Tag: milkani

  • “Jeta si një film”, rrëfimi i fundit i Piro Milkanit vjen në një dokumentar

    “Jeta si një film”, rrëfimi i fundit i Piro Milkanit vjen në një dokumentar

    “Dua të jem i sinqertë, ju them se nuk kam asnjë peng në jetën time”, kështu e niste regjisori Piro Milkani rrëfimin e sinqertë për jetën e tij, bërë disa muaj para ndarjes nga jeta.

    “Nuk kam asnjë peng, sepse janë bërë shumë intervista për mua, kështu që ndryshe nga intervistat e tjera që kam bërë, dua ta nis nga fundi për të shkuar te fëmijëria ime”.

    Kjo intervistë e ikonës së kinematografisë shqiptare është shtylla me të cilën regjisorin Marviks Shantoja ndërtoi dokumentarin në nder të Piro Milkanit, “Jeta si një film”.

    “Siç e thotë edhe vetë Piro, ai ka dhënë shumë intervista, por këtë herë sikur e ndiente dhe thotë ‘do ta nis nga fundi për të shkuar deri në lindjen time’. Dhe kështu është trajtuar e gjithë jeta e Piros, nga vdekja te fëmijëria e tij, është e gjithë jeta e tij, dashuria për filmin”, tha Marviks Shantoja-regjisor.

    “Në këtë dokumentar, vjen një sintezë e bukur e gjithë historisë së kinematografisë, Piro bën vetë narratorin, ne i morëm komplet zërin dhe ai vjen shumë natyrshëm në një tregim artistik të sinqertë, duke rrëfyer të gjithë jetën e tij”, deklaroi Skënder Jaçe-producent.

    Premiera e dokumentarit, që është pasuruar me foto të rralla dhe informacione nga vetë djemtë e regjisorit, u ndoq me emocionet nga dashamirësit e artit që Piro Milkani krijoi në gati 6 dekada.

    “Filmi gjithmonë ka një publik dhe do të vazhdojë të ketë këtë lloj publiku. Filmat e Piros gjithmonë do ta kenë publikun e tyre, ashtu si të gjithë regjisorët që janë brezi i parë i regjisorëve, së bashku me Viktor Gjikën, Dhimitër Anagnostin, Kristaq Mitron”, deklaroi Eno Milkani-regjisor.

    Personazhi i Malos te Zonja nga Qyteti as e dinte se Ollga do ta hidhte në lumë, Trishtimi i Zonjës Shnajder është një rrëfim autobiografik për dashurinë për zonjën Shnajder dhe Pragën… me rrëfimin e fundit, Milkani zbulon prapaskena nga shesh-xhirimet, si dhe kontrollet e rrepta nga sistemi i kohës, që shpesh e shtynin në auto-censurë.

    Megjithatë, thotë se ia doli të realizojë 25 filma artistikë, teksa filmin e krahason me verë. Një filmi të mirë i rritet vlera me kalim e kohës, shprehej “Artisti i Popullit”.

    ObserverKult

    Lexo edhe:

    RRËFIM PREKËS I DJALIT TË PIRO MILKANIT: “PËR NJË GABIM TË MJEKËVE NË ÇEKI QËNDROI NË KOMË 4 MUAJ…”

  • Dokumentari “Jeta si një film-Piro Milkani” kushtuar mjeshtrit të madh të kinemasë shqiptare

    Dokumentari “Jeta si një film-Piro Milkani” kushtuar mjeshtrit të madh të kinemasë shqiptare

    Rinia e studimeve në Pragën e bukur apo dhe momentet kyçe të karrierës në kinematografi janë vetëm një pjesë e asaj çfarë sjell dokumentari “Jeta si një film-Piro Milkani”. Premiera e filmit dokumentar “Jeta si një film-Piro Milkani” në kinema Millennium në Tiranë ishte dhe si një homazh artistik kushtuar mjeshtrit të madh të kinemasë shqiptare.
    Një dokumentar, që ndalet në rrugëtimin e tij të jashtëzakonshëm, nga ditët e para në Kinostudio, tek krijimet që lanë gjurmë. Një nga producentët  Skënder  Jaçe ndërsa shprehet për dokumentarin vlerëson shumë dhe kontributin e  madh të regjisorit Piro Milkani në kinematografinë shqiptare. “Një rrugëtim i bukur artistik që vjen natyrshëm nga rrëfimi emocional i regjisorit tonë të shquar “Artistit të Popullit” , Piro Milkani. Ai la pas një pasuri dhe vlerë kombëtare në kinematografinë shqiptare”, shprehet Skënder Jaçe. Premiera e filmit dokumentar u shfaq në kinema me praninë e familjarëve të regjisorit Piro Milkani, artistëve të ndryshëm, përfaqësues të institucioneve e më gjerë. Nga të pranishmit filmi u prit me shumë interes, një vlerësim dhe për punën e bërë për realizimin e tij. Dokumentari “Jeta si një film”, prodhuar nga “Cinemania” producent Jaklid Gaçen, skenarist Bashkim Hoxha, regjia është nga Rigers Plaka, Marviks Shantoja, kamera Toni Qelemeni, montazh dhe grafi Enea Pjerza dhe producent ekzekutiv Skënder Jaçe dhe është financuar nga Qendra Kombëtare e Kinematografisë e Bashkia Tiranë. Ajo që e bën këtë film dokumentar të veçantë është zëri i vetë regjisorit Piro Milkani, i përdorur si një element rrëfyes, një narrator që udhëheq publikun nëpër kujtime, emocione dhe reflektime. Piro Milkani, krijoi dhe kontribuoi në kinematografinë shqiptare për mbi gjysëm shekulli.
    Gjithë jetën e tij, i’a dedikoi kinematografisë, audiovizualit dhe edukimit të brezave të rinj, duke lënë pas vepra cilësore e të dashura për publikun brenda e jashtë vendit. Piro Milkani u nda nga jeta në moshën 86-vjeçare.

  • “Jeta si një film”, rrëfimi i fundit i Piro Milkanit vjen në një dokumentar: Nuk kam asnjë peng. Prapaskenat e filmave ikonikë

    “Jeta si një film”, rrëfimi i fundit i Piro Milkanit vjen në një dokumentar: Nuk kam asnjë peng. Prapaskenat e filmave ikonikë

    “Dua të jem i sinqertë, ju them se nuk kam asnjë peng në jetën time”, kështu e niste regjisori Piro Milkani rrëfimin e sinqertë për jetën e tij, bërë disa muaj para ndarjes nga jeta.

    “Nuk kam asnjë peng, sepse janë bërë shumë intervista për mua, kështu që ndryshe nga intervistat e tjera që kam bërë, dua ta nis nga fundi për të shkuar te fëmijëria ime”.
    Kjo intervistë e ikonës së kinematografisë shqiptare është shtylla me të cilën regjisorin Marviks Shantoja ndërtoi dokumentarin në nder të Piro Milkanit, “Jeta si një film”.
    “Siç e thotë edhe vetë Piro, ai ka dhënë shumë intervista, por këtë herë sikur e ndiente dhe thotë ‘do ta nis nga fundi për të shkuar deri në lindjen time’. Dhe kështu është trajtuar e gjithë jeta e Piros, nga vdekja te fëmijëria e tij, është e gjithë jeta e tij, dashuria për filmin”, tha Marviks Shantoja-regjisor.
    “Në këtë dokumentar, vjen një sintezë e bukur e gjithë historisë së kinematografisë, Piro bën vetë narratorin, ne i morëm komplet zërin dhe ai vjen shumë natyrshëm në një tregim artistik të sinqertë, duke rrëfyer të gjithë jetën e tij”, deklaroi Skënder Jaçe-producent.
    Premiera e dokumentarit, që është pasuruar me foto të rralla dhe informacione nga vetë djemtë e regjisorit, u ndoq me emocionet nga dashamirësit e artit që Piro Milkani krijoi në gati 6 dekada.
    “Filmi gjithmonë ka një publik dhe do të vazhdojë të ketë këtë lloj publiku. Filmat e Piros gjithmonë do ta kenë publikun e tyre, ashtu si të gjithë regjisorët që janë brezi i parë i regjisorëve, së bashku me Viktor Gjikën, Dhimitër Anagnostin, Kristaq Mitron”, deklaroi Eno Milkani-regjisor..
    Personazhi i Malos te Zonja nga Qyteti as e dinte se Ollga do ta hidhte në lumë, Trishtimi i Zonjës Shnajder është një rrëfim autobiografik për dashurinë për zonjën Shnajder dhe Pragën… me rrëfimin e fundit, Milkani zbulon prapaskena nga shesh-xhirimet, si dhe kontrollet e rrepta nga sistemi i kohës, që shpesh e shtynin në auto-censurë.
    Megjithatë, thotë se ia doli të realizojë 25 filma artistikë, teksa filmin e krahason me verë. Një filmi të mirë i rritet vlera me kalim e kohës, shprehej “Artisti i Popullit”.

    Top Channel

  • Festivali Ballkanik i Filmit mbi 50 filma nga 12 shtete, prezantim dhe klasikët e restauruar të kinemasë shqiptare

    Festivali Ballkanik i Filmit mbi 50 filma nga 12 shtete, prezantim dhe klasikët e restauruar të kinemasë shqiptare

    Nga Julia Vrapi
    Mbi 50 filma nga 12 vende në edicionin e 15-të të Festivalit Ballkanik të Filmit, që ka nisur ditët e tij në qytetin e Pogradecit. Një festival që zhvillohet prej vitesh në këtë qytet, duke sjellë prodhime të ndryshme kinematografike, ku pjesë e tij janë dhe aktivitete të tjera, mes tyre dhe diskutimet me ekspertë të kinemasë, studiues, etj. Festivali Ballkanik i Filmit dhe i Kulinarisë do të shfaqë mbi 50 filma nga 12 vende, ndërsa do të vijojë deri më 20 shtator në qytetin e Pogradecit. Më shumë se 50 filma janë këtë edicion për publikun përfshirë filma të shkurtër, dokumentarë, animacione dhe filma me metrazh të gjatë, ku pjesë e festivalit jashtë konkurrimit janë dhe filma të regjisorëve të njohur si Dhimitër Anagnosti apo Piro Milkani. Filmat në konkurrim këtë vit vijnë nga regjisorë nga Turqia, Rumania, Shqipëria, Kosova, Serbia, Bosnja &Hercegovina, Bullgaria, Kroacia, Maqedonia e Veriut, Sllovenia, Greqia dhe Mali i Zi. Sipas organizatorëve gjatë ditëve të festivalit që nisi më 16 shtator e vijon deri më datë 20 këtë muaj publiku do të ketë mundësi të shijojë shfaqje falas në dy ambiente.
    Programet e ditës në Balkan Film & Food Festival fillojnë në orën 11:00 në Kinemanë e Pogradecit, ndërsa shfaqjet e mbrëmjes fillojnë në orën 19:00. “Për më tepër, çdo natë në orën 21:00, festivali do të prezantojë klasikët e restauruar digjitalisht të kinemasë shqiptare, që do të shfaqen në sheshin kryesor pranë Qendrës Multifunksionale të Pogradecit, vetëm disa hapa larg Liqenit të Ohrit një atmosferë ku filmi, kultura dhe natyra bashkohen”, thuhet nga organizatorët e festivalit.
    Ndër filmat që janë shfaqur në festival përmendim “The Phantoms of the Mind” nga Sllovenia, “OGRE” nga Kosova, “Amra” nga Maqedonia e Veriut, “Make love not porn” nga Greqia, “Mimas” nga Turqia, dokumentari “Bekim Fehmiu”, etj. Juria e festivalit këtë edicion është e përbërë nga Elis Mataj regjisor, pedagog i filmit dhe zëvendësdekan i Fakultetit të Arteve Dramatike në Universitetin e Arteve, Lidija Mojsovska regjisore filmash, bashkëthemeluese dhe producente e Drim Short Film Festival nga Maqedonia e Veriut; Kastriot Abdyli  regjisor, skenarist dhe producent i vlerësuar me çmime nga Maqedonia e Veriut. Përtej ekranit, të ftuarit e festivalit janë të mirëpritur të zbulojnë shijet e Ballkanit kuzhinë tradicionale, specialitete rajonale, duke eksploruar trashëgiminë natyrore dhe kulturore në  Tushemisht, Lin e kodrat e Kabashit.
    Filmat nga Anagnosti e Milkani
    Në vitin 2025 kinemaja shqiptare humbi dy nga zërat më të rëndësishëm të saj Piro Milkani dhe Dhimitër Anagnosti, por një përzgjedhje e filmave të tyre është pjesë e festivalit. Sipas organizatorëve të festivalit mungesa e tyre shënon fundin e një epoke, megjithatë trashëgimia e tyre vazhdon përmes filmave që përcaktuan jo vetëm kinema kombëtare, por edhe imagjinatën kulturore e morale të disa brezave. “Të dy regjisorët ishin kolegë dhe miq, duke ndarë përvojat dhe sfidat e tyre në kinematografinë shqiptare, edhe gjatë krijimit nën censurë të rreptë”, thuhet nga organizatorët e faqen e festivalit. Për këtë edicion për t’u shfaqur për publikun janë përzgjedhur filmat: “Malet me blerim mbuluar”,  “Kthimi i ushtrisë së vdekur” dhe “Lulëkuqet mbi mure” nga Dhimitër Anagnosti, si dhe “Ngadhnjim mbi vdekjen” Gëzim Erebara, Piro Milkani dhe “Trishtimi i zonjës Shnajder” nga Eno Milkani dhe Piro Milkani. Edicioni i 15 i festivalit shënon këtë mbrëmje natën e tretë dhe këtë vit mundësohet falë mbështetjes së Bashkisë Pogradec, Qendrës Kombëtare të Kinematografisë, Fondi Shqiptar i Zhvillimit, Arkivi Qendror Shtetëror i Filmit dhe Qendra Multifunksionale Pogradec.

  • Shpërthen Eno Milkani: Mezi pritën të vdiste Anagnosti, ta qanim dhe t’i bënin këtë puç

    Shpërthen Eno Milkani: Mezi pritën të vdiste Anagnosti, ta qanim dhe t’i bënin këtë puç

    Regjisori Eno Milkani, i ftuar këtë të martë në studion e “Living Day” në Vizion Plus, të moderuar nga Brunilda Lahe, ngriti disa shetësime me të cilat përballen sot autorët e veprave të mëdha artistike në Shqipëri.
    Milkani theksoi se plejada e vjetër e aktorëve, regjisorëve ju është hequr e drejta e autorsisë mbi punën e tyre me një të rënë të lapsit.
    Ai shtoi se u duk sikur anëtarët e Këshillit Kombëtar të të Drejtës së Autorit mezi pritën që të ikte nga kjo botë i madhi Dhimitër Anagnosti që me një të rënë të lapsit tu hiqnin të drejtën autorëve dhe trashëgimtarëve të tyre të përfitonin nga veprat e tyre.

    “Këshilli Kombëtar i të Drejtës së Autorit me një të rënë të lapsit të gjithë këtyre autorëve të audiovizualëve të filmit shqiptar, ua ka hequr të drejtën direkt, ose trashëgimtarëve. U duke në një moment që të ikte Anagnosti, ta qanim e pastaj t’i bënim këtë puç të gjithë këtyre autorëve. Praktikisht këta autorë apo trashgimtarët e  tyre nuk kanë të drejtë të marrin atë shpërblimin që llogaritet në bazë të përqindjes sa herë jepet vepra e tyre”, u shpreh Milkani në studion e “Living Day”. /Vizionplus.tv/

  • Skënder Jaçe: “Jeta si një film” një rrëfim për jetën dhe artin e Piro Milkanit, që pasuroi kinematografinë shqiptare

    Skënder Jaçe: “Jeta si një film” një rrëfim për jetën dhe artin e Piro Milkanit, që pasuroi kinematografinë shqiptare

    Regjisori Piro Milkani gjithë jetën e tij ia kushtoi kinematografisë. Ai ishte një prej figurave më të rëndësishme të kinematografisë shqiptare, ku filma të suksesshëm mbajnë emrin e tij. Vetëm disa muaj pas ndarjes së tij nga jeta u shfaq dhe filmi dokumentar “Jeta si një film”.
    Nga fëmijëria, rinia e studimeve në Pragën e bukur, ku u xhirua edhe një pjesë e dokumentarit, deri te momentet kyçe të karrierës së tij në kinematografi janë pjesë e këtij dokumentari. Producenti Skënder Jaçe në intervistën për gazetën “SOT” tregon se ajo që e bën këtë film dokumentar të veçantë është zëri i vetë Piro Milkanit, i përdorur si një element rrëfyes, një narrator që udhëheq publikun nëpër kujtime, emocione dhe reflektime. Pjesë e intervistës me producentin ekzekutiv Jaçe është dhe biseda e tij me vetë regjisorin Piro Milkani dhe se si e priti dokumentarin. Por Jaçe shprehet edhe për bashkëpunimin me skenaristin e filmit Bashkim Hoxha, ku sipas tij ideja për të sjellë në ekran jetën e regjisorit legjendar Piro Milkani u përqafua menjëherë nga ai.
    Dokumentari “Jeta si një film”, prodhuar nga “Cinemania” producent Jaklid Gaçen, skenarist Bashkim Hoxha, regjisor Rigers Plaka, kamera Marviks Shantoja dhe producent ekzekutiv Skënder Jaçe është financuar nga Qendra Kombëtare e Kinematografisë. Kineasti Skënder Jaçe një nga miqtë e regjisorit thotë se Piro Milkani ishte një figurë që e pasuroi kinematografinë shqiptare me vepra të vërteta kombëtare. Piro Milkani, krijoi dhe kontribuoi në kinematografinë shqiptare për mbi gjysëm shekulli.
    Gjithë jetën e tij, i’a dedikoi kinematografisë, audiovizualit dhe edukimit të brezave të rinj, duke lënë pas vepra cilësore e të dashura për publikun brenda e jashtë vendit. Dokumentari është një rrugëtim emocional, artistik dhe njerëzor përmes kohëve dhe kujtimeve të një mjeshtri si Milkani, ku producenti ekzekutiv Skënder Jaçe tregon se pas avant-premierës që u organizua të premten paradite në Arkivin Qëndror Shtetëror të Filmit, premiera zyrtare do të organizohet në fillim të muajit tetor.
    -“Jeta si një film” kushtuar regjisorit të shquar Piro Milkani është një projekt kinematografik, i cili po pritet me interes nga artdashësit sapo u bë me dije puna për këtë projekt. Si lindi ideja për këtë film dokumentar kushtuar regjisorit të shquar Piro Milkani?
    Dokumentari “Jeta si një film” lindi natyrshëm, pas një bisede të sinqertë me shkrimtarin dhe skenaristin e njohur Bashkim Hoxha. Ishim kolegë prej vitesh në ish-Kinostudion “Shqipëria e Re”, dhe ideja për të sjellë në ekran jetën e regjisorit legjendar Piro Milkani u përqafua menjëherë nga ai. Bashkimi shkroi një skenar të ngrohtë, me ndjeshmëri dhe elegancë, që përshkruan punën dhe jetën e një prej figurave më të rëndësishme të kinematografisë shqiptare.
    -Xhirimet për dokumentarin janë bërë që kur nuk ishte ndarë nga jeta regjisori, po ku janë për ju momentet e veçanta të punës me filmin, si e priti ai idenë për një dokumentar?
    Xhirimet nisën menjëherë, në një kohë kur shëndeti i Piros kishte filluar të lëkundej. E kujtoj atë mëngjes kur e ftova për një kafe. Ashtu si gjithmonë, me një memorie të jashtëzakonshme dhe një zë të butë, por të fortë që të imponohej me hijeshi, më tha: “Do të vi”. U takuam gjatë, folëm për shumëçka, dhe me modesti ai shtoi: “Për mua, i dashur Skënder, janë bërë shumë kronika, shumë intervista. Por e shoh që jeni të vendosur, ndaj po e pranoj. Vetëm më njoftoni dy ditë më parë, dhe jam në dispozicionin tuaj”. Pavarësisht përkeqësimit të gjendjes së tij shëndetësore, Piro Milkani si një krijues i palodhur dhe një regjisor me një karrierë brilante nuk u ankua. Me seriozitetin dhe përkushtimin që e ka karakterizuar gjithnjë, tha një “PO” të sinqertë dhe vendimtare.
    -Çfarë mund të na thoni mbi materialet që janë përdorur për realizimin e filmit dokumentar, ku qëndron e veçanta e tij?
    Ajo që e bën këtë dokumentar të veçantë është zëri i vetë Piros, i përdorur si një element rrëfyes, një narrator që udhëheq publikun nëpër kujtime, emocione dhe reflektime. Nga fëmijëria, rinia e studimeve në Pragën e bukur (ku u xhirua edhe një pjesë e dokumentarit), deri te momentet kyçe të karrierës së tij në kinematografi rrëfimi i Piros është një dëshmi e gjallë e një jete të jetuar me pasion dhe dashuri për artin. Filmi dokumentar ndërthur mjeshtërisht materialet arkivore, disa prej tyre të përdorura për herë të parë nga Arkivi Qendror Shtetëror i Filmit dhe arkivi familjar i familjes Milkani, duke ndërtuar një tablo autentike dhe prekëse. Fatkeqësisht, kamera nuk mundi ta ndjekë deri në fund rrugëtimin e tij, pasi Piro Milkani u nda nga jeta gjatë xhirimeve. Por rrëfimi i tij, i sjellë me mjeshtëri nga skenari i Bashkim Hoxhës, vijon të jetojë në ekran, si një testament artistik i një jete të jashtëzakonshme.

    -Kur pritet premiera zyrtare e dokumentarit?
    Filmi u shfaq avant-premierë në 29 gusht paradite në Arkivin Qëndror Shtetëror të Filmit, ndërsa premiera zyrtare do të organizohet në fillim të muajit tetor.
    -Ju jeni dhe një nga miqtë e regjisorit Piro Milkani që fatkeqësisht u nda nga jeta disa muaj më parë, çfarë mund të na thoni më shumë për kontributin e tij në kinematografinë shqiptare?
    Kam pasur fatin dhe privilegjin ta njoh nga afër këtë burrë të mençur e fisnik. Piro Milkani, regjisor i shquar, ishte një figurë që e pasuroi kinematografinë shqiptare me vepra të vërteta kombëtare. Ai ishte mjeshtër i të gjitha zhanreve, nga dramat tek komeditë, aksioni dhe lufta, duke sjellë në ekran filma që mbeten të pashlyeshëm në kujtesën e publikut. Mjafton të përmendim filma si “Kur zbardhi një ditë”, “Po me urën ç’patën?”, “Zonja nga qyteti”, “Shoqja nga fshati”, “Ngadhënjim mbi vdekjen”, “Pranvera s’erdhi vetëm”, “Çifti i lumtur”, “Shembja e idhujve”, apo “Ballë për ballë” në bashkëpunim me Kujtim Çashkun, secili prej tyre një gur themeli në historinë e kinemasë sonë.
    Intervistoi: Julia Vrapi
     
     
     

  • Shfaqet dokumentari ‘Jeta si në film’, rrëfim për jetën dhe artin e Piro Milkanit

    Shfaqet dokumentari ‘Jeta si në film’, rrëfim për jetën dhe artin e Piro Milkanit

    “Jeta si në film-Piro Milkani”, titullohet dokumentari kushtuar regjisorit të shquar shqiptar, që ndërroi jetë në maj të këtij viti në moshën 86-vjeçare.

    Miq, kolegë, familjarë të Piro Milkanit ndoqën shfaqjen e filmit në kinemanë e Arkivit Qendror Shtetëror të Filmit, ku përmes zërit të tij, rrëfehet rrugëtimi artistik dhe jeta personale e një prej figurave më të rëndësishme të kinematografisë shqiptare.

    Ky film një prodhim i Cinemania u realizua nga skenaristi Bashkim Hoxha dhe regjisorët Rigers Plaka e Marviks Shantoja.

    Ky dokumentar është një rrugëtim emocional, artistik dhe njerëzor përmes kohëve dhe kujtimeve të një mjeshtri si Milkani.

    I lindur më 5 janar 1939 në Drenovë, Korçë, Milkani ishte një nga kineastët e parë të kinematografisë shqiptare, duke realizuar filma që mbetën në kujtesën dhe zemrat tona. Veprat e tij si “Ngadhnjim mbi vdekjen”, “Çifti i lumtur”, “Zonja nga qyteti” u bënë pjesë e identitetit tonë kulturor dhe janë dëshmi e talentit dhe përkushtimit të tij ndaj artit”.

    Përveç kontributit të tij si regjisor, Milkani ishte edhe një edukator i përkushtuar, duke ndihmuar në formimin e brezave të rinj të kineastëve shqiptarë.

    Nga krijimtaria e regjisorit përmendim filmat si: 1990- Ngjyrat e moshës; 1988- Pranvera s’erdhi vetëm; 1987- Eja!; 1985- Në prag të jetës; 1984- Militanti; 1983- Fraktura; 1982- Besa e kuqe; 1981- Në kufi të dy legjendave; 1980- Një shoqe nga fshati; 1977- Shembja e idhujve; 1976- Zonja nga qyteti; 1975- Çifti i lumtur; 1971 -Kur zbardhi një ditë; etj./atsh/KultPlus.com

  • Piro Milkani e dinte, Kurrë të dielave!

    Piro Milkani e dinte, Kurrë të dielave!

    Nga Evis Cerga
    Për Piron kisha dëgjuar pas Bebit. Më kujtohet si të ishte e diel, kur ndiqja koncertet e saj për piano. Isha fëmijë.
    Piron e njoha nga “Zonja nga qyteti”. E adhurova fshatin përmes syve të tij, aq sa gati-gati dëshiroja të shkoja të jetoja atje. Isha adoleshente.
    Piro Milkani. Si një emërmbiemër i pashkëputur zgjodhi të mos largohej të dielën. Ai ishte regjisor dhe si i tillë nuk mund të mos e zgjidhte përfundimin që do t’i jepte filmit të tij.
    Bisedat me të nisën vonë. Madje mund të them që shkak për to u bë vetë ai. Një “telefonatë“ në messenger në Facebook, një ditë të zakonshme jave më shfaq emrin e tij. U habita. Patëm një bisedë të gjatë. Më tregoi se i lexonte ato që unë shkruaja në Facebook dhe që iu referohem si skica dhe më nxiti t’i botoja. Më tregoi se vlenin. Dhe që nga ajo bisedë pasuan plot të tjera, për artin, për letërsinë, për filmin. Për Kajron.
    Piro kishte qenë në Kajro në një festival të rëndësishëm filmi dhe atje ishte takuar me prindërit e mi. Nuk rreshti kurrë së më lëvduari babain, mamanë. Nuk rreshti së foluri për filmin egjiptain. Për Yousef Shaheen. Tregonte aq bukur saqë doja të vazhdonte pambarim biseda dhe të kisha mundësi të regjistroja fjalët e tij.
    Facebook-u na mbante të lidhur. Më shkruante hera-herës deri kur sytë nuk ia mundësonin më një gjë të tillë. Më kujtohet një prag viti të ri kur i dërgova një fotografi të sallonit të zbukuruar për festa dhe i thashë se atë qilim e kishte pasur dikur vjehra ime dhe ishte i vjetër sigurisht. Ai më tha: “Qilimat nuk janë si femrat. Sa më të vjetër, aq më shumë vlera kanë“.
    Ndaj kur shuhet një njeri me vlera të duket sikur nga salloni ke “hequr qilimin” dhe shtëpia zbrazet e bëhet e ftohtë edhe në verë.
    Piro ishte një rëfimtar i pashoq dhe këtë mund ta konfirmojnë fare lehtë të gjithë ata që patën rastin ta takonin qoftë edhe një herë të vetme. Por ai mbetet rëfimtari më i rrallë i vlerave dhe hireve të bashkëshortes së tij. Herën e fundit, të ulur me miq të tjerë në kafenenë përballë ish Hotel Arbërisë tregoi aq bukur për festat e ditëlindjeve të Bebit.
    “Bebi kishte ditëlindjen. I kisha rënë kryq e tërthor dyqaneve dhe nuk kisha gjetur asgjë të denjë për të (fjalët e tij). I dhashë karar të shkoj te bahcja e “Kinostudios” dhe atje mblodha një tufë me trëndafila. Njëzet e pesë të bardhë për moshën kur e kisha njohur dhe njëmbëdhjetë të kuq për vitet që kishim që jetonim bashkë. Ia hodha mbi krevat, pasi Bebi kishte qenë paqejf.”
    “Bebi kishte ditëlindjen. Nuk gjeta dot asgjë që ta kuptoja se do t’i pëlqente. Kur shkova në shtëpi i tregova Bebit një palë corape që kisha blerë për vete dhe i thashë: E dashur Bebi, nuk gjeta dot asgjë të denjë për ty, prandaj bleva këto corape për vete”.
    Atë ditë më qerasi me një pije se sapo kishte kryer një ndërhyrje në zemër dhe donte ta festonte që ishte me shëndet të mirë. Por Piroja ashtu ishte. Optimist i lindur. Zotëri si rrallë kush. Fisnik në cdo element. Ndaj dhe zbrazëtia ndjehet më shumë për njerëz që mbanin peshë në qytet.Qytetet zbrazen kur prej tyre largohen njerëz që nuk ishin thjesht kalimtarët e rastit në rrugët e shfytyruara për ta ctrajtësuar historinë. Dhe Piro la pas filmat, si fëmijët e zonjës nga qyteti që nuk mund të bëhej aspak shoqe nga fshati. Piro la Festën e Madhe. La shokët e miqtë e tij të qëndronin ballë për ballë për ta kujtuar qoftë edhe me Trishtimin e zonjës Shnajder.
    U largua një ditë të ndryshme nga e diela sepse ai ishte regjisor i madh dhe nuk mund të largohej të dielën. Ai e dinte.Never on a Sunday.

  • Flet djali i regjisorit të shquar, Pirro Milkani! Eno Milkani: U kthye një pasdite i lodhur dhe…

    Flet djali i regjisorit të shquar, Pirro Milkani! Eno Milkani: U kthye një pasdite i lodhur dhe…

    Në një intervistë ekskluzivë, me fisnikëri, buzëqeshje në fytyrë dhe forcë, djali i regjisorit të shquar, Pirro Milkani, Eno Milkani i cili ndërroi jetë mëngjesin e datës 24 maj, ka bashkëndarë në studion e Ftesë në 5 të gjitha përjetimet e kësaj humbje.

    “Faktori moshë… Një ditë u kthye pasdite nga kafja me shokët, ishte I pafuqishëm pas kafes, pati një virozë. Kjo shkaktoi komplikacione të organeve të tjera. Gjithë çfarë doja ishte të mos vuante në momentin e fundit, sepse kjo do të ishte më e rënda.
    I kërkova doktorëve të mos vuante dhe e mora këtë garanci. Në orën 07:50 të datës 24 maj u nda nga jeta paqësisht”, u shpreh Eno Milkani.
    Në një intervistë të ndjerë, Eno ndau 5 fotografitë e jetës më babanë e tij duke treguar ndër rreshtat e rrëfimit të tij se babai i mësoi të jenë përherë fisnikë, të respektojnë këdo pa rëndësi se çfarë punë bëjnë apo sa para kanë.

    Top Channel

  • U shua dhe një yll! Përcillet për në banesën e fundit regjisori Piro Milkani

    U shua dhe një yll! Përcillet për në banesën e fundit regjisori Piro Milkani

    Piro Milkani

    TIRANË- Familjarë, miq e kolegë përcollën sot për në banesën e fundit një nga korifenjtë e kinematografisë shqiptare, Piro Milkanin. Nën kolonën zanore të një prej filmave të tij më të dashur, si për publikun, por edhe për të vetë për shkak të elementëve autobiografikë që përmbante, Trishtimi i Zonjës Shnajder, Milkani u përcoll me duartrokitje. Pa pengje! Të paktën kështu tregon djali i tij, gjithashtu regjisori, Eno Milkani. 
    Pas një betejë të gjatë me sëmundjen që i kishte kufizuar jetën aktive që bënte, Piro Milkani u largua i plotësuar.
    “Mendoj që i ka arritur të gjitha në jetë sepse e quante veten një njeri me fat. Ndoshta një peng që i ka mbetur është që donte të shkruante një skenar për doktor Kristidhin që ishte gjyshi im, por edhe vjehrri i tij. Shikoj që vijnë shumë njerëz për të që as unë nuk i kam njohur më parë. Piro ka folur me filmat e tij në 60 vjet. E ndjente veten shumë të realizuar, sepse e thoshte e provoi skenari dhe aktrimin. Gjatë kësaj periudhe kishte ulje të rezistencës të organeve jetësore, por nuk e humbiste besimin thoshte do shërohem dhe kështu do të inkurajonim njëri-tjetrin. Në tre ditët e fundit reagonte shumë pak, derisa u shua dje. ‘Zonja nga Qyteti’ ka qenë një nga filmat e tij të preferuar. Mendonte që edhe të rinjve duhet tu jepet mundësi për të bërë filma, sepse vetëm duke e kultivuar mund ta mbash gjallë kinematografinë,”-tha në fjalët e fundit për të atin, Eno Milkani.
    Piro Milkani lindi më 9 dhjetor 1939 në qytetin e Korçës. Ai kreu studimet e larta në Akademinë e Arteve të Bukura në Pragë, Çekosllovaki, ku u diplomua në degën e operatorisë filmike. Që prej kthimit të tij në Shqipëri, ai dha një kontribut të jashtëzakonshëm në zhvillimin e kinemasë shqiptare. Gjatë karrierës së tij të gjatë, Milkani realizoi mbi 20 filma artistikë dhe dokumentarë, duke lënë gjurmë të thella me vepra si “Kur zbardhi një ditë” (1971), “Zonja nga qyteti” (1976), “Ballë për ballë” (1979), “Militanti” (1984) dhe “Ngjyrat e moshës” (1990). Ai kontribuoi jo vetëm si regjisor, por edhe si skenarist, operator dhe producent.
    Veprat artistike si regjizor
    2012 Kryekenga e Kombit. Producent. Regjia Petrit Ruka.2008 Smutek paní Snajdrové (Trishtimi i zonjës Shnajder)1990 Ngjyrat e moshës1988 Pranvera s’erdhi vetëm1987 Eja!1985 Në prag të jetës1984 Militanti1983 Fraktura1982 Besa e kuqe1981 Në kufi të dy legjendave1980 Një shoqe nga fshati1979 Ballë për ballë1977 Shëmbja e idhujve1976 Zonja nga qyteti1975 Çifti i lumtur1974 Shtigje lufte1974 Një firmë e hekurt (dokumentar)1973 Festë e madhe (dokumentar)1971 Kur zbardhi një ditë1969 Përse bie kjo daulle1969 Festivali 7-te i femijeve (dokumentar)1968 Fitues1967 Gadhnjim mbi vdekjen
    Por ai ka interpretuar edhe si aktor në këto filma të huaj: – …kai to treno paei ston ourano (2001), film grek; – Lamerica (1994), Selimi, film italian; – Srpnová nedele (1961), film çekosllovak.
    Për kontributin e tij të shquar, në vitin 1987 u nderua me titullin “Artist i Popullit”, ndërsa në vitin 1997 mori “Çmimin e Veçantë” për krijimtarinë e tij në Euro-Festivalin e Saint-Étienne në Francë. Për Shqipërinë, Piro Milkani do të kujtohet si një prej themeluesve dhe përfaqësuesve më të denjë të artit filmik shqiptar, një krijues që i dha shpirt dhe identitet kinemasë shqiptare ndër dekada.
    Por një tjetër detaj që do të mbesë gjatë në kujtesën e shqiptarëve është edhe është “pajtimi” i shumëpritur Kadare-Agolli. Si regjisori (bashkë me të birin) i dokumentarit “Kadare”, Piro Milkani ia doli që t’i bënte edhe njëherë bashkë. 
    “Kohët erdhën të tilla që mbas vitit ’92, Kadareja dhe Agolli nuk takoheshin. Gjatë xhirimit tim të ngadaltë, një ditë i thashë Kadaresë: “Ismail këtë film se imagjinoj dot sikur të mos jetë edhe figura e Agollit”. Janë të dy kolosë, bashkudhëtarë, që kanë qenë miq. Po të lexoni “Dosjen e Kadaresë”, nuk gjeni asnjë fjalë të mbrapsht të Ismailit ndaj Agollit, apo të Agollit ndaj Kadaresë. U mendua e tha: “Ndoshta nuk do Dritëroi”. E takova Dritëroin, edhe tha: “Po”. Kështu e bëmë. Dritëroi kishte shumë emocione. Në këtë film përdora një të tretat, ndërsa dy të tretat i përdora në filmin “Dritëro Agollit”,”-tregonte ai me krenari.
    Por mosha dhe sëmundja, e larguan pak nga pak nga drita e skenave dhe njerëzit. “Ngadhnjim mbi vdekjen” ishte filmi i fundit që e solli në kinema Piro Milkanin. Ai pa edhe njëherë filmin e tij të parë, kësaj here të rijetëzuar dhe të përjetësuar. Ashtu siç do të mbetet gjithmonë vepra e tij./ZËRI