Lajmidites.com

Tag: gerasimos

  • Fshati që lindi një Shenjtor | Historia e rrallë e Shën Gerasimos nga Dhrovjani

    Fshati që lindi një Shenjtor | Historia e rrallë e Shën Gerasimos nga Dhrovjani

    Fshati që lindi një Shenjtor | Historia e rrallë e Murgut Gerasimos Mikragiannanitis nga Dhrovjani
     
    Në zemër të krahinës së Finiqit, në jug të Shqipërisë, shtrihet një fshat i lashtë me histori të thellë dhe rrënjë të forta shpirtërore – Dhrovjani. Në këtë cep të bekuar, ku koha ecën më ngadalë dhe zëri i kambanës përzihet me cicërimat e mëngjesit, lindi një nga figurat më të ndritura të kishës ortodokse moderne: Shenjtori Gerasimos Mikragiannanitis, murgu i përulur që u shndërrua në simbol të devotshmërisë dhe përkushtimit të pastër ndaj Zotit.
     

     
    Kanonizimi nga Patriarkana Ekumenike
    Më 10 janar 2023, Sinodi i Shenjtë i Patriarkanës Ekumenike të Stambollit mori vendimin për kanonizimin e Murgut Gerasimos, duke e përfshirë atë në radhën e shenjtorëve ortodoksë, si një model i jetës së shenjtë dhe përulësisë hyjnore.Kjo ngjarje historike nuk ishte vetëm një nder për kishën, por një bekim për të gjithë zonën e Finiqit, për fshatin Dhrovjan, dhe për mbarë besimtarët ortodoksë shqiptarë dhe grekë që ndihen të përfaqësuar përmes kësaj figure të shenjtë.
     

     
    Rrënjët në Dhrovjan
    I lindur më 1905 me emrin Anastasios, ai u rrit mes kullotave të gjelbra, shtëpive prej guri dhe thjeshtësisë së jetës fshatare. Në shkollën e fshatit mësoi shkronjat e para, por ishte pikërisht në heshtjen e natës dhe në liturgjitë e fëmijërisë që mbolli farat e thirrjes së tij hyjnore.
     
    “Ai është një njeri hyjnor,” – thotë 90-vjeçarja Klio Dhroso, një nga banoret më të vjetra të fshatit.“Ishte fëmijë i urtë, i sjellshëm, dhe gjithmonë i tërhequr drejt kishës. Ne jemi krenarë që ai ka lindur këtu. Ai është një dritë që ndriçon gjithë Dhrovjanin.”
     
    Nga Athina në Malin e Shenjtë të Athosit
    Rruga e tij shpirtërore e çoi fillimisht në Athinë, dhe më pas në Malin e Shenjtë të Athosit, zemra rrahëse e monasticizmit ortodoks. Atje ai u bë Murgu Gerasimos Mikragiannanitis, duke i dhënë vetes me përulësi një jetë të mbushur me lutje, agjërim, punë shpirtërore dhe krijimtari hyjnore.Ai ishte një himnograf i jashtëzakonshëm, autor i mbi 2000 shërbesave të shenjta, që vazhdojnë të këndohen në kishat ortodokse anembanë botës. Ai e quante himnografinë “filozofia më e lartë” dhe një mënyrë për t’u bashkuar thellësisht me Zotin, larg çdo zhurme të botës materiale.
     
    Një dëshmi e rrallë: Leonidha Papa kujton takimin me Shën Gerasimon
    Arkitekti sarandjot Leonidha Papa, një figurë e njohur në jetën shoqërore dhe fetare të zonës, ish-kryetar i organizatës OMONIA dhe biri i priftit të parë të dorëzuar nga Kryepeshkopi Anastas Janullatos në Shqipëri, ndan një përjetim të paharrueshëm nga jeta e tij:
     
    “Bashkë me tim atë, patëm fatin dhe hirin të takonim personalisht Shën Gerasimon në muajt e fundit të jetës së tij. Ai jetonte në një qeli të thjeshtë në Malin e Shenjtë, në heshtje të thellë dhe përulësi të rrallë.
     
    Zëri i banorëve të Dhrovjanit
    Vasil Kalivas, një tjetër banor i Dhrovjanit, ndan dëshirën e komunitetit:
    “Ne duam ta promovojmë këtë shenjtor. Do të ishte nder për ne, por edhe një shtysë për zhvillimin e turizmit kulturor dhe shpirtëror. Dhrovjani ka diçka për t’i dhënë botës, dhe ai është Shenjtori ynë.”
     
    Në kohët kur shumë fshatra të Shqipërisë përballen me braktisjen, varfërinë dhe humbjen e identitetit kulturor, historia e Murgut Gerasimos është një fener shprese, një dëshmi se shenjtëria mund të lindë në çdo vend, sado i vogël apo i harruar të jetë.
     
    Një shenjt i heshtur që flet me gjuhën e shpirtit
    Murgu Gerasimos Mikragiannanitis nuk ishte thjesht një shkrimtar shenjtëror. Ai ishte një njeri i Zotit, një shenjtor i heshtur, që gjeti paqen e tij në vendin ku toka takon qiellin. Nga bërrylat e maleve të Athosit, ai fliste me një gjuhë që nuk e kuptojnë të gjithë: gjuhën e shpirtit.
     
    Dhrovjani – fshati që ruan një shenjt të gjallë në kujtesë
    Dhrovjani nuk është më thjesht një fshat i harruar në hartë. Ai është djepi i një shenjti, atdheu i një himnografi qiellor, dhe një pikë referimi për historinë shpirtërore të Shqipërisë dhe më gjerë.
     
    Kjo histori prek jo vetëm besimtarët, por të gjithë ata që kërkojnë kuptim, dritë, dhe frymëzim në kohët moderne. Në një epokë ku shpesh sundon materializmi dhe indiferenca, jeta e Shenjtit Gerasimos është një thirrje për t’u kthyer te thelbi, te Zoti, te thjeshtësia dhe përulësia.
     
    Website Saranda Web
    Facebook Saranda Web
    Instagram saranda.web
    Youtube sarandaweb
    Tiktok saranda.web
    Pinterest sarandaweb
    in sarandaweb

  • Gerasimos Mikragiannanites nga Dhrovjani në listën e shenjtorëve të Kishës Ortodokse

    Gerasimos Mikragiannanites nga Dhrovjani në listën e shenjtorëve të Kishës Ortodokse

    Vendimi për të përfshirë Plakun Gerasimos Mikragiannanites në listën e shenjtorëve të Kishës Ortodokse u mor më 10 janar 2023, nga Sinodi i Shenjtë dhe i Shenjtë i Patriarkanës Ekumenike .
     
    Kush është Shenjti i ri i Kishës Ortodokse?
     
    Murgu Gerasimos i Mikragiannanitëve (5 shtator 1905 – 7 dhjetor 1991) dhe në botë Anastasios – Athanasios ishin himnograf bashkëkohor. Ai lindi në Drovjan, në zonëne Delvinës. Shkronjat e para i mësoi në shkollën fillore të vendlindjes.
     
    Me mbarimin e shkollës fillore, Anastasi, tashmë adoleshent , ishte i destinuar të largohej nga mjedisi i fshatit. Babai i tij ishte vendosur tashmë në Pire, ku punonte. Dhe ai vetë duhej ta ndiqte atë për të punuar me të.
     

     
    Kështu, ai u detyrua të braktiste nënën dhe vëllain e tij më të vogël. Fillimisht u vendos në Pire, pranë babait dhe tezes së tij.Pastaj u zhvendosën në Athinë. Në vendbanimin e tij të ri ai vazhdoi studimet në shkollën e mesme.
    Zelli i tij për letrat është mbresëlënës. Pas shkollës së mesme, ai vazhdoi studimet në një shkollë të lartë të arsimit grek. Në Athinë, ai kujdesej edhe për jetën e tij shpirtërore dhe ndiqte rregullisht kishën. Ai vetë kujton: “Famuleti ynë ishte Shën Dionisi Areopagiti “. Zakonisht shkonim në Bulevardin Vasilissis Sofias, ku ishte Shkolla e vjetër Rizareios, në Agios Georgios të Rizareios, sepse ishte afër. Nektari i Pentapolit, të cilin e pashë, gjithashtu shërbeu atje disa herë .
     

     
    Në Athinë, ai kultivoi idenë për t’u bërë murg dhe mendoi të largohej herët, përpara se të merrte përsipër detyrime të tjera. Dhe nuk iu desh shumë kohë që ta kuptonte prirjen e tij. Kështu ai erdhi në Malin Athos më 15 gusht 1923.
     
    Në Malin Athos ai u vendos si rishtar në manastirin e Shën Anës. Konkretisht në Mikra Agia Anna, në qelinë e Pararendësit të Shenjtë , duke pasur si plak hieromonkun e Azisë së Vogël Meletios Ioannidis.
     

     
    Këtu, në këtë vend të shkretë, të thatë, të ashpër dhe shterpë të Shën Anës së Vogël , ai gjen gëzim absolut shpirtëror dhe përmbushje të ëndrrës së jetës së tij. Ai tani mund t’i përkushtohet pa u shpërqendruar praktikës së jetës shpirtërore dhe studimit të teksteve të shenjta kishtare. Më 20 tetor 1924, gjatë vigjiljes në kujtim të Shën Gerasimos të Qefalonisë, ai u hiroshi murg, duke marrë emrin e shenjtorit.
     
    Murgu Gerasim, i përshtatur plotësisht me jetën e tij të re, u bë model i bindjes, përulësisë dhe çdo virtyti. Krahas kryerjes së shërbesave dhe studimit të përditshëm monastik, dy murgjit e kasolles, një plak dhe një vartës, punonin për mbijetesën e tyre si njerëz.
     
    Plaku Meletios e njihte mirë dhe e kishte praktikuar për vite me radhë artin e bërjes së vulave të gdhendura prej druri që përdoren në përgatitjen e ofertave për Liturgjinë Hyjnore. Ishte prej tij që murgu i ri Gerasimos e mësoi këtë art, të cilin e praktikoi me zell. Megjithatë, ajo që e magjepsi ishte interesi i tij për letërsinë. Ai na tregon për këtë: ” Këtu, kur erdha, kultivova dhe përmblodha njohuritë e mia.” Jam ngopur me shkrimtarët e lashtë, i kam përtypur të gjithë. “Kisha disa libra nga jashtë, të cilët ua dhashë disa fëmijëve të varfër që më vizitonin nga Sykia përballë.”
     

     
    Pas disa vitesh, Plaku Meletios largohet përgjithmonë për në Athinë, duke e lënë murgun e ri Gerasimos krejtësisht vetëm. Poshtë kasolles së Pararendësit të Shenjtë është kasollja e Ngjitjes së Virgjëreshës Mari . Asketiku Plaku Avimelek (1965) banonte në të . Në vitin 1946, hieromonaku i mëvonshëm Dionisi iu nënshtrua atij.
     
    Me At. At Dionisi ishte i lidhur . Gerasimos dhe më vonë, në vitin 1966, ata u bashkuan në një rrethim të vetëm. Murgu Gerasim bëhet themeluesi i kishës së Etërve të shenjtë Dionis Orator dhe Metrofan. Konkretisht, në vitin 1956, në shpellën ku dy shenjtorët ushtronin asketizmin, ai ndërtoi një tempull të vogël dhe në vitin 1960 e përfundoi atë me atë të thjeshtë. Plaku Gerasimos, ndër të tjera, ishte i famshëm për mikpritjen e tij, të cilën e frymëzonte edhe te vartësit e tij. Vlen të përmendet se stili i tij i jetesës asketike dhe të vetmuar nuk ndikoi në asnjë mënyrë në shoqërueshmërinë e tij.
     
    Vizitorët laikë që vinin tek ai largoheshin gjithmonë të përfituar dhe të magjepsur, pasi fjalimi i tij ishte gjithmonë i vëmendshëm. I matur në përgjigjet e tij, ai shmangte sistematikisht diskutimet dhe bisedat e pavend; Ai gjithmonë kërkonte heshtjen, të cilën e konsideronte “nënën e koncepteve të mençura”.
     
     
    Përveç laikëve, vizitorët shpesh ishin klerikë ose edhe murgj, të cilët vinin me të njëjtin qëllim: të dëgjonin plakun, të përfitonin shpirtërisht dhe të mësonin nga jeta e tij e virtytshme. Gjatë jetës së tij, atij iu caktuan shërbesa vetmitare. Ai shërbeu si bibliotekar dhe tipikar i shërbesës së së dielës në manastirin e Shën Anës . Si bibliotekar, ai ishte madje i përfshirë në përpilimin dhe botimin e një katalogu të kodikëve me dorëshkrime të bibliotekës së Kyriakos të skitit.
     
    Në këtë cilësi, ai ndihmoi shumë studiues në gjetjen dhe marrjen e kopjeve të dorëshkrimeve. Ai vetë shkroi studime dhe artikuj të shquar. Murgu Gerasimos Mikragiannanitis është një nga rastet e rralla të himnografëve, pjesa më e madhe e punës së të cilëve u përdor menjëherë në jetën liturgjike të Kishës.Kështu, pjesa më e madhe e punës është e arritshme, pavarësisht faktit se vetëm një pjesë e vogël e saj është botuar. Kjo për shkak të faktit se shumë sekuenca qarkullojnë gjerësisht në fotokopje të daktilografuara.
     
    Por ai e konsideron edhe vetë himnografinë një zgjatim të lutjes, të bashkësisë me Zotin dhe shenjtorët: “Unë e kam shenjtorin përpara meje. Kjo është arsyeja pse nuk dua të komunikoj me askënd. Shkrimi i himneve, kjo vepër shpirtërore, është një bashkim i shpirtit me Zotin; është një mrekulli e lutjes; është një transformim i mendjes; është një teori mistike; është një mister që nuk mund të interpretohet dhe nuk mund të eksternizohet me fjalë. Himnografia është filozofia më e lartë. Ajo nuk shprehet me këto fjalë. “Duhet ta provosh për ta ndjerë.”
    Ai vdiq më 7 dhjetor 1991. Vepra e tij e pasur himnografike vlerësohet në më shumë se 2000 shërbesa të shenjta.
     
    Ky Himnograf i madh i Kishës së Madhe të Krishtit u nderua me një medalje argjendi nga Akademia e Athinës më 28 dhjetor 1968 .
     
    Publikuar në orthodoxianewsagency.gr
     
    Website Saranda Web
    Facebook Saranda Web
    Instagram saranda.web
    Youtube sarandaweb
    Tiktok saranda.web
    Pinterest sarandaweb
    in sarandaweb