Poezi nga Octavio Paz
Më dëgjo ashtu siç dëgjohet shiuas me vëmendje por as me shpërqëndrim,gjurmë të lehta, rigim i hollë,ujë që është ajri vetë dhe ajër që është vetë kohadita është akoma e gjallënata ende s’ka lindurtrajta të mjegulluaranë kthesën pas qoshestrajtat e kohësnë lakimin e heshtjes,dëgjomë, ashtu siç dëgjohet shiupa më dëgjuar vër-vesh në atë që themme sytë të hapur për së brëndshmi, në gjumëme të pesta shqisat zgjuar,po bie shi, gjurmë të lehta, mërmërimë bashkëtingëlloresh,ajër dhe ujë, fjalë pa rëndesë:që jemi dhe që janë,ditët dhe vitet, ky momentkohë e papeshë dhimbje që rëndon,më dëgjo ashtu siç dëgjohet shiu,asfalti i lagur shkëlqen,avulli ngrihet dhe ikën larg,nata shpaloset dhe hedh vështrimin tek unë,ti je ti dhe trupi yt prej avulli,ti dhe fytyra jote e natësti dhe flokët e tua rrufe të ngeshmeti kapërcen udhën dhe futesh në ballin tim,gjurmë uji përballë syve të mi,dëgjomë, siç dëgjohet shiu,asfalti është i lagur dhe ti kapërcen rrugënnë mjegull, përhumbur në natën,në këtë natën që flen në shtratin tënd,është dallga që fryhet në frymën tëndegishtërinjtë e tu prej uji më njomin ballin,gishtërinjtë e tu prej zjarri më djegin sytëgishtërinjtë e tu prej ajri hapin qepallat e kohësnjë ujëvarë pamjesh dhe ringjalljeshdëgjomë, siç dëgjohet shiuvitet ikin tutje momentet vijnë tëhúi dëgjon gjurmët në dhomën tjetër?nuk janë këtu, as atje: ti i dëgjonprej një tjetër kohë e cila ndodh tashtidëgjoi gjurmët e kohëskrijueses së vendeve të papesha, të pandodhshmedëgjoje shiun si vrapon mbi taracënata ështe tani e errët natë varri,shkrepëtimat flenë në foletë mes gjetheve,një kopsht i paqetë bredh në mëshirë të fatithija jote mbulon këtë faqe libri.
Shqipëroi: Merita Paparisto
ObserverKult
Lexo edhe:
BUQETË ME POEZI NGA OCTAVIO PAZ: ME TY…