Banorët e qytetit Utkiagvik të Alaskës i thonë lamtumirë diellit për 64 ditët e ardhshme, dhe kjo ngjarje shënon fillimin e natës polare. Ajo do të zgjasë deri më 22 janar 2026.
Lindja e diellit tjetër në qytet pritet rreth orës 13:23 sipas kohës lokale, më 26 janar 2026, gjë që do të përfundojë periudhën e natës polare, raporton RTS .
Utkijagvik, Alaska, një qytet i vendosur rreth 800 kilometra në veriperëndim të Fairbanks, ka një popullsi prej rreth 4,400 banorësh, të cilët janë të njohur me kushtet ekstreme të motit. Është i njohur gjithashtu për vendet e tij arkeologjike mbi 1,500 vjeçare. Më parë, qyteti quhej Barrow dhe është vendbanimi më verior në vend, i vendosur në shpatin verior të Alaskës, pranë Oqeanit Arktik. Ai ndodhet në 71.17 gradë gjerësi veriore, brenda Rrethit Arktik.
Ndërsa dimrat në Utkijagvik karakterizohen nga më shumë se 60 ditë errësirë, gjatë verës qyteti gëzon pothuajse tre muaj rreze dielli të pandërprera. Banorët janë përshtatur me kushtet ekstreme dhe jeta vazhdon pavarësisht periudhave të gjata pa rrezet e diellit.
Ky fenomen është për shkak të pjerrësisë së boshtit të Tokës dhe karakterizohet nga errësira e vazhdueshme, me dritën e vetme natyrore që vjen nga muzgu i zbehtë dhe aurora borealis.
Sezoni i errët në Svalbard zgjat nga fundi i tetorit deri në mesin e shkurtit, ndërsa periudha midis 14 nëntorit dhe 29 janarit është pjesa më intensive e saj, e njohur si nata polare. Nata polare është një fenomen që ndodh në pjesët më veriore dhe më jugore të Tokës, kur Dielli mbetet nën horizont për më shumë se 24 orë, domethënë në zonën mbi Rrethin Arktik.
Fillimi dhe mbarimi i stinës së errët në Svalbard nuk ndryshojnë shumë nga ato në Norvegjinë kontinentale. Sezoni i errët është sigurisht një fenomen unik.
Shfaqja e aurorës borealis
Në ditët e fundit, në yllin tonë kanë shpërthyer tre shpërthime të fuqishme diellore, të cilat synojnë drejtpërdrejt Tokën. Një nga efektet më të bukura të stuhive të tilla është shfaqja e aurorës borealis, kur grimcat e ngarkuara hyjnë në atmosferë dhe krijojnë perde drite jeshile, vjollcë dhe të kuqe, të cilat këtë herë mund të jenë të dukshme shumë më në jug se zakonisht. Kulturat e lashta kishin interpretime shumë të ndryshme të këtij fenomeni dramatik natyror.
Madhësia e plotë e dritave polare jugore – aurora australis – mund të shihet kryesisht vetëm nga pinguinët, por ndonjëherë është e dukshme edhe për njerëzit që jetojnë shumë larg në jug.
Sezoni i errët në Arktik është më i shkurtri menjëherë pas Rrethit Arktik dhe zgjatet gradualisht sa më shumë që i afrohemi Polit të Veriut. Meqenëse Svalbardi ndodhet midis kontinentit norvegjez dhe Polit të Veriut, ai ka sezonin e errët më të gjatë në Norvegji. Kjo shpjegon pse sezoni i errët në Tromsø zgjat 49 ditë, ndërsa në Longyearbyen zgjat plot 113 ditë.
Fenomeni i natës polare luan një rol kyç në formimin e vorbullës së ftohtë polare – një masë ajri të ftohtë që bie mbi Polin e Veriut dhe ndikon në kushtet e motit në Hemisferën Veriore. Ky ajër i ftohtë mund të depërtojë herë pas here nën stratosferë dhe të zbresë në jug, mbi 48 gradë gjerësi veriore.
Ndërsa dimrat në Utkijagvik karakterizohen nga më shumë se 60 ditë errësirë, gjatë verës qyteti gëzon pothuajse tre muaj dritë dielli pa ndërprerje.
