Tag: provincën

  • Trafikuan 1.3 ton kokainë në Evropë, si funksiononte grupi kriminal i Visit të Pojës, 6 baza logjistike në Itali…

    Trafikuan 1.3 ton kokainë në Evropë, si funksiononte grupi kriminal i Visit të Pojës, 6 baza logjistike në Itali…

    Një bazë operative e trafikut ndërkombëtar të drogës kishte selinë në zonën e Leccos dhe menaxhonte rreth 80 kilogramë kokainë në muaj. Kjo del nga operacioni “Golden River”, i cili çoi në arrestimin e 24 personave, mes tyre edhe dy banorë të provincës së Lecco-s: Ardian Deliu, 40 vjeç, i lindur në Tiranë dhe banues në Castello di Brianza, i cili sipas hetuesve koordinonte qendrën logjistike të rrjetit shqiptar në zonën e Leccos, si dhe Ervis Belshaku, 40 vjeç, i lindur në Shqipëri dhe banues në Valmadrera, i akuzuar për mbajtjen e 23 kilogramëve kokainë. Operacioni, i koordinuar nga Prokuroria Antimafia e Brescias dhe i koduar “Golden River”, ka shkatërruar një organizatë kriminale shqiptare të aftë të transportonte mbi 1.300 kilogramë kokainë dhe heroinë nga viti 2020 deri në vitin 2025. Siç raportojnë kolegët e BresciaToday.it, hetimi përfaqëson një nga goditjet më të forta të goditura ndonjëherë kundër qarqeve të trafikut ndërkombëtar të drogës që operojnë në Itali.
    Baza operative e Lecco-s: 80 kg drogë në muaj
    Hetimet kanë dokumentuar ekzistencën e gjashtë bazave logjistike të shpërndara në territorin italian, njëra prej të cilave ndodhej në provincën e Leccos. Sipas rindërtimit të bërë nga Guardiadi Finanza përmes deshifrimit të bisedave të koduara të përdorura nga organizata, qendra lecchese drejtohej nga Ardian Deliu, banues në Castello di Brianza. Nga analiza e komunikimeve mes drejtuesve të organizatës, Denis Myftiu dhe Erion Kapidani, del se Deliut i ngarkoheshin rreth 80 kilogramë kokainë në pak më shumë se një muaj. 40-vjeçari e merrte drogën drejtpërdrejt nga drejtuesit dhe, duke ndjekur udhëzimet e tyre, e shpërndante te klientët në të gjithë Italinë e Veriut. Duke nisur nga 17 nëntori 2020, përgjimet dokumentuan importimin e një sasie të madhe kokainë, të cilën Deliu menjëherë nisi ta shpërndante.
    Midis nëntorit dhe dhjetorit 2020, Deliut i atribuohen të paktën dhjetë episode të shitjes së drogës: një kilogram në Padovamë 26 nëntor, një tjetër në Pordenone po atë ditë, 1,5 kilogramë në Casalpusterlengo më 27 nëntor, tre kilogramë në Torino më 28 nëntor, një kilogram në Zogno më 28 nëntor, një kilogram në Palazzolo sull’Oglio më 30 nëntor, tre kilogramë në Piossasso më 5 dhjetor. Më 1 dhjetor 2020, Deliu merrte një tjetër ngarkesë prej 28 kilogramësh, e cila më pas iu shit brenda pak ditësh një sërë blerësish, mes tyre një personi në Torre Boldone dhe Lala Olt ion në Piossasso. Në total, midis dhjetorit 2020 dhe ditëve të para të janarit 2021, hetimet dokumentojnë kalimin e dhjetëra kilogramëve drogë nëpërmjet rrjetit të menaxhuar nga banori i Castello di Brianza.
    Arrestimi në flagrancë në pikën e pagesës së Bergamos
    Aktiviteti i Deliut përfundoi më 19 janar 2021, kur Karabinierët e Bergamos e ndaluan në pikën e pagesës në autostradë ndërsa ai drejtonte një furgon Renault Maxity me targë DR691TT. Të fshehura në automjet, forcat e rendit gjetën pesë kilogramë kokainë. Arrestimi në flagrancë konfirmoi atë që kishte dalë tashmë nga përgjimet: Deliu ishte një element kyç operacional i rrjetit të shpërndarjes në Italinë e Veriut.
    Roli i Belshakut
    Ervis Belshaku, banues në Valmadrera, është objekt i dy akuzave të veçanta. E para lidhet me dorëzimin e tre kilogramëve kokainë që kishte marrë nga drejtuesit e organizatës. Episodi i dytë, edhe më i rëndë, e akuzon atë se kishte ruajtur 23 kilogramë kokainë në Calusco d’Adda, në provincën e Bergamos, midis fundit të dhjetorit 2020 dhe janarit 2021. Sipas rindërtimit të hetuesve, Belshaku bënte pjesë në një grup më të gjerë që kishte në ruajtje gjithsej 30 kilogramë drogë. 23 kilogramët që ndodheshin në posedim të 40-vjeçarit nga Valmadrera u transferuan më pas në provincën e Torinos për shpërndarje të mëtejshme. Ngjarjet e kontestuara kanë ndodhur midis Rosarno, Pero, Lecco, Piossasso, Calusco d’Adda dhe Beinasco, midis 30 dhjetorit 2020 dhe 22 janarit 2021.
    Struktura e organizatës
    Hetimet, të kryera nga viti 2020 deri në 2025 nga Njësia e Policisë Ekonomiko-Financiare e Brescias dhe nga Shërbimi Qendror i Hetimit mbi Kriminalitetin e Organizuar, kanë rindërtuar strukturën piramidale të shoqatës kriminale. Në krye, nga baza operative në Shqipëri, Denis Myftiu, Erion Kapidani dhe Elvis Doci jepnin urdhra dhe koordinonin aktivitetet përmes bisedave të koduara me algoritme të avancuara, të cilat hetuesit arritën t’i deshifronin falë bashkëpunimit ndërkombëtar. Rrjeti dispononte gjashtë baza logjistike në territorin italian: tre në provincën e Brescias (Rovato, e menaxhuar nga Arlin Buzali, Palazzolo sull’Oglio nën mbikëqyrjen e Eduart Lebës, dhe një në qytetin e Brescias), një në provincën e Lecco-s nën përgjegjësinë e Deliut, një bazë në Puglia të koordinuar nga Vincenzo Bruno dhe Altin Shehajdhe një tjetër në Italinë e Veriut.
    Në këto qendra operative bëhej magazinimi i drogës së ardhur nga Amerika e Jugut dhe më pas shpërndarja drejt klientëve. E gjithë kokaina nisej nga Amerika e Jugut, udhëtonte nëpër linja detare tregtare drejt porteve kryesore të Evropës Veriore dhe më pas transferohej në Itali e fshehur brenda mjeteve të tonazhit të rëndë. Pasi kalonin kontrollet doganore, ngarkesat shpërndaheshin në bazat logjistike. Paratë në dorë të fituara nga shitja shpërndaheshin te drejtuesit shqiptarë nëpërmjet korrierëve të quajtur “money mules”: drejtues autobusi të linjës Itali-Shqipëri që transportonin shumat gjatë udhëtimeve të tyre të rregullta. Thelbësore për organizatën ishte edhe bashkëpunimi me një kompani transporti e administruar nga Giuseppe Iorio, 57 vjeç, me origjinë nga Campania dhe banues në provincën e Bergamos, e cila siguronte mbulim logjistik për aktivitetet kriminale duke vënë në dispozicion kamionë për transportin e drogës dhe udhëtimet e mbrojtura. I konsoliduar ishte edhe bashkëpunimi mes organizatës shqiptare dhe kriminalitetit të organizuar puljez, në veçanti me Sacra Corona Unita, për shpërndarjen e drogës në Italinë e Jugut.

  • Si funksiononte baza e kokainës në Itali, roli i Visit të Pojës në trafikun e drogës

    Si funksiononte baza e kokainës në Itali, roli i Visit të Pojës në trafikun e drogës

    Një bazë operative e trafikut ndërkombëtar të drogës kishte selinë në zonën e Leccos dhe menaxhonte rreth 80 kilogramë kokainë në muaj. Kjo del nga operacioni “Golden River”, i cili çoi në arrestimin e 24 personave, mes tyre edhe dy banorë të provincës së Lecco-s: Ardian Deliu, 40 vjeç, i lindur në Tiranë dhe banues në Castello di Brianza, i cili sipas hetuesve koordinonte qendrën logjistike të rrjetit shqiptar në zonën e Leccos, si dhe Ervis Belshaku, 40 vjeç, i lindur në Shqipëri dhe banues në Valmadrera, i akuzuar për mbajtjen e 23 kilogramëve kokainë.
    Operacioni, i koordinuar nga Prokuroria Antimafia e Brescias dhe i koduar “Golden River”, ka shkatërruar një organizatë kriminale shqiptare të aftë të transportonte mbi 1.300 kilogramë kokainë dhe heroinë nga viti 2020 deri në vitin 2025. Siç raportojnë kolegët e BresciaToday.it, hetimi përfaqëson një nga goditjet më të forta të goditura ndonjëherë kundër qarqeve të trafikut ndërkombëtar të drogës që operojnë në Itali.
    Baza operative e Lecco-s: 80 kg drogë në muaj
    Hetimet kanë dokumentuar ekzistencën e gjashtë bazave logjistike të shpërndara në territorin italian, njëra prej të cilave ndodhej në provincën e Leccos. Sipas rindërtimit të bërë nga Guardia di Finanza përmes deshifrimit të bisedave të koduara të përdorura nga organizata, qendra lecchese drejtohej nga Ardian Deliu, banues në Castello di Brianza.
    Nga analiza e komunikimeve mes drejtuesve të organizatës, Denis Myftiu dhe Erion Kapidani, del se Deliut i ngarkoheshin rreth 80 kilogramë kokainë në pak më shumë se një muaj. 40-vjeçari e merrte drogën drejtpërdrejt nga drejtuesit dhe, duke ndjekur udhëzimet e tyre, e shpërndante te klientët në të gjithë Italinë e Veriut.
    Duke nisur nga 17 nëntori 2020, përgjimet dokumentuan importimin e një sasie të madhe kokainë, të cilën Deliu menjëherë nisi ta shpërndante. Midis nëntorit dhe dhjetorit 2020, Deliut i atribuohen të paktën dhjetë episode të shitjes së drogës: një kilogram në Padova më 26 nëntor, një tjetër në Pordenone po atë ditë, 1,5 kilogramë në Casalpusterlengo më 27 nëntor, tre kilogramë në Torino më 28 nëntor, një kilogram në Zogno më 28 nëntor, një kilogram në Palazzolo sull’Oglio më 30 nëntor, tre kilogramë në Piossasso më 5 dhjetor.
    Më 1 dhjetor 2020, Deliu merrte një tjetër ngarkesë prej 28 kilogramësh, e cila më pas iu shit brenda pak ditësh një sërë blerësish, mes tyre një personi në Torre Boldone dhe Lala Olt ion në Piossasso. Në total, midis dhjetorit 2020 dhe ditëve të para të janarit 2021, hetimet dokumentojnë kalimin e dhjetëra kilogramëve drogë nëpërmjet rrjetit të menaxhuar nga banori i Castello di Brianza.
    Arrestimi në flagrancë në pikën e pagesës së Bergamos
    Aktiviteti i Deliut përfundoi më 19 janar 2021, kur Karabinierët e Bergamos e ndaluan në pikën e pagesës në autostradë ndërsa ai drejtonte një furgon Renault Maxity me targë DR691TT. Të fshehura në automjet, forcat e rendit gjetën pesë kilogramë kokainë. Arrestimi në flagrancë konfirmoi atë që kishte dalë tashmë nga përgjimet: Deliu ishte një element kyç operacional i rrjetit të shpërndarjes në Italinë e Veriut.
    Roli i Belshakut
    Ervis Belshaku, banues në Valmadrera, është objekt i dy akuzave të veçanta. E para lidhet me dorëzimin e tre kilogramëve kokainë që kishte marrë nga drejtuesit e organizatës. Episodi i dytë, edhe më i rëndë, e akuzon atë se kishte ruajtur 23 kilogramë kokainë në Calusco d’Adda, në provincën e Bergamos, midis fundit të dhjetorit 2020 dhe janarit 2021.
    Sipas rindërtimit të hetuesve, Belshaku bënte pjesë në një grup më të gjerë që kishte në ruajtje gjithsej 30 kilogramë drogë. 23 kilogramët që ndodheshin në posedim të 40-vjeçarit nga Valmadrera u transferuan më pas në provincën e Torinos për shpërndarje të mëtejshme. Ngjarjet e kontestuara kanë ndodhur midis Rosarno, Pero, Lecco, Piossasso, Calusco d’Adda dhe Beinasco, midis 30 dhjetorit 2020 dhe 22 janarit 2021.
    Struktura e organizatës
    Hetimet, të kryera nga viti 2020 deri në 2025 nga Njësia e Policisë Ekonomiko-Financiare e Brescias dhe nga Shërbimi Qendror i Hetimit mbi Kriminalitetin e Organizuar, kanë rindërtuar strukturën piramidale të shoqatës kriminale. Në krye, nga baza operative në Shqipëri, Denis Myftiu, Erion Kapidani dhe Elvis Doci jepnin urdhra dhe koordinonin aktivitetet përmes bisedave të koduara me algoritme të avancuara, të cilat hetuesit arritën t’i deshifronin falë bashkëpunimit ndërkombëtar.
    Rrjeti dispononte gjashtë baza logjistike në territorin italian: tre në provincën e Brescias (Rovato, e menaxhuar nga Arlin Buzali, Palazzolo sull’Oglio nën mbikëqyrjen e Eduart Lebës, dhe një në qytetin e Brescias), një në provincën e Lecco-s nën përgjegjësinë e Deliut, një bazë në Puglia të koordinuar nga Vincenzo Bruno dhe Altin Shehaj dhe një tjetër në Italinë e Veriut. Në këto qendra operative bëhej magazinimi i drogës së ardhur nga Amerika e Jugut dhe më pas shpërndarja drejt klientëve.
    E gjithë kokaina nisej nga Amerika e Jugut, udhëtonte nëpër linja detare tregtare drejt porteve kryesore të Evropës Veriore dhe më pas transferohej në Itali e fshehur brenda mjeteve të tonazhit të rëndë. Pasi kalonin kontrollet doganore, ngarkesat shpërndaheshin në bazat logjistike.
    Paratë në dorë të fituara nga shitja shpërndaheshin te drejtuesit shqiptarë nëpërmjet korrierëve të quajtur “money mules”: drejtues autobusi të linjës Itali-Shqipëri që transportonin shumat gjatë udhëtimeve të tyre të rregullta. Thelbësore për organizatën ishte edhe bashkëpunimi me një kompani transporti e administruar nga Giuseppe Iorio, 57 vjeç, me origjinë nga Campania dhe banues në provincën e Bergamos, e cila siguronte mbulim logjistik për aktivitetet kriminale duke vënë në dispozicion kamionë për transportin e drogës dhe udhëtimet e mbrojtura. I konsoliduar ishte edhe bashkëpunimi mes organizatës shqiptare dhe kriminalitetit të organizuar puljez, në veçanti me Sacra Corona Unita, për shpërndarjen e drogës në Italinë e Jugut./Leccotoday.it

  • Treni përplas punëtorët në Kinë, vriten 11 persona

    Treni përplas punëtorët në Kinë, vriten 11 persona

    Një tren që po kryente operacione testimi sizmik goditi një grup punëtorësh në Provincën Yunnan të Kinës, duke vrarë njëmbëdhjetë persona dhe duke plagosur dy të tjerë, raportuan mediat lokale, nw aksidenti hekurudhor më vdekjeprurës në më shumë se një dekadë.
    Incidenti ndodhi në Stacionin Luoyang, të vendosur në kryeqytetin e provincës Kunming, ku punëtorët e ndërtimit po punonin në shina. Sipas CCTV shtetërore, treni, i cili po i nënshtrohej testimit, goditi grupin e punës ndërsa ecte nëpër zonën hekurudhore.
    Treni “normalisht po udhëtonte rreth një kthese brenda stacionit Luoyang Town të ​​Kunmingut kur u përplas me punëtorët e ndërtimit që kishin hyrë në shina”, thanë autoritetet lokale hekurudhore në një deklaratë.
    Mediat kineze bëjnë të ditur se shkaku i aksidentit është nën hetim.
    Rrjeti hekurudhor i Kinës është më i madhi në botë, me një gjatësi prej më shumë se 160,000 km dhe miliarda udhëtime çdo vit.
    Edhe pse është lavdëruar për efikasitetin e tij, ai ka tërhequr vëmendjen pas disa incidenteve të profilit të lartë, si aksidenti i vitit 2011 në provincën lindore të Zhejiang që vrau 40 persona dhe plagosi 200 të tjerë.
    Nëntë persona u vranë në vitin 2021 kur një tren në provincën veriperëndimore të Gansu përplasi punëtorët në një pjesë të hekurudhës Lanzhou-Xinjiang.

  • Treni përplas punëtorët e hekurudhës, 11 viktima në aksidentin më të rëndë hekurudhor të dekadës në Kinë

    Treni përplas punëtorët e hekurudhës, 11 viktima në aksidentin më të rëndë hekurudhor të dekadës në Kinë

    Një tren ka përplasur një grup punëtorësh hekurudhorë të enjten e 27 nëntorit,  duke vrarë 11 persona dhe duke plagosur dy të tjerë, në qytetin jugperëndimor të Kinës, Kunming. Ky është aksidenti më i rëndë hekurudhor në më shumë se një dekadë që ndodh në Kinë.
    Treni, i cili po testonte pajisjet për zbulimin e tërmeteve, goditi punëtorët në një seksion të harkuar të shiritit hekurudhor në stacionin Luoyang Town të qytetit.
    Reuters shkruan se stacioni në provincën Yunnan ka rifilluar shërbimet normale, ndërsa shkaku i aksidentit po hetohet.
    Rrjeti hekurudhor i Kinës është më i madhi në botë, pasi shtrihet në mbi 160 kilometra dhe duke realizuar miliarda udhëtime çdo vit.
    Megjithëse është vlerësuar për efikasitetin e tij, ai ka qenë nën vëzhgim pas disa incidenteve të profilit të lartë, si përplasja e vitit 2011 në provincën lindore Zhejiang që vrau 40 persona dhe plagosi 200 të tjerë.
    Në vitin 2021, nëntë persona u vranë kur një tren në provincën veriperëndimore Gansu u përplas me punëtorët në një seksion të hekurudhës Lanzhou-Xinjiang.

  • Zbulohet depozita më e madhe e arit në Kinë, rezervat vlerësohen 1,444 ton

    Zbulohet depozita më e madhe e arit në Kinë, rezervat vlerësohen 1,444 ton

    Kina ka njoftuar zbulimin e vendburimit më të madh të arit që është identifikuar në vend që prej vitit 1949, me rezerva të vlerësuara në rreth 1 444 tonë, në provincën Liaoning. Zbulimi u realizua brenda vetëm 15 muajsh, në një periudhë kur çmimet e arit po arrijnë nivele rekord.
    Ministria e Burimeve Natyrore konfirmoi se vendburimi i ri, i quajtur “Dandong”, përmban rreth 2,586 milionë tonë mineral, me përqendrim mesatar prej 0,56 gramë ari për ton shifër që përkthehet në mbi 1 400 tonë ar të pastër. Me çmimet aktuale të tregut, kjo sasi vlerësohet në më shumë se 166 miliardë euro.
    Projekti u realizua nga kompania shtetërore Liaoning Geological and Mining Group, e cila angazhoi afro 1 000 ekspertë e punonjës për të përfunduar kërkimet në një kohë mjaft të shkurtër për një vendburim të këtij kalibri. Autoritetet e përshkruajnë vendburimin si “gjigant”, ndonëse me përmbajtje të ulët ari, ndërsa vlerësimi fillestar ekonomik është tashmë i përfunduar. Vendndodhja e saktë nuk është bërë publike, çka ka nxitur spekulime për arsye strategjike.

    Zbulimi vjen në një periudhë ku kërkesa globale për ar është rritur ndjeshëm. Gjatë vitit 2025, çmimet e arit janë rritur mbi 50%, si pasojë e dobësimit të dollarit, tensioneve gjeopolitike dhe blerjeve masive nga bankat qendrore, sidomos të ekonomive në zhvillim.
    Kina ka shtuar ndjeshëm kërkimet për vendburime të reja vitet e fundit. Në vitin 2024 u raportuan dy zbulime të rëndësishme: një vendburim mbi 1 000 tonë në provincën Hunan dhe një tjetër mbi 40 tonë në Gansu. Prodhimi kombëtar i arit në vitin 2024 arriti 377,24 tonë, një rritje e lehtë krahasuar me vitin paraardhës.
    Edhe konsumi i brendshëm mbetet i lartë, duke arritur 985,31 tonë në vitin 2024, me kërkesë të shtuar për monedha dhe shufra ari—rreth 24% më shumë se një vit më parë. Sipas analistëve, rritja e interesit lidhet me dëshirën e shtresës së mesme kineze për të mbrojtur pasurinë e saj në një klimë të pasigurt ekonomike globale, gjë që po e shndërron arin në një prej strehëve më të sigurta të investimit.
    /vizionplus.tv

  • Video/ Të paktën dy të vdekur nga tajfuni Fung-wong në Filipine, shihni si tundet ura nga erërat e forta

    Video/ Të paktën dy të vdekur nga tajfuni Fung-wong në Filipine, shihni si tundet ura nga erërat e forta

    Të paktën dy persona kanë humbur jetën në Filipine, ndërsa tajfuni Fung-wong ka goditur rajonet qendrore dhe lindore të vendit, duke sjellë shira të rrëmbyeshëm dhe erëra të fuqishme.

    Pjesë të mëdha të rajonit Bicol kanë mbetur pa energji elektrike, ndërsa stuhia pritet të godasë më vonë Luzonin verior.
    Më shumë se një milion banorë janë larguar nga zonat e rrezikut në provincën Aurora, ku tajfuni pritet të zbarkojë të dielën në mbrëmje. Zyrtarët u bëjnë thirrje qytetarëve të respektojnë urdhrat e detyrueshëm të evakuimit.
    Sipas autoriteteve meteorologjike, erërat kanë arritur deri në 230 km/h, duke goditur tashmë disa zona të Luzonit, ishulli më i populluar i vendit.
    Alarm i lartë në shumicën e rajoneve
    Shumë zona në Luzon janë vendosur në nivelet e para dhe të dyta më të larta të alarmit, ndërsa kryeqyteti Manila vazhdon të jetë në nivelin 3. Të hënën, shkollat dhe ndërtesat publike do të mbeten të mbyllura në pjesën më të madhe të vendit. Rreth 300 fluturime janë anuluar.
    Një video e qarkulluar në rrjetet sociale tregon urën e varur në qytetin Camaligan, në provincën Camarines Sur, duke u lëkundur nga erërat e forta.

    HAPPENING NOW: Strong Winds Shake Camaligan’s Hanging Bridge.
    Strong gusts from Typhoon Fung-wong (#UwanPH) caused a famous hanging bridge in Camaligan, Camarines Sur, Philippines, to sway dangerously.
    Source: Richard Cecilio, DWIZ 95.1 South Luzon pic.twitter.com/z63SdyWuOd
    — Weather Monitor (@WeatherMonitors) November 9, 2025

    “Valët filluan të rriteshin rreth orës 07:00”, tha Edson Casarino, banor i ishullit Catanduanes, për AFP. “Kur godasin valëpritësin, e ndjej tokën të dridhet. Pikon shi me rrëmbim dhe era dëgjohet fort.”
    Agjencia meteorologjike paralajmëron se Catanduanes mund të goditet drejtpërdrejt nga tajfuni, pasi “syri” i tij është shumë afër zonës.

    UWAN IS COMING. Strong waves smash into the coastline of Dinapigue, Isabela on Sunday (Nov. 9, 2025), as Super Typhoon #UwanPH (Fung-wong) approaches the landmass of Luzon.
    The powerful cyclone is expected to make landfall in Aurora province tonight or early Monday (Nov. 10)… pic.twitter.com/AIjQiwgKPf
    — Philippine News Agency (@pnagovph) November 9, 2025

    Shtëpi të lidhura me litarë dhe kisha të përmbytura
    Të shtunën, disa banorë lidhën shtëpitë e tyre me litarë për t’i mbrojtur nga rrëzimi ose zhvendosja nga erërat e fuqishme.
    Në një video të verifikuar nga AFP, një kishë në qytetin Birac duket e rrethuar nga ujërat, të cilët kanë arritur deri në gjysmën e hyrjes së saj.
    Më në jug, në ishullin Mindanao, përmbytjet e para të lidhura me mbërritjen e Fung-wong shkaktuan vonesa të mëdha në qarkullim.
    Në provincën Sorsogon, në jug të Luzonit, shumë banorë u strehuan në një kishë. “Jam këtu sepse valët pranë shtëpisë sime janë bërë shumë të mëdha. Jetoj pranë bregdetit dhe erërat janë tepër të forta,” tregoi Maxine Dugan.
    Rreziqet e përmbytjeve masive
    Tajfuni pritet të sjellë mbi 200 mm shi, çka mund të shkaktojë përmbytje të përhapura, paralajmëroi zyrtari meteorologjik Benison Estarreja. Ai shtoi se është e mundur që pellgjet kryesore ujëmbledhës në vend të tejmbushen.
    Stuhia mbërrin vetëm pak ditë pas tajfunit Kalmagi, i cili shkaktoi më shumë se 224 të vdekur dhe u përshkrua si tajfuni më vdekjeprurës i vitit, sipas të dhënave të EM-DAT.
    Në provincën Cebu, e cila u godit rëndë nga Kalmagi, operacionet e shpëtimit u ndërprenë të dielën për shkak të afrimit të Fung-wong. “Nuk mund të vëmë në rrezik ekipet tona. Nuk duam që të bëhen viktimat e radhës,” tha Mira Daven, zyrtare rajonale e menaxhimit të emergjencave.
    Filipinet goditen nga rreth 20 stuhi tropikale dhe tajfune çdo vit. Zonat më të varfra janë zakonisht më të prekura. Shkencëtarët paralajmërojnë prej vitesh se ndryshimet klimatike po e bëjnë motin ekstrem më të shpeshtë, më vdekjeprurës dhe më shkatërrues.

    Top Channel

  • Avioni amfib AG600 përfundon stërvitjen e parë në ujë

    Avioni amfib AG600 përfundon stërvitjen e parë në ujë

    Avioni amfib AG600 Kunlong i zhvilluar në Kinë përfundoi stërvitjen e tij të parë në ujë, njoftoi të enjten Korporata e Industrisë së Aviacionit të Kinës (AVIC).
    Pasi fluturoi rreth 190 km, avioni amfib kreu stërvitjen mbi liqenin Songhua në provincën Jilin të Kinës Verilindore, duke mbledhur dhe hedhur ujë në kushte natyrore, për të vënë në provë çdo sistem AG600, shkruan “Xinhua”.
    Më parë, stërvitje të tilla ishin të kufizuara në një bazë fluturimi provë në qytetin qendror kinez të Jingmen në provincën Hubei.Pasi mbush një ngarkesë prej 12 tonësh me ujë në bazën e tij, avioni mund të nxjerrë edhe nëntë mbushje të tjera nga një liqen, duke i mundësuar atij të hedhë gjithsej 120 tonë ujë, të mjaftueshme për të zhytur një sipërfaqe prej më shumë se 4 hektarësh me intensitet të shirave të rrëmbyeshëm gjatë misioneve të shuarjes së zjarreve, sipas AVIC.
    AG600 ka hyrë zyrtarisht në prodhim masiv pasi mori certifikimin e prodhimit në qershor. Tre AG600-at e parë kanë përfunduar fluturimet e tyre të pranimit dhe do t’u dorëzohen operatorëve deri në fund të vitit 2025.

  • Video/ Kina përuron urën më të lartë në botë, përafërsisht 624 metra mbi tokë

    Video/ Kina përuron urën më të lartë në botë, përafërsisht 624 metra mbi tokë

    Kina do të hapë këtë muaj urën më të lartë në botë, Urën Huajiang.

    E vendosur 624 metra mbi tokë, pothuajse dyfishi i lartësisë së Kullës Eiffel, ajo pritet të transformojë jetën e njerëzve në provincën Guizhou.
    Projekti tejkalon rekordin e mëparshëm të Kinës, Urën Beipanjiang, e cila ishte 565 metra e lartë. Ura e re shtrihet në 2,892 metra dhe kalon një përrua që vendasit e quajnë “çarja në tokë”.
    Përfundimi i urës pritet të shkurtojë kohën e udhëtimit përgjatë lumit Beipan – midis qarqeve Guanling dhe Zhenfeng – të cilat kanë një popullsi të kombinuar prej rreth 600,000 banorësh, nga dy orë në vetëm 12 minuta. Ura, e cila ka qenë në ndërtim e sipër që nga viti 2022, kaloi me sukses një provë ngarkese pesë-ditore në fund të muajit të kaluar, sipas agjencisë shtetërore të lajmeve Xinhua.
    Një nga karakteristikat më mbresëlënëse të urës është ashensori transparent 700 metra i lartë, i cili do t’u ofrojë vizitorëve pamje unike të zonës. Ura gjithashtu përfshin një shteg xhami gjysmë milje të gjatë për këmbësorët.
    Ura më e lartë në botë kalon provën e fundit vendimtare para hapjes në Kinë

    Pavarësisht përparimit teknologjik dhe të ndërtimit, Kina përballet edhe me sfida sigurie. Në të kaluarën, aksidente kanë ndodhur në projekte infrastrukturore, me një shembull të kohëve të fundit shembjen e një ure në provincën Qinghai, e cila rezultoi në vdekjen e 12 punëtorëve.

    Top Channel

  • Tërmeti ‘gjunjëzon’ Afganistanin! Mbi 800 viktima dhe qindra shtëpi nën rrënoja

    Tërmeti ‘gjunjëzon’ Afganistanin! Mbi 800 viktima dhe qindra shtëpi nën rrënoja

    Mbi 800 persona dyshohet se kanë humbur jetën dhe më shumë se 2.500 të tjerë kanë mbetur të plagosur si pasojë e një tërmeti me magnitudë 6.0 të shkallës Rihter që goditi mbrëmjen e së dielës Afganistanin Lindor, pranë kufirit me Pakistanin.
    Bilanci u bë i ditur nga qeveria afgane, ndërsa operacionet e shpëtimit janë ende në vijim. Shifrat mund të rriten më tej, tha zëdhënësi i kabinetit, Mawlawi Zabihullah Mujahid.
    “Numri i viktimave dhe i të plagosurve është i lartë, por për shkak të vështirësive në aksesimin e zonës, ekipet tona janë ende në vendngjarje,” shtoi zëdhënësi i Ministrisë së Shëndetësisë, Sharafat Zaman.
    Sediqullah Quraishi Badloon, zyrtar për informim në provincën Nangarhar, deklaroi për New York Times se më shumë jetë të humbura u shënuan në provincën e Kunarit.
    “Qindra të plagosur janë dërguar në spitalet e zonës,” tha Najibullah Hanif, kreu i informacionit për provincën Kunar. “Shifrat pritet të rriten ndjeshëm, pasi kemi pak rrugë dhe komunikim me zonat më të prekura.”
    Tërmeti u regjistrua në orën 23:47 të së dielës, me epiqendrën rreth 27 km në verilindje të qytetit Jalalabad dhe me një thellësi vetëm 8 km, sipas Shërbimit Gjeologjik të SHBA-së. Një tjetër tërmet me magnitudë 4,5 goditi të njëjtën zonë vetëm 20 minuta më pas.
    Qyteti Jalalabad, me një popullsi mbi 300 mijë banorë dhe një ekonomi të mbështetur në tregti dhe bujqësi, ndodhet pranë kufirit me Pakistanin dhe është një nga zonat më të populluara të rajonit. Ndërtesat e ulëta të ndërtuara kryesisht me tulla balte dhe materiale të dobëta kanë kontribuar në shkallën e dëmtimeve.
    Në rajonet malore të Kunarit dhe Nangarharit, pranë kufirit me provincën Khyber Pakhtunkhëa të Pakistanit, shumë banesa janë shembur plotësisht.
    Afganistani është një nga vendet më të rrezikuara nga tërmetet në rajon për shkak të vendndodhjes së tij në zonën ku takohen pllakat tektonike indiane dhe euroaziatike. Vitin e kaluar, një seri tërmetesh në perëndim të vendit shkaktuan mbi 1 mijë viktima, duke nënvizuar cenueshmërinë e vendit ndaj fatkeqësive natyrore.
    Autoritetet kanë bërë thirrje për ndihmë ndërkombëtare dhe mbështetje urgjente humanitare për të përballuar pasojat e katastrofës.

  • Shpërngulja arbëreshe në monarkët e Italisë së Veriut, konkretisht: Emilia Romagna dhe Lombardia.

    Shpërngulja arbëreshe në monarkët e Italisë së Veriut, konkretisht: Emilia Romagna dhe Lombardia.

    Në vitin 1606 Ranuccio I Farnese, Duka i Parmës dhe Piacenzës, priti rreth 300 refugjatë të ikur nga Shqipëria për shkak të shtypjes së osmanëve dhe i vendosi në Boscone Cusani (fshat i Calendasco-s në provincën e Piacenzës), i cili në atë kohë. kohë ishte një ishull i madh në lumin Po.

    Në vitin 1670 ende erdhën disa familje refugjatësh nga Shqipëria. Këta, pasi lundruan në detin Adriatik deri në grykëderdhjen e lumit Po, lundruan deri në këtë të fundit derisa arritën në territorin e Castel San Giovanni, komuna e fundit në provincën e Piacenza-s, në kufi me Lombardinë.

    Këtu ata u pritën nga Ranuccio II Farnese, nipi i Ranuccio I, i cili i lejoi të vendoseshin në bregun e majtë të Po dhe u ndalën në dy zona të dallueshme, të largëta nga njëra-tjetra jo më shumë se 300 m.; në lokalitetin Pievetta (fraksion i Castel San Giovanni në provincën e Piacenza) u vendos një grup i quajtur “Albanesi” (ky është ende mbiemri i tyre), ndërsa në lokalitetin Bosco Tosca (gjithashtu një pjesë e Castel San Giovanni) një tjetër. u vendos grupi i quajtur “Tosca”, mbiemri i të cilit është ende në modë sot.

    Duket se në Pievetta banorët quheshin përgjithësisht “shqiptarët”; ndërsa banorët e Bosco Tosca-s, të cilët e kishin mbajtur më të rezervuar dinjitetin e mbiemrit të tyre “Tosca”, me sa duket nuk donin të ngatërroheshin me “shqiptarët”, sepse pretendonin se vinin nga territoret që i kishin përkitur Skënderbeut dhe se. traditat e vërteta arbëreshe u përcollën vetëm nga toskët.

    Dy grupet, të cilat nuk kishin marrëdhënie me njëri-tjetrin deri në fillim të viteve 1900, ndryshonin në dialektin e tyre specifik. Por dallimet midis Toshit dhe Geghit nuk ishin vetëm dialektike, por shfaqeshin edhe në disa elementë etnografikë. Kishte dallime të habitshme midis mënyrës së veshjes së toshëve dhe asaj të gegëve, veçanërisht në veshje.

    Toschit mbanin një këmishë prej liri të bardhë të qëndisur, me mëngë të gjera e të shkurtra, të lidhura në bel me një rrip të gjerë të kuq. Pjesa e poshtme e kostumit përbëhej nga një skaj i bardhë me palosje, i quajtur “fustanella” që vishej mbi pantallonat deri tek gjuri; kishin veshur edhe një xhaketë të hapur përpara, mëngët e së cilës vareshin pas shpatullave.

    Nga ana tjetër, gegët mbanin pantallona të gjata e të ngushta; në verë e bardhë me buzë të zeza, në dimër e zezë, ose në çdo rast e errët me zbukurime të lehta. Ata kishin veshur edhe një pallto të zezë, të zbukuruar me gërsheta dhe epoleta.

    Këta banorë të rinj u dalluan menjëherë për frymën e tyre të pavarur dhe nuk pranuan të punonin për askënd, kështu që, ndërsa gratë i përkushtoheshin qëndisjes dhe thurjes, burrat preferonin punimet e drurit, ndërtonin nallane druri plepi, ishin druvar, peshkatarë, karterë, trafikantë druri, tregtarë të vegjël, mullixhinj dhe mbi të gjitha varkëtarë.

    Një nga aktivitetet më të rëndësishme të arbëreshëve ishte ajo e trageteve në lumin Po. Në atë kohë, për të kaluar lumin njerëzit shkonin me platformat lundruese të “kalimtarëve” që si një lavjerrës lëviznin midis dy brigjeve të lumi.

    Lokaliteti në anën tjetër të lumit ishte Pieve Bosco Morone (në provincën e Pavias) dhe disa familje nga Pievetta dhe Bosco Tosca u shpërngulën në këtë qytet, duke krijuar kështu vendbanimin e vetëm arbëresh në Lombardi.

    Një kuriozitet që i dallonte arbëreshët ishte kulti i të vdekurve: një shami prej liri, një top leshi dhe një monedhë futeshin në arkivolin e të vdekurit, për të paguar tragetin në udhëtimin për në jetën e përtejme. Ky aspekt doli nga zhvarrimet e kryera në kohët e mëvonshme.

    Për shekuj këto komunitete kanë mbetur shumë të mbyllura në vetvete dhe të izoluara nga popullsia fqinje, por fakti i të qenit numerikisht të vogla ka çuar po aq në humbjen e përdorimeve dhe traditave origjinale dhe të së njëjtës gjuhë të etërve të tyre.

    Aktualisht në Pievetta dhe Bosco Tosca nuk ka mbetur asgjë nga këto zakone të lashta dhe dy dialektet e shqipes nuk fliten më; megjithatë mbiemrat e banorëve mbeten si shenjë e pranisë së shqiptarëve në këto vendbanime “Po”: të gjithë me origjinë toske dhe gegë.