Sekretari i Shtetit të Vatikanit, Kardinali Pietro Parolin, raportohet se ka pësuar një shqetësim të vogël shëndetësor këtë javë gjatë një mbledhjeje të përgjithshme me kolegët e tij elektorë për papën.
Media në Itali dhe jashtë saj pretendojnë se kardinalit ra të fikët të mërkurën në përfundim të asamblesë së kardinalëve, duke thënë se prelati i lartë u përmirësua pas një rritjeje të tensionit të gjakut, pa pasoja afatgjata.
Ky është një lloj thashethemi tipik në kohë konklave, kur intriga për gjendjen shëndetësore të një kandidati kryesor për papën zhvillohet prapa dyerve të mbyllura, ndërsa tensionet rriten me afrimin e zgjedhjes së papës.
Pavarësisht nëse Parolin është rrëzuar apo jo brenda Vatikanit, s’ka dyshim që mjeku i tij do të shqetësohet për tensionin e gjakut në javët e ardhshme. 70-vjeçari konsiderohet gjerësisht si një nga kandidatët më të mundshëm për t’u bërë ipeshkvi i Romës, një perspektivë që ka stresuar edhe klerikët dhe murgjit më të qetë në histori.
Jetëshkrimi i Parolinit
Parolin konsiderohet mishërimi i gjallë i establishmentit të Vatikanit. Si udhëheqës i Sekretariatit të Shtetit, ai ishte de facto numri dy pas papës Françesk. Ai është një politikan serioz, i orientuar drejt logjistikës, më shumë i përshtatur për ambasadat sesa për kishat famullitare, dhe shumëkush argumenton se kjo është pikërisht ajo që i duhet Kishës Katolike.
Papati ka shumë karizma. Françesku e përqafoi rolin e tij si bari. Bota mirëpriti gjestet e tij të mëshirës, por burokratët e Vatikanit u zemëruan nga mënyra e tij e qeverisjes.
Nga ana tjetër, karriera e Parolinit është ajo e një superdiplomati. Ai është diplomuar në Universitetin Papnor Gregorian dhe Akademinë Papnore Ekleziastike, dhe iu bashkua shërbimit të jashtëm të Vatikanit në fillim të të tridhjetave. Ai ishte sekretari më i ri i shtetit në pothuajse një shekull kur Françesku e emëroi atë në vitin 2013, në moshën 58-vjeçare.
Pontifikati i Françeskut u karakterizua nga një zhvendosje radikale drejt skajeve të kishës. Papa i ndjerë ishte më i përkushtuar për të mbrojtur të varfrit sesa për t’u marrë me politikën ndërkombëtare, më i interesuar për të ngrënë me të burgosur sesa për të takuar liderët botërorë, dhe më i qetë kur i përgjigjej letrave të fëmijëve sesa kur përballonte krizën financiare të Vatikanit.
Një papati hipotetik i Parolinit do të ofronte një politikan më tradicional për të drejtuar kishën.
Kardinali Beniamino Stella, ish-prefekt i Kongregatës për Klerin, thuhet se e theksoi këtë dinamikë gjatë kongregacionit të 30 prillit.
Revista amerikane America, një botim jezuit në SHBA, pretendoi se Stella “sulmoi hapur” disa politika të Françeskut gjatë mbledhjes dhe “ushtroi presion të fortë për të bindur kardinalët që të votojnë për Kardinalin Parolin në konklavë”.
Çështja e Kinës
Një njollë e dukshme në rekordin diplomatik të Parolinit është marrëveshja e Vatikanit me Kinën, të cilën ai e mbikëqyri në vitin 2018, duke i dhënë Partisë Komuniste Kineze kompetenca të mëdha për të qeverisur Kishën brenda kufijve të saj.
Marrëveshja u promovua si një ngrohje e marrëdhënieve me Republikën Popullore ateiste, por katolikët kinezë të lodhur nga ndikimi i PKK-së u ndjenë të tradhtuar.
Kishat katolike në Kinë tani kërkohet të funksionojnë nën mbikëqyrjen e qeverisë, e cila përzgjedh ipeshkvijtë që do të udhëheqin kishat brenda Shoqatës Patriotike Katolike të Kinës. Ipeshkvijtë e përzgjedhur nga qeveria konsiderohen gjerësisht si marioneta të Partisë Komuniste.
Sipas marrëveshjes, çdo ipeshkëv i përzgjedhur nga qeveria duhet ende të ratifikohet nga Selia e Shenjtë. Por kjo u vu në pikëpyetje muajin e kaluar, kur Shoqata Patriotike organizoi një “zgjedhje” të liderëve lokalë për të përzgjedhur një ipeshkëv të ri në dioqezën e Xinxiang, e cila tashmë ka një ipeshkëv të aprovuar nga Selia e Shenjtë.
Kjo është një përvetësim i pastër pushteti, që përfiton nga vdekja e Françeskut dhe boshllëku i pushtetit në krye të hierarkisë katolike, një zhvillim i pafavorshëm për një kardinal të përcaktuar nga karriera diplomatike.
Opozita e Joseph Zen
Kardinali Joseph Zen, një prelat 93-vjeçar në pension nga Hong Kongu dhe mbrojtës i katolikëve nëntokësorë që kundërshtojnë ndikimin komunist, e drejton gishtin direkt nga Parolini për refuzimin për të pranuar rrënimin gradual të katolicizmit autentik në Kinë.
Zyra e tij mori një qëndrim të ashpër që nga fillimi i periudhës sede vacante, kur kardinali vuri në dyshim fillimin e hershëm të kongregacioneve të përgjithshme, gjë që e bëri praktikisht të pamundur që anëtarët e largët të kolegjit të mbërrinin me kohë.
“Kardinali Zen do të donte të dinte pse duhet të fillojë aq herët sesioni i parë i Kongregacioneve të Përgjithshme,” thuhej në një deklaratë të zyrës së tij. “Si pritet që pleqtë nga periferitë të arrijnë në kohë? Ka një fjalë të sjellshme që i kujton se nuk kanë detyrimin për të marrë pjesë, por e kanë të drejtën.”
Krahasuar me deklaratat e mëparshme të prelaturës së Hong Kongut, kjo ishte një bezdi e lehtë. Zen ka kritikuar ashpër Parolinin për vite me radhë, duke e akuzuar se “gënjen pa turp” dhe se e paraqet rrejshëm marrëveshjen e vitit 2018 si të përputhur me vizionin e Papa Benediktit XVI.
“Gjëja më e neveritshme është fyerja ndaj të nderuarit Benedikti XVI duke thënë se ai e ka aprovuar në atë kohë marrëveshjen e nënshkruar dy vite më parë nga Selia e Shenjtë, duke ditur që Benedikti ynë i ëmbël dhe i butë me siguri nuk do të dalë për ta mohuar,” tha Zen në vitin 2020, para vdekjes së papës në pension.
Asgjë nga kjo nuk ka për qëllim të pretendojë se Parolin është një vegël ose kukull e Kinës. Negociatat e tij me Pekinin janë të ftohta dhe pragmatike, me qëllimin për të shmangur skenarët më të këqij në këmbim të lëshimeve pak më të pranueshme. Por duket se është mashtruar, dhe ai dështim publik mbetet një hije e rëndë mbi kandidaturën e tij.
Qeveria kineze e mban gjithmonë të fshehtë qëndrimin e saj kur bën marrëveshje me Vatikanin, dhe nuk duhet pritur që presidenti Xi Jinping të zbulojë preferencat e Partisë Komuniste. Ndoshta ata po mbështesin Parolinin për fronin papnor, duke qenë të bindur se mund të manipulojnë më tej gatishmërinë e tij për dialog. Po ashtu është e mundur që ata po luten për një viktimë të re për mashtrimin e tyre.
Konklava për zgjedhjen e pasardhësit të Françeskut do të fillojë me 7 maj.
Nëse tymi i bardhë del nga oxhaku i Kapelës Sistine dhe është Parolini ai që shfaqet në ballkon me petkun papnor, Kisha Katolike mund të presë një vazhdim logjik të papatit të Françeskut, me më shumë maturi administrative dhe shumë më pak biseda spontane me publikun.
Mesazhi parazgjedhor është i qartë: ujëra më të qeta, më pak gjeste dramatike dhe profesionalizëm i rifreskuar nga një “kafshë politike” e formuar në furrën e gjeopolitikës.
Nëse ky rezultat është i dëshirueshëm, mbetet në dorë të çdo besimtari. / Washington Examiner – Syri.net
Pope contender Cardinal Pietro Parolin has an uncomfortable China problem
