Në imagjinatën kolektive maratona është shembulli i shëndetit, por përpjekja ekstreme, sidomos ajo që lidhet me gara edhe më të vështira si ultramaratonat, që arrijnë deri në 50 apo 100 kilometra, mund të jetë e lidhur me një rritje të rrezikut për t’u prekur nga tumori i zorrës së trashë. Një studim i paraqitur në kongresin e American Society of Clinical Oncology nga doktori Timothy Cannon, onkolog në Inova Schar Cancer Institute të Fairfax, Virginia, ka zbuluar një lidhje të parë mes maratonës, ultramaratonës (dhe garave ekstreme në përgjithësi) dhe rrezikut për t’u sëmurur nga kanceri i zorrës së trashë.
Studimi, i zhvilluar mbi 100 maratonistë dhe ultramaratonistë të moshës 35 deri në 50 vjeç, dha rezultate befasuese: gati gjysma e pjesëmarrësve kishin polipe të gjetura përmes kolonoskopisë, ndërsa 15% kishin adenoma të avancuara me një probabilitet të lartë për t’u shndërruar në tumor të zorrës së trashë. Një përqindje shumë më e lartë krahasuar me popullsinë e përgjithshme.
Edhe pse bëhet fjalë për një studim paraprak, rezultati mbetet shqetësues, pasi te popullsia e përgjithshme përqindja e diagnozës së kancerit të zorrës së trashë në moshën 40 vjeç është mes 4,5% dhe 6%, pra shumë më e ulët. Madje edhe në Alaskë, vendi me përqindjen më të lartë të diagnozës së këtij tumori, nuk tejkalohet 12%. E gjitha kjo nisi nga tre pacientë në dukje të shëndetshëm: të rinj (nën 40 vjeç), të dobët dhe sportivë. Dy prej tyre vraponin rregullisht ultramaratona mbi 100 km, ndërsa tjetri kishte përfunduar 13 gjysmëmaratona në një vit. Megjithatë, doktori Cannon i diagnostikoi të tre me kancer të avancuar të zorrës së trashë. I befasuar nga çfarë kishte parë, ai vendosi të niste këtë studim, duke u pyetur nëse ekstremizimi i aktivitetit fizik mund të lidhej me këtë patologji.
Sipas Cannon, ndoshta diçka shkon keq kur aktiviteti fizik bëhet ekstrem: shumë prej pacientëve që u gjetën me polipe dhe adenoma kishin marrë pjesë në një numër të madh maratonash gjatë vitit, shpesh edhe ultramaratonash. “Sigurisht, nuk duam t’u japim njerëzve një justifikim për të mos bërë aktivitet fizik, sepse problemet më të mëdha vijnë nga e kundërta,” ka shpjeguar ai për New York Times. Vetë doktori Cannon ka marrë pjesë në maratonën e Nju Jorkut. “Megjithatë, bazuar në atë që pashë te pacientët e mi dhe në këtë studim, besoj se ushtrimet ekstreme mund të rrisin rrezikun e tumorit në zorrën e trashë.”
Edhe profesori David Lieberman, pedagog emeritus në Oregon Health and Science University, ka shtuar: “Ky studim na jep sinjale befasuese. Nuk do ta kishim pritur këtë numër adenomash me rrezik të lartë në këtë grupmoshë.”
Për momentin, ekspertët ende nuk e kanë kuptuar pse maratona dhe kanceri mund të lidhen, ndaj janë formuluar vetëm hipoteza. Një shpjegim i mundshëm lidhet me inflamacionin kronik të shkaktuar nga përpjekja ekstreme, që mund të rrisë ritmin e riparimit të qelizave dhe të shtojë rrezikun e mutacioneve që nxisin lindjen e tumorit.
Gjithashtu, të tre pacientët e parë të vizituar nga Cannon kishin nënvlerësuar disa simptoma të zorrëve si diarreja dhe gjaku në feçe, të cilat i kishin ngatërruar me “diarrenë e vrapuesit”, një problem i shpeshtë te ata që vrapojnë distanca të gjata. Kjo mund të çojë që vrapuesit e ultramaratonave të ngatërrojnë simptomat dhe të nënvlerësojnë rrezikun e sëmundjes.









