Tag: thjesht

Gazetari dhe analisti amerikan Roger Stone e sheh aferën “McGonigal” jo si një histori të mbyllur, por si fillimin e një cikloni që ende nuk ka shpërthyer plotësisht. Në shkrimin e tij, ai e përshkruan ish-zyrtarin e lartë të FBI-së si simbolin më të qartë të korrupsionit dhe tradhtisë në nivelet më të larta të shtetit amerikan, duke theksuar se dënimi i tij i lehtësuar nuk pasqyron asnjëherë peshën e krimeve të kryera. Sipas Stone, tentakulat e McGonigal shtrihen nga Rusia në Kinë e deri te marrëdhëniet e tij me aktorë politikë të lidhur me pushtetin, çka e bën këtë dosje një çështje shumë më të thellë sesa është paraqitur deri më sot. Për këtë arsye, ai paralajmëron se historia nuk ka përfunduar dhe se hetimet e plota do të përfshijnë edhe bashkëpunëtorët e afërt të tij, një paralajmërim që, sipas tij, mund të sjellë telashe serioze edhe kryeministrin Edi Rama.
Nga Roger Stone, STONE COLD TRUTH
Skandali i Charles McGonigal nuk është thjesht një shënim i vogël në historinë e Amerikës – ai është një plagë e rëndë dhe e keqe që shfaqet në fytyrën e drejtësisë amerikane. Ai është shembulli më i hapur i arrogancës, korrupsionit dhe tradhtisë së FBI-së ndaj popullit amerikan. McGonigal, një zyrtar i lartë i FBI-së, u akuzua për marrje ryshfeti, kur ai duhej të akuzohej për spiunazh. Dhe mos u manipuloni: kjo histori e shëmtuar e tradhtisë dhe mashtrimit është larg mbylljes. McGonigal, dikur kreu i lartësuar (ose “mbretëror”) i mbretërisë së kundërzbulimit në Zyrën e Fuqishme të FBI-së në Nju Jork, nuk ishte thjesht duke u marrë me Rusinë dhe Shqipërinë. Zyra e Inspektorit të Përgjithshëm (OIG) tani ka konfirmuar atë që shumë prej nesh e dyshonin prej kohësh: tentakulat e tij shtriheshin edhe në Kinë, me asnjeri tjetër përveç një lidhjeje jo aq të rastësishme me Familjen Kriminale Biden. Kina – po ai kundërshtar që zhvillon një luftë të pandalshme ndaj ekonomisë amerikane, shëndetit tonë, sovranitetit dhe të ardhmes sonë. Ku tjetër shtrihej tradhtia e McGonigal? Kush tjetër brenda niveleve të larta të forcave amerikane të ligjit dhe shërbimeve inteligjente ishte në lidhje me të, duke përfituar nga dobësitë e Amerikës, duke u ushqyer nga stalla e tradhtisë si derrat e fushës?
Megjithatë, çfarë dënimi mori ky operativ i quajtur “i jashtëligjshëm” për katalogun e tij kolosal të mëkateve? Një dënim qesharak prej 78 muajsh në burg federal. Shtatëdhjetë e tetë muaj! Për një njeri që bashkëpunoi me agjentë të huaj, tradhtoi këtë komb, komprometoi sigurinë kombëtare dhe qeshi në fytyrë të Betimit të shenjtë që kishte premtuar të mbante. Në fakt, dënimi i McGonigal është shkurtuar zyrtarisht dy herë. Asnjë akuzë për spiunazh. Asnjë akuzë për tradhti ndaj atdheut. Asnjë konfiskim pasurie. Asnjë akuzë për mashtrim tatimor. Asnjë hetim i mëtejshëm për të zbuluar përfshirjen e McGonigal në ndonjë aktivitet tjetër të paligjshëm financiar. ASNJË. Vetëm kjo është e jashtëzakonshme. Në pothuajse çdo rast korrupsioni dhe agjentësh të huaj, qeveria konfiskon fitimet e paligjshme. Por këtu, ndjekja penale ndaj McGonigal u përfundua me “rregullim” të bukur me ndihmën e Departamentit të Drejtësisë Biden dhe u pastrua me saktësi kirurgjikale sikur të fshiheshin të gjitha gjurmët e provave. Dhe ku është Departamenti i Thesarit? Pse nuk ka veprime nga Zyra për Kontrollin e Pasurive të Huaja (OFAC) për të zbatuar sanksionet ekonomike, pse nuk ka veprime nga Rrjeti i Përforcimit të Krimeve Financiare (FinCEN), pse nuk ka sanksione nga Divizioni i Krimeve të IRS për krimet kundër vendit tonë, të cilat McGonigal guximshëm u përpoq t’i shkelte? Shkelja e sanksioneve ekonomike të Shteteve të Bashkuara nuk është ndonjë shkelje teknike; është një krim i rendit më të lartë. Ai minon vetë themelin e politikës së jashtme amerikane dhe sigurisë kombëtare.
Prapaskenat
Megjithatë, nuk ka hetime të rëndësishme për mashtrim tatimor, as hetim të veprimtarive të tij jashtë vendit, as kontroll mbi pastrimin e parave përmes kriptomonedhave ose kompanive fasadë. Përkundrazi, heshtje. Heshtje nga media dhe heshtje nga qeveria. Pse? Sepse Departamenti i Drejtësisë Biden dëshironte me çdo kusht që ju të besonit se McGonigal ishte thjesht një “mollë e prishur”. Një njeri i keq. Një turp i izoluar. Asgjë sistemike, asgjë për të parë këtu. Në të vërtetë, McGonigal ishte kancelari i lartë i kundërzbulimit – një anëtar i kabalit grabitqar të krijuar nga James Comey. McGonigal ishte një lojtar i madh pushteti në Uashington dhe Nju Jork. Ai ishte portieri i sekretet më të ndjeshme të Amerikës. McGonigal nuk mund të kishte vepruar kurrsesi vetëm. Ai ishte pjesë e një rrjeti. Një i përzgjedhur nga pak të zgjedhurit e kabalit të Comey-t. E njëjta klikë misterioze e zyrtarëve të korruptuar dhe vrasësve të Deep State që shpikën mashtrimin e rremë “Rusia Collusion” – një gjueti shtrigash që më përfshiu personalisht, duke çuar në arrestimin tim të rremë dhe dënimin e motivuar politikisht. McGonigal u arrestua qetësisht dhe pa bujë, me jo më shumë se njëmbëdhjetë persona në nivelin e zbatimit të ligjit të Nju Jorkut dhe zyrtarëve të Departamentit të Drejtësisë që ishin në dijeni.
Krahasimisht, arrestimi im i rremë për akuza shumë më pak serioze – akuza që u provuan të pavërteta nga Raporti i plotë dhe i pakufizuar i Mueller-it – u transmetua drejtpërdrejt në televizion nga FBI dhe sponsorët e tyre, CNN. Njëzet e nëntë agjentë të armatosur deri në dhëmbë, në pajisje të plota SWAT dhe duke mbajtur armë automatike M4, sulmuan shtëpinë time në orën 6 të mëngjesit për të më arrestuar për “gënjeshtrën” e pretenduar nën betim para Kongresit për “bashkëpunimin me Rusinë” që tani e dimë me siguri se kurrë nuk ndodhi. McGonigal iu lejua të dorëzohej qetësisht. Media, pa kureshtje, luajti me përpikëri rolin e saj në skandalin McGonigal, duke e trajtuar këtë si një histori dy-apo tre-ditore dhe duke e lënë pas. Asnjë hetim. Asnjë gërmim. Asnjë dëshirë për të tërhequr fijen e lirë që do të zbulonte një tapiceri korrupsioni brenda FBI dhe Departamentit të Drejtësisë (DOJ). Përkundrazi, media shërbeu si një armë propagande për administratën Biden, duke përsëritur gënjeshtrën se McGonigal ishte një përjashtim, jo norma. Skandali erdhi dhe shkoi shpejt. Ata zgjodhën heshtjen sepse ekspozimi i plotë i McGonigal do t’i ekspozonte edhe ata. Dhe mund t’ju them me siguri absolute se nuk ka dyshim në mendjen time, as në mendjet e shumë të tjerëve, se krimet e Charles McGonigal kundër vendit tonë nuk ishin një operacion solo me vetëm një pjesëmarrës brenda byrove.
Misteret
Pra, po pyes përsëri: Ku janë paratë? Kush ishin partnerët e tij në këtë ndërmarrje tradhtare? Pse nuk zbatohet asnjë sanksion? Pse nuk konfiskohen pasuritë? Pse nuk ka aktakuza për tatime? Këto pyetje mbeten pa përgjigje, qëllimisht të varrosura nga një Departament Drejtësie dhe FBI e dëshpëruar për të mbrojtur vetveten. Unë nuk do të pushoj. Unë nuk do të dorëzohem. Nuk do të hesht derisa të ketë një hetim të plotë, të pakufizuar mbi McGonigal dhe bashkëpunëtorët e tij të dyshuar. Krimet e tij nuk ishin gabime të vogla—ato ishin tradhti të rendit më të lartë, shkelje të besimit të shenjtë të popullit amerikan. Korrupsioni brenda FBI shtrihet thellë dhe Charles McGonigal nuk është thjesht një “mollë e prishur” e izoluar. Ai është simboli i një institucioni që është bërë armë, i korruptuar dhe i nxitur kundër vetë themeleve të tij. Nëse kjo nuk ekspozohet dhe rrënjoset plotësisht, vetë Republika jonë varet në balancë. Kjo nuk është drejtësi. Kjo është një mbulues. Kjo është tradhti e veshur si marrëveshje e butë, e mbështjellë me fjongo dhe prezantuar për popullin amerikan sikur nuk nevojitej asgjë më tepër. Ndërkohë, McGonigal vazhdon të marrë pensionin e tij të financuar nga taksapaguesit, i mbështjellë me një mburojë dhe mbrojtje, duke jetuar rehat nga bujaria e qytetarëve që tradhtoi. Charles McGonigal nuk është e vetmja “mollë e prishur” në shportën e Biden. Ai është thjesht ai që u detyruan ta zbulojnë. Të tjerët janë ende aty, duke u kalbur në hije, duke pritur të ekspozohen. Dhe unë, për një, nuk do të ndalem derisa të ndodhë kjo.”