Tag: fitonte

Politologia ruse Ekaterina Schulmann ka dhënë një intervistë për Il Corriere della Sera duke analizuar situatën e Rusisë. Ajo jeton në Gjermani që prej vitit 2022 pasi është përzënë nga vendi i saj.
-A duket lufta e përballueshme për Rusinë apo nuhat tensione?
“Asgjë s’është e sigurt, jemi në një skenar me një rezultat të papërcaktuar. Në janar do të arrijmë numrin e gdhendur në mendjet e kujtdo që ka ndjekur një shkollë sovjetike apo ruse: 1418 ditë, sa Lufta e Madhe Patriotike kundër Gjermanisë. Por më pas, dy vite pasi nisi, ishte e qartë se kush po fitonte.”
-A po nis pasiguria të peshojë në opinionin e publikut rus?
“Ndoshta që në mes të 2023, me marrjen e Bakhmut, lufta s’ka pasur ndonjë përparim real. Gjatë kësaj periudhe, rusët dhe klasa drejtuese kanë kaluar në faza të ndryshme. E para ishte shoku. Pushtimi ishte surprizë për të gjithë, edhe elitën. Më pas ishin ata që besonin se do ta merrnin Kievin për tri ditë, të tjerë i trembeshin një katastrofe kur perëndimi u mobilizua dhe vendosi sanksione.”
-Si ndryshoi atmosfera kur u bë e qartë se po vazhdonte të qëndronte në këmbë?
“Shoku u zëvendësua nga ajo që unë tani do ta quaja një eufori e pashëndetshme. Kishte një sens omnipotence. Mesazhi i autoriteteve ishte që nuk do të ishte një fushatë e shpejtë dhe triumfuese, por një luftë e vërtetë do të ishte e mirë për Rusinë. Elitave iu tha se do të bënin para pasi do të kishte mundësi për bizneset. Bizneset e braktisura nga të huajt duhet të merreshin.”
-Po për njerëzit e zakonshëm?
“Kush do të fitonte nga firmosja e kontratave do të shkonte të luftonte. Shoqërisë iu tha se tani kemi toka të reja pjellore, në televizor u dhanë pamje të shalqinjve nga Mariupoli. Në të vërtetë, kishte veç humbje: ne kishim pushtuar territore plot gërmadha e kocka që kërkojnë investime gjigante për t’u bërë të paktën të banueshme. Në një kohgë të gjatë gjatë 2023-2024, kompleksi ushtarako-industrial përforcoi veten. Burokratët punuan që të dalloheshin dhe ngriheshin në detyrë. Të thyen zemrën, por lufta mbështeti gjithë vendin.”
-Tani Rusia është thuajse në tërheqje.
“Por atëherë, ishin më shumë të varfrit që kërkuan t’i bashkoheshin ushtrisë dhe fondet vërshuan drejt zonave të demotivuara. U duk sikur drejtësia sociale kishte mbërritur në një formë të papritur. Më pas, muaji i mjaltit nisi të mbaronte në fillim të 2024. Siç thotë kolegia ime Tatiana Stanovaya, Vladimir Putin ishte i acaruar sepse ai gjithnjë fitonte në front dhe më pas nuk ndodhte asgjë. Lodhja nga lufta zuri vend, ideja se nuk po humbisnim, por vazhdonte. Në fund të 2024, sondazhet treguan se preferonin negociatat në vend të konfliktit. Më pas erdhi inflacioni dhe kompanitë të cilat për të shmangur pushimin nga puna të punonjësve, i dërgonin me leje të papaguar. Kontrollet e reja u përforcuan, edhe në teknologji. Rusëve u intereson rehatia. Ata mund të përçmojnë të drejtat e njeriut dhe dinjitetin e tyre si qytetarë, por janë xhelozë për mirëqenien e vet.”
-Ç’ndodhi më pas?
Përçarja te elita nisi pas zgjedhjeve presidenciale të 2024. Nën velin e një lufte kundër korrupsionit, u shënjestruan burokratët e rangut të lartë dhe familjet e tyre. Destabilizimi i elitës, zbehja e luftës dhe efektet e saj negative po formësojnë klimën e tanishme. Rusia ka arritur kufirin e aftësisë së saj për t’u përshtatur.
-A e kupton Putin këtë?
“Ai nuk po rinohet, është shumë i shqetësuar për rehatinë e tij. I gjithë sistemi është si një batanije e ngrohtë që e mbështjell. Por edhe ai e ndien tensionin në vendin e tij. Nuk ka ende perceptim që lideri është barrë dhe faktor risku. Por drejtimi që ai po shkon është i rrezikshëm për sistemin. Është e rrezikshme për presidentin që të shfaqet si e vetmja pengesë mes kombit dhe një paqeje të dëshirueshme.”