Tag: infrastrukturën

Analizë nga Ettore Sequi, për La Stampa
Intervista e kreut të Komitetit Ushtarak të NATO-s, Cavo Dragone, për Financial Times tregon një ndryshim thelbësor në sigurinë europiane.
Ai thotë se NATO nuk mund të kufizohet më vetëm në reagime ndaj sulmeve kibernetike dhe hibride, por duhet të shqyrtojë opsione më të ashpra. Madje, veprimet parandaluese në sektorë ku një sulm mund të paralizojë shtete të tëra riformësojnë konceptin e mbrojtjes.
Nuk bëhet fjalë për ndryshim të tonit, por për ndryshim logjik. Lufta “nën kufi” është tashmë strategjia operative e Moskës.
Intervista vjen, ndërkohë që Rusia intensifikon prerjen e kabllove nënujore në Baltik, sulmet me dronë mbi infrastrukturat kritike, bllokon aeroporte europiane, kryen sulme kibernetike dhe përdor “flotën fantazmë” në ujëra ndërkombëtare.
Nuk janë incidente të rastësishme, por pjesë e një strategjie me kosto të ulët dhe efekt të lartë, që godet metabolizmin e Evropës: energjinë, të dhënat dhe infrastrukturën. Dragone nënvizon se presioni rus nuk është vetëm ndaj Ukrainës, por godet vulnerabilitetin sistemik të Evropës.
Kjo ndodh ndërkohë që SHBA-ja, Ukraina dhe Rusia hyjnë në fazën kritike të negociatave. Intervista dërgon mesazhe të qarta. Moskës i çohet mesazhi, që me Europën negociatat nuk janë të lehta, Kievit i përcillet mesazhi që mbështetja perëndimore vazhdon dhe Uashingtonit, që infrastruktura kritike është terreni kryesor i konkurrencës.
Këtu shfaqet përplasja mes tre rendesh strategjike:
Rendi amerikan, gjithnjë më shumë i fokusuar te marrëveshje, ku siguria shihet si një çështje e negociueshme.
Rendi europian, normativ dhe mbrojtës, që beson se stabiliteti vjen nga rregullat, parashikueshmëria dhe ligji ndërkombëtar.
Rend rus, revisionist dhe asimetrik, që e sheh konkurrencën si hapësirë për trysni, ku lufta hibride, sabotazhet dhe presioni psikologjik janë të zakonshme.
Çfarë duhet të bëjë Europa?
Riparashikimi i strategjisë parandaluese
Në luftën hibride hakmarrja vjen kur dëmi është bërë. Masa klasike nuk funksionon më. Rusia godet aty ku reagimi perëndimor është ligjërisht i pasigurt, politikisht i kushtueshëm dhe ushtarakisht i rrezikshëm. Detyra është të krijohet një masë strukturale: mbikëqyrje e vazhdueshme e kabllove, rrjeteve dhe nyjeve kritike, ku çdo sabotazh shkakton rrezik të menjëhershëm dhe të dukshëm.
Ligji si mjet fuqie
Evropa operon brenda kufijve ligjorë, që Moska nuk i njeh. Ky është avantazh, por edhe ekspozim. Duhet të zhvillohet ligji detar, përgjegjësia e anijeve sipas flamurit, atribuimi i veprimeve nën kufi dhe linjat e kuqe mbi infrastrukturën kritike, në mënyrë që ligji të jetë bazë legjitime për reagim dhe jo pengesë.
Rindërtimi i qeverisjes së sigurt
Lufta hibride nuk synon pushtimin europian, por minimin e besimit të qytetarëve dhe goditjen e energjisë, shërbimeve dhe kontinuitetit institucional. Reagimi duhet të jetë i integruar: një qendër politike që bashkon inteligjencën, kibernetikën, mbrojtjen, sigurinë e brendshme dhe aktorët privatë, duke kthyer dobësitë në rezistencë të organizuar.
Entropia strategjike po rritet. Franca shqyrton forma të reja leverage; Gjermania planifikon mbrojtje kundër sulmeve konvencionale; diskutohet rritja e masave bërthamore. Në Evropë dhe Azi po rriten dyshimet mbi “ombrellën amerikane” dhe po rifillon tundimi i armës atomike si garanci autonome, duke ushqyer pasiguri dhe destabilitet.
Përfundimi
“Lufta e padukshme” nuk është prolog i luftës, ajo është vetë lufta. Nuk zhvillohet në kufij, por mbi rrjetin e infrastrukturave, që mbajnë kontinentin.
Mbijetesa strategjike e Evropës varet nga aftësia për t’u paraqitur në negociata si aktor që mbron jo vetëm territore, por sisteme, kontinuitet dhe të drejta; duke krijuar rrjete të besueshme, që veprojnë në zonën gri, pa u shtypur nga ajo.