Lajmidites.com

Tag: ndoshta

  • Liga e Kampionëve Inter i paralizuar nga ankthi dhe frika, rifillimi nuk do të jetë i lehtë

    Liga e Kampionëve Inter i paralizuar nga ankthi dhe frika, rifillimi nuk do të jetë i lehtë

    Kënga që hapi mbrëmjen e djeshme të finales së Ligës së Kampionëve, nga Linkin Park, quhej «Numb», që do të thotë i paralizuar, i shtangur.

    Kënga që hapi mbrëmjen e djeshme të finales së Ligës së Kampionëve, nga Linkin Park, quhej «Numb», që do të thotë i paralizuar, i shtangur. Kështu dukej Interi në mbrëmjen verore bavareze, i shtangur. Paris Saint-Germain dukej më i lehtë, më i shkujdesur, më i qetë dhe më i sigurt, më i mirë, ndoshta më i ri dhe kjo thotë gjithçka.
    Një ekip më pak i shqetësuar. Kjo ishte përshtypja, duke parë lëvizjet e lojtarëve të PSG dhjetë metra larg fushës, ata po fluturonin larg. Është e vështirë të thuhet se çfarë i rëndonte zikaltërit. Ndoshta nga zhgënjimi i kampionatit, nga shumë pritje, nga një finale e humbur dy vjet më parë. Apo ndoshta nga mosha. Sepse në njëzet vjeç nuk mendon shumë, në të tridhjetat, po.
    Ishte gjithashtu e vështirë të njihej Barella i ri, zakonisht kaq i gëzueshëm dhe i shkëlqyer, pothuajse i paturpshëm. Këtu në Mynih ai dukej i shqetësuar, dhe ankthi nuk është një këshilltar i mirë, si në ndeshjet e futbollit. Lautaro u përpoq, por ai gjithashtu dukej si një hije e vetes. Vetëm Dumfries jepte përshtypjen se ishte në gjendje të bënte diçka. Por ai nuk e bëri. Ankth, lodhje, frustrim. Të treja gjërat, ndoshta, mund të ndiheshin në çdo pasim, në çdo rivënie anësore të Interit. Blutë e Parisit hodhën, gjuajtën dhe e gjetën veten. Të verdhët e Milanos dukeshin se kërkonin një zgjidhje emergjente çdo herë, edhe kur nuk kishte emergjencë. Duhet të pranosh rezultatet në fushë, veçanërisht kur ato janë kaq të qarta. Sigurisht që është për të ardhur keq. Nëse finalja e Stambollit i kishte tejkaluar pritshmëritë dhe kishte përfunduar me keqardhje, kjo në Mynih është një pranim i hidhur. Tifozët janë mjeshtra në menaxhimin e ogureve – që u shfaqën të gjitha së bashku në mbrëmjen e fundit të majit. Edhe brohoritjet ishin të ndryshme. Që nga fillimi, francezët u dukën të organizuar, tingëllues, tallës.
    Ne, një mori vetmish, disa duartrokitje dhe ndonjë kor i rrallë, ata heshtën menjëherë. Kështu shkoi një Ligë Kampionësh dhe duhet të fillojmë nga e para. Gjithmonë duhet të fillojmë nga e para. Këtë herë nuk do të jetë e lehtë. Mund të jetë perdja e katër viteve. Por ishte një spektakël i bukur dhe, edhe pas një mbrëmjeje si kjo, duhet të falënderojmë aktorët dhe regjisorin. Të habitur po, por jo mosmirënjohës.

    Top Channel

  • Finalja e dy botëve… Interi kërkon lavdinë, PSG ëndrrën me “ar të shkrirë”

    Finalja e dy botëve… Interi kërkon lavdinë, PSG ëndrrën me “ar të shkrirë”

    Në mbrëmjen e 31 majit, në qytetin mitik të Mynihut, futbolli ndalet, frymon thellë dhe rishkruan historinë. Përballë janë dy rrëfime, që nuk mund të jenë më të ndryshme; dy vizione të kundërta të së njëjtës ëndërr: Interi i lavdisë së trashëguar dhe PSG-ja e ndërtuar mbi petrodollarët e pafundmë arabë. Është një përballje mes muskujve të historisë dhe muskujve të injektuar me miliarda. Një skenë epike ku protagonisti nuk është vetëm topi, por filozofia që fshihet pas tij.
    Që nga momenti që “Qatar Sports Investments” bleu klubin më 2011, PSG nuk ka pushuar së ndërtuari një “kalà me tulla ari”: Neymar (222 mln), Mbappé (180), Kvaratskhelia (70), Achraf Hakimi (68), Ramos, Dembélé… Lista është e gjatë dhe e rëndë, shuma e shpenzuar në total arrin 2.283 miliardë euro për të qenë afër ëndrrës, apo më mirë të themi, fiksimit të madh, Champions League.
    Ky kompeticion është obsesioni i sheikëve nga Katarit, flamuri që ende nuk valëvitet mbi “Parc des Princes”. Qëllimi i Nasser Al-Khelaifi ka qenë gjithmonë të dominojë Europën, të ngrihet përmbi Realin, Barçën, Bayernin, Interin dhe mbi të gjitha, Premier League.
    Sidoqoftë, për herë të parë, paratë pa limit kanë takuar logjikën në klubin parizien. Luis Enrique solli “kokën” në një “trup” që dikur kishte vetëm zemër dhe ego, hoqi “yjësitë” e konsumuara si Messi dhe Neymar, largoi hijen e Mbappé dhe krijoi një grup të uritur me energji të papërmbajtshme, që fluturon mbi krahët e Dembélé së rilindur dhe Kvara të frikshëm. Ky PSG është më pak galaktik, por më shumë skuadër. Dhe kjo është frika më e madhe për Interin.

    Nga ana tjetër, Interi është zëri i të vjetërve që nuk harrohen, fryma e një historie që ka përjetuar dhimbje dhe triumfe, dritë dhe hije. Pas finales së humbur në Stamboll ndaj Manchester City, pas titullit të Serie A që i rrëshqiti nga duart në javët e fundit të kampionatit, kjo është mundësia për ta kompletuar ciklin e Inzaghit me aureolë. Sepse nëse ka një fjalë që e përkufizon këtë Inter, ajo është qëndrueshmëria.
    Bobo Vieri e tha më mirë se kushdo: “Dy finale në tri vite, kjo nuk ndodh shpesh. Ky klub ka ndërtuar një top-skuadër me nga dy lojtarë për çdo repart, pa shpenzuar qindra-miliona”. Një strukturë drejtuese që punon me arsye sportive dhe ekonomike, një trajner që ka fituar çdo betejë me inteligjencë, një Lautaro që nuk është vetëm kapiteni, por shpirt i një ekipi që di të vuajë dhe “të ngjallet”…
    Kjo finale nis nga porta me një sfidë poetike… Donnarumma, i quajtur nga Buffon si “portieri më i mirë në botë”, përballë Sommer, portierit që ka qenë “mur” në këtë fushatë europiane. Buffon, që vetë kurrë nuk arriti ta ngrejë këtë trofe, e ka zemrën me Gigio, por pranon se “Interi ka 50% të shanseve, të paktën”.
    Legjendat flasin me admirim. Sneijder sheh një Inter më të pjekur se ai i dy viteve më parë. Rummenigge flet për një rrugëtim të jashtëzakonshëm zikaltër në këtë Champions. Dhe ndërsa nostalgjikët kujtojnë Mourinhon, ndjenja e përbashkët është se Inzaghi e ka rikthyer Interin në elitën botërore, ndoshta për herë të fundit në këtë cikël. Finalja në Mynih është, siç shkruan media italiane, një finale që ndoshta nuk do të rikthehet më për këtë grup zikaltër, për këtë trajner.
    PSG kërkon të fitojë betejën e legjitimitetit, që emri i tij të futet në muzeun e futbollit elitar, përtej bilanceve bankare. Interi, nëse fiton, do të rikthejë vlerat e ndërtimit, besnikërisë dhe historisë në fronin europian. Nëse kjo ndodh, do të ishte fitore “etike”, sepse kjo nuk është vetëm një finale futbolli. Është një duel simbolesh: tradita përballë ambicies së re, nikoqirllëku përballë shpenzimeve pa limit, Europa e vjetër kundër Lindjes së pasur. Vetëm njëri do ta ngrejë “kupën veshëgjatë” sonte, por të dyja ekipet luajnë për një vend në përjetësi…

    Në fund të natës së sotme, diku mes brohorimave dhe lotëve, do të kuptojmë nëse paraja mund të blejë gjithçka apo zemra, pasioni dhe tradita ende mund të fitojnë. Finale si kjo shërbejnë edhe për të matur gjatësinë e kohës në shpirtin e tifozëve. Janë si rrëfime biblike, ku gjithçka përmblidhet në 90 minuta ose më shumë, në çdo lëvizje, çdo gabim, çdo shpërthim gëzimi. Gjithçka bëhet pjesë e një kujtese kolektive që nuk shlyhet kurrë.
    Finalja e Mynihut, më shumë se çdo tjetër, ngjan me një përplasje filozofish. Nëse PSG është një orkestër me solistë virtuozë të importuar, Interi është simfoni e luajtur me instrumente të stërvitur në heshtje, me nota që flasin gjuhën e eksperiencës dhe përulësisë. Çdo element i kësaj skuadre është një rrëfim: Darmian, një ish-i harruar i Manchester United, i kthyer në garanci zikaltër.
    Acerbi, nga lufta me kancerin te finalet e Champions-it. Barella, lojtari që përfaqëson shpirtin italian më shumë se kushdo tjetër. Lautaro, sigurisht, është zemra, por Inzaghi i ka dhënë kësaj zemre një ritëm simfonik. Një dirigjent pa britma, por me plan të qartë. Nën vështrimin e tij, Interi nuk ka qenë thjesht një skuadër; ka qenë strukturë gjeometrike e harmonizuar mes vuajtjes dhe reagimit.
    Në krahun tjetër, ai i Luis Enrique është ndoshta më afër idealit të një ekipi sesa çdo PSG më parë, por pyetja mbetet: a është ky grup vërtet i gatshëm të përballojë presionin e trashëgimisë së munguar? Sepse, ndërsa Interi mbështetet mbi historinë për të fluturuar, PSG është i ngarkuar nga ajo. Çdo dështim nuk është më një faqe e zakonshme, por krisje në imazhin që parizienët (në fakt sheikët) duan të ndërtojnë.
    Donnarumma, Kvaratskhelia, Zaïre-Emery..; janë emra të mëdhenj, por jo legjenda, jo ende. Për ta fituar këtë trofe duhet më shumë sesa cilësi, duhet karakter. Ai lloj karakteri që formohet në vuajtje dhe dhimbje, jo përmes milionave. Nëse jo tani, kur? Për Interin, kjo mund të jetë java e fundit e shumë gjërave: ndoshta për Inzaghin, ndoshta për disa veteranë, ndoshta për një epokë ku ndërtimi me logjikë ka prodhuar bukuri.

    Dhe për këtë arsye, ka një ndjenjë urgjence e përkushtimi që i jep kësaj finaleje emocion të pazakontë. Jo vetëm për të fituar, por për të shenjuar një epokë në kujtesën e tifozëve zikaltër, që janë lodhur nga lavdia e përkohshme dhe duan ta ndjejnë përkatësinë, si dikur.
    Në këtë duel, fusha e “Allianz Arena” do të shndërrohet në një “arenë gladiatorësh” modernë, ku në çdo ndërhyrje do të dëgjohet jehona e një Europe që ndryshon, por nuk harron rrënjët e saj… Kjo finale është, ndoshta, fundi i një cikli për Interin dhe një fillimi për PSG-në. Ose ndoshta është e kundërta. Kjo është magjia e futbollit, askush nuk e di fituesin, derisa topi të ndalojë së rrotulluari.
    Në fund të fundit, më shumë se gjithçka tjetër, kjo është një finale për lavdi. Ajo nuk blihet, nuk mund të simulohet me para, por vjen vetëm kur sakrifikon gjithçka për një fanellë, për një ngjyrë, për një ide. Mynihu po pret. Edhe ne bashkë me të. Me frymën pezull dhe zemrën që rreh si në një koncert të fundit. Sepse herë pas here, futbolli kthehet në poezi. Dhe kjo finale është si një simfoni me tinguj të lartë.

  • “Travel off Path”: Ksamili, destinacioni parajsor i quajtur “Maldivet e Evropës”

    “Travel off Path”: Ksamili, destinacioni parajsor i quajtur “Maldivet e Evropës”

    “Ka shumë për të zbuluar në të gjithë Shqipërinë, por nëse është hera juaj e parë që eksploroni destinacionin me rritjen më të shpejtë në Evropën Juglindore, Saranda është ndoshta vendi ideal për të nisur itinerarin”, kështu shkruan revista amerikane e udhëtimeve “Travel off Path” për vendin tonë.
    Në artikull ajo i këshillon turistët të kërkojnë një alternativë për pushimet e ardhshme verore në Shqipëri e konkretisht në Sarandë.
    Sipas saj, Shqipëria është një vend jashtë të zakonshmes, ku ndërthuren sharmi historik edhe shërbimet moderne turistike, si dhe plazhet e bukura me rërë të bardhë të ngjashme me Karaibet!
    Artikulli:
    Zbuloni Sarandën, Perlën e Rivierës Shqiptare
    Një qytet turistik në zhvillim e sipër që zë një gji në formë patkoi, Saranda është e vendosur midis kodrave të gjelbërta të Shqipërisë, një zemër të Evropës, dhe Detit Jon me ngjyrë të kaltër.
    Ka shumë për të zbuluar në të gjithë Shqipërinë, por nëse është hera juaj e parë që eksploroni destinacionin me rritjen më të shpejtë në Evropën Juglindore, Saranda është ndoshta vendi ideal për të nisur itinerarin.
    Destinacioni turistik më i zhvilluar i Shqipërisë, është shtëpia e një shëtitoreje moderne me palma, një varg hotelesh buzë detit – me çmime të përballueshme krahasuar me vendet e tjera të Mesdheut – dhe një numër monumentesh të lashta që do t’ju kthejnë pas në kohë – në Botën e Lashtë.
    Hotelet në plazh kushtojnë vetëm 28 dollarë nata
    Pikërisht në qendër të Sarandës, shumë pranë plazhit kryesor, mund të rezervoni një apartament në muajin qershor, muajin më të nxehtë në Shqipëri, për vetëm 52 dollarë nata – ose edhe më lirë 28 dollarë nëse udhëtoni çift.
    Kur bëhet fjalë për përvojën tradicionale të hotelit, “Hotel Havana” me katër yje ofron dhoma për 57 dollarë nata.
    Resorti luksoz me pesë yje, “San Angelo Resort & Spa” ka një plazh privat, të qetë me rërë dhe zhavorr, me shërbime të klasit botëror, duke përfshirë një pishinë të bukur, restorante të njohura dhe një qendër Wellness – 211 dollarë nata.
    Në përgjithësi, Saranda ofron një vend pushimi veror evropian krejtësisht të përballueshëm.
    Kostoja mesatare e një vakti në një restorant të lirë është rreth 11 dollarë, kostot e transportit mesatarisht 8 dollarë në ditë, duke përfshirë autobusët dhe taksitë lokale, dhe nëse jeni të kujdesshëm me buxhetin tuaj, mund t’ia dilni mbanë fare mirë me 350 dollarë për javën.
    Mirë se vini në “Karaibet e Evropës”
    Vizitoni Ksamilin – një fshat bregdetar i krahasuar me Maldivet – që po shndërrohet ngadalë në një destinacion turistik – vetëm 25 minuta larg me makinë nga Saranda.
    Ndryshe nga shumica e plazheve në bregdetin Jon, Ksamili është i mbushur me rërë të butë dhe të bardhë, dhe i kombinuar me ujërat kristalore, vilat luksoze dhe skelat piktoreske prej druri që shtrihen drejt ishujve të gjelbër në distancë – duke ofruar një pamje “tropikale”.
    Vlen të përmendet se Ksamili është ndoshta zona më e vizituar e Sarandës.
    Sharmi i Lashtë i pamohueshëm
    Përveç vijës bregdetare të mrekullueshme, Saranda është e njohur për rolin e saj si një portë hyrëse në një nga rajonet më të ngarkuara, historikisht,  të pellgut të Mesdheut.
    Rreth gjysmë ore me makinë në jug të qytetit, Parku Kombëtar i Butrintit është një zonë e madhe arkeologjike – që përfshin një qytet të rrënuar greko-romak, me një teatër antik, tempuj të panumërt dhe një fortesë në majë të kodrës me pamje nga ligatinat piktoreske.
    Kalaja mesjetare e Lëkurësit ofron një panoramë marramendëse të qytetit, dhe është vendi perfekt ku mund të shijoni perëndimin e diellit.
    Brenda ka një restorant, kështu që mund të shijoni një vakt tradicional shqiptar dhe verën vendase ndërsa shikoni perëndimin e diellit mbi detin Jon.

  • Moska tallet me Macronin pas shuplakës nga gruaja e tij, zyrtarja e lartë ruse: Ndoshta ishte dora e Kremlinit

    Moska tallet me Macronin pas shuplakës nga gruaja e tij, zyrtarja e lartë ruse: Ndoshta ishte dora e Kremlinit

    Diplomacia ruse gjeti sot një arsye të re për të tallur dhe përqeshur presidentin francez, Emmanuel Macron pas videos virale, që tregon një pamje të presidentit duke u goditur me shuplakë nga gruaja e tij, Brigitte Macron pas mbërritjes së tyre në Vietnam.

    “Ajo që është interesante nuk është videoja, por ajo që do të thojë këtë herë  Pallati Elysee për të mbuluar këtë skandal të ri Emmanuel”, tha zëdhënësja e Ministrisë së Jashtme ruse, Maria Zakharova.
    “Çfarë do të jetë këtë herë? Zonja e Parë donte ta gëzonte burrin e saj duke e përkëdhelur butësisht në faqe, por ajo e llogariti gabim forcën e saj? Ajo i dha një shami, por ai nuk e arriti?”, shtoi ajo.
    Zakharova vazhdoi me një dozë ironie në një postim në Telegram.
    “Sugjerimi im: ndoshta ishte dora e Kremlinit”, tha ajo.
    Në videon kontroverse në aeroportin e Hanoit, dera e aeroplanit presidencial francez mund të shihet duke u hapur dhe shfaqet Macron, i cili është ende brenda aeroplanit. Në atë moment, duart e gruas së tij janë të dukshme, jo fytyra e saj, dhe ajo ngre menjëherë duart drejt fytyrës së presidentit francez dhe mediat botërore po e quajnë atë shuplakë.
    Macron mohoi sot thashethemet për një “grindje familjare” me gruan e tij, duke thënë se çifti po “bënte shaka” me njëri-tjetrin dhe i kërkoi “të gjithëve të relaksoheshin” në lidhje me interpretimet e këtyre imazheve.
    Në Rusi, videoja e momentit kontrovers u transmetua disa herë në rrjetet televizive shtetërore të lajmeve, sipas Agence France-Presse.

    Top Channel

  • SHBA, zhytësi zbulon një dhëmb peshkaqeni të madh dhe të rrallë në brigjet e Floridës

    SHBA, zhytësi zbulon një dhëmb peshkaqeni të madh dhe të rrallë në brigjet e Floridës

    Një gjetje e habitshme dhe e rrallë u zbulua nga një zhytës në Florida të SHBA-së, në mesin e muajit të kaluar, konkretisht më 14 maj.

    Dhëmbi gjigant i një peshkaqeni Megalodon u gjet pranë brigjeve të Floridas.
    Megalodonët jetuan në oqeanet e Tokës deri në 3.6 milion vjet më parë dhe konsiderohen ndër gjuetarët më të mëdhenj dhe më të fuqishëm që kanë ekzistuar ndonjëherë. Megalodoni, peshkaqeni gjigant që u zhduk 3.6 milion vjet më parë, nuk ishte aq gjigant sa mendonim. Sipas një studimi të kohëve të fundit, të botuar në revistën Palaeontologia Electronica, kjo tregon se ishte më i hollë dhe ky zbulim ndryshon kuptimin e shkencëtarëve për sjelljen e tij, jetën e lashtë në oqeane dhe pse këta peshkaqenë u zhdukën.
    Megalodoni zakonisht përshkruhet si një përbindësh gjigant në filmat fantastiko-shkencorë. Studimet e mëparshme sugjeruan se ndoshta arriti një gjatësi prej të paktën 15 metrash dhe ndoshta deri në 20 metra dhe e krahasuan atë me peshkaqenin e bardhë të madh modern.

    Megjithatë, ai njihet kryesisht vetëm nga dhëmbët dhe vertebrat e tij, një grup të dhënash që është mjaft i paplotë. Një ekip prej 26 shkencëtarësh nga e gjithë bota, i udhëhequr nga biologu në Universitetin e Kalifornisë, Riverside, Philip Stearns dhe profesori i paleobiologjisë në Universitetin DePaul, Kenshu Shimada, gjetën një mospërputhje midis dy botimeve të mëparshme mbi gjatësinë e megalodonit, edhe pse u studiua i njëjti ekzemplar. Ekipi shkencor rishqyrtoi të dhënat fosile dhe zbuloi se megalodoni ishte më i hollë dhe ndoshta edhe më i gjatë. “Do të ishte ende një grabitqar i frikshëm në krye të zinxhirit të lashtë ushqimor detar, por do të sillej ndryshe bazuar në këtë kuptim të ri të trupit të tij”, tha z. Stearns.
    Për vite me radhë, teoria mbizotëruese ka qenë se zhdukja e megalodonit ishte për shkak të një reduktimi të presë së tij, megjithatë, pas një kuptimi të rishikuar të formës së tij, Philip Stearns shpreh bindjen se “kishte një kombinim faktorësh që çuan në zhdukje dhe njëri prej tyre mund të ketë qenë shfaqja e peshkaqenit të bardhë të madh, i cili ishte ndoshta më i shkathët dhe kjo e bëri atë një grabitqar edhe më të mirë se megalodoni. “Ky konkurs për ushqim mund të ketë qenë një faktor kryesor në zhdukjen e tij”, thonë ekspertët.

    Top Channel

  • Operacioni URA, një urë që lidhi krimin, pushtetin dhe heshtjen e SPAK-ut!

    Operacioni URA, një urë që lidhi krimin, pushtetin dhe heshtjen e SPAK-ut!

    Nga Flamur Vezaj

    Xhevdet Troplinj ose Poja me shok, pasi i dha votat dhe fitoi leje pallati nga pushtetit, tani përfundoi në titujt e lajmeve. Jo se u zbulua ndonjë sekret i madh, thjesht mbaroi puna: u hodh betoni, u morën votat, dhe SPAK vendosi të “kujtohet” se këta ishin në hetim për trafik droge dhe vrasje. Epo, më mirë vonë se kurrë… apo më mirë vonë dhe kot?

    Në maj 2024, në operacionin “Revanshi”, u tentua arrestimi i Fatmir Troplinit ose Miri i Pojës, i cili i shpëtoi vet por nuk i shpëtoi dot 3 milionë euro cash të fshehur në kazan plastke! Dhe pastaj? Pastaj… heshtje. Fushatë, mitingje, e mbledhje votash për Arkand Ballën. SPAK? Me sy nga qielli. Prokurorët e “task forcës” gjatë fushatës në Durrës? Elite e drejtësisë me pushime, ndoshta duke bërë planin e rradhës në ndonjë resort të mikut të ndërtuesit Poja!

    Po mirë, nuk i kapi SPAK-u duke mbledhur vota, se nuk është se ka radar për atë punë, por nuk mund të pyeste kush i ndihmoi të merrnin leje ndërtimi në Durrës. Ndërkohë që ishin në kërkim për vrasje e drogë? Apo s’duhej prishur marrëveshja me betonin? Dhe Rama, si i jep leje një grupi që e gjen edhe Google-i në një klikim? Ose nuk e pyeti njeri… ose nuk deshi të dijë fare, mjafton që të sigurohen votat në Durrës.

    Dhe ndërkohë SPAK na bën “propagand” me hetime e grupe të përbashkëta hetimore, goditje në kohë reale, besim, transparencë… të gjitha me dyllë në vesh kur bëhet fjalë për miqtë e sistemit.

    Tre muaj heshtje për të mos prishur “magjinë” e fushatës. E tani? Tani bëjnë konferencë për një operacion që ka përfunduar që në shkurt të 2025. Mos vallë po prisnin të vinin prokurorët italianë të antimafias që të bënin ndonjë foto me “VIP”-in Dumani e spakistet? Apo ndoshta ishin “të zënë” me sfilatat e spoteve elektorale në ambientet e KQZ-Së?

    Dhe po, edhe këtë herë provat janë të zakonshmet: telefonata, foto, e biseda nga SKY ECC, që pa të cilat do ishin akoma duke hëngër fara te pallati me xhama dhe duke mbajtur shënime me stilolaps. Të vetmet dokumente që lexohen janë ato të viteve 2016-2022 dhe një dëshmi nga “kushëriri” Dumani, që ka “hapur barkun”, se desh e vranë në një skenar që më shumë i ngjan ndonjë filmi të keq shqiptar se një dosjeje serioze penale.

    Po avokati që u arrestua? Kujt i ka ndikuar çështjet, cilit prokuror, cilit gjyqtar? Apo s’duhen përmendur se janë të njohur të Partisë?

    E ç’është më tragjikomike: edhe Policia, “partneri i lavdëruar”, kishte marrë njoftim 24 orë para operacionit. Domethënë, as Dumani s’i beson më “forcave të rendit”. Dhe z. Proda, ndoshta është momenti të kuptoni: do ta hani edhe ju me formulën famëmadhe “në emër të dyshimit…”

    Dhe për Zotin, mos dilni më në konferencë për operacione të dala boje që prej majit të kaluar, ndërkohë që kriminelët mbanin mikrofonin në fushatë dhe hidhnin themelet në mes të qytetit.

    Nëse kjo është drejtësia e re, atëherë urën e keni ndërtuar mirë: lidh krimin me pushtetin, dhe SPAK-un me heshtjen.

  • Netanyahu: Ndoshta kemi vrarë udhëheqësin e Hamasit

    Netanyahu: Ndoshta kemi vrarë udhëheqësin e Hamasit

    Kryeministri izraelit Benjamin Netanyahu është shprehur se ndoshta Izraeli ka vrarë udhëheqësin e Hamasit, Mohammed Sinwar.
    Sipas mediave të huaja, komentet Netanyahu i bëri përmes një konference për shtyp, ku tha se nëse ka një mundësi për një armëpushim të përkohshëm dhe një marrëveshje për shkëmbimin e pengjeve, Izraeli do të jetë i hapur për këtë.
    Por ai thotë: “I gjithë Rripi i Gazës do të jetë nën kontrollin e sigurisë së Izraelit”.
    Një sulm ajror izraelit në një spital në Gazën jugore shënjestroi Sinwarin në fillim të këtij muaji, por vdekja e tij nuk ishte konfirmuar deri më tani as nga Izraeli dhe as nga Hamasi.
    Duke iu referuar konfliktit në territor, Netanyahu tha gjithashtu se “në fund të fundit të gjitha pjesët e Gazës do të jenë nën kontrollin izraelit”.
    Ai përmendi sulmet e mëparshme të Izraelit kundër Huthëve, Hezbollahut dhe Iranit.
    Netanyahu thotë po ashtu  se shpreson që një marrëveshje me SHBA-në do ta ndalojë Iranin të bëhet një fuqi bërthamore.

  • “Zjerm” dhe Shkodra Elektronike, pretenduan trofeun e Eurovision dhe u shpërblyen me admirimin e publikut

    “Zjerm” dhe Shkodra Elektronike, pretenduan trofeun e Eurovision dhe u shpërblyen me admirimin e publikut

    Nga Albert Vataj
    “Donim të fitonim zemrat tuaja. Duket se ia dolëm. Apo jo?”, kanë shkruar në një postim në rrjetet sociale, në reagim e tyre të parë pas mbylljes së siparit në sfidën evropiane të këngës, Shkodra Elektrinike.

    Tani që na ka dalë dehja e pretendimeve për t’u kurorëzuar fitues mbrëmjen e 17 majit 2025 në Bazel, të “Zjerm” dhe Shkodra Elektronike, kemi kurajën të shikojmë më qartë, dhe t’i themi gjërat më siç janë. Rezultati zhgënjyes erdhi pikëspari nga steka e lartë e pritshmërie, duke e ditur se si bëhen këto punë në atë mexhlis, dhe si juritë e shteteve katandisen në vlerësim çokash, lobimesh e tallavash diplomatike.Kam një mëndje jo fort të mirë, se për si u katandis ky muhabet, ndoshta erdhi edhe nga pamjaftueshmërisë për të bërë sa duhej nga ata me të drejtë vote. Ndoshta bënë, shumë, por ende më shumë të bënim, të paktën aq sa të mos stononte me zhurmë që bëmë nëpër rrjetet sociale, pika e publikut do ta shkërmoqetë vendimin e jurisë, siç u përpoq.Siç ndoshta mirë do të ishte ta dinit, Shqipëria përfundoi në vendin e 8-të mes 26 finalistëve, me një total prej 218 pikës, 173 nga televotimi i publikut dhe 45 nga juritë profesionale. Ndër vendet që vlerësuan maksimalisht performancën shqiptare ishte Franca, e cila i dha 12 pikët e saj të plota. Gjatë atyre minutave, intensiteti emocional ngrihej duke na ndezur “Zjerm” dhe rrëzohej duke u bërë copash, deri në mbarim të atij ankthi numrash që ngjitnin dhe ulnin Shqipërinë në renditje. Për një palë, ata më entuziastët, që pretendonin trofeun, përfundimi ishte shokues. Për ata më të ftohtit, ishte diçka që pirtej, por jo deri kaq të shkonte gjykimi i jurive profesioniste.Sakaq për gjërat, për të cilën do të mbahen mend kjo sfidë e këngës, ndër shumë nga specifikat dalluese dhe viralen që rrëmbeu “Zjerm”, duke u bërë një ritëm dhe refren për shqiptarë dhe joshqipfolës, është se, edhe pse ishte ndër përfaqësimet më dinjitoze dhe më të vlerësuara nga kritika dhe nga mediat prestigjioze ndërkombëtare, Shkodra Elektronike dhe Shqipëria me “Zjerm”, mori vlerësimin më të ulët nga juritë e shteteve.Ndoshta nuk ishte vetëm gjeopolitika ajo që na keqtrajtoi, por edhe një logjikë përjashtuese që donin të fitonin kompetentët, përballë një vlerësimi të jashtëzakonshëm që rrëmbeu Shkodra Elektronike në interesin evropian dhe global. Gjithsesi juritë e thanë fjalën e tyre, zhgënjyese, përkundër asaj që tha publiku.Në fund të fundit, kurrë nuk kanë qenë dhe kurrë nuk kanë për të qenë gjykatoret, ata që do të jenë njësi matëse dhe të përcaktojnë vlerë mbi kritere artistike. Ata që disponojnë ekskluzivitetin e të drejtës për të vendosur, nuk janë ato që servilosen apo sajdisin pretendimet e interesave. Sepse arti, ai i vërteti, as nuk është krijuar dhe as nuk ekziston në lavdinë e vet për juritë, të cilat në mos qofshin të paguara për të mos qenë dinjitoz, në perceptimin e tyre estetik, ata janë disa të paaftë që kryejnë falas aktin kriminal të keqtrajtimit të së drejtës për të gjykuar drejtë vlerat estetike.Pavarësisht se “Zjerm” dhe Shkodra Elektronike nuk arritën të kishin edhe nga juritë profesioniste të njëjtin vlerësim dhe aftësi perceptuese si publiku, përfaqësimi i Shqipërisë në Eurovizion 2025, ka qenë më i miri, dhe këtë të vërtetë, ndoshta nuk pritëm të na e tregonin ata që kanë të drejtën e 12 pikëve, por ata që janë gjeneruesit e asaj energjie që e shndërron këngën, muzikën, performancën, në përjetim, gjendje dhe fuqizim të impulseve emocionale.Sepse Kënga “Zjerm” është një rreze e shndritshme agu në natën e gjatë të artit të vërtetë, të këngës origjinare shqiptare, është një akt që ndihet dhe përjetohet, të zgjon për të të hedhur në krahët e një zjarri ndijues.“ “Zjerm” është një këngë origjinale, intense, identitare, e veçantë, e çuditshme, e fuqishme, magjike, ritmike, e memorizueshme, dallon, zgjon, provokon, impresionon, krijon gjendje, përcjell emocion, evokon imazhe, vibrime, tinguj, të rrëmben, të transporton, të çudit, të lë të mëdyshur, të përhumb, të ndryshon… (Marsela Neni)”“Zjerm” dhe Shkodra Elektronike nuk arritën të fitonin Eurovision, por arritën përmes një efekti të pagjasë, të jenë fituesit e zemrave të publikut, të cilët e këndojnë dhe e kërcejnë, edhe pa bekimin e atyre që vijnë të bëjnë gjykatësit e vlerave.Gjithsesi ky përfaqësim i Shqipërisë, pati kurajën krijuese dhe shpirtin e madh të begatimit të këngës evropiane me një perlë arti, e cila erdhi nga një trevë traditash dhe nga një komb me shpirt të pasur, për t’i treguar Evropës dhe Botës, se kjo është ajo që ne jemi, kjo është ajo që ne bëjmë, për të patur muzikën, këngën, artin, zemrën, si garant vlerash dhe zë që kushtron paqe dhe dashuri, dhe e dëshmon këtë tue… SHNDRIT, SHNDRIT, SHNDRIT,Sepse…ZJERMNë këtë minutë, në këtë çastNo paranojaPas shiut, e ylbertë të duket botaS’ka përreth asnjë ambulancëS’ka kush flet me arrogancëEdhe sot na thanëQë s’prishet kohaPërfundova nën ujëKurrë s’mu tha gojaImagjino një minutëPa ushtarë, pa jetimaAsnjë shishe në oqean.Naftës i vjen era jargavan,Lirinë e fjalësTa mëson shkollaKrijo në mua një zemër t’pastërNë natën time, të dërgoj dritënAman miserereNë zemrën timeN’zemër temeKy minutë do të vazhdojëNjerëzit e mirëNjerëzit pa emërKërcejnë valle në shpirtJarna ne ti toka imeKu kam lindë s’do të harrojJarna ne ti toka imeVazhdo më shndritShndritZjerm!Bjer mbi vallet tona tribaleQë ushtojnë sa orteku kur bjen n’maleZjerm!Njerëzit pa emën e njerëzit e dlirtëNjësoi këputen e bijnëSi 7 thika që t’ngulen n’shpirtZjerm!Këtu flen deti, rana e hanaE yjet s’i shohim se yjet na i shkel kambaKur ecim n’jermZjerm!Jena t’untë për flakë e dritëE t’kërkojmë n’kyt terr që s’pranë tuej shndritëAlbert Vataj

  • NGA TONIN DEDAJ – Doktor, të uroj realizim misioni…ndoshta tërheqja është opsioni më i mirë…

    NGA TONIN DEDAJ – Doktor, të uroj realizim misioni…ndoshta tërheqja është opsioni më i mirë…

    Nuk do doja kurrsesi të mendoja në rrethana të tilla, që të shkruaja këtë status!!!

    I dashur Doktor!
    Kam bindjen absolute se keni nje vend nderi si intelektuali dhe profesionisti me i spikatur dhe më i palodhur i 4 dekadave të fundit. Po ashtu kam bindjen e patjetërsueshme se jeni politikani më i formuar dhe më i rëndësishem i periudhës post-komuniste në Shqipëri.
    Doktor! Keni një vend nderi të shënjuar fort në histori si njeriu që shëmbi rregjimin komunist në Shqipëri, si themeluesi i pluralizmit politik, i demokracisë dhe i shtetit të së drejtës në vendin tonë.
    Si njeriu i reformave të medha, si kryeministri që hapi negocjatat me BE- në, anëtarësoi Shqipërinë në NATO, njeriu që digjitalizoi vendin kur askush nuk e besonte, që reformoi ekonominë dhe ndryshoi jetën në tërësi.
    Falë formimit tuaj unik, ju ishit politikani më vizionar dhe më i pakempleksuar në politikën e jashtme, veçanërisht atë në dobi të Kosovës.
    Si patriot i madh ju mbrojtët çeshtjen kombëtare dhe bëtë deklaratat e një politikani prej burri- shteti si ajo “një komb- një qëndrim” etj., etj.
    Tallazet e tranzicionit të stërgjatur në Shqipëri të kanë vendosuar edhe ty në përballje të vështira.
    Pas qeverisjes suaj 2005 -2009 më të suksesshmes në historinë e Shipërisë, u detyruat të bënit aleancë me një xhongler politik siç ishte Ilir Meta, ku ndoshta do të ishte më mirë që bllokun e shënimeve Meta- Prifti ta denoje njësoj si kopsat që zbërthei Ylli Pango, sepse ishte pikërisht ky xhongleri Meta, që 4 vite më vonë do tu jepte pushtetin vëllezërve të tij të majtë me në krye Edi Ramën.
    Më e keqja nuk kishte ardhur akoma për PD- në, ajo do të vinte me ardhjen në krye të saj të Lulzim Bashës i cili nxitoi më shumë se Edi Rama të fshinte çdo gjë të mirë që ju kishit lënë trashëgim në parti dhe në qeversje duke ndërtuar “Republikën e tij të Re”.
    Lulzim Basha si prostituta që kur fiton lirinë bëhet tutore e të tjerave, u bë agresori i çdo kontributori të vyer në PD dhe i fundit ishe ti Doktor.
    Doktorr ! E latë shumë gjatë Lulin në krye të PD- së…por më mirë vonë se kurrë. I palodhur dhe me besimin e një lideri që vetëm ju mund ta bënit, filluat foltoret ku unë isha me ju që në foltoren e parë.
    Aftësitë tua magjepëse prej lideri bënë që këto takime të njohin rritje ku do të përfundonin kuvendin kombëtar, që ishte kuvendi kombëtar më i miri dhe më shpresëdhënësi që PD ka organizuar ndonjëhere, ku u miratua edhe statuti i ri i partisë.
    Me ndihmën e Edi Ramës dhe tradhëtitë e Bashës, ai kongres fillimisht nuk u njoh dhe PD vazhdoi kalvarin nëpër gjykata, derisa ju shumë vonë morët simbolet e Partise, të cilat mbaheshin peng me qëllim për ta asgjësuar partinë politike që shembi komunizmin dhe të vetmen parti opozitare në Shqipëri.
    Sulmet ndaj jush nga pushteti ishin të pashembullta, ku përveç sanksionimit “nongrata” erdhi edhe burgosja politike…por ju qëndruat siç dini të qëndroni vetëm Ju.
    Doktor! Në këto përballje tua ti pate njerëz që për interesa tyre personale apo jo, por edhe me kontribute disa prej tyre, të qëndruan besnikë të palëkundur dhe morali e do, që këta të respektohen dhe ti pikërisht atë bëre, bëre mirë që i fute ne lista të mbylluara dhe ata janë sot deputet.
    Unë nuk jam dakort me ata që sot të kritikojnë për këtë dhe e vlerësojnë si një element që çoi në humbjen e zgjedhjeve.
    Doktor, ju bëtë çfarë duhej bërë për të fituar këto zgjedhje, një program elektoral të shkëlqyer, garanci të plota zbatimi, fushatë të palodhur dhe mjaft qytetare, ju bashkuat partinë sepse ashtu duhej, këtë e bëtë edhe duke lëshuar për ushtarët e fundit të Bashës, të cilët i bëre drejtues politikë nëper qarqe por që nuk e justifikuan veten, duke treguar se janë aty të katapultuar pa merita të paaftë dhe pa ideale, plus ndonjëri i gatshëm për të tradhëtuar sërish.
    Ne nuk i humbëm zgjedhjet, rezultati tregoi qartësisht se ato i vodhën dhe hajduti është ai i përhershmi Edi Rama dhe ti kishe të drejtë kur thoje se me Edi Ramën kryeminister nuk ka zgjedhje por kauza e “mosbindjes civile ” në një popull ku shumica ka mbetur administratë dhe aq më tepër në një popull që për 50 vjet ka qënë i bindur deri në nënshtrim, nuk rezultoi gjetje e suksesshme.
    Doktor! Fati politik të riktheu të përballesh me një kundërshtar që nuk është i denjë për tu përballur me ty, nuk ka kod, nuk njeh kufij morali as burrnije, kundërshtar me profil të ulët si politikan, i korruptuar, i pabese, i lidhur me mafien, mashtrues ne çdo fjalë. Ai mbylli këtë fushatë pa premtuar asgjë duke përsëritur vetem 5 fjalë vulgare…ndaj është i vështirë.
    Doktor! Këto zgjedhje për fat të mirë tek kampi ynë evidentuan disa njerëz që spikatën më shumë se të tjerët, u vlerësuan më shumë nga zgjedhësit pikërisht ata që janë mësuar të përballen si J.Tabaku, B.Spahia, I.Alimehmeti, L.Boçi si drejtues politik etj.
    Doktor! Ju e shpetuat nga asgjësimi Partinë Demokratike që po zhdukej nga Edi Rama me ndihmën e pasardhësit tuaj. Kjo eshtë merita jote e padiskutueshme.
    Besoj se tani po bëni çmos të shpëtoni çfarë mund të shpëtohet nga këto zgjedhje të vjedhura duke bërë të mundur mosnjohjen e tyre nga institucionet ndërkombëtare te çertifikimit të zgjedhjeve.
    Pastaj, nëse nuk e arrini këtë doktor, ndoshta do të ishte mirë të mendonit tërheqjen tuaj nga drejtimi i PD- së duke orjentuar një mënyrë demokratike per të organizuar zgjedhjen e kryetarit të ri.
    Unë do të respektoj çdo vendim tandin për sa kohë unë e lidhi me ju identitetin dhe vetë ekzistencën e PD. Të uroj realizim misioni!
    Me shumë respektTonin DedajAnëtar kryesie, PD Dega Shkodër /Publikuar në Facebook/

    ShkodraWeb është një hapësirë lirie, pa censurë dhe kufizime! Lidhu me SHKODRAWEB, mjafton të klikoni Kontaktoni për të bashkëpunuar.
    Ju mirëpresim!

  • Buffon rrëfehet në 360 gradë: Më vjen turp që kam thënë frazën për “koshin e plehrave në vend të zemrës”

    Buffon rrëfehet në 360 gradë: Më vjen turp që kam thënë frazën për “koshin e plehrave në vend të zemrës”

    Gianluigi Buffon foli për karrierën e tij në Panairin e Librit në Torino, ku prezantoi librin e tij: “Të biesh, të ngrihesh, të biesh, të ngrihesh”. Këto janë fjalët e tij për dorëshkrimin: “Është një metaforë që më ka përfaqësuar mua për rolin që kam pasur, por përfaqëson edhe çdo njeri në jetë. Nëse dikush vendos të jetë protagonist, në këtë rrugëtim do të ketë rënie të shumta, por e rëndësishme është të gjesh arsyen për t’u ngritur sërish”.
    Për përvojat si futbollist: “Në jetën time të gjitha përvojat kanë qenë të rëndësishme dhe të bukura. Te Parma 3 vite, te Juve 19 vite, një vit në Paris, kudo krijova lidhje dhe marrëdhënie, pata kënaqësinë e të qëndruarit bashkë”.
    Për ndeshjen në Afrikë: “Vetëm dikush si unë, që në atë moshë isha i papërmbajtshëm, mund t’i dhuronte vetes një përvojë të tillë. Takova N’Kono në Itali-Kamerun më 1998, ishte idhulli im dhe më ftoi në ndeshjen e tij të lamtumirës. Shkova dhe isha i vetmi europian, rrezikova të luaja pa këpucë”.
    Për ndeshjen e parë: “Isha i pacipë, i çorganizuar, i paepur, shumë i sigurt në vetvete dhe dinak. Fillova të flija në autobus, e kisha kuptuar që shokët e mi të skuadrës, që ishin të rritur dhe kampionë, kishin nevojë t’u jepja siguri. Mënyra e vetme ishte të tregohesha i shpenguar, t’i qetësoja ata. Mendova për t’i qetësuar ata, jo veten”.
    Si i përjetonte ndeshjet: “Në minutat e fundit, energjitë që shpërndajnë spektatorët të kapin edhe ty si lojtar. E kupton pikërisht momentin kur ka suspansë dhe kur shpërthen stadiumi për një pritje apo gëzim goli. Befasohesh si ndryshon humori i aq shumë njerëzve, në një drejtim apo tjetër. Kjo është një superfuqi që kam kuptuar se e kam”.
    Si e përjeton dashurinë e njerëzve për të: “Dashurinë e njerëzve e ndesh gjithmonë, shpesh edhe jashtë Italisë. Kjo më habit, sepse në fund nuk di çfarë kam bërë aq të veçantë. Kam bërë vetëm punën time, dija të bëja vetëm atë. Edhe jam argëtuar, edhe më kanë paguar mirë, futbolli më ka sjellë famë. Allegri më thoshte: Ti Gigione je i mrekullueshëm sepse jeton në një gjendje totale të pavetëdijshme, por kjo është forca jote. Ndonjëherë e mendoj dhe ndoshta ka të drejtë”.
    A ka debatuar me Cassanon: “Të gjitha janë të pavërteta. Ishim si binjakë. Janë gjëra, për të cilat më vjen keq. Gjithmonë iu kam dhënë rëndësi marrëdhënieve dhe miqësisë. Fakti që dikush ka dashur të përfitojë nga kjo më ka shqetësuar”.
    Për Botërorin 2006: “Në atë moment isha si VAR-i (qesh). Reagimi dhe vrapimi im drejt zonës së diskutueshme bëri që arbitrat të kuptonin se kishte ndodhur diçka. Nuk do ta pranojnë kurrë, por aksioni u rishikua në TV prej tyre. Gjithçka që kishte ndodhur e kisha parë vetëm unë”.
    Për finalen e Kupës UEFA me Parmën: “Në atë kohë vlente sa Kupa e Kampionëve, ndoshta edhe më shumë. Sidoqoftë nuk më pëlqeu, sepse u luajt në Moskë, në një stadium të madh dhe me pak njerëz”.
    Mbi marrëdhëniet me arbitrat: “I kam dashur thuajse të gjithë (qesh). Moreno? E kuptuam që mediat kishin ndikuar ndjeshëm opinionin publik, të gjithë panë, me të drejtë, te Moreno armikun e vërtetë që na eliminoi. Ndoshta faji ishte i yni, por ai gjykoi në mënyrë të neveritshme. Dolëm nga aeroporti pothuajse mes duartrokitjeve”.
    Për frazën “koshi i plehrave në vend të zemrës”: “Ndoshta ishte një nga kulmet e karrierës sime (qesh). Tani që kanë kaluar disa vite, më vjen turp për atë që kam thënë. Kisha një moshë të caktuar, përfaqësoja dikë, isha kapiteni. Fatet apo fatkeqësitë e mia vareshin vetëm nga unë. Sidoqoftë, duhet të them që po të kthehesha pas, do ta thoja sërish. Në atë moment duhej zbrazur hidhërimi diku, nuk ishte vetëm një ndeshje e humbur, ishte diçka speciale, një përmbysje epike, në një stadium epik, me një grup që kishte treguar karakter dhe unitet të veçantë. Ishim të çmendur dhe ëndërrimtarë. Një ditë para ndeshjes flisnim mes nesh dhe ai ishte zhgënjimi më i madh. Deri më sot nuk e di pse u përjashtova, ndaj inati në intervistat e mia është edhe për këtë”.
    Për finalen e Champions-it më 31 maj: “Kam një rol, në këtë moment, që është federal dhe neutral. E vërteta është kjo: ndeshjet dhe finalet duhet t’i fitojë kush e meriton vërtet. Kushdo që e meriton midis PSG dhe Interit, duhet të fitojë. Kam humbur tri finale Champions-i, në asnjërën nuk e kemi merituar të fitojmë. Me Real Madridin e meritonim të humbnim, me Barcelonën reaguam vetëm në një moment… Champions-i është i tillë, më vjen keq për tifozët e Juves, por për mua nuk ndryshon asgjë. Do të thotë që në atë moment të tjerët ishin më të zotët”.