Tag: gjkko

Nga Skënder Minxhozi/

“Keni gjysmën e qeverisë në burg”, “Partia juaj doli kokë e këmbë hajdute dhe kriminele, me ju merret Spaku nga mëngjesi në darkë”, “keni krijuar grup parlamentar në burg”!

Të gjitha këto akuza dëgjohen aktualisht nga podiumet partiake të fushatës, studiot televizive apo selitë e partive opozitare. Janë një refren i zakonshëm që e shoqëron mazhorancën socialiste nga mëngjesi në darkë, në të gjitha format e rrethanat, në kohë me diell apo me shi. Është një kompleks faji i imponuar të cilin shumica socialiste e meriton pjesërisht pas 12 viteve në qeverisje, por që shkon në absurd kur atakohet nga një palë që është edhe më në hall se ajo vetë.

Rama po e merr të plotë koston e hetimeve që po bën ndaj qeverisjes së tij drejtësia e re. Dhe kjo është mëse e drejtë. Ndërkohë në anën tjetër kjo pozitë e pakëndshme e kryeministrit po shfrytëzohet në një mënyrë që duket sa e sforcuar, aq edhe groteske e pse jo qesharake.

Jemi në fushatë dhe gjithçka lejohet. Ose më saktë pothuajse gjithçka lejohet! Sepse kur në mesin garës ti i thua tjetrit i korruptuar e kriminel, ndërsa ke mbi vete hetime e procedime penale konkrete nga i njëjti institucion (Spak e GJKKO), atëhere fuqia e goditjes mpaket dhe fjala e humbet forcën goditëse.

Aktualisht tre krerët më të lartë të opozitës shqiptare Berisha-Meta-Mediu janë ose në burg, ose të pandehur e të hetuar nga SPAK e GJKKO. Kanë mbi vete akuza të rënda që në letër vlejnë shumë vite burgu. Janë të pandehur ndërsa kanë qenë 12 vjet në opozitë, larg firmave e vulave të pushtetit. Janë në këtë pozitë sepse qeverisja e tyre e dikurshme kishte jo veç korrupsion, por edhe derdhje gjaku njerëzish të pafajshëm. Të gjitha të pahetuara dhe të padënuara ende në themel nga drejtësia e re.

E duam Spakun nga ora nëntë deri në orën dymbëdhjetë, pastaj s’e duam më! E duam ditën, por e shajmë natën!E duam kur burgos socialistët por jo kur na ve prangat në duar ne! Kjo është logjika e opozitës që ja numëron hetimet e burgosjet socialistëve një nga një, por kur vjen puna tek zullumet e veta ngre zërin e bërtet se po i bien në qafë në mënyrë tendencioze. I njëjti institucion është edhe i mirë edhe i keq njëherësh! Dhe këtu nis problemi. Ose kështu ose ashtu, në dy karrige nuk mund të ulesh dot. Kalvari i hetimeve mbi klasën politike pranohet si i tërë, jo vende-vende e kur na leverdis.

Është qesharake të dëgjosh prej muajsh sesi Berisha numëron me një durim e kënaqësi maniakale episodet e akuzat korruptive ndaj Ramës e të tijëve, teksa fshin nga tavolina e bën shurdhmemecin për malin me akuza që ka mbi shpinë prej kohësh që s’mbahen mend. Akuzon dikë që nuk ndodhet nën hetim, kurse vetë paraqitet rregullisht në Spak si i pandehur. E gjitha kjo, pa hapur ende në themel petët e lakrorit për 21 janarin e shpërthimin e Gërdecit, apo 220 milion eurot e Rrugës së Kombit!

Opozita po e merr të mirëqenë se 12 vite qëndrimi larg pushtetit e kanë pastruar “me votë”, siç pretendojnë, kur ju kujton të shkuarën. Epo ja që ka faje e gabime që pastrohen me dalje në opozitë, ashtu siç ka faje të tjera që pastrohen vetëm në gjykatë. Askund tjetër. Gjaku i të vrarëve nuk lahet me votë, por me hetim e gjykim nga organet e drejtësisë. Lulzim Basha mund të bëjë shaka sa të dojë në rrjetet sociale me Ramën me batutën “7 herë 7 baraz 313”, sepse e nënkupton veten të imunizuar nga fakti që ka qenë ministër i linjës edhe kur është ndërtuar Rruga e Kombit, edhe kur janë vrarë Aleks Nika me shokë në 21 janar 2011. Kjo amnezi e shpifur e kjo sjellje qesharake vjen sepse vetë qëndrimi pasiv dhe pa gojë i drejtësisë së re jua ka lejuar këtë ngrefosje publike.

Një aspekt tjetër që buron nga një sjellje selektive që bëhet qesharake e joserioze në sytë e opinionit publik, është ajo që ka të bëjë me atë që po ndodh brënda kampit të drejtësisë së re në lidhje me trajtimit e standartet e dy proceseve hetimore ndaj dy figurave të larta politike të vendit: Sali Berishës dhe Erion Veliajt! Në fakt këtu më shumë se termi “qesharake” shkon fjala “e padrejtë”, pasi e tillë duket situata që rrethon sot disa prej hetimeve të drejtësisë së re.

Tek binomi Berisha-Veliaj paradoksi nuk qëndron në luftë fjalësh e deklaratash, apo në qëndrime politike për hir të interesave partiake. Paradoksi këtu është i ngulitur në trajtimin konkret procedural të të dyja rasteve nga sistemi i drejtësisë së re. Sali Berisha, i mbajtur dhjetë muaj në arrest shtëpie dhe Erion Veliaj i mbajtur në paraburgim pa akuzë por vetëm i hetuar. Dhe i izoluar në një mënyrë spartane dhe shumë më drastike se kryetari i opozitës.

Sali Berisha ka përjetuar vitin e shkuar një arrest shtëpiak nga ata që mund të konsiderohen si “taylor made”, pra i qepur sipas trupit të personit konkret. Ka mbajtur çdo natë një miting me përkrahësit që i vinin poshtë pallatit, ka dhënë intervista për media shqiptare e të huaja, ka pritur zyrtarë të partisë e të tjerë miq e shokë në shtëpi, ka drejtuar PD pa nxjerrë këmbë nga hapësira ku jeton dhe ka sharë e mallkuar çdo ditë Dumanin e gjithë të tjerët me çfarë i ka ardhur në gojë. Berisha ka shkelur me të dyja këmbët detyrimin për të mos komunikuar me të tretët ndërsa ishte i arrestuar.

Përballë kësaj mënyre tolerante trajtimi nga ana e Spak-GJKKO për ish-kryeministrin, qëndrojnë telefonatat “diversante” që Erion Veliaj ka bërë me avokatët e familjarët nga qelia ku mbahet i izoluar. Dhe që kanë prodhuar një agresivitet krejt irracional nga ana prokurorëve e gjyqtarëve që po e hetojnë dhe e mbajnë në paraburgim. Të nxjerra në media këto telefonata po zbardhen në çdo rresht a thua se janë mesazhe të kriptuara alienësh apo formula shkrimesh të shenjta. Po i mëshohet faktit se kryetari i bashkisë ka konsumuar një gjë të mynxyrshme: është përpjekur të vetëmbrohet me aq sa ja lejon perimetri i qelisë ku e kanë mbyllur. Dhe po e bën këtë duke përdorur telefonin!

Teksa Berisha e quante çdo ditë Spak grup të strukturuar kriminal nga arresti shtëpiak dhe i numëronte tre a katër emrat gjyqtares së GJKKO që kishte çeshtjen e tij, teksa botonte në rrjetin e tij social edhe familjarët e prokurorëve, me Veliajn ndryshon krejt puna. Ai privohet të takohet edhe me anëtarët e Kuvendit dhe çdo komunikim i konsiderohet si shkelje e gradës më të rëndë. E gjitha kjo sepse akuzohet se ka komunikuar me të tretët jashtë burgut dhe është përpjekur të ndërtojë një mbrojtje për veten e tij. Teksa Berisha e bërtiste pafajësinë e vet çdo natë me megafon nga kati i tetë, Veliaj është fajtor sepse e ka pëshpëritur atë me telefon nga qelia.

Ndërkohë kreu i opozitës lejohet që pas izolimit në shtëpi që të zbresë në fushatë, kurse Erion Veliaj merret nga fushata e dërgohet në burg, ku vijon të rrijë prej 10 shkurtit pa akuzë. Është i paraburgosur por jo i pandehur.

Këto situata kanë të bëjnë që të dyja me drejtësinë e re. E para e sheh të implikuar Spak dhe GJKKO pa dëshirën e tyre në një luftë politike ku i përbalturi akuzon atë që përballë se i është bërë pis xhaketa me baltë! Situata e dytë, gjithaq paradoksale e përfshin drejtësinë e re në vetë të parë, sepse ka të bëjë me nje sjellje e cila duket se fut ujë nga të gjitha anët. Njërit kalorës i lejohet të zbresë në garë “sepse ka edhe fushatën elektorale”, kurse tjetrin e plasin në burg duke i privuar lirinë në mënyra që të kujtojnë një tjetër kohë dhe sistem. Standartet e dyfishta të dy situatave e bëjnë iluzive dhe të padrejtë atë që percepton i hutuar publiku në shtëpi. Por mbi të gjitha bëjnë iluzive dhe të padrejtë kohën që jetojmë.