Në fillim të këtij shekulli, gjurmët e paraardhësve tanë më të vjetër datonin jo më shumë se 50 mijë vjet më parë dhe numëroheshin jo më shumë se katër. Sot, njëzet vjet më vonë, gjërat kanë ndryshuar. Në vitin 2023 kemi deri në 14 gjurmë fosile sapiens (të njohura edhe si “ichnosite”) që datojnë para 50,000 vjetësh. Nëse të mëparshmet ndodheshin të gjitha në Afrikë, ato të zbuluara së fundmi gjenden gjithashtu në Mbretërinë e Bashkuar dhe në Gadishullin Arabik.
Në një artikull të botuar në “Ichnos”, një revistë ndërkombëtare që merret pikërisht me gjurmët fosile, një grup studiuesish ka zbuluar në veçanti 7 ichnosite hominide. Më i fundit u la rreth 71.000 vjet më parë dhe tek më i vjetri që ata përqendruan vëmendjen e studiuesit. Ai daton 153,000 vjet më parë dhe është në mënyrë të pakundërshtueshme gjurma më e vjetër deri më tani që i atribuohet species sonë, Homo sapiens.
Zbulimi 71,000-vjeçar doli në dritë në bregun jugor të Afrikës së Jugut. Së bashku me dëshmi të tjera që dëshmojnë për zhvillimin e veglave të sofistikuara prej guri, formave të artit, bizhuterive dhe mbledhjes së butakëve.
Zbulimi konfirmon se bregdeti jugor i Afrikës së Jugut ishte një zonë ku jetuan njerëzit e parë anatomikisht modernë, ku ata evoluan dhe lulëzuan përpara se të përhapeshin në kontinente të tjera.
Nëse në Afrikën Lindore janë zbuluar mbetje të hominidëve shumë të lashtë (miliona vjet), vendet e Afrikës së Jugut në bregdetin jugor ruajnë gjetje shumë më të fundit si sapiens (dhjetëra ose më së shumti qindra mijëra vjet). Gjurmët priren të ekspozohen plotësisht kur zbulohen shkëmbinj të njohur si “eolianite”, të cilët janë versionet e çimentuara të dunave antike.
Vështirësia në gjetjen e këtyre gjurmëve qëndron në faktin se ato janë të vështira për t’u gjetur dhe mund të gërryen lehtësisht nëse lihen për një kohë të gjatë nën veprimin e erës dhe ujit. Prandaj ato janë shumë të prekshme ndaj erozionit dhe shpesh duhet të studiohen shpejt për t’i regjistruar para se të shkatërrohen nga oqeani dhe era.
Edhe nëse kjo kufizon mundësinë e studimeve të thelluara, përsëri është e mundur të datohen depozitat dhe rrjedhimisht gjurmët. Për këto lloj gjetjesh, përdoret “luminescenca e stimuluar optikisht”. Kjo metodë zbulimi na lejon të kuptojmë se sa kohë më parë një kokërr rëre ishte ekspozuar ndaj dritës së diellit; me fjalë të tjera, për sa kohë është groposur sedimenti.
Sipas saj që është zbuluar nga grupi i Charles W. Helm nga universiteti Nelson Mandela në Afrikën e Jugut, intervali i datave të ichnosites sapiens, nga rreth 153.000 deri në 71.000 vjeç, është në përputhje me moshat e studimeve të raportuara më parë nga depozitat e ngjashme gjeologjike në rajon. Gjurma 153.000-vjeçare u gjet në Parkun Kombëtar Garden Route, në perëndim të qytetit bregdetar të Knysna në bregun jugor të Afrikës së Jugut.
“Hetimet tona sugjerojnë se ichnosites të tjerë hominidë presin të zbulohen në bregun jugor të Afrikës së Jugut. Kërkimi duhet të shtrihet edhe në depozitat më të vjetra në rajon, që variojnë në moshë nga 400,000 vjet deri në më shumë se 2 milionë vjet. Në një dekadë, ne presim që lista e ichnositëve të lashtë të hominidëve të jetë shumë më e gjatë se sa është sot, dhe shkencëtarët do të jenë në gjendje të mësojnë shumë më tepër për paraardhësit tanë të lashtë dhe peizazhet që ata zinin”, shpjegon Helm.
