Historia e Udi Levi, për 14 vjet numri një i inteligjencës financiare të Mossad-it. Ai kërkon një hetim mbi marrëdhëniet financiare mes Netanyahut dhe Katarit, i cili dërgon para për Hamasin. Letrat nga Emiratet dhe fushatat e Bibi-t.
Më 9 shtator, Izraeli kreu një bombardim ajror mbi territorin e Katarit. Nuk kishte ndodhur kurrë më parë që forcat e tij të godisnin një objektiv në një nga Emiratet e Gjirit. Shënjestra ishte një grup drejtuesish të Hamasit në Doha, që prej dekadash u ofron publikisht mikpritje përfaqësuesve të organizatës terroriste. Fillimisht nuk ishte e qartë bilanci i sulmit (që më pas do të rezultonte kryesisht i dështuar), por ndërkohë që avionët izraelitë ishin ende në kthim, Benyamin Netanyahu e mori menjëherë përsipër ndërhyrjen. Kryeministri foli për “një operacion izraelit të pavarur. Izraeli e nisi, e kreu dhe merr mbi vete përgjegjësinë e plotë”.
Pse Izraeli e merr përsipër hapur
Edhe kjo është e pazakontë. Rrallëherë Izraeli e pranon hapur autorësinë e veprimeve në vende të treta për eliminimin e armiqve të tij, edhe kur gjurmët janë të dukshme. Deri tani ka marrë përgjegjësi për veprime mbi objektiva iranianë në Siri, por jo, për shembull, për vrasjet e drejtuesve të Hezbollahut në Liban apo të kreut të Hamasit, Ismail Haniyeh, në Teheran.
Rruga diplomatike
Ky ambiguitet ka një funksion: lehtëson daljen diplomatike, duke reduktuar rreziqet e hakmarrjes nga vendet e goditura. Ndërsa për Katarin, Netanyahu duket se dëshiron ta nënshkruajë personalisht. Thuajse sikur të donte t’i tregonte botës se ka duart e lira për të goditur një objektiv në atë vend, edhe pse SHBA-të e mbajnë aty bazën e tyre më të madhe ushtarake në Lindjen e Mesme. Pse? Me siguri sot marrëdhëniet mes kryeministrit dhe Emiratit të vogël janë nën një vëmendje të madhe brenda vetë Izraelit, tani që në Gaza lufta dhe vrasjet e civilëve vazhdojnë pa negociata reale për lirimin e pengjeve dhe pa një strategji të dukshme politike për paqe ose armëpushim.
Mospërputhja me drejtorin e Shin Bet
Në muajt e fundit, vetë Netanyahu e ka shkarkuar dhe zëvendësuar drejtorin e Shin Bet-it, Ronen Bar, pasi shërbimi sekret i brendshëm kishte nisur një hetim për marrëdhëniet e dyshuara të Katarit me dy bashkëpunëtorë të ngushtë të kryeministrit: Eli Feldstein dhe Yonatan Urich; ky i fundit është akuzuar në një hetim në vazhdim se ka marrë para. Marrëdhënia e Netanyahut me Katarin është pra padyshim komplekse.
Emiri i Hamasit
Pa rolin e Dohas nuk kuptohet as rritja e fuqisë politike-ushtarake të Hamasit në Gaza, as 7 tetori 2023. Ky emirat, aleat i SHBA-ve në Gjirin Persik, me rezervat e treta më të mëdha të gazit natyror në botë, me fondin e tetë më të madh sovran prej 557 miliardë dollarësh, me një popullsi kombëtare prej vetëm 400 mijë banorësh dhe 2,7 milion emigrantë shpesh në kushte skllavëruese, është vendimtar në Lindjen e Mesme. Shpesh paraqitet si ndërmjetës i domosdoshëm, por për dekada ka financuar fuqizimin e Hamasit në Rripin e Gazës.
Njësia e Mossad-it për inteligjencën financiare
Pagesat e tij për Hamasin dhe për Xhihadin Islamik – edhe në Gaza – shtynë në vitin 2017 Arabinë Saudite dhe Emiratet e Bashkuara Arabe të ndërprisnin marrëdhëniet me Dohën. Ndërkohë, fondet e emiratit u bënë vendimtare sidomos pasi, gjatë dekadës së kaluar, Autoriteti Kombëtar Palestinez me qendër në Bregun Perëndimor kishte reduktuar dhe më pas ndalur dërgimin e fondeve për Hamasin në Gaza, për shkak të ekstremizmit dhe metodave të dhunshme të tij. Që në vitet ’90 Katari siguronte për Gazën flukse prej 100–150 milionë dollarësh në vit, derisa Izraeli ndërmori kundërmasa të para: në vitin 2002 u krijua një njësi e re e Mossad-it “për luftën ekonomike dhe inteligjencën financiare”.
Në krye të strukturës, Udi Levi
Shumë shpejt, drejtori i atëhershëm i Mossad-it, Meir Dagan, vendosi në krye të asaj strukture një agjent të rekrutuar nga ushtria, me emrin Udi Levi. Levi do të qëndronte në krye të njësisë për luftën ekonomike dhe inteligjencën financiare deri një vit para shpërbërjes së saj, që ndodhi në vitin 2017 gjatë një qeverie të Netanyahut. Sot ky ish-agjent i inteligjencës financiare bashkëpunon me qeveri dhe prokurorë në vende të ndryshme të botës dhe në Izrael zëri i tij është bërë më i qarti në kërkesën për një hetim mbi marrëdhëniet financiare mes vetë kryeministrit (së bashku me familjen e tij) dhe Katarit.
Marrëdhëniet e Netanyahut me Katarin
Levi nuk më ka dhënë asnjë deklaratë, por nuk është e vështirë të rindërtohet ajo që ai po thotë prej muajsh mbi bazën e dy daljeve të tij publike: një intervistë në fillim të prillit në një radio, dhënë menjëherë pas sulmit të Netanyahut ndaj Ronen Bar, shefit të Shin Bet-it që po hetonte lidhjet e bashkëpunëtorëve të kryeministrit me Katarin; dhe një dalje në një podcast publikuar pikërisht ditën e sulmit në Doha, rreth dhjetë ditë më parë.
Inteligjenca financiare
Më 9 shtator, Udi Levi tha: “Më pyesni nëse ka prova që dikush nga familja e Netanyahut të ketë marrë para nga Katari? Sot është e vështirë për mua t’ju them, prandaj po flas për diçka tjetër: mund të kontrollohet nëse ka një partneritet në ndonjë projekt? Nëse ka ndonjë investim? Dhe në cilën kompani? Ka shumë aspekte në këtë histori”. Dhe shtoi: “Nuk kam marrë asnjë padi (për deklaratat mbi Netanyahun dhe Katarin). Nëse duan të më çojnë në gjyq, nuk ka problem. Jam i sigurt që kryeministri (Netanyahu) e kupton se do të duhet të nxjerr në tavolinë gjithçka që di për t’u mbrojtur. Nuk e di nëse kjo do të ishte e mençur”.
E pamundur të bëhet një hetim ndaj Netanyahut
Në intervistën e prillit, ky ish-hetues financiar i Mossad-it shpjegonte arsyet e frustrimit të tij: fakti që çdo hetim për financime të mundshme të paligjshme në Izrael nuk përparon siç – sipas tij – duhet. “Shteti të jep lëshime falë famës. Statusi i personit të famshëm që i është dhënë kryeministrit duhet të marrë fund njëherë e përgjithmonë – tha –. Është e pamundur të bëhet një hetim”. Udi Levi – ashtu si edhe ish-pjesëtarë të tjerë të inteligjencës, si Ygal Carmon – nuk po e akuzon Netanyahun se është korruptuar nga Katari. Por po kërkon një hetim të thelluar e të pavarur për ta verifikuar këtë dhe aspekte të tjera të lidhura. Çfarëdo qoftë rezultati, ai mund të hedhë dritë mbi origjinat e luftës në Gaza dhe mënyrën se si kryeministri po e udhëheq atë.
Netanyahu lejon që Katari të financojë Hamasin në Gaza
Tensioni rreth këtij argumenti fillon të akumulohet, të paktën, që në vitin 2012. Në atë vit, Netanyahu, si kryeministër, vendos të lejojë Katarin të financojë qeverinë e Hamasit në Gaza me transferime fondesh përmes sistemit bankar dhe, që prej 2018-ës, madje duke dërguar valixhe të mbushura me para në dorë. Arsyeja e dhënë nga kryeministri ishte se, pa burime, Gaza do të binte në kaos dhe sulmet terroriste apo hedhjet e raketave do të rifillonin me më shumë intensitet. Njerëz si Udi Levi, që prej një dekade luftonin kundër financimit të Hamasit, u ndjenë të tradhtuar.
“Raven”: dokumentet e vjedhura
Por gjithashtu në vitin 2012 del edhe një dokument që do të tregonte një veprim të supozuar të Katarit për të financuar me 15 milionë dollarë fushatën elektorale që Netanyahu po përballonte atë vit. Kam shkruar për këtë disa vite më parë: është fjala për “Raven Project”. Çfarë ishte? Në ato vite, qeveria e Emirateve të Bashkuara Arabe angazhoi një kompani hakerësh dhe ekspertësh informatikë të larguar nga Agjencia e Sigurisë Kombëtare Amerikane (NSA). Kompania, DarkMatter Group, synonte sistemet digjitale të Turqisë, Francës, Jemenit, Iranit, Katarit, Libanit dhe Izraelit.
Hetimi i Emirateve dhe zbulimi i financimit të Netanyahut
Sovrani i Emirateve synonte të merrte dokumente komprometuese të qeverive të rajonit për të forcuar fuqinë e tij negociuese ndaj tyre. Nga Katari dolën (nëse janë autentike) dy letra. E para është e vitit 2012: në të, ministri i Financave të Katarit, Yousef Husain Kamal, duket se i shkruan kryeministrit Hamad Bin Jassim Bin Jabr Al-Thani për një financim të supozuar prej 15 milionë dollarësh “për zotin Benjamin Netanyahu, kryetar i Likudit (…) si mbështetje për fushatën e ardhshme elektorale (…) sipas urdhrit të Madhërisë Suaj për ta tërhequr këtë alokim dhe për ta dhënë në para të gatshme në shërbimin e sigurisë së Shtetit”.
Fondet për fushatat elektorale të Netanyahut
E dyta është e datës 2018, firmosur nga ministri i Financave i asaj kohe, Ali Shareef Al Emadi, drejtuar Khalid Bin Khalifa Al Thani, shef i kabinetit të emirit Tamim bin Hamad Al Thani. Në këtë rast bëhet fjalë për një “mbështetje financiare të shpejtë për Shkëlqesinë e tij Benjamin Netanyahu” prej 50 milionë dollarësh. Fondet, sipas akuzave, ishin përgatitur për fushatat e Netanyahut në zgjedhjet e viteve 2013 dhe 2019.
Hetimi që nuk u bë kurrë
Sot komenton Udi Levi, ish-hetuesi financiar i Mossad-it: “Mbi ato dokumente është hetuar nëpër botë, por këtu në Izrael dikush, nuk e di kush, vendosi të mos e bënte. Nuk i kontrolluan dhe menjëherë vendosën se ishin të rremë (…). Askush nuk kontaktoi kompaninë (DarkMatter Group) për t’i pyetur çfarë mendonte”. Dhe Levi vazhdon: “Jam përmbytur nga informacione që më kanë ardhur nga jashtë në muajt e fundit. Për shkak të punës sime – jam këshilltar i disa shteteve në fushën e hetimeve financiare – them se ka elementë në SHBA nga njerëz shumë të lartë dhe nga komuniteti hebre, njerëz që flasin për një përfshirje në çështjen e korrupsionit të Katarit. Askush nuk i ka kontaktuar (…), askush nuk ka hapur një hetim”.
Si e ka ndërtuar Netanyahu perandorinë e tij ekonomike
Dhe përsëri, sipas Udi Levit: “Pika e dytë që duhet verifikuar” i përket “të gjithë perandorisë ekonomike që familja Netanyahu ka ndërtuar. Ka mjaft informacion, shumë informacion mbi këtë perandori ekonomike. Duhet gjetur burimi i parave, askush nuk ka bërë kurrë një hetim për këtë. Askush nuk ka verifikuar rolin e Amartzia Ben-Artzi (vëllai i gruas së Netanyahut, Sara, shënim). Ai është ndër ekspertët më të mëdhenj të platformave financiare për kriptovaluta”. Udi Levi flet pastaj për lidhjen e ngushtë në Porto Riko midis Yair Netanyahut, djalit të kryeministrit, dhe aktorit dhe magnatit të kriptomonedhave Brock Pierce. “Ka shumë informacion që tregon për fonde dhe fonde në kripto” që “përsëri, askush nuk i ka verifikuar”.
Si mori qindra miliona dollarë?
Udi Levi thotë në podcast-in e tij para disa ditësh: “Nuk mund të ndodhë që një person të deklarojë një pagë të caktuar dhe papritmas në llogarinë e tij bankare të shfaqen qindra milionë dollarë. Duhet të shpjegohet origjina e parave. Edhe nëse (hetimi) është i gabuar dhe ti jeton me pagën tënde si kryeministër, ose nëse djali yt nuk punon dhe nuk dorëzon deklarime për taksat dhe askush nuk di se ku i paguan taksat, është një tjetër pikë që unë nuk e kuptoj”.
A na ka tradhtuar kryeministri?
Nuk e di nëse ish-shefi i hetimeve financiare të Mossad-it ka të drejtë të shqetësohet dhe pse flet kështu. Nëse duhet, ai do ta shpjegojë para gjyqtarëve, nëse mundet. Por për të “ky skenar duhet zbardhur njëherë e mirë, sepse po shkatërron Shtetin e Izraelit”. Levi tregon admirimin e tij të jashtëzakonshëm për kolegët, si të Mossad-it ashtu edhe të Shin Bet-it, që mbajnë këto gjëra brenda sepse janë besnikë ndaj sistemit. Por stomakët e agjentëve “po shpërthejnë, po shpërthejnë për të rrëfyer atë që dinë për shumë gjëra që kanë parë (…). Këtyre njerëzve duhet t’u lejohet të tregojnë çfarë kanë në stomak dhe në atë moment do të dimë nëse ne e kemi tradhtuar kryeministrin tonë apo nëse kryeministri na ka tradhtuar ne”.
Lufta dhe aleatët
Ditët e ardhshme Udi Levi do të paraqesë argumentet e tij në gjykatë, për mbrojtjen e tij, edhe pse Netanyahu ka njoftuar prej kohësh por ende nuk ka ngritur – sipas asaj që dihej deri mbrëmë – një padi kundër tij. Kryeministri mohon me forcë se ka marrë ndonjëherë fonde nga Katari ose nga ndonjë financues tjetër i fshehtë. Sot procedimet e hapura kundër tij në gjykatë lidhen me akuza më pak të rënda: më kryesorja është se ka marrë 192 mijë dollarë nga dy biznesmenë izraelitë. Edhe ato, si ato për Katarin, nuk janë të provuara.
Historitë e korrupsionit ndërkombëtar
Katari sigurisht ka një histori të afërt të përfshirjes në skandale korrupsioni ndërkombëtar, nga çështjet në Parlamentin Evropian deri te hetimi për dhënien e të drejtave për Botërorin 2022. Elita e një emirati me territor dhe burime njerëzore të pakta, por me pasuri të pafundme, do të joshte lehtë të mendonte se me para mund të blejë gjithçka: sigurinë duke financuar terroristët, mirësinë e fuqive rajonale ose rëndësinë dhe dukshmërinë ndërkombëtare, gjithmonë me armën e parasë.
Ndërrimi në Shin Bet
Sa i përket Netanyahut, ai e zëvendësoi Ronen Barin në krye të Shin Bet-it me besnikun e tij David Zini. Nga ai nuk do të ketë telashe. Udhëheqësi mendonte se marrëveshja e nënkuptuar me Katarin do të bënte paqësor Hamasin me paratë e emirateve dhe u befasua më 7 tetor 2023. Por tani Netanyahu e di se, përsa kohë Izraeli do të jetë në luftë, hetimet ndaj tij dhe zërat si ai i Udi Levit — qoftë se janë të sakta apo jo — do të mbyten nga zhurma e armëve. Çmimi është aleanca e tij e pandashme me ekstremin e djathtë mesianik dhe racist që kërkon vetëm dëbimin me forcë të palestinezëve nga Gaza dhe Bregu Perëndimor. Ministrja e Inteligjencës, Gila Gamliel, shumë afër kryeministrit dhe nga e njëjta parti Likud, tha së fundi: “Ne do ta bëjmë Rripin e Gazës të papërshtatshëm për të banuar derisa popullsia të largohet, dhe e njëjta gjë do të ndodhë në Judea dhe Samaria (Bregu Perëndimor)”.
Top Channel
