Lajmidites.com

Tag: lindita

  • Lindita Ahmeti: Udhëtimi i babait nëpër këngën e vjeshtës

    Lindita Ahmeti: Udhëtimi i babait nëpër këngën e vjeshtës

    Lindita Ahmeti

    Nga Lindita Ahmeti

    hapat e babait nëpër natën vjeshtore me selenën e purpurt që hedh dritë në shtege nxisin komunikimin me qetësinë e pyllitdhe kuptohen mirë mes vetes babai e qetësiababai ndonëse e ka një pyetje nostalgjike për vjeshtëns’e thotë me gojës’e turbullon qetësinëpo e shkruan pyetjen në fletët e heshtjes ulur në rrënjën e bungutjanë foljet e shpërndara gjithandej që e çojnë babanë të ngrihet në këmbëecën aindërsa gjethet e thata zgjohen dhe bëjnë muzikë xhazi nën këmbët e lodhura të plakutpastaj fryn pak eolitingujt e butë të erës së freskët kur i ledhatojnë gjethetdhe dalja në skenë e mbiemrave të përmallshëmjanë në të vërtetë përgjigje e vjeshtës për babanë e cila pëshpëritju iku vera e blertëju iku vera e blertëzogjtë të renditur si fjalët e demostenit para athinasvekur filipi futej në polis me ushtarët e tijkërkojnë shpresën e mirë duke lënë mbrapa ngjyrat e vjeshtëspastaj tingujt e freskët të gjetheve të thata kërcëllojnëbëhen vërejtje për krijesat e imta të pyllitpër merimangat që prodhojnë mëndafshin më të mirëpër mizat gjarpërinjtë minjtë buklat e shqarthatpër ndonjë hardhucë të blertë që s’ndalet së vrapuari nëpër bar pas ndonjë kandredhe për breshkat që e demonstrojnë hijerëndësinë kur ecindhe ta merr mendja edhe për sutat e buta që e zbukurojnë pamjen e pyllit kur i bie hënapër të gjithë banorët e gjelbërimit që janë rehatuar në mbretërinë e gjumitjepet alarmi e shtohen thirrmat e larëvekujdesndonëse babai shpërndan ëndrrën e bukur në këtë mbretëri magjepse si gjithmonëbota e pyllit ka rendin e vet dhe e dëgjon vetëm përvojëne veshur me njëqind ngjyra që hedh hëna ajo shkon shtigjeve të sajpa e dalluar babanë nga kalimtari i pakujdesshëm i cili kënaqet kur shkel fluturadhe babai ecën ecën nëpër këtë botë që e bën të prekshme vetminëdhe me gjithë kujdesin që kandonjë thnegël e pëson prej këmbës së tijduke dështuar në luftën e egër të darvinit për një kënd të padukshëm ngrohtësiekapërcejnë pastaj nëpër mendjen e babait foljet e ngarkuara me pikëllimpër një mijë këngë të lisnajës që tretenpastaj babai ulet sërish në rrënjë të bungutpërballë një ketri që kërcen nga imazhi në imazhatëherë visorja e hap faqen e magjisë së sajnë dritë të këtij tregimi shfaqen kuqëloret si ombrellat e zanavevendosur nëpër shtigjet kah kalon dianadhe dalin si në shuplakë pikturat e pyllitbabai vazhdon udhënvihen në lëvizje mijëra zëre nga frika kur ofshan ai nga pesha e udhëtimitkjo në pyll merret si bori e faunitbabai i heq këpucët atëherë dhe i dorëzohet harmonisë së pyllite koha rrjedhduke sjellë mëngjesin e kuqërremtëharabelat nëpër degëzat e kaçubave dhe të fijeve të barit të gjatë me fara të imtae ndërpresin ëndrrënia nisin këngës koraledhe bashkë me kandrat e hapin librin e muzikësme tinguj të cilët nga shporta semasiologjike e asaj bote e shpërfaqin hijeshinëe kërpudhave kuqëloretë mijëra e mijëra kuqëloreve që e stolisin pyllindhe e gjithë kjo do të jetë një poezi e pashkruar e sapfos që është dashur të bëhet himnpër mrekullinë e kuqëlorevemidis të cilave kalon zbathurnë majë të gishtaveim atë i mirëdhe të cilat i mbledh e i ruan nimfa në herbariumin prej papirusie që më vonë do të flasinsi një ditar i shkruar shqip.

    ObserverKult

    Lexo edhe:

    LINDITA AHMETI: LETËR VËLLAIT

  • Rama me batuta në “Flasim”: Djalli nuk është i zi sa duket/ “A thua ‘do ta lë politikën’?”, përgjigjet kryeministri: Ka momente që…

    Rama me batuta në “Flasim”: Djalli nuk është i zi sa duket/ “A thua ‘do ta lë politikën’?”, përgjigjet kryeministri: Ka momente që…

    Kryeministri Edi Rama në episodin e tretë të sezonit të ri të podcastit “Flasim”, foli dhe për veten.

    Ai e nisi me batuta duke thënë ‘djalli nuk është aq i zi sa duket’, ndërsa më pas u pyet nëse ka menduar që të lejë politikën.
    Rama u përgjigj duke thënë se “Ka momente që të vjen, por është sipërfaqësore. Nuk vjen nga thellësia.”
    Më tej ai foli për lodhjen, presionin e përditshëm dhe natyrën e vendimmarrjes në detyrën e tij si kryeministër.
    Pjesë nga podcasti:
    Rama: Djalli nuk është aq i zi sa duket,
    Lindita: Rrini shumë në atyre?
    Rama: Shumë më pak seç duhet të rri
    Lindita: Është shumë e bukur, sidomos kur kalon të 50-tat
    Rama: Faleminderit që ma kujton, natyra ime janë muret. Koha ikën gjithmonë e më shpejt. Çdo vit kalon më shpejt sesa viti paraardhës.
    Lindita: Gjithë kjo energji? Keni thënë ndonjëherë që ‘do ta lë’?
    Rama: Kjo është një histori ngitje zbritje, rrëshqitjesh, në momente të caktua ndihesh i rrëzuar, ka presion, stres, sepse është shumë e vështirë, e pamundur ti shpjegosh dikujt që kur arrin në majë je vetëm. Sigurisht që nuk je vetëm në kuptimin fizik të fjalës, i ke disa njerëz, siç kam unë gjysmën time më të mirë, por në fund, kur duhet të marrësh një vendim je vetëm. Kjo është një punë vendimesh të panumërta në ditë. Mund të jetë një vendim i vogël, por për dikë që ka një problem persona, është një moment shumë i rëndësishëm i jetës së vetë. Kur thua jo, do marrësh përsipër dhe energjinë negative të dikujt që të s’kupton. Në momente të caktua të vjen të plasësh dhe mund të ketë ardhur të them… por ajo ‘lëre këtë punë është sipërfaqësore. Nuk vjen nga shumë thellë. Është një akumulimqë të vjen një moment, por që ta kem insistuese, jo. Nëse do të ishte, atëherë ka mbaruar zjarri dhe në atë moment duhet të dish ‘deri këtu isha’. Zjarri nuk më ka dhënë shenja rënie. Nga ana tjetër, është eksperienca që fiton dhe dijet që merr të ndihmon të menaxhosh situatën.

    Top Channel

  • ‘Djalli nuk është i zi sa duket’/ Rama me batuta në podcastin “Flasim”

    ‘Djalli nuk është i zi sa duket’/ Rama me batuta në podcastin “Flasim”

    Kryeministri Edi Rama në episodin e tretë të sezonit të ri të podcastit “Flasim”, foli dhe për veten.

    Ai e nisi me batuta duke thënë ‘djalli nuk është aq i zi sa duket’, ndërsa më pas u pyet nëse ka menduar që të lejë politikën.
    Rama u përgjigj duke thënë se “Ka momente që të vjen, por është sipërfaqësore. Nuk vjen nga thellësia.”
    Më tej ai foli për lodhjen, presionin e përditshëm dhe natyrën e vendimmarrjes në detyrën e tij si kryeministër.
    Pjesë nga podcasti:
    Rama: Djalli nuk është aq i zi sa duket,
    Lindita: Rrini shumë në atyre?
    Rama: Shumë më pak seç duhet të rri
    Lindita: Është shumë e bukur, sidomos kur kalon të 50-tat
    Rama: Faleminderit që ma kujton, natyra ime janë muret. Koha ikën gjithmonë e më shpejt. Çdo vit kalon më shpejt sesa viti paraardhës.
    Lindita: Gjithë kjo energji? Keni thënë ndonjëherë që ‘do ta lë’?
    Rama: Kjo është një histori ngitje zbritje, rrëshqitjesh, në momente të caktua ndihesh i rrëzuar, ka presion, stres, sepse është shumë e vështirë, e pamundur ti shpjegosh dikujt që kur arrin në majë je vetëm. Sigurisht që nuk je vetëm në kuptimin fizik të fjalës, i ke disa njerëz, siç kam unë gjysmën time më të mirë, por në fund, kur duhet të marrësh një vendim je vetëm. Kjo është një punë vendimesh të panumërta në ditë. Mund të jetë një vendim i vogël, por për dikë që ka një problem persona, është një moment shumë i rëndësishëm i jetës së vetë. Kur thua jo, do marrësh përsipër dhe energjinë negative të dikujt që të s’kupton. Në momente të caktua të vjen të plasësh dhe mund të ketë ardhur të them… por ajo ‘lëre këtë punë është sipërfaqësore. Nuk vjen nga shumë thellë. Është një akumulimqë të vjen një moment, por që ta kem insistuese, jo. Nëse do të ishte, atëherë ka mbaruar zjarri dhe në atë moment duhet të dish ‘deri këtu isha’. Zjarri nuk më ka dhënë shenja rënie. Nga ana tjetër, është eksperienca që fiton dhe dijet që merr të ndihmon të menaxhosh situatën.

  • “Pse ma bëre këtë, ne jemi rritur bashkë”, nëna e Elis Rroshkodolit flet për herë të parë: Djalin ma vrau…

    “Pse ma bëre këtë, ne jemi rritur bashkë”, nëna e Elis Rroshkodolit flet për herë të parë: Djalin ma vrau…

    Emisioni “Në Shënjestër” me autore gazetaren Klodiana Lala, transmetoi këtë të martë, dëshminë e nënës së Elis Rroshkodolit, i vrarë me armë zjarri , teksa po konsumonte kafe në një lokal në qytetin e Shkodrës.
    Kjo është hera e parë që Lindita flet në media duke dhënë versionin e saj për ngjarjen e rëndë të 30 gushtit kur djalit të saj iu pre jeta në mes në moshën 36 vjeç.
    Lindita Rroshkodoli, është një grua e mbetur e ve që në vitin 1993 kur i shoqi u qëllua po në një lokal teksa ishte kthyer nga një varrim.
    “Burri kur u vra ishte me një shok duke pirë kafe. Dhe ky quhej Hys. Dhe e thërrasin Hysën të dalë si dëshmitar. Ai nuk pranonte, kishte frikë, apo ndjente presion, nuk e di.
    Dhe e thërrasin dy kunetërit e mi, vëllezërit e burrit. Ore nuk do të të bëjmë gjë. Vetëm trego. Në atë kohë kunati i vogël e plagos Hysën dhe ai ngel invalid. Tani ia faturuan djalit”
    Plagosja e dëshmirarit tashmë ishte një plagë e hapur për familjen Rroshkodoli.
    Që ndërsa kërkonte drejtësi për kryefamiljarin e humbur, duhej të përballej tashmë me një gjak të pashlyer.
    Për ti shpëtuar gjakmarjes, Lindita tregon se vendosi të dërgojë djemtë në azil, së pari djalin e madh Elisin.
    “Shumë sakrifica si nënë. Mbaroi klasën e 8. Kisha ngacmime, Merri fëmijët dhe largohu nga Shkodra.
    Ku do ikja? Lekë nuk kisha, pasaportë nuk kisha. Djemtë u rritën. Frika më hyri më shumë. Se mi ngacmonin njerëzit. Do merrni gjakun”, thotë ajo për emisionin “Në Shënjestër”.
    Ajo tregon se gjithmonë ishte e interesuar për pajtim gjaqesh, por nuk pranonin pala kundërshtare.
    Dhe u detyrova ta çoja në azil. Njeri s’kisha, lekë s’kisha. U detyrova ta çoj Elisin në Belgjikë. 4 muaj kishte Elisi në Belgjikë. Dhe do shkonte edhe djali tjetër”, thotë Lindita.
    Por nuk do të vononte dhe një tjetër ngjarje e kobshme do të binte mbi familjen e Linditës.
    Ai që do të humbiste jetën këtë here do të ishte Taulanti, djali i saj më i vogël I cili ndërsa po përgatitej t’i bashkohej vëllait të tij më të madh Elisit në azil në Belgjikë, bie pre e një aksidenti të rëndë automobilistik. Ku krahas tij, humbin jetën edhe tre persona të tjerë.
    “Bëri pasaportën. Fal një shok, fal një teze, fal një dajë. Vjen në Elbasan dhe më thotë, mami do shkoj të takoj nënëdajën, dhe shokët se unë nuk dihet kur vi tani, Mirë mi mam i thashë. Kur më vjen haberi, djali kishte humbur jetën. U bë një aksident i madh, në Labinot të Elbasanit. Vdiqën katër vetë. Ndër ta ishte edhe Taulanti, 23 vjeç”, rrëfen Lindita Rroshkodoli.
    Duket se fati me këtë nënë që ende nuk kishte hequr rrobat e zisë së humbjes së bashkëshortit, po tregohej më i pamëshirshëm se me askënd.
    Pasi sa herë përpiqej të rregullonte një gjë, një dorë tjetër duket sikur punonte për t’i rrokullisur ato me kokë poshtë.
    Një fat i zi që do ta përndiqte edhe në vazhdim.
    Vdekja tragjike e Taulantit në aksident, do të bënte që edhe Elisi të linte azilin në Belgjikë dhe të qëndronte pranë nënës së tij, që ishte mjaftueshëm e ligshtuar në shëndet pas humbjes së djalit.
    Por kthimi i Elisit në Shqipëri do të hidhte poshtë edhe të gjithë mundin dhe sakrificën që kishin bërë si familje, që ai të shkonte në azil në Belgjikë.
    “Nuk mund ta varrosja djalin pa erdhur vëllai. U lajmërua Elisi. Elisi ndejti katër muaj me mua, se unë isha vetëm, isha shumë e sëmurë”, thotë ajo.
    Por edhe pse nëna e tij ishte e mundur nga dhimbja për humbjen e të birit në aksident, frika se Elisi mund të binte pre e një sulmi nga gjaksit e tyre, jetonte ende me të.
    Pasi kishte humbur bashkëshortin dhe tashmë edhe djalin e dytë, Lindita nuk mund ta pranonte të humbiste edhe djalin e madh.
    Për këtë arsye ajo i kërkoi të birit që të kthehej në azil në Belgjikë.
    Aty ku do të ndihej më i sigurtë se sa në Shkodër, ku hija e vdekjes i vinte rrotull, sa herë kalonte në rrugët e qytetit. Dhe zemra e saj rrinte e ngrirë sa herë ai largohej nga banesa, apo vonohej të kthehej.
    Por ndërsa mendonte se në Belgjikë, Elisi do të ndihej më i mbrojtur, mesa duket peripecitë për këtë familjen nuk ishin mbyllur ende. Pasi këtu fillon një tjetër histori, ku ajo beson që ka lidhje me atë që do t’i ndodhte të birit në vazhdim.
    Atë që ka lidhje me vrasjen e tij në moshën 36 vjeçare më 30 gusht të vitit 2024 në Shkodër. Ku teksa ruhej nga hasmi që kishin në këtë qytet, që ishte familja e dëshmitarit të plagosur nga kunati i saj, në skenë ngjitet një tjetër ngjarje.
    Që zë e nis fill pikërisht në momentin e kthimit për herë të dytë të Elisit në Belgjikë. Aty ku ai përfshihet në një zënkë për çështje nderi dhe plagos një person që është po nga Shkodra. Plagosje për të cilën ai vuan një dënim me 4 vite heqje lirie në Belgjikë.
    Dhe që nëna e tij beson se është pikërisht kjo ngjarje që çoi në eleminimin disa vite më vonë të djalit të saj.
    “Pas 4 muajsh djalit i thashë, mam ça do bësh më këtu. Dhe ikën përsëri në Belgjikë.Me shumë vështirësi hyri përsëri. Dhe tregoi arsyet. Aty djali kishte zënë një shoqe. Ajo punonte kamariere në një lokal ku punonte edhe djali, që quhej ‘Vllaznia’. Tani në këtë lokal punonte edhe vëllai i këtij që ma ka vrarë djalin”, vijon rrëfimin e saj Lindita.
    Këtu sipas rrëfimeve që i ka bëri vetë Elisi nënës e tij, sikur të mos mjaftonin problemet e panumërta që kishin, fillon dhe gatuhet një tjetër histori e cila shërben si një intrigë nga e cila ai nuk do të dalë më.
    Në mes të këtij trilli një vajzë dhe rreth saj një djalë që vendos përballë sedrën e tij prej mashkulli të vërtetë dhe në krahun tjetër një tjetër mashkull me të cilin janë rritur, që pabesisht shkon dhe i ngacmon femrën e tij.
    “Elisi duke ndejtur i thotë një shok, se ka shkuar Geri te shtëpia jote për atë vajzën. Shkon, dhe i thotë pse ma bëre këtë, se ata janë rritur bashkë. Mua ma bëre këtë. Dhe e plagosi. Në këtë kohë djali arrestohet dhe bën 4-5 vjet burg në Belgjikë, për këtë plagosje që bëri”, tregon nëna e Elis Rroshkodolit i vrarë më 30 gusht 2024.
    E mbetur tashmë e vetme me djalin e vetëm të mbetur në burg në Belgjikë, edhe pse në një moshë jo më të re, Lindita rrëfen se u detyrua që për t’i plotësuar të birit nevojat që kishte në qeli ku ndodhej, të punonte me orë të zgjatura gjatë sezonit të verës.
    Madje deri në 16 orë punë të lodhshme. Vetëm që Elisit të mos i mungonte asgjë aty ku ndodhej. Në pritje që ai një ditë të mbaronte vuajtjen e dënimit dhe të kthehej pranë saj. Ditë e cila erdhi.
    “Unë i çoja lekë djalit në Belgjikë, se më thoshte: ‘mam ka ngel pa lekë’. Punoja 16 orë. Doli nga burgu. Mori edhe expuls në Belgjikë. Ndejti në Shqipëri. Bëri një martesë fiktive, për të ndërruar mbiemrin. Siç e bëjnë të gjithë. E bëri dhe kaloi. Por iku në Francë”, thotë Lindita.
    Por qëndrimi në Francë nuk do të ishte i gjatë. Pasi do të duhej të kthehej shpejt në Shqipëri, për shkak të skadimit të pasaportës.

  • Nëna e Elis Rroshkodolit flet për herë të parë: Djalin ma vrau…

    Nëna e Elis Rroshkodolit flet për herë të parë: Djalin ma vrau…

    Emisioni “Në Shënjestër” me autore gazetaren Klodiana Lala, transmetoi këtë të martë, dëshminë e nënës së Elis Rroshkodolit, i vrarë me armë zjarri , teksa po konsumonte kafe në një lokal në qytetin e Shkodrës.
    Kjo është hera e parë që Lindita flet në media duke dhënë versionin e saj për ngjarjen e rëndë të 30 gushtit kur djalit të saj iu pre jeta në mes në moshën 36 vjeç.
    Lindita Rroshkodoli, është një grua e mbetur e ve që në vitin 1993 kur i shoqi u qëllua po në një lokal teksa ishte kthyer nga një varrim.
    “Burri kur u vra ishte me një shok duke pirë kafe. Dhe ky quhej Hys. Dhe e thërrasin Hysën të dalë si dëshmitar. Ai nuk pranonte, kishte frikë, apo ndjente presion, nuk e di.
     
     
    Dhe e thërrasin dy kunetërit e mi, vëllezërit e burrit. Ore nuk do të të bëjmë gjë. Vetëm trego. Në atë kohë kunati i vogël e plagos Hysën dhe ai ngel invalid. Tani ia faturuan djalit”
    Plagosja e dëshmirarit tashmë ishte një plagë e hapur për familjen Rroshkodoli.
    Që ndërsa kërkonte drejtësi për kryefamiljarin e humbur, duhej të përballej tashmë me një gjak të pashlyer.
    Për ti shpëtuar gjakmarjes, Lindita tregon se vendosi të dërgojë djemtë në azil, së pari djalin e madh Elisin.
    “Shumë sakrifica si nënë. Mbaroi klasën e 8. Kisha ngacmime, Merri fëmijët dhe largohu nga Shkodra.
    Ku do ikja? Lekë nuk kisha, pasaportë nuk kisha. Djemtë u rritën. Frika më hyri më shumë. Se mi ngacmonin njerëzit. Do merrni gjakun”, thotë ajo për emisionin “Në Shënjestër”.
    Ajo tregon se gjithmonë ishte e interesuar për pajtim gjaqesh, por nuk pranonin pala kundërshtare.
    Dhe u detyrova ta çoja në azil. Njeri s’kisha, lekë s’kisha. U detyrova ta çoj Elisin në Belgjikë. 4 muaj kishte Elisi në Belgjikë. Dhe do shkonte edhe djali tjetër”, thotë Lindita.
    Por nuk do të vononte dhe një tjetër ngjarje e kobshme do të binte mbi familjen e Linditës.
    Ai që do të humbiste jetën këtë here do të ishte Taulanti, djali i saj më i vogël I cili ndërsa po përgatitej t’i bashkohej vëllait të tij më të madh Elisit në azil në Belgjikë, bie pre e një aksidenti të rëndë automobilistik.
    Ku krahas tij, humbin jetën edhe tre persona të tjerë.
    “Bëri pasaportën. Fal një shok, fal një teze, fal një dajë. Vjen në Elbasan dhe më thotë, mami do shkoj të takoj nënëdajën, dhe shokët se unë nuk dihet kur vi tani, Mirë mi mam i thashë. Kur më vjen haberi, djali kishte humbur jetën. U bë një aksident i madh, në Labinot të Elbasanit. Vdiqën katër vetë. Ndër ta ishte edhe Taulanti, 23 vjeç”, rrëfen Lindita Rroshkodoli.
    Duket se fati me këtë nënë që ende nuk kishte hequr rrobat e zisë së humbjes së bashkëshortit, po tregohej më i pamëshirshëm se me askënd.
    Pasi sa herë përpiqej të rregullonte një gjë, një dorë tjetër duket sikur punonte për t’i rrokullisur ato me kokë poshtë.
    Një fat i zi që do ta përndiqte edhe në vazhdim.
    Vdekja tragjike e Taulantit në aksident, do të bënte që edhe Elisi të linte azilin në Belgjikë dhe të qëndronte pranë nënës së tij, që ishte mjaftueshëm e ligshtuar në shëndet pas humbjes së djalit.
    Por kthimi i Elisit në Shqipëri do të hidhte poshtë edhe të gjithë mundin dhe sakrificën që kishin bërë si familje, që ai të shkonte në azil në Belgjikë.
    “Nuk mund ta varrosja djalin pa erdhur vëllai. U lajmërua Elisi. Elisi ndejti katër muaj me mua, se unë isha vetëm, isha shumë e sëmurë”, thotë ajo.
    Por edhe pse nëna e tij ishte e mundur nga dhimbja për humbjen e të birit në aksident, frika se Elisi mund të binte pre e një sulmi nga gjaksit e tyre, jetonte ende me të.
    Pasi kishte humbur bashkëshortin dhe tashmë edhe djalin e dytë, Lindita nuk mund ta pranonte të humbiste edhe djalin e madh.
    Për këtë arsye ajo i kërkoi të birit që të kthehej në azil në Belgjikë.
    Aty ku do të ndihej më i sigurtë se sa në Shkodër, ku hija e vdekjes i vinte rrotull, sa herë kalonte në rrugët e qytetit.
    Dhe zemra e saj rrinte e ngrirë sa herë ai largohej nga banesa, apo vonohej të kthehej.
    Por ndërsa mendonte se në Belgjikë, Elisi do të ndihej më i mbrojtur, mesa duket peripecitë për këtë familjen nuk ishin mbyllur ende.
    Pasi këtu fillon një tjetër histori, ku ajo beson që ka lidhje me atë që do t’i ndodhte të birit në vazhdim.
    Atë që ka lidhje me vrasjen e tij në moshën 36 vjeçare më 30 gusht të vitit 2024 në Shkodër.
    Ku teksa ruhej nga hasmi që kishin në këtë qytet, që ishte familja e dëshmitarit të plagosur nga kunati i saj, në skenë ngjitet një tjetër ngjarje.
    Që zë e nis fill pikërisht në momentin e kthimit për herë të dytë të Elisit në Belgjikë.
    Aty ku ai përfshihet në një zënkë për çështje nderi dhe plagos një person që është po nga Shkodra.
    Plagosje për të cilën ai vuan një dënim me 4 vite heqje lirie në Belgjikë.
    Dhe që nëna e tij beson se është pikërisht kjo ngjarje që çoi në eleminimin disa vite më vonë të djalit të saj.
    “Pas 4 muajsh djalit i thashë, mam ça do bësh më këtu. Dhe ikën përsëri në Belgjikë.Me shumë vështirësi hyri përsëri. Dhe tregoi arsyet. Aty djali kishte zënë një shoqe. Ajo punonte kamariere në një lokal ku punonte edhe djali, që quhej ‘Vllaznia’. Tani në këtë lokal punonte edhe vëllai i këtij që ma ka vrarë djalin”, vijon rrëfimin e saj Lindita.
    Këtu sipas rrëfimeve që i ka bëri vetë Elisi nënës e tij, sikur të mos mjaftonin problemet e panumërta që kishin, fillon dhe gatuhet një tjetër histori e cila shërben si një intrigë nga e cila ai nuk do të dalë më.
    Në mes të këtij trilli një vajzë dhe rreth saj një djalë që vendos përballë sedrën e tij prej mashkulli të vërtetë dhe në krahun tjetër një tjetër mashkull me të cilin janë rritur, që pabesisht shkon dhe i ngacmon femrën e tij.
    “Elisi duke ndejtur i thotë një shok, se ka shkuar Geri te shtëpia jote për atë vajzën. Shkon, dhe i thotë pse ma bëre këtë, se ata janë rritur bashkë. Mua ma bëre këtë. Dhe e plagosi. Në këtë kohë djali arrestohet dhe bën 4-5 vjet burg në Belgjikë, për këtë plagosje që bëri”, tregon nëna e Elis Rroshkodolit i vrarë më 30 gusht 2024.
    E mbetur tashmë e vetme me djalin e vetëm të mbetur në burg në Belgjikë, edhe pse në një moshë jo më të re, Lindita rrëfen se u detyrua që për t’i plotësuar të birit nevojat që kishte në qeli ku ndodhej, të punonte me orë të zgjatura gjatë sezonit të verës.
    Madje deri në 16 orë punë të lodhshme. Vetëm që Elisit të mos i mungonte asgjë aty ku ndodhej.
    Në pritje që ai një ditë të mbaronte vuajtjen e dënimit dhe të kthehej pranë saj.
    Ditë e cila erdhi.
    “Unë i çoja lekë djalit në Belgjikë, se më thoshte: ‘mam ka ngel pa lekë’. Punoja 16 orë. Doli nga burgu. Mori edhe expuls në Belgjikë. Ndejti në Shqipëri. Bëri një martesë fiktive, për të ndërruar mbiemrin. Siç e bëjnë të gjithë. E bëri dhe kaloi. Por iku në Francë”, thotë Lindita.
    Por qëndrimi në Francë nuk do të ishte i gjatë.  Pasi do të duhej të kthehej shpejt në Shqipëri, për shkak të skadimit të pasaportës.

  • Lindita Ahmeti: Dasmë në burimet e Shën Naumit

    Lindita Ahmeti: Dasmë në burimet e Shën Naumit

    Lindita Ahmeti: Dasmë në burimet e Shën Naumit – ObserverKult

    Lindita Ahmeti

    dy kuaj të bardhë porsi dritaling më shkojnë përmbi ujët e blertëmbi syprinën e magjishmeç’e tërheqin koçinë ngjyrë vjollcezanën e malit nuse ta marrinkrushku i parë i biri i diellitpas i shkojnë zogjtë e kaltërç’më kërcëllon uji mbi burimexixa nxjerrin potkonjtë e kuajverrotat e qerres shkëlqejnë prej aritmbi gurrënajën e shën naumitecin kuajt me qëndrim të fismëvrundujve të kuq drejt kah ëndrraecin ecin e s’arrijnë dotse del hija e drurit të zii gëlltit kuajt e bardhëmbetet prapa zbrazëti e verdhëç’e kap flaka çunin e pikëlluarçunin yll që e pret nusenduke shikuar prej resë së kuqegjithë çka ndodh përmbi ujëmbi burimet e shën naumitkëtë lojë të dhembshme dritashkëtë lojë të hidhur hijeshenjt o enjt i madhi enjtkush do të ma sjellëtash mua nusenqë ka mbetur e magjepsurposhtë te frombi ndër korale

    ObserverKult

  • Në kujtim të mikes dhe poeteshës pa një të dytë se vetvetja, Lindita Ahmetit

    Në kujtim të mikes dhe poeteshës pa një të dytë se vetvetja, Lindita Ahmetit

    Lindita Ahmeti

    Nga Fatmir Sylejmani

    Lindita qe poeteshë me indivi­dualitet të spikatur dhe me frymë të shëndoshë kombëtare. Vargu i saj është origjinal dhe i veçantë për nga frymëzimi i sinqertë lirik, për nga motivet dhe format, për nga figurat letrare, për shijen me të cilën i shprehte ndjenjat, për mundësitë shprehëse të gjuhës së zjarrtë, për mënyrat e reja të thënies së gjërave, për kontekstet origjinale në të cilat e vinte fjalën, për forcën dhe hapësirat e reja që pushton fjala poetike në ato kontekste, për gjetjet e anëve hyjnore të fjalës…

    Lindita qe krijuese e lindur që shkroi me jetën e saj, ndaj dhe vargjet i ka të shqetësuara dhe me temperaturë të pazakonshme, me një thellësi dhe gjerësi oqeanike, përmasash dhe horizontesh të arritshme vetëm nga mjeshtërit e mëdhenj. Ajo qe krijuese e vargut risimtar, të mbështetur në perlat e traditës sonë më të mirë.

    Poezia e Lindës është përvojë e re e bukurisë në veprim, që nga momenti i bartjes në letër të vibrimeve shpirtërore. Është poezi shumështresore, sugjestive dhe e pangjashme me krijimet e cilitdo poet tjetër. Kushdo që ka lexuar poezitë e saj është bindur se ajo qe në luftë të përhershme me demonët që shprishin ëndrrat njerëzore, është bindur se vargjet e saj subtile janë më të fortë se forcat e errësirës…, sado që beteja e saj me jetën qe më e pabarabartë se kacafytja biblike mes Davidit e Goliatit.

    Filozofi dhe esteti i mirënjohur Ferid Muhiq, poezitë e Lindës i quajti poezi të dhembjes. Për të, sa më e madhe është dhembja, aq më e bukur del poezia. Ai e sqaron këtë me një mbret kohërash të vjetra, që të dënuarit me vdekje i fuste në barkun e një demi prej bronxi, të pajisur me tuba me forma borishë të madhësive të ndryshme, përfundi të cilit ndizej një zjarr i madh. Mbreti satrap, tok me obortarët, ulej në shkallët e amfiteatrit ku kryhej ekzekutimi i të dënuarit dhe kënaqej me klithmat e tij, të cilat, përmes tubash prodhonin tinguj shumë të bukur, që e hidhnin në ekstazë mbretin, veçmas britma e fundit të fatkeqit që ishte e pakrahasueshme me tinguj të tjerë.

    Se arti lind nga dhembja e mësojmë edhe nga gjeniu Kadare, i cili thotë se lidhjet e artit me dhimbjen, frikën dhe pritjen janë shumë të natyrshme. Sipas tij veprat më të mëdha letrare trajtojnë pikërisht fenomenet që shkaktojnë dhimbje, si: vdekjet, misteret, mjegullat, maskat, hijet, demonët, kafkat, fantazmat, masakrat, ferri, varrezat, përbindëshat, labirintet, sakrificat, luftërat, kampet, murimet, krimet, burgjet, tiranët, despotët, dyshimet, stuhitë, apokalipsat, mallkimet…

    Këtij rregulli nuk mund t’i shmangej edhe Lindita, që gjithashtu qe në betejë të përhershme me demonët e gjithllojshëm. Ajo qe luftëtare e pakompromis, sepse ashtu deshi Krijuesi, i cili me peshat më të rënda i ngarkon lufëtarët e tij më të zgjedhur.

    Linda qe pjesë e krijuesve të mirëfilltë, që përherë përbëjnë pakicën. Për shijen time, Ajo qe dhe mbeti LIRA më e veçantë e poezisë shqipe. Se si ia doli të shkruajë me bojërat e shpirtit bilur s’e kam kuptuar kurrë. Ndoshta se ka kuptuar as Ajo vetë. Ndoshta qe rrezatimi i dorës së Zotit mbështetur gjatë në supet e saj, ndoshta hyjnorja e shpërfaqur me penelata vargjesh shumëformëshe, që drithërojnë me vrushkuj ethesh palcën shpirtërore të fatlumëve që kanë privilegjin të lexojnë e të shijojnë atë që arriti ta shkruajë vetëm dora e Lindës.

    Prehu në paqe, Linda jonë e dashtun dhe e paharruar, bashkë më vëllain dhe aktorin e madh Luranin, pa të cilin nuk e ndjeje si më parë shijen e jetës së kësobotshme!

    ObserverKult

    Lexo edhe:

    HOMAZH POETIK NË KUJTIM TË LINDITA AHMETIT/ FESTIVALI POETIK I PRISHTINËS 3

  • Prostitucioni dhe traumat e çuan në skizofreni! Nëna apel për drejtësi: Trafikuesit që ma çmendën vajzën janë të lirë

    Prostitucioni dhe traumat e çuan në skizofreni! Nëna apel për drejtësi: Trafikuesit që ma çmendën vajzën janë të lirë

    Lindita është një nënë 55-vjeçare nga Fieri, e cila rrëfen historinë dramatike të vajzës së saj, tashmë 29 vjeç. Sipas Linditës, vajza u trafikua në moshën 20-vjeçare drejt Italisë, ku nisi kalvari i dhimbjes, abuzimit dhe shkatërrimit mendor. Në vitin 2016, Lindita tregon se pas ndarjes nga bashkëshorti për shkak të dhunës, e bija u largua drejt Italisë, duke lënë pas djalin e saj të vogël. Nëna e shqetësuar denoncoi rastin në Policinë e Fierit, por iu tha se vajza ishte madhore dhe nuk mund të ndërhynin. Vetëm përmes sistemit TIMS, Lindita mësoi se vajza ishte nisur nga Vlora për në Itali.
    Një vit më pas, e bija e telefonoi dhe tha se po punonte si kujdestare, por fotot e saj tregonin të kundërtën.Në fotot që ajo i kishte dërguar të ëmës dukej që vajza ishte punonjëse seksi, madje vajza ia pranoi këtë. Shëndeti mendor i vajzës sipas nënës deri në moshën 20-vjeçare ishte në rregull, por situata u përkeqësua kur u zhvendos në Belgjikë dhe më pas në Zvicër. Gjatë dy viteve në Belgjikë, sipas Linditës, e bija u dhunua.

    Në Zvicër vajza ishte gjendur në rrugë, në gjendje kome dhe e mbuluar me gjak. U dërgua në spital dhe më pas në një qendër për gratë e dhunuara. Nëna e saj u kontaktua nga një kuzhinier në atë qendër, i cili e informoi për gjendjen e rëndë të vajzës. Pas disa muajsh, vajza vjen në Shqipëri në një tjetër qendër këtë herë në Linz. Punonjësia i komunikoi Linditës se e bija ndodhej aty. Pas një muaji, vajzën ia sollën në shtëpi me ambulancë, në një gjendje të rënduar dhe agresive.
    Më pas ajo u shtrua për dy muaj në spitalin Psikiatrik të Vlorës dhe u diagnostikua me “skizofreni të çrregullt”, që kërkon trajtim të përhershëm. Sipas Linditës, ilaçet nuk gjenden në Fier dhe ajo detyrohet t’i porosisë nga Greqia, me kosto të lartë. Vajza shpesh refuzon t’i marrë dhe është bërë edhe e dhunshme me të ëmën. Në këtë betejë të vazhdueshme, Lindita kujdeset edhe për djalin tjetër, i cili është i sëmurë që prej moshës 6-vjeçare. Në kushte ekstreme ekonomike, ajo jeton me qira dhe mbledh bidonë për të mbijetuar. Ermira, në një intervistë rrëqethëse për “Fiks Fare”, shfaq trauma të thella psikologjike.
    Flet me pafajësinë e një fëmije, thotë se ka frikë se mos e marrin sërish jashtë, tregon se ndihet e kërcënuar. Ajo pranon se ka qenë prostitutë, duke thënë se e bëri sepse “mendonte se po ndihmonte njerëzit”. Nëna e saj kërkon me dëshpërim drejtësi: të hapen hetimet, të zbardhen të vërtetat dhe vajza të dërgohet në qendrën e rehabilitimit në Shkodër. Njësia Administrative në Fier i ka premtuar se do të përpiqen ta ndihmojnë. /Top Channel/

  • “O nanë, ata na kishin piketuar”/ Zbardhet përgjimi për zyrtaren e KPP që i vodhën 200 mijë euro

    “O nanë, ata na kishin piketuar”/ Zbardhet përgjimi për zyrtaren e KPP që i vodhën 200 mijë euro

    “Ça ka lidhje puna ime, o nanë? Ajo puna ime që për me ashtu, po ata na kishin piketuar… do vinin e do të vrisnin…”,
    Kjo është një pjesë e përgjimit të zyrtares së Komisionit të Prokurimit Publik, Lindita Skeja, gjatë bisedës me nënën e saj, e publikuar nga mediat.
    Në banesën e vëllait të saj, Gëzim Skeja në fshatin Dorëz të Librazhdit në vitin 2020 janë grabitur rreth 200 mijë euro dhe kjo ngjarje e bujshme u zbulua nga SPAK gjatë përgjimeve për dosjen e kreut të KPP-së, Jonaid Myzyri, i cili është marrë i pandehur për veprën penale “Shkelja e barazisë së pjesëmarrësve në tendera apo ankande publike”.
    Vjedhjen e banesës së familjes të zyrtares së KPP-së, SPAK e ka ndarë në një procedim penal më vete ku ka ngritur dyshime mbi burimin e parave.
    Lindita Skeja në deklaratën e dhënë në Prokurorinë e Posaçme është arsyetur se shuma e parave të vjedhura ishte siguruar nga puna e vëllezërve të saj në Angli.
    Gjithsesi, SPAK ngre dyshime nëse paratë ishin vërtet kursime familjare apo të përfituara në mënyrë të paligjshme përmes korrupsionit nga zyrtarja e KPP-së.
    Skeja ka rrëfyer ngjarjen për SPAK ku ka thënë se katër persona të maskuar, të armatosur dhe të veshur me uniformë policie kanë hyrë në banesë, në momentin kur aty gjendej ajo, e ëma, i vëllai dhe tre fëmijët.
    Sipas saj, një person u mbante armën e zjarrit tek koka, ndërsa të tjerët kanë kontrolluar banesën derisa kanë gjetur vaultat euro dhe paund.
    Më pas, grabitësit kanë marrë peng vëllain e Lindita Skejës dhe e kanë lënë në fshatin Labinot të Elbasanit, ku sipas zyrtares, më pas ai është kthyer në këmbë. Qëllimi ishte që familjarët të mos njoftonin Policinë, derisa grabitësit të largoheshin pa gjurmë.
    Sipas mediave, SPAK ka kërkuar nga Prokuroria e Elbasanit administrimin e kësaj dosjeje, por institucioni i akuzës e ka informuar se fashikujt ndodhen ende në Policinë e Shtetit.
    Ngjarja pas 5 vitesh mbetet pa autorë, teksa ende nuk dihet nëse nuk është hetuar qëllimisht nga autoritetet apo jo. Rasti në vitin 2021 është denoncuar edhe nga Sali Berisha, i cili akuzonte si autor të ngjarjes të penduarin e sotëm të SPAK, Nuredin Dumanin.
    Ndërkohë, burime pranë Policisë thonë për mediat se dyshimet në atë kohë ranë mbi mbi grupin e Talo Çelës, ish-bashkëpunëtorin dhe vitet e fundit “armikun” e Nuredin Dumanit.

  • “I shërbeva si qeni me sy mbyllur! Ne firmën, ata lekët”/ Përgjimet e SPAK zbulojnë bisedat e zyrtares së KPP për Jonaid Myzyrin

    “I shërbeva si qeni me sy mbyllur! Ne firmën, ata lekët”/ Përgjimet e SPAK zbulojnë bisedat e zyrtares së KPP për Jonaid Myzyrin

    Anëtarja e pandehur e Komisionit të Prokurimeve Publike, Lindita Skeja, kishte garanci nga titullari i institucionit, gjithashtu nën akuzë, Jonaid Myzyri, se për firmat që do të vendoste në rastet e shqyrtimit të ankesave ndaj procedurat në tenderë, nuk do t’i hynte gjemb në këmbë.
    Të paktën këtë siguri i shpreh nënës së saj në një bisedë telefonike të përgjuar nga SPAK për të gjetur prova të shkeljes së barazisë në tenderë.
    “Ai na mbajti kështu, që krijuam besim që ne jemi miqtë e atij, edhe rrimë të qetë, Na ofroi mori informacionesh. Unë vajta dhe i shërbeva si qeni. I shërbeva me sy mbyllur.”, thotë Lindita Skeja.
    SPAK thotë se një pjesë e mirë e komunikimeve përgjuar zyrtares Lindita Skeja lidhen me akuzën për të cilën dyshohet Jonaid Myzyri, kreu i KPP-së, i marrë i pandehur për tenderin për mirëmbajtjen e aksit rrugor 58.7 km Shpal-Ura e Repsit me vlerë 2.29 milionë euro.
    Zyrtarja e KPP-së, Lindita Skeja, nga sa flet me nënën në telefon, lë të kuptohet se ka vepruar me urdhër të titullarit të institucionit, dhe se drejtuesit e institucionit merrnin para në këmbim.
    “E dua edhe pikë, e dua kështu, firmos ne, të gjithë si delet. Shkonim ku të na thërrisnin, rresht. Firmën ne, e lekët ata. Më çoi mua në KPP, përballem unë me lloj-lloj pisllëku” shprehet zyrtarja.
    Gjatë bisedës së përgjuar për të zbuluar korrupsionin në zyrat e shtetit, SPAK ra në gjurmët e një grabitje në shtëpinë e Lindita Skejës në një fshat të Librazhdit, të 200 mijë eurove nga disa persona të maskuar, dhe marrjen peng të vëllait të saj që i pikasi, për disa momente, derisa të mos kishin rrezik se do të njoftonte policinë.
    Për vjedhjen ajo flet me të ëmën dhe në këtë bisedë që gjendet në fashikullin e Myzyrit, duke u shprehur e bindur se ajo që ka ndodhur nuk lidhet me punën e saj.
    “Unë punë si gjithë dynjaja bëj, ika unë, vajtën të tjerët. A ka vajtur njeri t’i vjedhë tek shtëpia ata?”, thotë Lindita Skeja gjatë bisedës me nënën.
    Kjo shumë e madhe në shtëpinë e saj, për të cilën hetuesit e SPAK janë duke kërkuar informacione nga policia e Librazhdit dhe Elbasanit nëse vjedhja e pretenduar në vitin 2020, është denoncuar apo jo, lë dyshime se paratë e korrupsionit mund të jenë shpërndarë mes anëtarëve të KPP-së.
    Rasti i vjedhjes dhe rrëmbimit, përbën një episod të veçuar në hetimin e dyshimeve për korrupsion me prokurimet publike.