik, virtuoz dhe vetmitar në më të shumtën e jetës së tij, vështroi së fundmi shumë nga personazhet që kishte qesëndisur dhe tallur, të mbanin rradhën në funeralin e tij.
    Në të vërtetë, kjo është hakmarrja e tmerrshme e mikrobotës, ndaj atyre që i kanë shpërfillur së gjalli, ju vijnë në funeral, duke ja trazuar qetësinë që lipset në këto raste.
    Ndaj dhe e mirëkuptova thellësisht Helena Kadarenë, që largoi turmën e Hiçave të shumtë, në çastet e shkurtra të ndarjes me Ismailin e saj.
    Kush nuk kupton, nuk është më puna ime!/360grade

  • Një vit para ndarjes nga jeta, Artur Zheji shkruante për vdekjen

    Një vit para ndarjes nga jeta, Artur Zheji shkruante për vdekjen

    Jo më larg se një vit më parë, gazetari dhe publicisti i ndjerë Artur Zheji, i cili u nda papritur nga jeta këtë të shtunë, kishte shkruar një reflektim të ndjerë për vdekjen.

    Shkrimi, i publikuar më 3 tetor 2024, shquhet për gjuhën e tij letrare dhe tingëllon sot si një postulat profetik për fatin tragjik që e goditi autorin. Zheji e përshkruante vdekjen si një fenomen që vjen befas, një “Zonjë madhështore” që shfaqet pa paralajmërim, duke e vendosur njeriun përballë kufirit të pashmangshëm.

    Në rreshtat e tij, ai e quante atë “Mbretëreshë të Zezë”, një figurë e heshtur dhe absolute që nuk pyet as për kohë, as për vend. Dhe pikërisht kjo “Mbretëreshë” e mori papritur gazetarin në udhëtimin e tij të fundit, duke lënë pas një boshllëk të madh në mediat dhe kulturën shqiptare.

    Shkrimi i plotë:

    Ka pak raste të rralla, ku njeriu i vogël, apo njeriu i vetëpandehur i madh, zhubroset, tkurret dhe vjen befas në vete!

    Krenare dhe me vështrim të tejpërtejshëm, duke kërrusur në trup dhe në fytyrat e vrerosura, madhështitë e rreme të viktimave të saj të ardhshme.Dhe zagarët ndjehen zagarë dhe jo ndonjë kafshë tjetër.Dhe kobrat ndjehen nëpërka tinzare e të pabesa, kokëulura dhe banuese të vrimave të fshehta ku thurrin planet e kafshimeve të ardhshme helmuese…

    Dhe titullarët e pushtetit trullosen dhe ndjehen Askushi, kur shohin në sytë pa sy Mbretëreshën e Zezë.

    Këtë Zonjë madhështore që një ditë vendos Drejtësi Hyjnore, mbi vampirët hipokritë të së përditshmes, ngjeshur dhe fshehur fort mirë, mbas kostumeve dhe kollareve të shtrenjta.

    Ata, kinse të vrerosur, parakalojnë kokëulur, në funeral, buzë Zonjës Madhështore, Mbretëreshës së Zezë, me duart me unaza të arta, që ju fshehin paq njollat e gjakut që nuk ju lahen dot.

    Ajo qëndron mbi krye të udhëtarit të rradhës për në Botën tjetër dhe i kqyr të gjithë si i kqyr Shqiponja, minjtë brejtës të Vendit tim.

    Dhe Mbretëresha, që lodron si fllad në atë log të përzishëm, dëgjon lutjet e tyre të heshtura, që ta shtyjnë sa më shumë takimin me të, të Pakorruptueshmen Absolute!Por Ajo, e Madhërishmja, vazhdon të lodrojë si fllad, mbi atë gumëzhitje milingonash, gjarpërinjsh e hienash dhe përkëdhel ëmbël veç ata, që njerëzisht vuajnë vërtetë për të ndjerin që Ajo ka ardhë të marrë me vete…

    Këtë perceptim ndjeva kur sodisja Funeralin e Shtetit për Ismail Kadarenë në udhëtimin e tij ndërmjet dy Botëve.

    Shkrimtari i mprehtë dhe ironik, virtuoz dhe vetmitar në më të shumtën e jetës së tij, vështroi së fundmi shumë nga personazhet që kishte qesëndisur dhe tallur, të mbanin rradhën në funeralin e tij.

    Në të vërtetë, kjo është hakmarrja e tmerrshme e mikrobotës, ndaj atyre që i kanë shpërfillur së gjalli, ju vijnë në funeral, duke ja trazuar qetësinë që lipset në këto raste.

    Ndaj dhe e mirëkuptova thellësisht Helena Kadarenë, që largoi turmën e Hiçave të shumtë, në çastet e shkurtra të ndarjes me Ismailin e saj.

    Kush nuk kupton, nuk është më puna ime! /KultPlus.com

  • “Vdekja, kjo Zonjë madhështore!”Çfarë shkroi Artur Zheji për vdekjen, 1 vit më parë

    “Vdekja, kjo Zonjë madhështore!”Çfarë shkroi Artur Zheji për vdekjen, 1 vit më parë

    Jo më larg se gati 1 vit më parë gazetari dhe publicisti i ndjerë Artur Zheji që u nda nga jeta këtë të shtunë, ka shkruar një shkrim për vdekjen.
    Shkrimi i publikuar në 3 tetor të vitit 2024 përshkruan mes rreshtave me një gjuhë letrare si të ishte një postulat parashikimi për tragjedinë e tij të ndodhur këtë shtunë, duke e përshkruar si një fenomen që vjen befas dhe shfaqet si një “Zonjë madhështore”.
    Në shkrimin e mëposhtëm do të lexoni se si vetë gazetari krejt natyrshëm ka folur për vdekjen, këtë “Mbretëreshë të Zezë” si ai e quan, që e mori krejt papritur dhe në mënyrë tragjike këtë të shtunë për ta dërguar drejt banesës së tij të fundit.
    Shkrimi i plotë:
    Ka pak raste të rralla, ku njeriu i vogël, apo njeriu i vetëpandehur i madh, zhubroset, tkurret dhe vjen befas në vete!
    Sepse Vdekja shfaqet!
    Krenare dhe me vështrim të tejpërtejshëm, duke kërrusur në trup dhe në fytyrat e vrerosura, madhështitë e rreme të viktimave të saj të ardhshme.Dhe zagarët ndjehen zagarë dhe jo ndonjë kafshë tjetër.
    Dhe kobrat ndjehen nëpërka tinzare e të pabesa, kokëulura dhe banuese të vrimave të fshehta ku thurrin planet e kafshimeve të ardhshme helmuese…
    Dhe titullarët e pushtetit trullosen dhe ndjehen Askushi, kur shohin në sytë pa sy Mbretëreshën e Zezë.
    Këtë Zonjë madhështore që një ditë vendos Drejtësi Hyjnore, mbi vampirët hipokritë të së përditshmes, ngjeshur dhe fshehur fort mirë, mbas kostumeve dhe kollareve të shtrenjta.
    Ata, kinse të vrerosur, parakalojnë kokëulur, në funeral, buzë Zonjës Madhështore, Mbretëreshës së Zezë, me duart me unaza të arta, që ju fshehin paq njollat e gjakut që nuk ju lahen dot.
    Ajo qëndron mbi krye të udhëtarit të rradhës për në Botën tjetër dhe i kqyr të gjithë si i kqyr Shqiponja, minjtë brejtës të Vendit tim.
    Dhe Mbretëresha, që lodron si fllad në atë log të përzishëm, dëgjon lutjet e tyre të heshtura, që ta shtyjnë sa më shumë takimin me të, të Pakorruptueshmen Absolute!
    Por Ajo, e Madhërishmja, vazhdon të lodrojë si fllad, mbi atë gumëzhitje milingonash, gjarpërinjsh e hienash dhe përkëdhel ëmbël veç ata, që njerëzisht vuajnë vërtetë për të ndjerin që Ajo ka ardhë të marrë me vete…
    Këtë perceptim ndjeva kur sodisja Funeralin e Shtetit për Ismail Kadarenë në udhëtimin e tij ndërmjet dy Botëve.
    Shkrimtari i mprehtë dhe ironik, virtuoz dhe vetmitar në më të shumtën e jetës së tij, vështroi së fundmi shumë nga personazhet që kishte qesëndisur dhe tallur, të mbanin rradhën në funeralin e tij.
    Në të vërtetë, kjo është hakmarrja e tmerrshme e mikrobotës, ndaj atyre që i kanë shpërfillur së gjalli, ju vijnë në funeral, duke ja trazuar qetësinë që lipset në këto raste.
    Ndaj dhe e mirëkuptova thellësisht Helena Kadarenë, që largoi turmën e Hiçave të shumtë, në çastet e shkurtra të ndarjes me Ismailin e saj.
    Kush kupton, kupton.
    Kush nuk kupton, nuk është më puna ime!

  • “Vdekja, kjo Zonjë madhështore!” Çfarë shkroi Artur Zheji për vdekjen 1 vit më parë

    “Vdekja, kjo Zonjë madhështore!” Çfarë shkroi Artur Zheji për vdekjen 1 vit më parë

    Jo më larg se gati 1 vit më parë gazetari dhe publicisti i ndjerë Artur Zheji që u nda nga jeta këtë të shtunë, ka shkruar një shkrim për vdekjen.
    Shkrimi i publikuar në 3 tetor të vitit 2024 përshkruan mes rreshtave me një gjuhë letrare si të ishte një postulat parashikimi për tragjedinë e tij të ndodhur këtë shtunë, duke e përshkruar si një fenomen që vjen befas dhe shfaqet si një “Zonjë madhështore”.
    Në shkrimin e mëposhtëm do të lexoni se si vetë gazetari krejt natyrshëm ka folur për vdekjen, këtë “Mbretëreshë të Zezë” si ai e quan, që e mori krejt papritur dhe në mënyrë tragjike këtë të shtunë për ta dërguar drejt banesës së tij të fundit
    Shkrimi i plotë:
    Ka pak raste të rralla, ku njeriu i vogël, apo njeriu i vetëpandehur i madh, zhubroset, tkurret dhe vjen befas në vete!
    Krenare dhe me vështrim të tejpërtejshëm, duke kërrusur në trup dhe në fytyrat e vrerosura, madhështitë e rreme të viktimave të saj të ardhshme.Dhe zagarët ndjehen zagarë dhe jo ndonjë kafshë tjetër.
    Dhe kobrat ndjehen nëpërka tinzare e të pabesa, kokëulura dhe banuese të vrimave të fshehta ku thurrin planet e kafshimeve të ardhshme helmuese…
    Dhe titullarët e pushtetit trullosen dhe ndjehen Askushi, kur shohin në sytë pa sy Mbretëreshën e Zezë.
    Këtë Zonjë madhështore që një ditë vendos Drejtësi Hyjnore, mbi vampirët hipokritë të së përditshmes, ngjeshur dhe fshehur fort mirë, mbas kostumeve dhe kollareve të shtrenjta.
    Ata, kinse të vrerosur, parakalojnë kokëulur, në funeral, buzë Zonjës Madhështore, Mbretëreshës së Zezë, me duart me unaza të arta, që ju fshehin paq njollat e gjakut që nuk ju lahen dot.
    Ajo qëndron mbi krye të udhëtarit të rradhës për në Botën tjetër dhe i kqyr të gjithë si i kqyr Shqiponja, minjtë brejtës të Vendit tim.
    Dhe Mbretëresha, që lodron si fllad në atë log të përzishëm, dëgjon lutjet e tyre të heshtura, që ta shtyjnë sa më shumë takimin me të, të Pakorruptueshmen Absolute!
    Por Ajo, e Madhërishmja, vazhdon të lodrojë si fllad, mbi atë gumëzhitje milingonash, gjarpërinjsh e hienash dhe përkëdhel ëmbël veç ata, që njerëzisht vuajnë vërtetë për të ndjerin që Ajo ka ardhë të marrë me vete…
    Këtë perceptim ndjeva kur sodisja Funeralin e Shtetit për Ismail Kadarenë në udhëtimin e tij ndërmjet dy Botëve.
    Shkrimtari i mprehtë dhe ironik, virtuoz dhe vetmitar në më të shumtën e jetës së tij, vështroi së fundmi shumë nga personazhet që kishte qesëndisur dhe tallur, të mbanin rradhën në funeralin e tij.
    Në të vërtetë, kjo është hakmarrja e tmerrshme e mikrobotës, ndaj atyre që i kanë shpërfillur së gjalli, ju vijnë në funeral, duke ja trazuar qetësinë që lipset në këto raste.
    Ndaj dhe e mirëkuptova thellësisht Helena Kadarenë, që largoi turmën e Hiçave të shumtë, në çastet e shkurtra të ndarjes me Ismailin e saj.
    Kush nuk kupton, nuk është më puna ime!/360grade

    Top Channel

  • “Vdekja, kjo Zonjë madhështore!”, çfarë shkroi Artur Zheji për vdekjen 1 vit më parë

    “Vdekja, kjo Zonjë madhështore!”, çfarë shkroi Artur Zheji për vdekjen 1 vit më parë

    Jo më larg se gati 1 vit më parë gazetari dhe publicisti i ndjerë Artur Zheji që u nda nga jeta këtë të shtunë, ka shkruar një shkrim për vdekjen.
    Shkrimi i publikuar në 3 tetor të vitit 2024 përshkruan mes rreshtave me një gjuhë letrare si të ishte një postulat parashikimi për tragjedinë e tij të ndodhur këtë shtunë, duke e përshkruar si një fenomen që vjen befas dhe shfaqet si një “Zonjë madhështore”.

    Në shkrimin e mëposhtëm do të lexoni se si vetë gazetari krejt natyrshëm ka folur për vdekjen, këtë “Mbretëreshë të Zezë” si ai e quan, që e mori krejt papritur dhe në mënyrë tragjike këtë të shtunë për ta dërguar drejt banesës së tij të fundit
    Shkrimi i plotë:
    Ka pak raste të rralla, ku njeriu i vogël, apo njeriu i vetëpandehur i madh, zhubroset, tkurret dhe vjen befas në vete!
    Krenare dhe me vështrim të tejpërtejshëm, duke kërrusur në trup dhe në fytyrat e vrerosura, madhështitë e rreme të viktimave të saj të ardhshme.Dhe zagarët ndjehen zagarë dhe jo ndonjë kafshë tjetër.
    Dhe kobrat ndjehen nëpërka tinzare e të pabesa, kokëulura dhe banuese të vrimave të fshehta ku thurrin planet e kafshimeve të ardhshme helmuese…
    Dhe titullarët e pushtetit trullosen dhe ndjehen Askushi, kur shohin në sytë pa sy Mbretëreshën e Zezë.
    Këtë Zonjë madhështore që një ditë vendos Drejtësi Hyjnore, mbi vampirët hipokritë të së përditshmes, ngjeshur dhe fshehur fort mirë, mbas kostumeve dhe kollareve të shtrenjta.
    Ata, kinse të vrerosur, parakalojnë kokëulur, në funeral, buzë Zonjës Madhështore, Mbretëreshës së Zezë, me duart me unaza të arta, që ju fshehin paq njollat e gjakut që nuk ju lahen dot.
    Ajo qëndron mbi krye të udhëtarit të rradhës për në Botën tjetër dhe i kqyr të gjithë si i kqyr Shqiponja, minjtë brejtës të Vendit tim.
    Dhe Mbretëresha, që lodron si fllad në atë log të përzishëm, dëgjon lutjet e tyre të heshtura, që ta shtyjnë sa më shumë takimin me të, të Pakorruptueshmen Absolute!
    Por Ajo, e Madhërishmja, vazhdon të lodrojë si fllad, mbi atë gumëzhitje milingonash, gjarpërinjsh e hienash dhe përkëdhel ëmbël veç ata, që njerëzisht vuajnë vërtetë për të ndjerin që Ajo ka ardhë të marrë me vete…
    Këtë perceptim ndjeva kur sodisja Funeralin e Shtetit për Ismail Kadarenë në udhëtimin e tij ndërmjet dy Botëve.
    Shkrimtari i mprehtë dhe ironik, virtuoz dhe vetmitar në më të shumtën e jetës së tij, vështroi së fundmi shumë nga personazhet që kishte qesëndisur dhe tallur, të mbanin rradhën në funeralin e tij.
    Në të vërtetë, kjo është hakmarrja e tmerrshme e mikrobotës, ndaj atyre që i kanë shpërfillur së gjalli, ju vijnë në funeral, duke ja trazuar qetësinë që lipset në këto raste.
    Ndaj dhe e mirëkuptova thellësisht Helena Kadarenë, që largoi turmën e Hiçave të shumtë, në çastet e shkurtra të ndarjes me Ismailin e saj.
    Kush nuk kupton, nuk është më puna ime!/360grade

  • “Vdekja, kjo Zonjë madhështore!”. Çfarë shkroi Artur Zheji për vdekjen 1 vit më parë

    “Vdekja, kjo Zonjë madhështore!”. Çfarë shkroi Artur Zheji për vdekjen 1 vit më parë

    Jo më larg se gati 1 vit më parë gazetari dhe publicisti i ndjerë Artur Zheji që u nda nga jeta këtë të shtunë, ka shkruar një shkrim për vdekjen.
    Shkrimi i publikuar në 3 tetor të vitit 2024 përshkruan mes rreshtave me një gjuhë letrare si të ishte një postulat parashikimi për tragjedinë e tij të ndodhur këtë shtunë, duke e përshkruar si një fenomen që vjen befas dhe shfaqet si një “Zonjë madhështore”.
    Në shkrimin e mëposhtëm do të lexoni se si vetë gazetari krejt natyrshëm ka folur për vdekjen, këtë “Mbretëreshë të Zezë” si ai e quan, që e mori krejt papritur dhe në mënyrë tragjike këtë të shtunë për ta dërguar drejt banesës së tij të fundit.
    Shkrimi i plotë:
    Ka pak raste të rralla, ku njeriu i vogël, apo njeriu i vetëpandehur i madh, zhubroset, tkurret dhe vjen befas në vete!
    Krenare dhe me vështrim të tejpërtejshëm, duke kërrusur në trup dhe në fytyrat e vrerosura, madhështitë e rreme të viktimave të saj të ardhshme.Dhe zagarët ndjehen zagarë dhe jo ndonjë kafshë tjetër.
    Dhe kobrat ndjehen nëpërka tinzare e të pabesa, kokëulura dhe banuese të vrimave të fshehta ku thurrin planet e kafshimeve të ardhshme helmuese…
    Dhe titullarët e pushtetit trullosen dhe ndjehen Askushi, kur shohin në sytë pa sy Mbretëreshën e Zezë.
    Këtë Zonjë madhështore që një ditë vendos Drejtësi Hyjnore, mbi vampirët hipokritë të së përditshmes, ngjeshur dhe fshehur fort mirë, mbas kostumeve dhe kollareve të shtrenjta.
    Ata, kinse të vrerosur, parakalojnë kokëulur, në funeral, buzë Zonjës Madhështore, Mbretëreshës së Zezë, me duart me unaza të arta, që ju fshehin paq njollat e gjakut që nuk ju lahen dot.
    Ajo qëndron mbi krye të udhëtarit të rradhës për në Botën tjetër dhe i kqyr të gjithë si i kqyr Shqiponja, minjtë brejtës të Vendit tim.
    Dhe Mbretëresha, që lodron si fllad në atë log të përzishëm, dëgjon lutjet e tyre të heshtura, që ta shtyjnë sa më shumë takimin me të, të Pakorruptueshmen Absolute!
    Por Ajo, e Madhërishmja, vazhdon të lodrojë si fllad, mbi atë gumëzhitje milingonash, gjarpërinjsh e hienash dhe përkëdhel ëmbël veç ata, që njerëzisht vuajnë vërtetë për të ndjerin që Ajo ka ardhë të marrë me vete…
    Këtë perceptim ndjeva kur sodisja Funeralin e Shtetit për Ismail Kadarenë në udhëtimin e tij ndërmjet dy Botëve.
    Shkrimtari i mprehtë dhe ironik, virtuoz dhe vetmitar në më të shumtën e jetës së tij, vështroi së fundmi shumë nga personazhet që kishte qesëndisur dhe tallur, të mbanin rradhën në funeralin e tij.
    Në të vërtetë, kjo është hakmarrja e tmerrshme e mikrobotës, ndaj atyre që i kanë shpërfillur së gjalli, ju vijnë në funeral, duke ja trazuar qetësinë që lipset në këto raste.
    Ndaj dhe e mirëkuptova thellësisht Helena Kadarenë, që largoi turmën e Hiçave të shumtë, në çastet e shkurtra të ndarjes me Ismailin e saj.
    Kush nuk kupton, nuk është më puna ime!

  • Kabuli në prag urie/ Banorët luten për oriz dhe “janë gati të pranojnë vdekjen”

    Kabuli në prag urie/ Banorët luten për oriz dhe “janë gati të pranojnë vdekjen”

    Banorë të Kabulit i kanë thënë Radios Evropa e Lirë se po luten për pak oriz dhe “janë gati të pranojnë vdekjen”, ndërsa Programi Botëror i Ushqimit (WFP) njoftoi se po detyrohet të “kthejë qindra mijëra njerëz nga qendrat e ushqimit” për shkak të mungesës së fondeve.
    Drejtori i WFP për Afganistanin, John Aylieff, tha se kombinimi i thatësirës, shkurtimit drastik të ndihmave dhe kthimit me forcë të 1.5 milionë afganëve nga Irani e Pakistani ka sjellë “rritje të urisë akute” në vendin e rrënuar nga varfëria.
    “Duhet të bëjmë gjithçka për të shmangur urinë masive. Mund të jetë e paprecedentë, sepse gjatë dimrit nga 10 deri në 15 milionë njerëz mund të kenë nevojë për ndihmë ushqimore. Dhe për momentin nuk kemi fonde, që do të thotë se nuk do të ketë përgjigje,” u shpreh Aylieff.
    Vetëm për gjashtë muajt e ardhshëm, WFP në Afganistan ka nevojë për gati 539 milionë dollarë për të ndihmuar familjet më të cenueshme. Por donatorët kanë ulur ndjeshëm kontributet: në vitin 2025, organizata ka marrë rreth 155 milionë dollarë, krahasuar me 560 milionë një vit më parë dhe 1.6 miliardë në vitin 2022.
    “SHBA-të kanë qenë një donator jashtëzakonisht bujar në Afganistan për dekada të tëra, së bashku me vende të tjera nga e gjithë bota. Tani nuk është momenti që dikush të tërhiqet,” tha Aylieff.
    Shtëpia e Bardhë nuk ka komentuar ende, por një zëdhënës i Departamentit të Shtetit tha se gjatë katër viteve të fundit “ndihmat ndërkombëtare për popullin afgan janë devijuar dhe përvetësuar nga talebanët, një grup i shpallur terrorist global.”
    “Gati të pranoj vdekjen”
    Kjo krizë po i zhyt afganët në dëshpërim të skajshëm. Gul Dasta, 42 vjeçare, e pushuar nga puna pasi talebanët ndaluan gratë në administratën publike, jeton me burrin e sëmurë dhe tre fëmijët pa asnjë ndihmë ushqimore prej muajsh. “Ka ditë që nuk kemi pasur asgjë për të ngrënë. Kam zier pak oriz të lypur nga fqinjët për t’u ushqyer fëmijët. Ka ditë që vetëm qaj,” tha ajo për RFE/RL.
    Edhe Abeda, 54 vjeçare, e mbetur e ve dhe pa punë pas mbylljes së shkollave të vajzave, rrëfeu mes lotësh: “Javën e kaluar nuk kisha as patate, as domate në shtëpi. Jeta është vetëm dhimbje. Madje isha gati të pranoja vdekjen.”
    Miliona mbeten pa ushqim
    Sipas Aylieff, situata është edhe më e rëndë në zonat rurale, ku rreth 400 qendra ushqimore janë mbyllur për mungesë fondesh. “Imagjinoni të ecësh pesë orë për të arritur në një qendër dhe ta gjesh të mbyllur. Kjo është tragjedia,” tha ai.
    Aktualisht, WFP arrin të ndihmojë rreth 1 milion njerëz, nga 5 milionë që ndihmonte vitin e kaluar. Por fondet pritet të shterojnë brenda pak javësh, duke ndalur ndihmën “pothuajse plotësisht” deri në tetor.
    Ndërkohë, autoritetet talebane nuk japin shpjegime të qarta për krizën e urisë, duke ia atribuar problemet “sanksioneve dhe ngrirjes së aseteve nga SHBA-të”.
    Kriza humanitare në Afganistan po thellohet çdo ditë, me miliona njerëz që shohin dimrin e afërt si kërcënimin më të madh për mbijetesën e tyre.

  • Aksident fatal në Konispol/ Humb jetën 70-vjeçari, plagoset një tjetër

    Aksident fatal në Konispol/ Humb jetën 70-vjeçari, plagoset një tjetër

    Një aksident me pasojë vdekjen ka ndodhur sot në afërsi të fshatit Shkallë, në bashkinë Konispol.

    Dy motora janë përplasur me njëri-tjetrin, duke shkaktuar vdekjen e menjëhershme të shtetasit Urim Çaze, 70 vjeç, banues në Konispol.
    Nga përplasja ka mbetur i plagosur drejtuesi i mjetit tjetër, shtetasi Besnik Arapi, i cili është transportuar për ndihmë mjekësore.
    Në vendngjarje ndodhen forcat e policisë dhe ekipi i ambulancës, të cilët po kryejnë veprimet hetimore për zbardhjen e plotë të rrethanave të aksidentit.

    Top Channel

  • Jorge Luis Borges: Dëshmitari

    Jorge Luis Borges: Dëshmitari

    Në një ahur, që është gati nën hijen e kishës së re prej guri, një njeri me sy të hirtë dhe mjekër të grivët, dergjur mes amësimit të kafshëve, pret vdekjen në heshtje, si ai që pret gjumin. Dita, e cila u bindet ligjeve të gjithanshme dhe sekrete, i shtyn ngadalë dhe i trazon hijet e vathës së vobektë; përjashta janë tokat e lëruara, një hendek i mbuluar nga gjethet e rëna dhe ndonjë gjurmë ujku në baltovinën e zymtë, ku zënë fill pyjet. Njeriu fle dhe ëndërron, i harruar. Thirrja e lutjes e zgjon. Në mbretëritë e Anglisë, tingulli i kambanave tani është bërë zakon i buzëmbrëmjeve, por burri, në fëmijërinë e tij, ka parë fytyrën e Vodenit, tmerrin hyjnor dhe ngazëllimin, idhullin e mefshtë prej druri, të ngarkuar me monedha romake dhe stoli të rënda, flijimin e kuajve, qenve dhe robërve. Ka për të vdekur para se të gdhijë dhe bashkë me të do të vdesin e s’do të kthehen më imazhet e fundit të menjëhershme të riteve pagane; bota do të jetë pak më e varfër kur të ketë vdekur ky sakson.Ngjarje që mbushin hapësirën dhe mbërrijnë fundin e tyre kur vdes dikush, mund të na mahnitin, por një gjë apo një numër i pafund gjërash vdesin në çdo shpirtdhënie, përveçse, në ekziston një kujtesë e universit, siç kanë hamendësuar teozofët. Koha ka pasur një ditë që i shoi sytë e fundit që panë Krishtin; beteja e Huninit dhe dashuria e Helenës u shuan përfundimisht me vdekjen e një njeriu. Çfarë do të vdesë, kur të vdes unë, ç’trajtë qesharake apo të paqëndrueshme do të humbasë bota? Zërin e Masedonio Fernandesit, imazhin e një kali të kuq në një ugar në Serrano apo në Çarkas, një shufër bakri në sirtarin e një skrivanie prej bakëmi?

    Në shqip: Erion Karabolli

    ObserverKult

  • 5 të arrestuar për vdekjen e minatorit në Bulqizë

    5 të arrestuar për vdekjen e minatorit në Bulqizë

    Policia ka arrestuar pesë persona pas vdekjes së një minatori.
    Ngjarja ndodhi të mërkurën e 6 gushtit në një subjekt minerar në Bulqizë.
    66-vjeçar humbi jetën pasi u zu poshtë nga një masiv shkëmbor.
    Në pranga kanë rënë pesë punonjës të stafit teknik të subjektit minerar, pasi sipas policisë nuk kanë marrë masat e duhura për garantimin e kushteve të punës.
    “Shërbimet e Komisariatit të Policisë Bulqizë arrestuan në flagrancë shtetasit Nj. P., 46 vjeç, B. Ç., 68 vjeç, F. T., 61 vjeç, E. K., 35 vjeç dhe E. Xh., 51 vjeç, të gjithë punonjës të stafit teknik të subjektit minerar. Nga hetimet e deritanishme rezulton se këta shtetas, me veprimet ose mosveprimet e tyre, nuk kanë marrë masat e duhura për garantimin e kushteve të sigurimit teknik të punës në subjektin minerar”, njoftoi policia.
    Uniformat blu kanë referuar materialet procedurale në Prokurorinë e Dibrës për veprën penale “Shkelja e rregullave të mbrojtjes në punë”, me pasojë vdekjen.