Lajmidites.com

Tag: izraelin

  • Eurovizioni, një armë e propagandës izraelite

    Eurovizioni, një armë e propagandës izraelite

    Nga Ahmed Eldin – Syri Net

    Diçka historike po ndodh në Evropë, në një skenë të veshur me shkëlqim, markë korporative dhe një mit neutraliteti që po shembet. Brenda pak orësh nga vendimi i Unionit Evropian të Transmetimeve për të lejuar Izraelin të marrë pjesë në Festivalin e Këngës Eurovision 2026, konkursi filloi të shpërbëhej nga brenda. Spanja u tërhoq. Irlanda u tërhoq. Holanda, Sllovenia dhe transmetuesi flamand i Belgjikës e ndoqën, pothuajse në unison, sikur Evropa më në fund po fillonte të ndryshonte nën peshën e ndërgjegjes së vet.

    Islanda pritet të marrë vendimin e saj përfundimtar të mërkurën, pasi Björk — figura kulturore më e dashur e Islandës — i kërkoi kombit të bojkotojë. Edhe TRT e Turqisë, e cila u largua nga konkursi vite më parë, riafirmoi se përfshirja e Izraelit vetëm sa justifikon refuzimin e saj të vazhdueshëm për të marrë pjesë.

    Kjo nuk është një shfaqje anësore për një konkurs këngësh ‘kitsch’; është largimi më i madh i koordinuar, i transmetuesve në historinë e Eurovisionit. Dhe po ndodh sepse miliona njerëz në të gjithë Evropën refuzojnë të kërcejnë, këndojnë ose brohorasin për gjenocidin.

    Eurovision e ndaloi pjesëmarrjen e Rusisë brenda pak ditësh nga pushtimi i Ukrainës, duke pretenduar se vendimi ishte i nevojshëm për të parandaluar që konkursi të “diskreditohej”. Megjithatë, vrasja e më shumë se 70,000 palestinezëve – përfshirë mbi 25,000 fëmijë – nuk e diskrediton Eurovisionin. Në një farë mënyre, uria, varret masive, spitalet e bombarduara, dhjetëra gazetarë të vrarë, lagjet e rrafshuara, tmerri i transmetuar drejtpërdrejt i një populli që po zhduket, nuk e bëjnë këtë.

    Pyetja nuk është më nëse Eurovision e kupton rolin e vet politik; por nëse Evropa i ka konsideruar ndonjëherë palestinezët si njerëz, që në radhë të parë.

    Në Forumin e Dohas këtë vit, zëvendëspresidentja e BE-së, Kaja Kallas, këmbënguli se e drejta ndërkombëtare “duhet të ketë rëndësi” dhe se institucionet globale “duhet të mbrohen”. Megjithatë, Evropa nuk ka vendosur sanksione ndaj Izraelit. Shumë shtete të BE-së vazhdojnë t’i shesin armë Izraelit. Dhe Evropa ende e lejon Izraelin – një vend që as gjeografikisht nuk është në kontinent – të përdorë Eurovisionin si një tabelë reklamash të fuqisë së butë, ndërsa kryen gjenocid në Gaza. Transmetuesi publik i Spanjës e tha troç: konkursi është bërë “i dominuar nga interesat gjeopolitike”. Me fjalë të tjera: mos u shtirni sikur kjo ka të bëjë me muzikën.

    Ajo që e bën këtë edhe më të neveritshme është se, ndërsa politikanët perëndimorë, si udhëheqësi liberal demokrat i Britanisë, Ed Davey, pretendojnë se ekziston një “armëpushim”, kryeministri i Katarit – njeriu që negocion drejtpërdrejt midis Hamasit dhe Izraelit – e ka thënë qartë se ky nuk është një armëpushim, madje as një pauzë kuptimplotë.

    UNICEF konfirmoi se të paktën 67 fëmijë janë vrarë gjatë të ashtuquajturës “pauzë”. Dr. Rik Peeperkorn i OBSH-së e përsëriti këtë: “Edhe pse ka një armëpushim, njerëzit prapë vriten.” Dhe siç i tha gazetari Richard Sanders prezantueses së LBC, Rachel Johnson:

    “Si mund të thuash që armëpushimi po mbahet? Izraelitët kanë vrarë mbi 300 palestinezë. A nuk llogariten thjesht? A nuk janë njerëz?”

    Evropa ka ndërtuar një arkitekturë të tërë zemërimi selektiv rreth kësaj çështjeje.

    Kur propaganda shndërrohet në shfaqje

    Propaganda nuk është metaforike, është e dokumentuar. Një hetim nga Eurovision News Spotlight zbuloi se Agjencia e Reklamave të Qeverisë Izraelite – jo tifozët, jo grupet e pavarura – nisi një fushatë të fshehtë ndikimi ndërplatformësh, që synonte shikuesit në të gjithë Evropën gjatë Eurovision 2025. Qeveria izraelite vendosi reklama në produktet e Google, duke i inkurajuar evropianët të votonin deri në njëzet herë për konkurrentin e Izraelit. Një kanal në YouTube i krijuar më 20 prill 2025, postoi 89 video në vetëm dhjetë ditë , duke grumbulluar më shumë se 8.3 milion shikime. Qendra e Transparencës e Google konfirmoi se reklamat u vendosën nga një llogari e verifikuar e qeverisë izraelite.

    Dhe ja pjesa më zbuluese: reklamat nuk e përmendën kurrë KAN-in, Korporatën Publike Izraelite të Transmetimeve, sepse transmetuesi nuk ishte i përfshirë. Shteti ishte. Kjo mospërfshirje shkeli vetë rregullat e Eurovision-it, të cilat kërkojnë në mënyrë të qartë që transmetuesit të parandalojnë ndërhyrjen e qeverisë dhe të ndalojnë çdo instrumentalizim politik të konkursit.

    Reagimi i Eurovisionit? Të shtrëngohen rregullat dhe pastaj të ftohet përsëri Izraeli gjithsesi.

    Hipokrizia e Evropës nuk është delikate. Përpara se Rusia të përjashtohej nga Eurovision dhe FIFA, ajo kishte vrarë shumë më pak civilë në Ukrainë sesa Izraeli në Gaza. Gjermania, e cila tani furnizon 29% të armëve të Izraelit (SHBA furnizon 70%), e pozicionoi veten në fillim të vitit 2025: nëse Eurovision do ta përjashtonte Izraelin, Gjermania do të tërhiqej. Me fjalë të tjera: Gjermania kërcënoi me konkursin për të mbrojtur Izraelin. Pra, ndërsa Izraeli masakron civilët me armë gjermane, Gjermania mbron pjesëmarrjen kulturore të Izraelit, në ngjarjen më të madhe argëtuese të Evropës.

    Siç e formuloi Billy Bragg: “Nëse kemi një rregull për ukrainasit dhe një rregull tjetër për palestinezët, fillon të duket sikur ne kujdesemi vetëm për njerëzit me lëkurë të bardhë dhe jo për njerëzit me lëkurë të errët.”

    Nuk fillon të duket kështu thjesht — është pikërisht kështu.

    Izraeli e ka përdorur prej kohësh Eurovisionin si një ushtrim për të ripaketuar realitetin e tij të aparteidit si progresiv, miqësor ndaj LGBTQ, multikulturor dhe argëtues. Kur priti Eurovisionin në vitin 2019, Izraeli i fshiu plotësisht palestinezët, gjobiti një konkurrent për ngritjen e një flamuri palestinez, i paraqiti territoret e pushtuara ilegalisht si tokë izraelite dhe e bëri pothuajse të pamundur pjesëmarrjen e palestinezëve. Mesazhi i turizmit ishte i qartë: E di çfarë keni dëgjuar – se është një tokë lufte dhe pushtimi. Por ne kemi shumë më tepër se kaq.

    Garat kombëtare të përzgjedhjes së Izraelit kanë përfshirë propagandë ushtarake dhe madje edhe këngë rreth “asgjësimit të Gazës”. Megjithatë, Eurovision këmbëngul se është “jopolitik”. BBC, RAI dhe shumica e transmetuesve evropianë e anashkaluan shikimin, ose më keq akoma, e lanë pas dore.

    Audienca nuk po e beson më. Transmetuesi spanjoll RTVE transmetoi së fundmi një transmetim me ekran të ndarë, ku krahasohej performanca e Izraelit në Eurovision me pamje të bombave që binin mbi Gaza, fëmijëve të uritur, varre masive dhe familjeve të tëra të humbura nën rrënoja. Transmetuesit, artistët dhe shikuesit në të gjithë Evropën po përballen me të dukshmen: Eurovision është bërë një platformë për pastrimin e krimeve shtetërore.

    Një telefonues në LBC me emrin David — i cili u rrit nën regjimin e aparteidit në Afrikën e Jugut — tha atë që palestinezët dhe aktivistët kundër aparteidit e kanë thënë për breza me radhë: “Bojkotet funksionojnë.”

    Partia e Gjelbër në Mbretërinë e Bashkuar i ka bërë thirrje Britanisë të tërhiqet. Aktivistët në Australi, përfshirë llogarinë @MFWitches, po kërcënojnë të bojkotojnë sponsorët kryesorë të Eurovisionit — dhe transmetuesin australian SBS — nëse nuk tërhiqen nga Eurovision 2026. “Nuk do të merremi më me këtë m*t”, shkruanin ata, duke reflektuar një gjendje shpirtërore që përhapet në të gjithë Veriun Global: bashkëfajësia do t’ju kushtojë.

    Moroccanoil dhe Arkitektura e ‘Larjes së Fondeve’

    Ekziston një arsye pse EBU është e gatshme të rrezikojë një kryengritje të transmetuesve në vend që të përballet me krimet e Izraelit. Një nga sponsorët më të mëdhenj të Eurovisionit është Moroccanoil, një kompani izraelite, marka e së cilës është një masterklas në diplomacinë publike, e maskuar si kujdes për flokët.

    Moroccanoil ndërtoi identitetin e saj global duke përvetësuar vajin maroken të arganit, një trashëgimi e kultivuar nga gratë amazigh dhe arabe për shekuj me radhë, dhe duke e ri-branduar atë si një produkt luksoz izraelit. Fabrika e saj e prodhimit ndodhet në Izrael, duke prodhuar afërsisht 150,000 shishe në ditë, të dërguara në më shumë se dyzet vende. Ajo furnizohet me fara marokene, megjithatë themeluesi i markës i ka përshkruar publikisht produktet si të frymëzuara thjesht nga “Mesdheu”, duke e fshirë tërësisht Marokun, i njohur edhe si kolonizim estetik.

    Izraeli ka mbjellë madje më shumë se 20,000 pemë argani në shkretëtirën e Negevit, duke përdorur fara të marra nga Maroku dekada më parë – një shtresë tjetër përvetësimi e maskuar si inovacion. Moroccanoil i shpërblen shitësit e saj më të mirë me “udhëtime luksoze” në Izrael, shumë prej të cilave janë filmuar në vendbanime të paligjshme në Bregun Perëndimor të pushtuar dhe Lartësitë e Golanit, duke shfaqur “bukurinë e Izraelit”, ndërsa palestinezët që jetojnë nën aparteid nuk shihen askund.

    Moroccanoil nuk shet vetëm produkte për flokët; ajo shet një imazh të Izraelit si një vend joshës, modern, të pakujdesshëm, të ndriçuar nga dielli, ndërkohë që aplikon një shtresë të trashë kozmetike mbi spastrimin etnik.

    Në revistat e stilit të jetesës, blogjet e modës, artikujt e bukurisë dhe profilet e industrisë, prania e Moroccanoil e shndërron Izraelin në një markë të lidhur me elegancën dhe jo me profesionin, me elegancën e shkretëtirës dhe jo me pikat e kontrollit ushtarak. Është propagandë e fuqisë së butë, përmes shkumës së stilimit dhe serumit të flokëve, dhe Eurovision varet financiarisht prej saj.

    Kur identiteti korporativ i sponsorit tuaj është i pandashëm nga makina e propagandës së një shteti kolonial, neutraliteti nuk është thjesht i pamundur. Është i pandershëm.

    Vdekja e mitit moral të Eurovisionit

    Eurovision po shembet sepse skela e tij morale është kalbur. Bota tani sheh dy realitete paralele: një të ndriçuar me kujdes në skenë, dhe një të ndriçuar vetëm nga flakët e gjenocidit në Gaza.

    Transmetuesit po tërhiqen si një reagim njerëzor, guxoj të them një akt rezistence. Vendimi i tyre thotë: ne nuk do të jemi bashkëfajtor në teatrin kulturor që ekziston për të shpërqendruar vëmendjen nga një gjenocid. Evropa vazhdon të armatoset, financohet, justifikohet dhe dezinfektohet.

    Nëse Evropa e ndaloi Rusinë për pushtimin e Ukrainës, atëherë Evropa duhet ta ndalojë Izraelin për kryerjen e gjenocidit. Çdo gjë më pak se kjo është një pranim se jetët e palestinezëve nuk llogariten, se e drejta ndërkombëtare është një instrument i racizuar, se institucionet kulturore gjithmonë do të zgjedhin pushtetin mbi parimet.

    Eurovisioni nuk mund të mbijetojë si një skenë ku gjenocidi ndalet për një ndërrim kostumesh. Nuk mund të pretendojë pafajësi apolitike, ndërkohë që i jep Izraelit një platformë globale për të kënduar mbi varret e fëmijëve.

    E vetmja rrugë morale përpara është ajo që kanë zgjedhur Spanja, Irlanda, Sllovenia, Belgjika dhe Holanda: tërheqje, bojkot, refuzim për të marrë pjesë në shfaqjen e talenteve të aparteidit. Dhe nëse Eurovision këmbëngul t’i japë Izraelit një mikrofon, atëherë pjesa tjetër e Evropës duhet të përgjigjet duke u larguar nga skena.

    Një botë që kërkon duartrokitje për gjenocidin është një botë që ka nevojë të madhe për një kolonë zanore të ndryshme… një të shkruar nga ne, njerëzit që refuzojnë të harmonizohen me makinerinë e fshirjes./ Nga Ahmed Eldin – Syri.Net

  • Papa Leoni XIV: Një shtet palestinez është zgjidhja e vetme për paqen me Izraelin

    Papa Leoni XIV: Një shtet palestinez është zgjidhja e vetme për paqen me Izraelin

    Bota E Hënë, 1 Dhjetor 2025 12:20
    Një shtet palestinez është “zgjidhja e vetme” për konfliktin disa dekadash me Izraelin, deklaroi Papa Leoni XIV, duke treguar kështu se qëndron në linjën e deritanishme të Vatikanit.
    Papa i parë amerikan bëri këto komente për gazetarët gjatë një fluturimi nga Turqia për në Liban, ku përmbyllet turi i tij i parë jashtë kufijve që prej marrjes së drejtimit të Kishës Katolike.

    “Ne e dimë që në këtë moment, Izraeli nuk e pranon këtë zgjidhje, por e shohim atë si të vetmen që mund të ofrojë një zgjidhje finale për konfliktin e përjetuar nga të dyja palët. Ne jemi gjithashtu miq me Izraelin dhe përpiqemi që me të dyja palët të kthehemi në një zë ndërmjetësues që mund t’i ndihmojë ata të arrijnë një zgjidhje me drejtësi për të gjithë”, tha Papa.

    Gjatë qëndrimit në Turqi, Papa shmangu çdo përmendje të drejtpërdrejtë të luftës së Izraelit në Gaza, por theksoi se Ankaraja mund të luajë një rol të rëndësishëm në zgjidhjen e konflikteve rajonale, përfshirë edhe luftën në Ukrainë.

    Kryeministri i Izraelit, Benjamin Netanyahu, ka përsëritur kundërshtimin e tij ndaj krijimit të një shteti palestinez, edhe pasi aleati më i madh i Izraelit, Shtetet e Bashkuara, dha shenja mbështetjeje për mëvetësinë palestineze.
    Papa Leoni XIV ishte në Turqi nga e enjtja deri të dielën, në udhëtimin e tij të parë jashtë shtetit që nga zgjedhja e tij në maj si udhëheqës i Kishës Katolike me 1.4 miliard anëtarë. Gjatë vizitës, ai paralajmëroi se e ardhmja e njerëzimit është në rrezik për shkak të numrit të pazakontë të konflikteve të përgjakshme në botë dhe dënoi dhunën në emër të fesë.
    Turqia, një vend kryesisht mysliman, është gjithashtu shtëpia e Patriarkut Ekumenik Bartolomeu, udhëheqësit shpirtëror të 260 milionë të krishterëve ortodoksë në botë.

  • Greqia negocion me Izraelin për ‘Mburojën e Akilit’, çfarë po blejnë dhe sa do të shpenzojnë fqinjët tanë

    Greqia negocion me Izraelin për ‘Mburojën e Akilit’, çfarë po blejnë dhe sa do të shpenzojnë fqinjët tanë

     

    Greqia është në bisedime me Izraelin për të blerë sisteme të përparuara raketash që do të përdoren për të vendosur një kupolë mbrojtëse ajrore , i thanë Reuters dy zyrtarë me njohuri për planin.

    Marrëveshja, e cila është në proces negociatash, është pjesë e një plani për të modernizuar Forcat e Armatosura Greke, që synon forcimin e mbrojtjes ajrore të vendit. Athina ka njoftuar se do të shpenzojë rreth 28 miliardë euro deri në vitin 2036 për të përmirësuar aftësitë e saj mbrojtëse, ndërsa rimëkëmbet nga kriza e borxhit e viteve 2009-2018 dhe përpiqet të konkurrojë me Turqinë, rivalin e saj historik, vëren Reuters.

    Sipas marrëveshjes, rreth tre miliardë euro do të drejtohen për krijimin e një sistemi shumështresor anti-ajror, i cili do të quhet ‘Mburoja e Akilit’ dhe do të jetë në gjendje të përballojë sulmet me dronë. Në të njëjtën kohë, Athina planifikon të blejë avionë luftarakë të rinj të fshehtë, fregata dhe nëndetëse nga SHBA-ja dhe Evropa.

    Zyrtarët zbuluan se Greqia synon të blejë 36 sisteme artilerie PULS dhe sisteme anti-ajrore për ‘Akilin’. Negociatat me Izraelin do të intensifikohen muajin e ardhshëm, tha një nga zyrtarët, duke shtuar se kompanitë greke do të ndërmarrin rreth 25% të projektit.

    Vlera e vlerësuar e 36 sistemeve të artilerisë PULS, të prodhuara nga kompania izraelite Elbit, është 650 milionë euro. Sistemet do të përdoren për të mbrojtur kufirin lindor të Greqisë me Turqinë. Zyrtari i dytë konfirmoi se negociatat për blerjen e sistemeve të artilerisë dhe anti-ajrore janë duke u zhvilluar. Ministria izraelite e Mbrojtjes, megjithatë, nuk iu përgjigj menjëherë një kërkese të Reuters për koment.

    Greqia, e cila tashmë përdor sistemet ‘Patriot’ të prodhuara në SHBA për mbrojtjen ajrore, dëshiron të zëvendësojë sistemet e vjetra ruse OSA, TOR-M1 dhe S-300. Në vitin 2024, vendi ynë kishte shprehur interes për të blerë sisteme moderne anti-ajrore dhe artilerie nga Izraeli, por operacionet e saj ushtarake në Gaza i shtynë diskutimet. Këto zhvillime të reja janë pjesë e një strategjie më të gjerë për të përmirësuar aftësitë mbrojtëse të Greqisë dhe për të forcuar sigurinë në portat e saj lindore.

     

  • Jemeni paralajmëron Izraelin: Mos shkel armëpushimin në Gazë, ndryshe pasojat do jenë të rënda

    Jemeni paralajmëron Izraelin: Mos shkel armëpushimin në Gazë, ndryshe pasojat do jenë të rënda

    Ministria e Jashtme e Jemenit ka lëshuar një deklaratë ku paralajmëron Izraelin që të ndalë shkeljen e armëpushimit në Gazë, duke theksuar se pasojat e këtyre veprimeve do të jenë të rënda.
    Deklarata ripohon qëndrimin e palëkundur të Jemenit në mbështetje të popullit palestinez dhe të drejtave të tij legjitime.
    Jemeni gjithashtu ka paralajmëruar Izraelin për sulmet e vazhdueshme ndaj Libanit dhe shkeljet e përsëritura të armëpushimit atje.
    Ministria e Jashtme e Jemenit ka mirëpritur opinionin këshillues të Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë (GJND) dhe theksoi nevojën për detyrimin e Izraelit të respektojë ligjin ndërkombëtar.
    Deklarata dënoi ashpër miratimin nga Knesseti i projektligjit për formalizimin e pushtimit të Bregut Perëndimor, duke e cilësuar si provë të mëtejshme të synimit të regjimit për të sabotuar armëpushimin në Gaza dhe për të zgjeruar agresionin në të gjitha territoret palestineze.
    Në një deklaratë të veçantë, Byroja Politike e Lëvizjes Ansarallah u bëri thirrje vendeve arabe dhe islame të përmbushin përgjegjësitë e tyre historike, fetare dhe morale në kundërshtimin e axhendës ekspansioniste dhe dominuese të Izraelit.
    Deklarata dënoi fuqishëm vendimin e fundit për aneksimin dhe ripushtimin e Bregut Perëndimor, duke e përshkruar si akt të hapur agresioni nga fuqia pushtuese.

  • “Për Izraelin është e dobishme të ketë një kundërshtar si Hamasi, ndryshe nga Fatahu”

    “Për Izraelin është e dobishme të ketë një kundërshtar si Hamasi, ndryshe nga Fatahu”

    Nga Dany Moudallal, L’orient-le Jour
    Në një kohë kur Hamasi kërkon të mos duket i dobësuar pas dy vitesh lufte shkatërruese në Gaza, Autoriteti Palestinez nga ana tjetër duket i paaftë të reformohet, duke u zhytur gjithnjë e më shumë në një krizë legjitimiteti dhe besueshmërie. Kjo ndodh ndërkohë që çështja e një shteti palestinez nuk ka qenë ndonjëherë më shumë në qendër të vëmendjes ndërkombëtare në dekadat e fundit, veçanërisht përballë zgjerimit të ambicieve koloniale izraelite në Bregun Perëndimor.
    Kush, brenda lëvizjes kombëtare palestineze, mund të përfitojë nga fitoret diplomatike që sollën valët e fundit të njohjes së Palestinës dhe ta çojë përpara sovranitetin palestinez? Gazeta “L’Orient-Le Jour” bisedon me Hussein Ibish, studiues në Institutin e Shteteve të Gjirit Arab.
    Cili është sot popullariteti i Hamasit tek palestinezët? Çfarë pasojash mund të ketë kjo në politikën e brendshme?
    Ne nuk e dimë saktësisht nivelin aktual të popullaritetit të Hamasit. Megjithatë, duket se lëvizja ka fituar terren në Bregun Perëndimor, ndërkohë që ka humbur shumë në Gaza. Hamasi mbetet një aktor i fuqishëm në shoqërinë palestineze, ku politika është ende binare dhe funksionon si një lojë me shumë zero. Prej dy dekadash, Hamasi dhe Fatah janë në një luftë për pushtet, që do të vazhdojë gjersa njëra palë të triumfojë plotësisht ose të dyja të zhduken për t’i lënë vendin një force të re që ende nuk ekziston.
    Status quo-ja mes këtyre dy fraksioneve pritet të vazhdojë. Dhe kjo është një tragjedi, sepse palestinezët ndodhen pa një drejtim të vërtetë kombëtar dhe efektiv. Aktualisht, Fatah ka një mundësi për të konsoliduar autoritetin e tij në kurriz të Hamasit, por i mungon një udhëheqje e fortë dhe vendimtare për ta arritur këtë. Hamasi do të vazhdojë ta sfidojë Fatahun politikisht dhe të fitojë terren, por pas katastrofës që shkaktoi në Gaza, një fitore politike për këtë lëvizje islamiste është sot e pamundur.
    Kush mund të kapitalizojë mbështetjen ndërkombëtare për një shtet palestinez, e cila është rritur pas luftës në Gaza?
    Vetëm OLP (Organizata për Çlirimin e Palestinës) ka këtë aftësi. Ajo mbetet institucioni i vetëm legjitim që përfaqëson palestinezët. Por nuk duket se po funksionon në mënyrë efektive për të përfituar realisht nga kjo situatë. OLP ka nevojë për një udhëheqje të re, me kredibilitet – ajo aktuale është e tejkaluar prej kohësh. Mahmoud Abbas duhet të tërhiqet. Lëvizja kombëtare palestineze është sot e penguar nga një lider i paaftë, që duket më i kënaqur me rolin e një “kryetari bashkie në Ramallah” sesa si lider i popullit palestinez.
    Që OLP të mund të udhëheqë reformat e nevojshme, drejtuesit e saj duhet të ndryshojnë thellësisht qëndrimin ose të hapin rrugë për një brez të ri liderësh, që duhet të dalë në skenë sa më shpejt.
    A mund të përfaqësojë Marwan Barghouti një rilindje për lëvizjen kombëtare palestineze?
    Marwan Barghouti është mbi të gjitha një figurë simbolike, e respektuar gjerësisht për shkak të mitit të ndërtuar rreth tij gjatë intifadës së dytë. Në burg, ai ka ditur të ruajë marrëdhënie të mira me islamistët, duke mbetur një lider besnik ndaj OLP-së. Por për sa kohë mbetet në burg, roli i tij mbetet thjesht simbolik.
    Izraeli nuk do të lirojë kurrë një figurë që mund të forcojë lëvizjen kombëtare palestineze laike që përfaqësohet nga OLP. Shteti hebre e preferon të merret me Hamasin, madje ta lejojë atë të forcohet, sepse rreziku që paraqet ai kufizohet me sulme apo rrëmbime (si më 7 Tetor), pa e vënë në diskutim aneksimin e vazhdueshëm të Bregut Perëndimor, që është objektivi kryesor i qeverisë aktuale izraelite.
    Projekti i Hamasit për një shtet islamik në gjithë territorin është i parealizueshëm; për Izraelin është e dobishme të ketë një armik të tillë. Ndërsa Fatah ndjek një objektiv shumë më të mundshëm: krijimin e një shteti të vogël palestinez që të bashkëjetojë me Izraelin, një ide e mbështetur gjerësisht nga bashkësia ndërkombëtare. Dhe pikërisht kjo përbën kërcënimin real për projektin izraelit të aneksimit. Prandaj Izraeli preferon të përballet me Hamasin sesa me Fatahun.
    Çdo përparim drejt një shteti palestinez varet gjithashtu nga reformat e Autoritetit Palestinez, të përmendura në planin Trump për Gazën.
    Deri ku shkon mbështetja amerikane për këto përpjekje dhe çfarë duhet bërë?
    Politika amerikane ka si synim forcimin e Autoritetit Palestinez, por Izraeli e kundërshton ashpër, besnik ndaj qëllimit për të aneksuar Bregun Perëndimor. SHBA-të lihen peng i këtij vullneti izraelit. Uashingtoni duhet të njohë në mënyrë eksplicite të drejtën e palestinezëve për një shtet në tokat historike palestineze dhe ta shoqërojë këtë njohje me një paketë reformash që kërkohen nga Autoriteti Palestinez, në këmbim të përfitimeve konkrete, për të vendosur themelet e një sovraniteti të pavarur palestinez.
    Qeveria izraelite do ta shihte këtë si një kërcënim ekzistencial, por nuk ka rëndësi, bota duhet të veprojë në këtë drejtim, njësoj siç krijoi Izraelin dikur, pavarësisht kundërshtimeve të shumicës palestineze në atë kohë.
    Zgjedhjet janë gjithashtu të domosdoshme, por partitë që nuk pranojnë angazhimet ndërkombëtare të OLP-së, përfshirë letrën e njohjes së Izraelit nga Yasser Arafat më 1993, nuk duhet të lejohen të marrin pjesë. OLP duhet të mbetet përfaqësuesi i vetëm legjitim i popullit palestinez në arenën ndërkombëtare. Çdo parti që do të marrë pjesë në zgjedhje, duhet ta bëjë këtë brenda këtij kuadri. Kjo është mënyra më e mirë për ta trajtuar Hamasin si një problem politik dhe pengesë për zgjidhjen me dy shtete.
    Fatkeqësisht, asgjë nga këto nuk duket e mundur, sepse SHBA-të nuk janë të gatshme të përballen me Izraelin në këtë drejtim.

  • “Vazhdon terrori”, Hamasi akuzon Izraelin: E ka shkelur marrëveshjen 47 herë

    “Vazhdon terrori”, Hamasi akuzon Izraelin: E ka shkelur marrëveshjen 47 herë

    Qeveria e Hamasit në rripin e Gazës, ka bërë një deklaratë këtë të shtunë përmes së cilës akuzon Izraelin se ka shkelur marrëveshjen e armëpushimit, në fuqi që nga 10 tetori 47 herë, me sulme kundër civilëve që kanë rezultuar në vdekjen e 38 personave.
    “Izraeli ka kryer një sërë shkeljesh serioze dhe të përsëritura që nga njoftimi i përfundimit të luftës në Rripin e Gazës, për një total prej 47 shkeljesh të dokumentuara deri më sot, në shkelje flagrante dhe të qartë të vendimit të armëpushimit dhe normave të së drejtës ndërkombëtare humanitare”, thuhet në deklaratë.
    Qeveria e Gazës është shprehur se ndër shkeljet e kryera nga Izraeli përfshihen: ndalim i disa civilëve dhe madje bombardime dhe sulme të qëllimshme kundër tyre.
    Hamasi ka ngritur pretendime se ushtria izraelite përdor tanke të vendosura në lagjet rezidenciale ende nën kontrollin e saj si edhe pajisje sulmi me telekomandë dhe dronë që ende fluturojnë mbi disa zona të enklavës.
    “Këto shkelje u regjistruan në të gjitha guvernatorët e Rripit të Gazës pa përjashtim, duke konfirmuar se forcat pushtuese nuk e kanë pushuar agresionin e tyre dhe vazhdojnë politikën e tyre të vrasjes dhe terrorit kundër popullit palestinez”, shtojnë qeveritarët në deklaratën e tyre.

  • Armëpushimi i brishtë/ Kthehet trupi i një pengu, Hamas akuzon Izraelin: Po shkel marrëveshjen

    Armëpushimi i brishtë/ Kthehet trupi i një pengu, Hamas akuzon Izraelin: Po shkel marrëveshjen

    Trupat e 10 pengjeve izraelite janë dorëzuar tashmë nga Hamas dhe në Gaza kanë mbetur edhe 18 të tjerë.

    Izraeli identifikoi trupin e dorëzuar së fundmi: 76 vjeçari Eliyahu Margalit. Ai u rrëmbye nga stallat e kuajve ku punonte në Kibbutz Nir Oz kur Hamasi sulmoi Izraelin më 7 tetor 2023. Grupi palestinez po kërkon edhe trupat e tjerë nën rrënoja, edhe pse gjetja e tyre është e vështirë.

    Ndërkohë Kryqi I Kuq ka dërguar në enklavë grupin e katërt të trupave të palestinezëve të pajetë që mbaheshin nga Hamas. Nga ana tjetër, të burgosurit palestinezë që u liruan nga burgjet izraelite kanë raportuar çdo ditë për torturat që kanë kaluar. Ata kanë treguar se janë dhunuar dhe keqtrajtuar çdo ditë, teksa janë përballur edhe me torturë psikologjike.

    Në terren, armëpushimi mbetet i brishtë. Hamasi ka akuzuar Izraelin se ka shkelur marrëveshjen, duke vrarë 11 anëtarë të një familjeje në jug të Gazës, pasi dyshohet se kaluan vijën e verdhë të kontrollit të ushtrisë izraelite.

    Kështu numri total I njerëzve të vrarë nga Izraeli që nga hyrja në fuqi e armëpushimit ka shkuar në 28.

    Sipas Mbrojtjes Civile të drejtuar nga Hamas, nën rrënojat e Gazës besohet se janë rreth 10 mijë trupa të palestinezëve të vrarë.

    Nga ana tjetër grupi palestinez I ka kërkuar Shteteve të Bashkuara dhe ndërmjetëseve që të ushtrojnë presion mbi Izraelin që të respektojë marrëveshjen e armëpushimit.

    Sasia e ndihmave që kanë hyrë në enklavë gjithë këto ditë ka qenë rreth 300 kamionë, ndërkohë që sipas marrëveshjes, duhet të hynin 600 në ditë.

    Pika kufitare e Rafah mbetet e mbyllur dhe Izraeli ka thënë se ajo do të hapet vetëm për kalimin e njerëzve, jo të ndihmave. Rafah është kalimi më I rëndësishëm për Gazën, pasi është e vetmja pikë kufitare që nuk ka dalje në Izrael, por në Egjipt. 

  • Irani dënon çiftin francez për spiunazh për Izraelin dhe Francën

    Irani dënon çiftin francez për spiunazh për Izraelin dhe Francën

    Një gjykatë në Iran ka dënuar dy shtetas francez me dënime të gjata nën supozimet se kanë spiunuar për Francën dhe Izraelin, u tha në ueb-faqen zyrtare të gjyqësorit më 14 tetor. Njoftimi vjen disa ditë pasi Teherani dhe Parisi sugjeruan se ishte bërë përparim në këmbimin e të burgosurve.
    Një person u dënua me gjashtë vjet burgim për spiunazh për shërbimin e inteligjencës franceze, pesë vjet për “komplot për të kryer krime kundër sigurisë kombëtare” dhe 20 vjet në ekzil të brendshëm për “bashkëpunim të dyshuar të inteligjencës me Izraelin”.
    I dënuari i dytë u dënua me dhjetë vjet burgim nën akuzat për spiunazh për Francën, me pesë vjet për “komplot për të kryer krime kundër sigurisë kombëtare” dhe 17 vjet për “ndihmë dhe mbështetje” në bashkëpunim me inteligjencën e Izraelit.
    Sipas njoftimit, dënimet mund të apelohen brenda 20 ditësh.
    Edhe pse sistemi gjyqësor iranian nuk i përmendi emrat e të dënuarve, Cecile Kohler dhe Jacques Paris janë shtetasit e vetëm francezë që dihet se aktualisht po mbahen në Iran.
    France 24 raportoi se ata janë personat e dënuar. Në korrik, transmetuesi shtetëror francez raportoi se, sipas familjarëve dhe burimeve diplomatike, ata ishin akuzuar për “spiunazh për Izraelin”.
    Kohler dhe partnerja e tij, Paris, u arrestuan në Teheran në maj të vitit 2022, teksa ata ishin në fund të një vizite turistike në Iran.
    Media shtetërore iraniane ka pretenduar se çifti ishte i lidhur me sindikatën kryesore të mësuesve, një pretendim që familjet e tyre i kanë mohuar. Ata janë akuzuar për nxitje të trazirave.
    Një video e transmetuar nga media shtetërore iraniane në tetor të vitit 2022 shfaqte Kohlerin dhe Parisin “duke pranuar” fajin për spiunazh. Grupet e të drejtave të njeriut thonë se pranime të tilla të fajësisë, që transmetohen në televizione, janë të detyruara, dhe kanë dënuar këtë praktikë.
    Irani dhe Franca kanë shfaqur këtë muaj sinjale për një këmbim të mundshëm të të burgosurve, me zyrtarë nga të dy kryeqytetet që thanë se në bisedimet kishte pasur për bërë përparim mbi një kornizë që mund të siguronte lirimin e Kohler dhe Paris në këmbim të Mahdieh Esfandiari, një studente iraniane e cila u arrestua këtë vit për aktivitete në rrjetet sociale kundër Izraelit.
    Një gjykatë tjetër në Iran e shpalli të pafajshëm dhe e liroi çiklistin franco-gjerman Lennart Monterlos javën e kaluar.
    Edhe pse ekspertët e të drejtave të njeriut të Kombeve të Bashkuara kanë dënuar një “përshkallëzim dramatik” të ekzekutimeve në Iran, autoritetet në Iran më 1 tetor miratuan dënime të rrepta për spiunazh dhe bashkëpunim me Izraelin dhe Shtetet e Bashkuara.
    Disa ditë më parë, një panel i OKB-së zbuloi se autoritetet iraniane kishin ekzekutuar mbi 1.000 persona që nga fillimi i vitit, një shifër që organizata Amnesty International e cilësoi si më të lartën në të paktën 15 vjetët e fundit.

  • Spiropali merr ftesë nga homologu izraelit për të vizituar Izraelin javën e ardhshme

    Spiropali merr ftesë nga homologu izraelit për të vizituar Izraelin javën e ardhshme

    Mbrëmjen e sotme, Ministrja për Evropën dhe Punët e Jashtme, Elisa Spiropali ka zhvilluar një telefonatë me Ministrin e Jashtëm të Shtetit të Izraelit, Gideon Sa’ar.
    Përmes një publikimi në rrjetin e saj social X, Ministrja Spiropali bën me dije se në qendër të bisedimeve ishte faza e parë e marrëveshjes së paqes dhe momenti i shumëpritur i lirimit të pengjeve.
    Publikimi i plotë i Ministres Spiropali

    “Një Agim i Ri për Paqen dhe Njerëzimin. Në prag të lirimit të shumëpritur të pengjeve, pata një bisedë thellësisht domethënëse me homologun tim të nderuar izraelit, Gideon Saar. Reflektuam mbi faktin se Faza I e Planit të Paqes, e frymëzuar nga përpjekjet ndërkombëtare të udhëhequra nga Presidenti Donald Trump, shënon një hap thelbësor humanitar, një triumf të jetës, dinjitetit dhe solidaritetit njerëzor.
    Me kënaqësi pranova ftesën e tij të përzemërt për të vizituar Izraelin javën e ardhshme, ndërsa riafirmuam miqësinë midis Shqipërisë dhe Izraelit, si dhe angazhimin tonë të përbashkët për të thelluar bashkëpunimin, zgjeruar partneritetin ekonomik dhe për të punuar për një të ardhme më të ndritur e më paqësore. Uroj që ky moment t’i kujtojë botës se edhe në kohët më të vështira, vizioni dhe humanizmi mund të triumfojnë.”/vizionplus.tv 

  • Dy vite nga sulmi i 7 tetorit/ Lufta në Gaza, pasoja të rënda për civilët dhe për politikën globale

    Dy vite nga sulmi i 7 tetorit/ Lufta në Gaza, pasoja të rënda për civilët dhe për politikën globale

    Më 7 Tetor 2023, një sulm i papritur nga Hamas tronditi Izraelin, duke vrarë rreth 1.200 persona dhe duke marrë peng 251 të tjerë.

    Një ditë më vonë, më 8 Tetor, Izraeli nisi ofensivën ushtarake më të madhe në historinë e tij ndaj Gazës, që brenda dy vitesh ka rezultuar shkatërruese për popullsinë palestineze. Sipas Ministrisë së Shëndetësisë së Gazës, të drejtuar nga Hamas, të paktën 66.000 persona janë vrarë, 80% prej tyre civilë, dhe mbi 169.000 janë plagosur. Shifrat e vërteta pritet të jenë edhe më të larta.
    Organizata Ndërkombëtare për Migracionin raporton se rreth 90% e banesave në Gaza janë shkatërruar ose dëmtuar, duke zhvendosur mbi 1.9 milionë njerëz nga 2.1 milionë banorë. Ndërkohë, bllokada totale e vendosur nga Izraeli ka përkeqësuar krizën humanitare, me raste të urisë ekstreme që kanë shkaktuar vdekjen e të paktën 450 personave, mes tyre 150 fëmijë.
    Qëllimet e luftës nuk janë arritur
    Kryeministri izraelit, Benjamin Netanyahu, shpalli dy objektiva të qarta: lirimin e të gjithë pengjeve dhe shkatërrimin e Hamasit. Dy vite më pas, asnjëri prej tyre nuk është arritur plotësisht. Nga 251 pengje, 148 janë kthyer të gjallë në Izrael, ndërsa 48 mbeten ende në Gaza, vetëm 20 prej tyre mendohet se janë gjallë.
    Edhe pse një numër i madh luftëtarësh dhe liderësh të Hamasit janë vrarë, përfshirë Ismail Haniyeh dhe Yahya Sinwar, organizata ende ekziston dhe vepron në Gaza.
    Në fund të shtatorit 2025, presidenti amerikan Donald Trump prezantoi një plan paqeje me 20 pika, që synon çarmatimin e Hamasit dhe kthimin e pengjeve, duke ofruar amnisti për luftëtarët që pranojnë bashkëjetesën paqësore me Izraelin.
    Konflikti shtrihet në gjithë rajonin
    Luftimet nuk janë kufizuar vetëm në Gaza. Hezbollah në Liban dhe rebelët Houthi në Jemen, të mbështetur nga Irani, kanë ndërmarrë sulme të vazhdueshme kundër Izraelit. Si kundërpërgjigje, Izraeli ka ndërmarrë sulme ajrore në Liban dhe Iran, duke vrarë liderin e Hezbollahut, Hassan Nasrallah, dhe duke goditur rëndë objektiva iraniane, përfshirë instalacione bërthamore. Në Iran u vra edhe një nga figurat kryesore të Hamasit, Ismail Haniyeh.
    Rënia e regjimit të Bashar Al Assad në Siri në fund të vitit 2024 ka dobësuar më tej boshtin pro-iranian në rajon, duke forcuar pozicionin ushtarak të Izraelit.
    Akuzat për gjenocid dhe presion ndërkombëtar
    Operacionet e ashpra ushtarake të Izraelit në Gaza janë kritikuar gjerësisht nga komuniteti ndërkombëtar. Bombardimet mbi spitale, kampe refugjatësh dhe shkolla, si dhe pengesat për ndihmat humanitare, kanë shtuar akuzat për gjenocid ndaj popullsisë palestineze.
    Organizata të ndryshme, përfshirë Kombet e Bashkuara, Shoqata Ndërkombëtare e Studiuesve të Gjenocidit dhe organizata izraelite si B’Tselem, kanë konfirmuar shqetësimet për krime të rënda. Në dhjetor 2023, Afrika e Jugut paditi Izraelin në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë (ICJ), ndërsa në nëntor 2024, Gjykata Penale Ndërkombëtare (ICC) lëshoi urdhër-arresti për Netanyahu dhe ish-ministrin e mbrojtjes Yoav Gallant.
    Njohja e shtetit palestinez
    Tragjedia në Gaza ka rigjallëruar përpjekjet për njohjen e shtetit palestinez. Pas 7 Tetorit 2023, 20 vende të tjera — përfshirë Francën, Britaninë, Spanjën, Australinë dhe Kanadanë — kanë njohur zyrtarisht Palestinën, duke mbështetur zgjidhjen me dy shtete. Megjithatë, Izraeli e kundërshton këtë, duke e konsideruar si “shpërblim për Hamasin”, ndërsa vendet që kanë bërë njohjen kanë deklaruar se Hamas nuk do të ketë rol në një shtet palestinez të ardhshëm.
    Disa shtete, si Afrika e Jugut, Kolumbia dhe Malajzia, kanë vendosur sanksione ndaj Izraelit, ndërsa në BE po diskutohen masa ekonomike ndëshkuese. Gjithsesi, vende si Gjermania vazhdojnë të kundërshtojnë këto hapa.
    Përçarje e thellë brenda Izraelit
    Në vetë Izraelin, shoqëria është thellësisht e ndarë lidhur me vijimin e luftës. Ndërsa disa ministra të krahut të djathtë bëjnë thirrje për aneksimin e plotë të Bregut Perëndimor, protestat nga familjarë të pengjeve, arabë izraelitë, veteranë dhe qytetarë të zakonshëm janë shtuar. Mbi 60% e popullsisë kërkon një armëpushim, sipas një sondazhi të publikuar në korrik.
    Dy vite pas 7 Tetorit, lufta ka lënë pasoja të rënda për civilët palestinezë, ka tensionuar marrëdhëniet ndërkombëtare dhe ka hapur një kapitull të ri, ende të paqartë, për të ardhmen e Lindjes së Mesme.

    Top Channel