Dritëro Agolli: Kostumi, lexon Leka Sefla
Kērkoi një kostum se të vetin e kishte të vjetër,Do shkonte diku në një vend. Punë etij.Ia dhashë kostumin, megjithse të hollë si letër,Por ndofta pak më të ri.U kthye nga rruga e largët.Kostumin vonoi të ma sillte. S’ka gjë. Ishim miq.Një ditë e mora vesh nga njerëz të afërt,Më thanë se vdiq…Nuk mbylla sy atë natë.Të nesërmen shkova ngadalë në varrim.I shkreti! Edhe në rrugën e gjatëE mbajti të veshur kostumin tim.Këpucët s’i desh e s’ia dhashë…
ObserverKult
Lexo edhe:
“TI DO T’MË DASHUROSH PATJETËR…”, POEZINË E FATOS ARAPIT E LEXON LEKA SEFLA
