Sezoni i ri ka nisur. Çdokush po jep maksimumin për t’i kënaqur tifozët e vet. Shumë lojtarë të rinj premtues ëndërrojnë të arrijnë majat, shumë kampionë premtojnë spektakël. E megjithatë, diçka nuk shkon…
Për një arsye të çuditshme, nuk arrijmë dot t’i harrojmë Messin dhe Cristiano Ronaldon. Mjafton një gjest, edhe jashtë fushe, dhe menjëherë mediat nga e gjithë bota rendin pas tyre, sikur të mos i rezistonin dot magjisë së këtyre dy legjendave.
Në fakt, nuk duhet të ishte kështu. Messi tani luan në SHBA, ka zgjedhur MLS për të qëndruar i qetë, duke bërë atë që ende e dëshiron (të luajë futboll), pa presione të mëdha. Cristiano Ronaldo, gjithmonë konkurrues, vrapon drejt objektivit madhështor të 1000 golave me fanellën e Al-Nassr, i bindur se është ende “njeriu që ndryshon ekuilibrat”.
Në realitet, të dy janë tashmë në fund të karrierës së tyre të jashtëzakonshme. Në një klub të madh pjesëmarrës në Champions League, nuk do të mund të luanin më. Messi këtë e ka pranuar prej kohësh, ndërsa CR7 nuk do ta thoshte kurrë…
Në fushë nuk janë më ata të dhjetë viteve më parë, e megjithatë mbeten ikona globale. Pse? Ndoshta sepse Messi dhe Cristiano Ronaldo përfaqësojnë dy nga të fundit “fuoriclasse” të vërtetë, jo të ngritur artificialisht nga mediat apo tifozët. Për më tepër, janë të kundërt mes tyre: si karaktere, si lojtarë, si mënyrë të të bërit histori. Një kontrast total, që i bën edhe më të veçantë.
Njësoj si Magic Johnson dhe Larry Bird në NBA. Dy gjigandë që e ndanë një epokë dhe e ngritën sportin në një tjetër nivel. Sot mungojnë dy fenomene të tilla. Ka kampionë të shumtë. Yamal duket i destinuar të dominojë, Mbappé është ende i ri, Haaland shënon me ritme të pabesueshme, por askush nuk e arrin në nivelin e Messit dhe Ronaldos. Sidomos, askush prej tyre nuk ka një rival të vërtetë, një “armik sportiv” që e bën garën edhe më të madhe.
Ndoshta është pikërisht kjo, arsyeja pse duket kaq e vështirë t’u themi “lamtumirë”. Për 15 vite, ata ndanë trofe, “Topa të Artë”, rekorde, lavdi. E dimë që “rezervuari” është drejt fundit, por nuk duam ta pranojmë idenë se mund të thonë “mjaft” dhe të na lënë pa magjinë e tyre. Dita e tërheqjes së tyre nga futbolli nuk është larg (edhe pse CR7 duket i pathyeshëm), por brenda vetes të gjithë shpresojmë që të luajnë pafundësisht.
Kanë qenë dy “heronjtë” e fundit të futbollit që dashurojmë, dy rivalë “të kopertinave”. Ata ndanë botën futbollistike: kush adhuronte Messin, nuk e duronte Ronaldon, dhe anasjelltas. Edhe kjo ishte një ndjesi unike. Një ndjesi që, për fat të keq, nuk do të përsëritet më.
Ashtu siç ndodhi me Magic dhe Bird në NBA. Kësaj të fundit nuk i munguan yje të tjerë, por kur flitet për ta, nostalgjia bëhet e prekshme. Dhe, më herët a më vonë, e njëjta gjë do të ndodhë me Messin dhe Cristiano Ronaldon…