Presidentja e Komisionit Evropian, Ursula von der Leyen, shkëlqeu teksa qëndronte pranë kryeministrit indian Narendra Modi. Të dy liderët sapo kishin ngarkuar ekipet e tyre përkatëse që të zgjidhin dallimet dhjetëravjeçare për të finalizuar një Marrëveshje të Tregtisë së Lirë (MTL) – e diskutuar për herë të parë më 2007 – deri në fund të këtij viti.
Është “marrëveshja më e madhe e këtij lloji kudo në botë”, deklaroi von der Leyen. “Na befasoni.”
Shtysa për të çuar marrëveshjen përpara, duket se është rezultat i një përpjekjeje të BE-së për të gjetur tregje alternative, pasi aleati i tyre më i afërt përtej Atlantikut shpall një luftë tregtare. Me Presidentin e SHBA Donald Trump që kërcënoi me tarifa kundër Evropës pothuajse sapo mori detyrën, von der Leyen fillimisht nënshkroi një marrëveshje të diskutueshme prej kohësh me bllokun Mercosur të Amerikës Latine dhe më pas shikoi nga lindja drejt Indisë.
“Ne të dy do të humbasim nga një botë e sferave të influencës dhe izolacionizmit. Dhe ne të dy do të fitojmë nga një botë bashkëpunimi dhe pune së bashku,” tha ajo gjatë vizitës së saj në shkurt në Nju Delhi.
Dhe me një popullsi prej më shumë se 1.4 miliardë njerëz, India ofron një treg të gjerë për mallra dhe shërbime evropiane, një bazë prodhuese në të cilën mund të investojë dhe të ushqejë për t’iu kundërvënë Kinës, dhe – më e rëndësishmja – një rezervë e madhe e kapitalit njerëzor për t’u përdorur.
Në vitin 2023, BE kishte përgatitur një plan veprimi për të joshur punëtorët e huaj dhe për të përmbushur mungesat në mbarë bllokun në 42 profesione. Dhe me kusht që kualifikimet e tyre të njihen dhe proceset e vizave të bëhen më të lehta, qytetarët indianë tani janë gati të mbyllin këto boshllëqe.
Komuniteti indian tashmë ka bërë emër në industrinë e teknologjisë, kujdesit shëndetësor dhe mikpritjes në pjesën më të madhe të Perëndimit. Mjekët dhe infermierët indianë janë shumë të kërkuar në SHBA dhe MB; ato janë një pishinë tërheqëse punësimi për personelin anglishtfolës të hoteleve dhe restoranteve dhe punonjësve sezonalë të turizmit; dhe teknikët indianë janë bërë disa nga emrat më të mëdhenj në lojë.
I ulur në zyrën e tij, i dërguari i Indisë në BE Saurabh Kumar më tha se nëse Europa është e interesuar, India ka fuqi punëtore të aftë dhe të talentuar që mund të plotësojë nevojat e bllokut përmes kornizave të strukturuara, ligjore dhe transparente.
“India do të ishte shumë e lumtur të siguronte fuqi punëtore të kualifikuar në Evropë,” tha ai. “Por në fund të ditës,” se si dhe nga duan të tërheqin fuqinë punëtore, “është vendimi i Evropës”.
Por ndërsa kontinenti anon djathtas dhe politikanët e tij e kanë të vështirë të shpjegojnë një fluks refugjatësh nga vendet e shkatërruara nga lufta në Lindjen e Mesme – një qëndrim i rrënjosur shpesh në islamofobinë – qeveria indiane po përpiqet në mënyrë aktive të paraqitet si një partner i arsyeshëm.
Madje e ka ëmbëlsuar marrëveshjen, duke rënë dakord për riatdhesimin e atyre që kalojnë ilegalisht në Evropë.
Për shembull, India ka nënshkruar disa Marrëveshje për Mobilitetin e Emigrantëve, së fundmi me Gjermaninë, Italinë dhe Francën. Dhe ndërsa këto marrëveshje janë krijuar për të rritur mundësitë për studentët dhe profesionistët indianë, ato gjithashtu sigurojnë që ata që arrijnë pa dokumentacionin e duhur, të kthehen në shtëpi.
Sipas kuadrit me Italinë, studentët indianë mund të mbledhin përvojë fillestare profesionale pas përfundimit të formimit akademik ose profesional në vend dhe atyre mund t’u jepet qëndrimi i përkohshëm deri në 12 muaj. Të dy vendet ranë dakord gjithashtu për kuotat për punëtorët sezonalë dhe josezonalë për dy vitet e ardhshme, në mënyrë që të përfitojnë qytetarët indianë të përshtatshëm për punë në hoteleri dhe bujqësi, si dhe punëdhënësit italianë me mungesë të fuqisë punëtore.
Ndërkohë, neni 5 i një marrëveshjeje të nënshkruar së fundmi Indi-Francë për Migracionin dhe Lëvizshmërinë, lejon kthimin e personave në “situata të parregullta”, pasi “shtetësia e tyre të përcaktohet përfundimisht”.
“Nëse ka indianë pa dokumente të duhura,” shpjegoi Kumar, “Unë mendoj se ministri ynë i jashtëm ka përmendur tashmë se pasi të jetë vendosur kombësia … ne do t’i kthejmë këta njerëz.”
Dhe kjo është muzikë për veshët e politikanëve evropianë që duan të ndjekin migracionin e kontrolluar me viza të lëshuara nga ambasada, ndërkohë që plotësojnë kërkesën për punë në një kontinent të plakur.
Sipas Sita Sharma, një konsulente e pavarur që punon si këshilltare e lartë në Ministrinë e Zhvillimit të Aftësive dhe Sipërmarrjes të Qeverisë së Indisë, aktualisht mbi 600 milionë njerëz në vend janë midis moshës 18 dhe 35 vjeç. Krahasimisht, mosha mesatare në Gjermani është 45 vjeç, me rreth 14 milionë në atë grupmoshë.
Marrëveshja midis Berlinit dhe Nju Delhit lejon “të rinjtë indianë të kualifikuar të fitojnë përvojë profesionale, të studiojnë, të fillojnë trajnime profesionale ose të punojnë në Gjermani”, vuri në dukje Sharma, duke përmendur se marrëveshja gjithashtu propozon teorikisht, “marrëveshje dypalëshe të vendosjes midis Agjencisë Federale Gjermane të Punësimit dhe palëve të nivelit shtetëror ose kombëtar indian, veçanërisht në kujdesin shëndetësor, mikpritjen, mekanikën dhe punën elektrike”. Megjithatë, ajo theksoi ambicien e ulët të Gjermanisë, me vetëm një “shkëmbim prej 3,000 punëtorësh në vit” deri më tani.
Por tani, ndërsa puna për finalizimin e MTL-së po intensifikohet, si Brukseli ashtu edhe Nju Delhi janë në disponim për të bërë lëshime.
Duket se India më në fund mund të ketë barkun për të ulur tarifat – deri në 100% ose më shumë për makinat, verën dhe uiski – ndërsa disa në Evropë kanë qenë dashamirës në lidhje me kufizimet e Indisë rreth hapjes së sektorit të saj bujqësor ndaj importeve evropiane.
Ekziston gjithashtu një shtysë në rritje për të fuqizuar Indinë për të prodhuar gjysmëpërçues dhe produkte të tjera që do të ndihmonin në sigurimin e zinxhirëve të furnizimit të kontrolluara nga Kina, si dhe një partneritet të mundshëm në prodhimin e hidrogjenit të gjelbër.
“India ka një agjendë shumë të fuqishme të dekarbonizimit. Nëse duam të jemi seriozë në lidhje me mbylljen e termocentraleve me qymyr në botë, nuk ka vend më të mirë për të filluar se India,” tha për POLITICO Jacob Kirkegaard, një bashkëpunëtor i lartë në Bruegel dhe një anëtar jorezident i Institutit Peterson për Ekonominë Ndërkombëtare.
Dhe ndërsa India më parë ka kundërshtuar taksën e BE-së për produktet me intensitet karboni si çeliku, dhe ka akuzuar Brukselin për proteksionizëm në emër të rritjes së pastër industriale, ajo tani ushqen shpresën për të punuar rreth kësaj, duke theksuar angazhimin e saj për energjinë e rinovueshme dhe për të përmbushur objektivin e saj, neto zero deri në vitin 2070.
Kirkegaard beson se pengesa kryesore nga perspektiva evropiane do të jetë aksesi në treg: “India është në thelb në një ekonomi proteksioniste të stilit të vjetër. Ka të bëjë me të vërtetë, me çmontimin e shumë prej tyre,” tha ai.
“Por, në të njëjtën kohë, nëse doni të rrisni ndjeshëm migracionin legal, migracionin e bazuar në punësim në BE – gjë që unë mendoj se shumë vende do ta dëshironin – ju duhet ta bëni këtë me Indinë”, tha ai.
“Këtu janë njerëzit.”/ Politico.
