Këtë pasdite në Parlamentin francez luhej faqja më e rëndësishme e historisë së Francës që nga De Goli, kur hodhi themelet e Kushtetutës aktuale më 1959. Kryeministri i tretë i emëruar nga Makron brenda një viti, Sebastian Lecornu, qeveria e të cilit zgjati vetëm 14 orë para një jave, kishte sot një shans të dytë dhe të fundit që deputetët francezë mos t’i rrëzonin një qeveri sërish të re.
Ai u paraqit në orën 15:00 para Asamblesë Kombëtare të Francës, për fjalimin inauguruar të qeverisë së re dhe prioriteteve të saj buxhetore. Nëse 289 deputetë votojnë kundër, shumica absolute për një mocion mosbesimi arrihet, qeveria Lecornu 2 bie në çast dhe Franca shkon në zgjedhje të parakohshme, ku partia e Le Pen-it ka fitoren të garantuar sipas të gjitha sondazheve.
Një fjalim bindës i Kryeministrit Lecornu
Para se kryeministri i ri të hynte në sallën e Parlamentit, shoqëruar nga tamburet e protokollit për të mbajtur fjalimin më të rëndësishëm të historisë bashkëkohore franceze, 95% e mazhorancës së nevojshme për ta rrëzuar atë ishte arritur tashmë. Dy partitë ekstreme, e djathta e Le Pen-it dhe ekstremi i majtë i Mélenchonit, plus disa parti të vogla, kishin depozituar në byronë e Asamblesë Kombëtare kërkesën për rrëzim të qeverisë pavarësisht se ç’do të thotë Lecornu në fjalimin për votëbesim. Të gjithë zërat bashkë të këtyre partive përbëjnë 264 vota mbi 289 për të votuar mosbesimin. Mungojnë vetëm 25 vota që vetëm Partia Socialiste në opozitë e Hollandit mund t’ua jepte ekstremëve për të kontribuar në rrëzimin e qeverisë së fundit të Makronit para zgjedhjeve të parakohshme.
PS-ja ka kështu tani në dorë fatet e qeverisë dhe bashkë me të të Francës, për ta rrëzuar apo për mos ta rrëzuar qeverinë, sepse nëse ka zgjedhje të parakohshme, ato do të jenë në përfitim të ekstremëve. Për t’i shpëtuar këtij kurthi historik, Partia Socialiste franceze në opozitë i vuri “pistolen në temth” kryeministrit të Makronit, Sebastian Lecornu, me këtë “deal”: ose rrëzo reformën më të rëndësishme të mandatit të Makronit, reformën e pensioneve (e cila ka hyrë në fuqi para një viti duke e rritur moshën e daljes në pension nga 62 në 64 vjeç), ose Partia Socialiste do të bashkojë votat me ekstremët për të rrëzuar sërish qeverinë.
Dhe ajo që shumë analistë e prisnin ndodhi. Për të shpëtuar veten, Presidentin Makron dhe Francën, kryeministri Lecornu lëshoi “bombën” në fjalim. Ai deklaroi se qeveria e tij, nëse lejohet të “mbijetoje”, pezullon reformën e pensioneve, reformën më të shtrenjtë të presidencës së Emanuel Makronit. Në atë moment të gjithë kamerat e Parlamentit fiksuan fytyrën e shefit të opozitës socialiste franceze, Olivier Faure, që jepte shenja pëlqimi. Një augur i mirë për qeverinë e sapoformuar.
Nuk është ende e garantuar nëse ajo do t’i mbijetojë mocionit të mosbesimit, pasi llogaritë e votave “pro” rrëzimit të qeverisë do të bëhen nesër, por ka shumë gjasa që PS-ja, pas realizimit të kërkesës së saj që të braktiset reforma e pensioneve, nuk do e votojë mocionin e mosbesimit bashkë me ekstremët, duke i evituar Francës dhe ndoshta Europës krizën më të madhe politike që nga mbarimi i Luftës së Dytë Botërore.
