Lajmidites.com

Tag: turke

  • Ministria e Jashtme Turke: Janë marrë masa për të garantuar sigurinë e qytetarëve turq në Malin e Zi

    Ministria e Jashtme Turke: Janë marrë masa për të garantuar sigurinë e qytetarëve turq në Malin e Zi

    Ministria e Jashtme Turke njoftoi se, në lidhje me ngjarjet në Mal të Zi, janë marrë masa për të siguruar sigurinë e qytetarëve turq dhe se ata po mbajnë kontakte të vazhdueshme me autoritetet malazeze.

    Faqja e internetit e MPJ-së turke thotë se “disa ngjarje shqetësuese që prekën edhe qytetarët tanë” ndodhën në Mal të Zi gjatë fundjavës së kaluar.

    “Menjëherë pas fillimit të ngjarjeve, u vendos kontakti me autoritetet malazeze dhe u morën masat e nevojshme për të siguruar sigurinë e qytetarëve tanë”, tha MPJ.

    Ata deklaruan se po monitoronin nga afër zhvillimin e situatës.

    “Zhvillimi i situatës po monitorohet nga afër në të gjitha aspektet dhe kontaktet dhe koordinimi me autoritetet malazeze mbahen vazhdimisht”, tha MPJ-ja turke.

  • The Economist: Kohë të vështira për tekstilet turke

    The Economist: Kohë të vështira për tekstilet turke

    Sulltani Bajazidi II e dinte çfarë po bënte kur, në fund të shekullit të 15-të, urdhëroi ndërtimin e Koz Khanit të madh, një karavanserai (një han dhe depo e madhe për tregtarët e mëndafshit dhe mallrat e tyre) në Bursa, atëherë kryeqyteti i Perandorisë Osmane. Koz Khan u bë vendi kryesor i mbledhjes për tregtarët, vendi ku shitet, ruhet dhe shkëmbehet mëndafshi, dhe Bursa u bë qendra e industrisë së mëndafshit të Perandorisë Osmane.
    Koz Khan-i ekziston edhe sot. Në oborrin e tij, vizitorët shijojnë hallvë semolina me akullore, dhe galeritë janë plot me dyqane që ofrojnë shalle mëndafshi. Megjithatë, sektori për të cilin u krijua Kos Khan është në krizë të thellë sot. Edhe pse Turqia mbetet ndër furnizuesit më të mëdhenj të tekstilit në botë, pjesa e saj në tregun global ka rënë nën tre përqind, më e ulëta në më shumë se tre dekada. Eksportet e veshjeve nga Bangladeshi dhe Vietnami, disa nga konkurrentët më të mëdhenj të Turqisë, u rritën me ritme dyshifrore në gjysmën e parë të vitit 2025 krahasuar me të njëjtën periudhë të vitit të kaluar. Eksportet turke ranë me 6.9 përqind.
    Eksportet kanë rënë për të tretin vit radhazi; nga një kulm prej 22 miliardë dollarësh në vitin 2022 në një shifër të parashikuar prej 17 miliardë dollarësh këtë vit, një rënie prej 23 përqind. Vlerësohet se më shumë se 310,000 punëtorë në industrinë e tekstilit dhe veshjeve humbën vendet e tyre të punës, dhe rreth 6,000 kompani u mbyllën. Qindra të tjerë u zhvendosën, kryesisht në Egjipt.
    Arsyeja kryesore është gjendja e përgjithshme e ekonomisë turke. Edhe pse normat jashtëzakonisht të larta të interesit dhe një monedhë e mbivlerësuar kanë ulur inflacionin, i cili ishte afër shifrave trefishe tre vjet më parë, ai ende qëndron në një nivel të lartë prej 33 përqind. Por ky kombinim i masave anti-inflacion rriti gjithashtu kostot e punës dhe të prodhimit, të cilat dëmtuan seriozisht konkurrueshmërinë e sektorit. Që nga fillimi i vitit 2022, paga minimale në Turqi është rritur nga 383 dollarë në 620 dollarë, një rritje prej më shumë se 60 përqind. Eksportuesit, të cilët më parë përfitonin nga normat e ulëta të interesit, tani janë nën presion. Produktet turke kanë qenë gjithmonë më të shtrenjta se ato nga Kina ose India, thotë Mustafa Gültepe, president i Shoqatës së Eksportuesve Turq, por ata e kompensuan ndryshimin në çmim me cilësi. Sot, ky nuk është më rasti.
    “Blerësit evropianë na zgjodhën edhe kur ishim 15 ose 20 përqind më të shtrenjtë”, thotë Gültepe. “Por jo sot, kur ndryshimi është 50 përqind.” Si rezultat, porositë e huaja po ridrejtohen në Azi. Eksportet nga Kina në BE, tashmë blerësi më i madh i tekstileve dhe veshjeve në Kinë, u rritën me 20 përqind në gjysmën e parë të vitit.
    Gjatë dekadës së kaluar, pjesë të sektorit janë mbështetur në punën e emigrantëve dhe refugjatëve. Por gjërat po ndryshojnë edhe këtu. Është vlerësuar se midis 250,000 dhe 400,000 sirianë, shumë prej të cilëve të paguar dobët, punuan në punëtori dhe fabrika turke. Por që nga fundi i luftës së përgjakshme civile në Siri dhe rënia e regjimit të Asadit dhjetorin e kaluar, deri në 20 përqind e tyre janë kthyer në shtëpi, vlerëson Muzaffer Cevizli, kreu i Giyimkent, një qendër shumicë në Turqi.
    Kriza nuk është e padëmshme. Edhe kur Turqia më në fund të kapë ritmin pas viteve të inflacionit dhe keqmenaxhimit ekonomik, do të jetë e vështirë për industrinë të rikthehet në rrugën e duhur. Puna po bëhet gjithnjë e më e shtrenjtë, por në të njëjtën kohë gjithnjë e më e rrallë. Kompanitë turke të tekstilit kanë vështirësi në gjetjen e punëtorëve, edhe kur ofrojnë paga konkurruese, thotë Muzaffer Cevizli. “Është e kuptueshme që të rinjtë sot preferojnë të zgjedhin një punë zyre sesa të punojnë në një fabrikë”, shton ai.
    Prodhimi masiv mund të duhet të bëhet një gjë e së kaluarës dhe fokusi duhet të zhvendoset në markë, dizajn, shpërndarje të shpejtë dhe produkte të specializuara (të veçanta). Siç e tha së fundmi një burim i industrisë: “Turqia duhet të ndalojë së përpjekuri të bëhet ‘Kina e Evropës’”.
    Zhvendosja e prodhimit jashtë vendit mund të jetë gjithashtu një nga zgjidhjet. Disa nga markat më të famshme turke, përfshirë Eroğlu dhe LC Waikiki, kanë zhvendosur tashmë një pjesë të prodhimit të tyre në Egjipt. Është e mundur që të tjerët do të duhet të ndjekin shembullin. Sektori ka ende potencial për rimëkëmbje dhe rritje, por së pari do të duhet të rishpiket, shkruan The Economist. /tesheshi.com/

  • Gaza/ Izraeli kërkon përjashtimin e trupave turke nga forca paqeruajtëse

    Gaza/ Izraeli kërkon përjashtimin e trupave turke nga forca paqeruajtëse

    Turqia mund të përjashtohet nga forca stabilizuese prej 5,000 trupash që do të vendoset brenda Gazës, pasi Izraeli e bëri të qartë se nuk donte që trupat turke të merrnin pjesë.

    Marco Rubio, sekretari i shtetit i SHBA-së, tha se ishte një kërkesë që Izraeli të ndihej rehat me kombësinë e forcës shumëkombëshe, e krijuar për të parandaluar një boshllëk sigurie kur të fillojë detyra masive e rindërtimit në Gaza. Turqia ka thënë se është e gatshme të ofrojë trupa, por Izraeli e ka bërë të ditur se nuk e miraton pjesëmarrjen e trupave turke në forcë.

    Tensionet midis Izraelit dhe Turqisë janë rritur për shkak të Sirisë dhe presidenti turk Rexhep Tajip Erdogan shihet nga qeveria izraelite si shumë i afërt me Vëllazërinë Myslimane dhe vetë Hamasin. Por përjashtimi i Turqisë nga forca stabilizuese do të ishte i diskutueshëm pasi ajo është një nga garantueset e marrëveshjes së armëpushimit prej 20 pikash të Trump dhe shihet si një nga forcat e armatosura myslimane më të afta.

    Forca ka të ngjarë të udhëhiqet ende nga Egjipti.

    Kontribues të tjerë në forcën stabilizuese, si Indonezia dhe Emiratet e Bashkuara Arabe, do të preferonin që forca të merrte një mandat nga këshilli i sigurimit të OKB-së, edhe nëse ajo vetë nuk është një forcë paqeruajtëse e OKB-së.

    Në vend të kësaj, ajo do të koordinohet me një njësi ushtarake të udhëhequr nga SHBA-të, e njohur si Qendra e Koordinimit Civilo-Ushtarak (CMCC), me seli në qytetin jugor izraelit Kiryat Gat.

  • Shifra marramendëse, katër aktorët më të paguar në serialet turke

    Shifra marramendëse, katër aktorët më të paguar në serialet turke

    Në bazë të raportimeve të mediave turke, aktorët kryesorë të serialeve turke që marrin pagat më të larta janë Kenan Imirzalioglu, Afra Saraçoglu, Demet Ozdemir dhe Çagatay Ulusoy.
    Këta aktorë janë bërë emra të njohur jo vetëm në Turqi, por edhe ndërkombëtarisht, falë projekteve të suksesshme dhe performancave të tyre të jashtëzakonshme.
    Pagat për episod (në Euro):
    Kenan Imirzalioglu: rreth 117.000 euro
    Afra Saraçoglu: rreth 65.000 euro
    Demet Ozdemir: rreth 52.000 euro
    Çagatay Ulusoy: rreth 84.000 euro

  • Tuneli i Llogarasë dhe Aeroporti i Vlorës”/ Gazetari zbardh fijet që e lidhen me Ballukun:Të dhënat vërtetojnë atë që..

    Tuneli i Llogarasë dhe Aeroporti i Vlorës”/ Gazetari zbardh fijet që e lidhen me Ballukun:Të dhënat vërtetojnë atë që..

    Gazetari Habion Hasani nëpërmjet një artikulli në rrjetet sociale zbardh lidhjet mes tenderit për tunelin e Llogarasë dhe aeroportin e Vlorës, ku në lojë në të dyja rastet janë futur kompani turke. Ai shkruan se deklaratat e ish-zv/kryeministrit, Arben Ahmetajt kanë rezultuar të vërteta kur ka deklaruar se ministrja e Infrastrukturës shtoi me një të rënë lapsi 50 milionë euro për tunelin e Llogarasë.
    Artikulli i plotë:
    1. Arben Ahmetaj akuzoi ne SYRI TV Belinda Ballukun se ka shtuar me 50 milione euro vleren e tunelit te Llogarase (nga 140 mln ne 190mln) dhe sipas tij nje konsorcium firmash turke (kompania A+B) e futen kete shume ne xhep ndersa punimet vijonte t’i kryente kompania shqiptare Gjoka.
    Te dhenat sugjerojne se si instrument financiar per shlyerjen e firmave turke ne Llogara (me parate e buxhetit), u perdor BKT.
    2. Te dhenat e thesarit vertetojne katerciperisht ate qe thote Ahmetaj, rezulton se ne periudhen Janar-Dhjetor 2022 konsorciumit turk te Llogarase ju kalua kjo shume.
    3. Ne shtator 2022 ne anen tjeter te malit; ne aeroportin e Vlores nje tjeter kompani turke (kompania C) qe kishte kryer punime shet 40% te aksioneve te saj te Macabo e Behgjet Pacollit, por kontrata e nenshkruar ne shtator 2022 u regjistrua ne QKB vetem ne 29 dhjetor 2022, fiks ne fund te dhjetorit u leshua dhe pagesa e fundit per tunelin e Llogarase.
    4. Tre muaj me pas kompania koncensionare e aeroportit VIA, paraqitet ne BKT dhe siguron nje kredi prej 50 e kusur milione eurosh.
    Pra e thene me fjale elementare; Ahmetaj akuzon Ballukun se me nje te rene te lapsit i dha kompanive A+B rreth 50 milione euro ne Llogara. Pasi u be ky kalim ne dhjetor 2022, disa turq te tjere terhiqen nga aeroporti dhe pas tre muajsh Pacolli-Ademi shkojne trokasin ne BKT per te siguruar 50 milione euro kredi.
    Mah…koinçidence mbase; se ne mos qofte e tille; i bie qe Balluku eshte futur 40% aksionere te Aeroporti i Vlores me parate qe grabiti te Tuneli Llogarase.

  • “Koncesioni i Aeroportit të Vlorës ka rënë kur iku kompania turke”

    “Koncesioni i Aeroportit të Vlorës ka rënë kur iku kompania turke”

    Pano Soko, analist dhe ekspert i ekonomisë, i ftuar në emisionin “Të Paekspozuarit” në MCN TV për të folur për përplasjen mes aksionerëve të Aeroportit të Vlorës, u shpreh se me largimin e kompanisë turke koncesioni ka rënë sepse asnjëra nga kompanitë e mbetura nuk plotëson kriterin teknik.
    “Gjithë problemi nis se si korrupsioni ka drejtuar gjithë procesin e PPP-ve në Shqipëri. Ikën një kompani që ka 40 për qind të aksioneve. Kur ikën ai bie koncesioni.
    Kompania turke iku, mbetën dy kompanitë kosovare dhe bie kriteri teknik. Pacolli nuk e përmbushte, këta të “2A Group” jo, turqit e përmbushnin, por ikën. Këtu fillon gjeneza e korrupsionit. Një pjesë e kërtyre parave do të shkojnë te ata që kanë dhënë lejen. Siç kanë ndodhur në koncesionet e tjera që kanë gjetur shtigje për të marrë fondet dhe për t’i çuar fondet e publikut te xhepat e qeveritarëve”- tha Soko.

  • Të shohësh historinë me sytë e telenovelave turke

    Të shohësh historinë me sytë e telenovelave turke

    Nga Lorenc Vangjeli

    Nuk ka një të vërtetë absolute, por shumë të vërteta relative që madje edhe mund të kundërshtojnë njëra-tjetrën. Gjithçka varet nga këndvështrimi, interesi e mbi të gjitha nga koha që mund të ndryshojë po gjithçka. Për shembull, për historinë e Shqipërisë, Gjergj Kastrioti është Heroi Kombëtar i shqiptarëve, kurse nipi i tij Hamza, është tradhëtar e atdhevrasës. Për historiografinë turke, Gjergji i lavdishëm është renegati që tradhëtoi Portën e Lartë, ndërsa Hamzai, heroi që luftoi tradhëtarin.

    Po me turq në mes, në segmentin Tiranë – Vlorë, po zhvillohet një ndeshje tjetër e egër mes shqiptarësh. Që betohen në flamur e atdhe për ndershmërinë vetjake dhe tradhëtinë e tjetrit. Njëri si patriot e tjetri renegat e anasjelltas. Behxhet Pacolli dhe Valon Ademi ishin shpallur fitues të garës për ndërtimin e aeroportit të Vlorës. Bashkë me ta edhe një kompani turke. Turqit ishin mjaft të rëndësishëm në këtë bashkëpunim sepse CV-ja e tyre në projekte të ngjashme, ishte karta fituese për koncesionin e ardhshëm. Por karta nuk u shndërrua dot në kazmë, lopatë e beton për të ndërtuar. Sepse pa u tharrë ende boja në kontratë, turqit shesin aksionet e tyre – gati gjysmën e tyre – për më pak se pesë mijë euro. Sa mund të kushtojnë vetëm një grusht biletash vajtje – ardhje në bussines class në linjën Tiranë – Stamboll. Çfarë ndodhi më pas me koncesionin që do të kushtonte qindra milionë euro në 35 vjet, është një histori e ripërsëritur. Një histori me investitorë strategjikë të huaj që përdoren për kartvizitë dhe që pastaj largohen duke lënë aktorët lokalë të vetëm në fushën e lojës. Një fushë loje që funksionon me rregulla tipike shqiptare. Të shkruara e të pashkruara. Asnjë sinjal, asnjë shqetësim e veprim dhe asnjë ngritje supesh nga autoritetet shqiptare që duartrokisnin investimin në Vlorë si një mirë që binte nga qielli për turizmin shqiptar, por që nuk shihnin se përpara se të hapeshin themelet e kullës së aeroportit, ishte shtruar pista hilacake e zakonshme.

    E shkuara në raste të ngjashme ka dëshmuar se nuk mund të pritet ndonjë zgjidhje e hajrit e bastit mes dy shqiptarëve nga drejtësia. E cila në hetimin që ka nisur është ende larg thelbit të vërtetë të çështjes: a ka qenë e ndershme gara që në gjenezë? Britanikët e AL-DE Corporation që u përjashtuan nga gara për mungesë dokumentacioni, pretendojnë se autoritetet shqiptare bënë ndryshime të papritura në kriteret e garës vetëm pak ditë para afatit të dorëzimit të tyre. Largimi i turqve bashkëfitimtarë më pas, i jep tjetër kuptim humbjes britanike. Sepse ikën turqit, por kush erdhi më pas?

    Shqipëria ka nevojë për Turqinë moderne. Ka nevojë edhe për miqësinë e Presidentit Erdogan sot e pasuesit të tij nesër. E shtrënguar si sanduiç mes interesash gjeopolitike në rajon që ndryshojnë pavarësisht vullnetit shqiptar, në listën modeste të sukseseve shqiptare në këto tre dekada e kusur demokraci, Turqia është dëshmuar shpesh si miku i mirë i ditës së ligë. Aleanca në Luftën e Kosovës apo dhe kontributi i çmuar në çlirimin e Tiranës nga pushtimi i heshtur Gylenist, janë dy pika që lëvizën në drejtimin e duhur botën tonë të vogël. Dhe kjo meriton mirënjohje, por dhe pragmatizëm në vlerësim. Në forumin e investimeve Shqipëri-Turqi të mbajtur në fund të javës së shkuar në Tiranë, zëvendëskryeministrja Belinda Balluku provokoi habi kur tentoi të gjejë edhe arsye historike për ardhjen e mundshme të investimeve turke në Shqipëri. Arsye që sipas saj, “…nuk kanë ndryshuar shumë nga arsyet se pse Bajaziti, Murati apo Mehmet Fatihu donin të instaloheshin në Shqipëri”. Pra, ata kishin ardhur atëherë me zjarr e hekur, me jeniçerë jataganzhveshur e bronx topash, me gjuhë tjetër e gërshërë berberësh për synetllik, me shkatërrim kishash e ndërtim xhamish mbi rrënojat e tyre, me dhunë mbi burrat e përdhunim mbi gratë, kishin ardhur vetëm për të investuar në Shqipëri. Kishin ardhur për “…t’i dhënë një shtysë të madhe zhvillimit ekonomik në të gjithë Shqipërinë, …për t’u shndërruar në burim punësimi” apo edhe për integrimin evropian të vendit. Kështu mund të thuhet në telenovelat e nesërme turke dhe kjo ide mund të pranohet si e vërtetë nga këndvështrimi i tyre. E vërteta kundërthënëse, sipas historiografisë shqiptare, është se ata erdhën si pushtues, u sollën si pushtues dhe ikën si pushtues të vajtuar vetëm nga bashibozukët e muhibët e tyre shqiptarë, që Babën donin e të Babës kanë marrë! Nuk ka mësues më të keq sesa historia që lexohet gabim për hir të shkrimit të historisë së të ardhmes.

    Duken si të largët dhe pa lidhje shqiptarët Behxhet e Valon, aeroporti në Vlorë, osmanët e ikur dikur e turqit e lutur për të ardhur nesër, britanikët e përzënë, integrimi evropian, ministrja Diellë e prokurimeve që atëherë nuk kishte lindur ende, transferimi i mundshëm i pronësisë së një pike strategjike në duar jo miqësore me Shqipërinë, betejave epike me të njëjtën muzikë të trompës patriotike, parave në mes e pronarëve fundorë pa emra e me shumë fytyra. Por kjo nuk është një histori e re. Eshtë telenovela tragjike shqiptare e shkruar dhe interpretuar keq në shumë e shumë vite; është provë e dhembshme se shqiptarët Kastriotë, bij edhe të Gjergjit, edhe të Hamzait, janë në gjendje t’i bëjnë Shqipërisë në paqe, atë që as pushtuesit më të egër nuk kanë mundur dot t’ja bëjnë me luftë. Sa kohë që në mes janë paratë e pushteti.

  • Greva e minatorëve në Spaç vazhdon: 12 ditë pa reagim nga kompania turke “TETE Albania”

    Greva e minatorëve në Spaç vazhdon: 12 ditë pa reagim nga kompania turke “TETE Albania”

    Foto nga protesta

    SPAÇ- Sot shënohet dita e 12-të e protestës së minatorëve të minierës së bakrit në Spaç, të cilët kërkojnë kushte më të mira pune, nënshkrimin e kontratës kolektive dhe njohjen zyrtare të sindikatës së tyre nga kompania turke “TETE Albania”.
    Rreth 70 minatorë janë mbledhur para hyrjes kryesore të kompanisë për të vazhduar grevën e tyre, e cila ishte paralajmëruar disa ditë më parë dhe do të vazhdojë deri në një reagim nga kompania turke. “TETE Albania”, që administron minierën, nuk ka dhënë ende asnjë sinjal për dialog me përfaqësuesit e sindikatës, të cilët janë shprehur se kompania po hakmerret me shkarkime kolektive të padrejta ndaj punëtorëve.

    Kompania ka refuzuar të ulet në bisedime me sindikatën, duke argumentuar se ajo nuk plotëson kriteret ligjore. Ndërkohë, minatorët e konsiderojnë këtë qëndrim si të paligjshëm dhe theksojnë se janë në të drejtën e tyre për të protestuar. Greva, sipas tyre, do të vazhdojë derisa të arrihet një marrëveshje për dialog me kompaninë turke./ZËRI

  • Minatorët e Spaçit në protestë, akuzojnë “TETE Albania” për hakmarrje me largime nga puna

    Minatorët e Spaçit në protestë, akuzojnë “TETE Albania” për hakmarrje me largime nga puna

    Foto nga protesta

    SPAÇ- Minatorët e Spaçit po protestojnë për kushte më të mira pune dhe për njohjen e sindikatës që ata kanë krijuar. Pas dhjetë ditësh protestë, ata akuzojnë kompaninë turke “TETE Albania” se po hakmerret me shkarkime kolektive të punëtorëve. Rreth 70 minatorë të minierës kanë bojkotuar punën dhe kërkojnë që sindikata e tyre të njihet dhe të nënshkruhet një kontratë kolektive për të garantuar të drejtat në punë.
    Kompania, nga ana tjetër, ka refuzuar të ulet në bisedime me përfaqësuesit e sindikatës, duke argumentuar se kjo sindikatë nuk plotëson kriteret ligjore. Minatori Dritan Lleshi u shpreh për mediat se kompania turke iu ka komunikuar vendimin e shkarkimit përmes telefonit.
    “Jo vetëm që nuk kanë pranuar të ulen në bisedime, por kompania turke ka nisur edhe të hakmerret ndaj nesh. Ka sjellë zarfat për largim nga puna për 16 minatorë, por s’kemi pranuar t’i marrim dhe pastaj na kanë kominikuar vendimin përmes telefonit,” tha minatori Dritan Lleshi.
    Minatorët e konsiderojnë këtë veprim si antiligjor, duke theksuar se ata janë në të drejtën e tyre për të protestuar. Minatori Kastriot Prenga ka paralajmëruar se minatorët do të intensifikojnë protestën në grevë urie, nëse kompania vazhdon me këto masa.
    “Po na bëjnë shantazh dhe presion me largime nga puna, por ne nuk do të tërhiqemi. Po kërkojmë një të drejtë që na takon me ligj dhe Kodin e Punës. Ata vijojnë të mos pranojnë të ulen në bisedime, por ne do të përshkallëzojme reagimin tonë,” tha Prenga./ZËRI

  • Pushteti i injorantëve, Balluku mesazh për turqit: Na pushtoni siç bënë sulltanët tuaj

    Pushteti i injorantëve, Balluku mesazh për turqit: Na pushtoni siç bënë sulltanët tuaj

    Një deklaratë e paprecedentë e zëvendëskryeministrja e Shqipërisë, Belinda Balluku, ka shkaktuar një skandal gjatë fjalimit të saj në samitin e biznesit me investitorë turq në Tiranë. Në përpjekje për të nxitur bashkëpunimin ekonomik, Balluku befasoi dje të pranishmit duke lavdëruar sulltanët osmanë – pushtuesit e dikurshëm të Shqipërisë – dhe duke i marrë ata si shembull frymëzimi për sipërmarrësit e sotëm turq. “Arsyet pse një sipërmarrje turke duhet të vijë të investojë në Shqipëri… nuk kanë ndryshuar shumë nga arsyet pse Bajaziti, Murati, Mehmeti, Fatihu, donin të instaloheshin në Shqipëri,” tha Balluku, duke shkaktuar tronditje dhe reagime të ashpra për glorifikimin e figurave që simbolizojnë pesë shekuj pushtim e robëri.
    “Ju uroj mirëseardhjen dhe siguroj veçanërisht ata që kanë vizituar për herë të parë Tiranën që duhet të jenë pak ndër ju se në këto pak ditë që do të qëndroni në Tiranë apo do të vizitoni Shqipërinë, padyshim do të bini në dashuri me këtë vend dhe do ta keni të vështirë të shkëputeni. Ky samit ekonomik është jo vetëm një platformë për të diskutuar investimet, por edhe një pasqyrë e gjallë e marrëdhënieve të ngushta që ekzistojnë ndërmjet dy vendeve tona, Shqipërisë dhe Turqisë. Partneriteti mes Shqipërisë dhe Turqisë është ndërtuar mbi besimin dhe vizionin e përbashkët për zhvillim dhe stabilitet në rajon.
    Sot jam këtu për të forcuar më tej këto ura bashkëpunimi, për të eksploruar mundësi të reja investimi dhe për t’i dhënë një impuls të ri marrëdhënieve tona ekonomike. Arsyet pse një sipërmarrje turke duhet të vijë të investojë në Shqipëri pa dashur ta blasfemoj historinë me këtë krahasim nuk kanë ndryshuar shumë nga arsyet pse Bajaziti, Murati, Mehmeti, Fatihu, donin të instaloheshin në Shqipëri. Shqipëria ka një treg dinamik që sjell avantazhe të pakrahasueshme për të gjithë ata që investojnë paratë në këto 28 mijë kilometra katrorë. Ne jemi një vend i vogël në hartë për nga sipërfaqja, por i madh në mundësi. Por bizneset turke, investitorët turq, e kanë zbuluar këtë që në rastin e parë kur Shqipëria hapi dyert në vitet ’90”, deklaroi dje Balluku.