Në fjalën e tij në ceremoninë e përcjelljes së Fatos Nanos për në banesën e fundit, Edi Rama nuk u ndal pa ndjellë urrejtje dhe inate.
“E solla nga Parisi me thonj të paprerë”, tha dikur Fatos Nanos për kreun aktual të qeverisë që kurrë nuk e deshi njeriun që e bëri ministër Kulture. Aq shumë e “deshi” Rama, Nanon sa kur ai u ofrua si kandidat për President i Republikës nuk e mbështeti dhe e hodhi poshtë me neveri.
Rama tha në fjalimin e tij të tensionuar, siç duket i mërzitur pa masë jo se iku Nano, por që atë e paskan respektuar e dashur shumë njerëzia. Ndërsa vetë Ramën deri tani kanë treguar se e duan shumë hajdutët dhe bandat. Ai u mundua që me ironi, respektin tradicional të shqiptarit për të vdekurin ta kthente në një betejë politike. “More deri te ata që të kallën në burg duke të akuzuar si vjedhës dhe që deshën të të vrasin në zyrë dhe që të thanë në fytyrë tërë të zezat e gjuhës shqipe. Veç ta shihje si i kanë qëndisur kaq bukur fjalët”, tha Rama. E ky shfazim i tij para arkivolit të Nanos erdhi pasi kishte parë se opozita shqiptare dhe kreu i qeverisë së Kosovës i bënë nderet e duhura sipas traditës shqiptare, ish kryeministrit, dhe ish kreut të PS.
Por për të qenë më të qartë dhe për ta kuptuar se kush e sulmoi ish kryeministrin kemi deklaratën e Fatos Nanos në vitin 2009 në një emision televiziv se ishte kërcënuar me jetë nga persona të afërm me Edi Ramën përpara zgjedhjeve të 28 qershorit 2009.
Nano: Një numër i konsiderueshëm personash në kërkim kanë qenë në stafet e ngushta operative të z. Rama në fushatën e 28 qershor. … Një javë përpara zgjedhjeve, në orët e vona të asaj nate kam marrë mesazhe kërcënuese për jetën. Po vazhduat që ju të dy të bukurit e shejtanit të kërcënoni Ramën në fatin e tij në politikë, do ta paguani me jetë, ishte mesazhi. Këtë gjë e kam denoncuar në organet përkatëse. Kështu tha ish kryeministri në atë kohë.
Pjesë nga fjala e Ramës në ceremoninë për Fatos Nanon:
Rama: I thonë një fjale vdis pa të të dua. Sa do të doja të uleshim sonte në një nga darkat e rralla të viteve të fundit. E të kalonim deri vonë në revistën e ngjarjeve, tërë c’u tha që kur doli lajmi se ti ike. Po sa të paskan dashur more burr i dheut.
Edhe ata që nuk lanë rrota në kurriz pa të vënë. More deri te ata që të kallën në burg duke të akuzuar si vjedhës dhe që deshën të të vrasin në zyrë dhe që të thanë në fytyrë tërë të zezat e gjuhës shqipe. Veç ta shihje si i kanë qendisur kaq bukur fjalët.
Plasja më vjen që sjemi sot në një darkë. Mua më duhet të rendis fjalët e një lamtumire, të cilën nuk e imagjinova dot as pasi miku im Solis më shkroi se kishe hyre në koma. Nuk të mendoja ty të shtrirë në një arkmort. Ja që erdhi për mua kjo ditë zie dhe më ra puna e vështirë që ti jap lamtumirën një paraardhësi, të parit kryetar të familjes sonë.
