Filmi i shumëpritur i Olivier Assayas, “Magjistari i Kremlinit”, do të ketë premierën e tij të dielën, më 31 gusht, në Festivalin e 82-të të Filmit në Venecia.
Në kast përfshihen Paul Dano, Alicia Vikander, Zach Galifianakis dhe Tom Sturridge, ndërsa Jude Law, dy herë i nominuar për Oscar, luan Vladimir Putinin.
Fotografia e parë zyrtare e Law si Putin ka shkaktuar sensacion në internet për ngjashmërinë e jashtëzakonshme me udhëheqësin rus.
Filmi, i shkruar nga Assayas dhe Emmanuelle Carrère, bazohet në romanin më të shitur të Giuliano da Empoli dhe rrëfen ngjitjen në pushtet të Putinit në Rusi, që nga fillimi i viteve 1990, në periudhën post-sovjetike.
Assayas ka deklaruar për Variety se filmin e sheh si një retrospektivë historike, që tregon me saktësi rrugëtimin e Putin, i cili nuk është treguar më parë me të njëjtën qartësi si në libër.
Regjisori zbuloi gjithashtu se realizimi i filmit ishte sfidues, pasi xhirimet nuk mund të bëheshin në Rusi për shkak të aksesit të kufizuar në disa zona.
Si përfundim, filmi është xhiruar tërësisht në Letoni.
Tag: filmi
-
Putin në ekranin e madh, Jude Law transformohet në liderin rus
-
“KPop Demon Hunters” thyen rekordin e Netflix, bëhet filmi më i shikuar ndonjëherë
Filmi i animuar muzikor “KPop Demon Hunters”, prodhim i Sony Pictures Animation, është shpallur zyrtarisht filmi më i shikuar në historinë e platformës Netflix.
Nga data 18 deri më 24 gusht, filmi shtoi edhe 25.4 milionë shikime, duke e çuar totalin që prej premierës më 20 qershor në plot 236 milionë shikime. Me këtë shifër, ai ka kaluar në krye të listës së filmave më të shikuar në gjuhën angleze në Netflix, duke lënë pas superhitin “Red Notice”.
Sipas Deadline, suksesi i filmit është edhe më mbresëlënës pasi për tre javë rresht ka ruajtur pothuajse 0% rënie të audiencës, ndërkohë që më parë regjistroi dy javë me nga 26 milionë shikime secila.
Një tjetër shtysë iu dha nga lansimi i “KPop Demon Hunters: The Sing-Along Event”, që ka filluar të rrisë sërish shikueshmërinë. Netflix ka bërë të ditur se do të bashkojë shifrat e këtij versioni me filmin origjinal, edhe pse shfaqen si tituj të ndarë në platformë.
Ky version special u shfaq fundjavën e kaluar edhe në kinema, ku mposhti filmin “Weapons”, duke dalë në krye të arkës filmike me 19 milionë dollarë.
Me edhe 24 ditë të mbetura brenda dritares 91-ditëshe të premierës, “KPop Demon Hunters” ka gjasa ta thellojë edhe më shumë epërsinë ndaj “Red Notice”, i cili kishte arritur 230 milionë shikime pas 91 ditësh./KultPlus.com
-
Juria e edicionit të 17-të të PriFest
Kryetari i jurisë kryesore të edicionit të sivjetshëm të PriFest është Mike Downey, ndërsa anëtarët tjerë të jurisë janë: John Durie, Antionio Saura, Jane Spencer dhe Ingvar Sigurdsson.
Mike Downey (kryetar i jurisë)- është autor, kineast dhe aktivist. Ka marrë pjesë si producent apo autor në mbi 100 filma artistikë. Mike ka botuar mbi një gamë të gjerë temash dhe ka krijuar një arkiv të pasur me shkrime të publikuara në revista nga Vogue deri tek Variety, nga Screen tek Stills e Cineaste, duke qenë bashkëthemelues i grupit të botimeve mediatike Moving Pictures në vitet ’90.
Si kineast, ai ka bashkëpunuar me shkrimtarë si James Ellroy, Günter Grass, Colm Tóibín, Lee Hall, David Grossman dhe Shane Smith (themelues i Vice), si dhe me një gamë regjisorësh eklektikë si Agnieszka Holland, Volker Schlöndorff, Peter Greenaway, Oliver Hirschbiegel dhe Mohsen Makhmalbaf.
Si Kryetar i Akademisë Evropiane të Filmit, ai është bashkëthemelues i Koalicionit Ndërkombëtar për Kineastët në Rrezik dhe për një dekadë ka qenë anëtar bordi i White Ribbon Alliance. Ka mbajtur postin e Profesorit Vizitor Thomas Ewing në Universitetin e Ohajos dhe në vitin 2021 u bë President Nderi i Çmimit LUX Film, të dhënë nga Parlamenti Evropian. Po atë vit, ai u nderua me titullin O.B.E. nga Mbretëresha Britanike për kontributin e tij në kinemanë britanike. Në vitin 2022, Universiteti i Warwick-ut i dha Mike Downey-t gradën Doktor i Letërsisë, honoris causa (D.Litt.), për kontributin e tij në kinemanë botërore.
Romani i tij më i fundit “ISTRIA GOLD” është përkthyer në 20 gjuhë dhe është shpërndarë në 60 vende. Së shpejti pritet publikimi edhe në gjuhën shqipe. Vepra e ardhshme e tij, “ISTRIA BLACK”, do të botohet në Mbretërinë e Bashkuar, Irlandë dhe Indi në tetor.
John Durie (anëtar i jurisë) është CEO i Strategic Film Marketing, me seli në Londër dhe Kanë. Me mbi 30 vite përvojë, ai ka punuar në fushën e marketingut, shitjes ndërkombëtare dhe distribuimit të më shumë se 800 filmave e dokumentarëve, duke bashkëpunuar me regjisorë të njohur si Joel dhe Ethan Coen, Pedro Almodóvar, David Lynch dhe Quentin Tarantino, si edhe me shumë regjisorë të rinj evropianë.
Që nga themelimi i Strategic Film Marketing në vitin 1993, ai ka qenë këshilltar afatgjatë për institute kombëtare filmi në mbarë Evropën, duke ofruar ekspertizë në pozicionimin e filmit, targetimin e audiencës dhe strategjitë e marketingut, si dhe në prodhimin e trailerëve dhe materialeve vizuale promocionale. Si pionier i trajnimit për marketingun e filmit në Evropë, Durie ka udhëhequr për 15 vite Strategic Film Marketing Workshops të programit Creative Europe, dhe ka mbajtur masterklasa në mbarë botën. Ai është bashkë-autor i librit ‘Marketing and Selling Your Film Around the World’ dhe është diplomuar me titullin MSc nga Newhouse School of Public Communications, Syracuse University.
Antonio Saura (anëtar i jurisë) është producent filmi nga Spanja, themelues i Zebra Producciones dhe bashkëthemelues i kompanisë së shitjes Latido Films. Ai ka në kredencialet e tij filma të vlerësuar me çmime si En la ciudad sin límites (Antonio Hernández), Rencor (Miguel Albaladejo) dhe Fados (Carlos Saura), por edhe hite komerciale si Dos Tipos Duros dhe Di que sí, si dhe projekte eksperimentale si Síndrome.
Në vitet e fundit, Zebra është zgjeruar edhe në televizion duke prodhuar qindra orë fiksion e argëtim. Revista Variety e ka quajtur “Producer to Watch”, ndërsa në vitin 2003 është përzgjedhur si “European Producer on the Move”.
Më herët ka udhëhequr zhvillimin në Lola Films dhe Iberoamericana Films, ndërsa në fushën e trajnimit për film ka qenë figurë kyçe: bashkëthemelues dhe drejtor për gjashtë vite i Media Business School, si dhe krijues i Mediterranea Development Agency (MEDEA). Sot, Saura vazhdon të ligjërojë dhe të mentorojë në shkolla filmi, universitete dhe programe profesionale anembanë Evropës.
Një profesionist i rrallë që i shton jurisë së PriFest një përvojë dhe vizion të jashtëzakonshëm.
Jane Spencer (anëtare e jurisë) është skenariste dhe regjisore e vlerësuar me çmime, e njohur për portretizimet e saj të pasura dhe të detajuara të personazheve, të cilën revista Filmmaker Magazine e ka cilësuar si autore vizionare.
Në vitin 2023, ajo u nderua me Producers Without Borders Award në Festivalin e Filmit në Venecia për “Kinematografi Autoriale dhe Poetike”.
Filmi i saj i parë artistik, Little Noises, me Crispin Glover dhe Tatum O’Neal, pati premierën në Sundance dhe u nominua për Çmimin e Jurisë së Madhe.
Filmi i saj më i ri, alegoria distopike sci-fi South of Hope Street me Judd Nelson, William Baldwin dhe Michael Madsen, po shpërndahet përmes Paramount+ dhe ka fituar disa çmime në festivale ndërkombëtare.
Filmi tjetër i saj, The Ninth Cloud, është shfaqur në festivale të njohura si Raindance, Shanghai, La Femme dhe Glasgow.
Jane është diplomuar në Teatër në University of Texas, ka studiuar regji filmi në NYU dhe është trajnuar në The Actor’s Studio nën udhëheqjen e legjendave Elia Kazan dhe Arthur Penn. Jeton në Zvicër, ku drejton kompaninë e saj Ward9 Productions, dhe ku zhvillon projekte të reja filmike.
Ingvar Sigurdsson (anëtar i jurisë) është një nga aktorët më të vlerësuar të Islandës, me një karrierë mbi tre dekada në film, televizion dhe teatër. Kreditet e tij filmike përfshijnë Godland, The Northman, A White, White Day, The Shrouds, Lamb, Of Horses and Men dhe Sebastian, si dhe filmat ndërkombëtarë si Justice League, Fantastic Beasts, Everest, Beowulf and Grendel, K-19: The Widowmaker dhe Rebel Moon pjesët 1 dhe 2. Në televizion, ai është paraqitur në serialet Trapped, Succession, Katla, Blackport, Balls, Killing Eve dhe King and Conqueror.
Çmimet e Sigurdsson përfshijnë Çmimin danez Bodil 2023 për Godland, Aktorin më të mirë në Java e Kritikës në Kanë për A White, White Day, dhe Aktorin më të mirë në Clermont-Ferrand për O (Hringur). Ai është nominuar tre herë për Çmimet e Akademisë Evropiane të Filmit, duke fituar në vitin 2000 për Angels of the Universe, dhe është përzgjedhur në Shooting Stars në Festivalin Ndërkombëtar të Filmit në Berlin.
PriFest mbahet nga 9-14 shtator në Kino Armata në Prishtinë.
-
‘The Roses’: Dashuri, karrierë dhe kaos
Ka shumë përplasje në komedinë e çmendur mbi martesën “The Roses”. Ego dhe karriera që shemben, ndërtesa që rrënohen, dhe në qendër të gjithçkaje qëndron martesa dikur e lumtur, por tani e kalbur e Ivy dhe Theo Rose, e interpretuar në mënyrë përkryer dhe plot ironi nga Olivia Colman dhe Benedict Cumberbatch.
Filmi është i frymëzuar nga romani “The War of the Roses” i Warren Adler, i cili u përshtat për herë të parë në ekran në vitin 1989 me Michael Douglas dhe Kathleen Turner. Por ky version i ri është rimenduar për të goditur në nervin e kohëve moderne. Si epoka e sotme e materializmit, edhe ky film është plotësisht i vetëdijshëm për mënyrën se si paraja dhe suksesi mund të jenë rrënja e shumë të këqijave në një martesë.
Skenari i Tony McNamara, siç pritet nga autori i “The Favourite” dhe “Poor Things”, është një komedi e zezë therëse. Dhe regjisori Jay Roach (Meet the Parents, Meet the Fockers) është mjeshtër në gjetjen e humorit popullor në disfunksionin familjar. Së bashku, ata krijojnë një dyshe fituese. Por “The Roses” nuk do të funksiononte aq mirë pa lojën mjeshtërore dhe kohën perfekte të Colman, e cila edhe një herë dëshmon se është një mjeshtre e komedisë, dhe të Cumberbatch, i cili ndonëse nuk njihet për role humoristike, këtu është për t’u duartrokitur.
Historia nis afër fundit, me çiftin në një marrëdhënie aq të helmuar saqë edhe terapisti u thotë se martesa e tyre është e dënuar të dështojë. “A është e lejuar ta thuash këtë?” pyet Theo. Por më pas filmi kthehet pas në kohë, dhe për një periudhë të gjatë, plot zgjuarsi, shndërrohet në një rom-com. Në një version thumbues të një takimi romantik të rastësishëm, Ivy dhe Theo njihen në një restorant londinez, ku ajo punon si shefe kuzhine, vetëm një natë para se të shpërngulet për një punë të re. Ai është një arkitekt i irrituar nga kolegët, që endet në kuzhinë dhe thotë se mund të vriste veten. Ajo i thotë se do t’ia jepte thikën që ka në dorë, por i duhet të presë ushqimin. Dhe kështu ata bien menjëherë në dashuri.
10 vjet më vonë, Roses janë vendosur në Kaliforni me një djalë dhe një vajzë, dhe martesa e tyre është ushqyer me humorin e përbashkët sarkastik. Një shembull i shkëlqyer: ata i japin emrin Hal zërit të inteligjencës artificiale në shtëpinë e tyre të zgjuar, një përshëndetje për kompjuterin e lig në 2001: A Space Odyssey. Karriera e Theos po lulëzon, ndërsa Ivy hap një restorant me ushqime deti të quajtur “We’ve Got Crabs”. Ncuti Gatwa (Doctor Who) dhe Sunita Mani janë të gjallë në rolet e vogla si stafi i saj.
Por filmi me zgjuarsi kthehet në një rom-com të përmbysur, kur karriera e Theos rrëzohet, ndërsa restoranti i Ivy merr hov. Ne shohim çiftin të bjerë nga dashuria. Ndryshe nga fillimi i marrëdhënies së tyre, fundi nuk ndodh brenda natës. Theo, tashmë një baba shtëpiak i lodhur, bëhet gjithnjë e më i zemëruar. Ivy po ndërton një perandori restorantesh, e zhytur në tabela Excel dhe fotosesione për revista, me shumë pak kohë për familjen.
Filmi rrezikon të bie në kurthin e paraqitjes së Ivy si një grua shumë ambicioze që neglizhon burrin dhe fëmijët për punën, por fatmirësisht nuk e kalon atë vijë, pasi pranon se karriera ka rëndësi për të dy. Përgjatë gjithë filmit, interpretimi i Colman dhe Cumberbatch e bën dialogun shumë më qesharak se sa tingëllon në letër. Kur Ivy pyet Hal nëse do një Negroni dhe AI përgjigjet: “Unë nuk kam dëshira apo nevoja”, mënyra e lehtë, por e ngarkuar me domethënie, me të cilën Colman përgjigjet “Martohu me mua” është brilante.
Pikat e dobëta të filmit janë rolet anësore të miqve të Roses. Andy Samberg luan mikun besnik të Theos, Barry. Ai është thjesht një kundërpeshë, duke thënë se sekreti i martesës së tij me Amy është inercia, gjë që ndihmon Theo të kuptojë se nuk e do atë lloj jete. Megjithatë, Samberg i jep replikave një nuancë të përmbajtur dhe të goditur. Barry, si avokat i pasurive të paluajtshme, përfaqëson mikun e tij në divorc dhe jep një nga temat më aktuale të filmit kur i thotë Theos: “Divorci është kryesisht çështje prone.”
Kate McKinnon si Amy, që i afrohet hapur dhe vazhdimisht Theos, është “shumë Kate McKinnon”, roli i saj duket si një version i zbutur i “Weird Barbie”. Ndërkohë, Jamie Demetriou dhe Zoë Chao si Rory dhe Sally, janë miq toksikë që s’e kupton pse do të ftoheshin në darka, por janë aty për të përqeshur dallimet kulturore.
Skena e darkës është një pikë kulmore e filmit, ku thumbat që çiftet hedhin ndaj njëri-tjetrit kalojnë nga ngacmim i dashur në urrejtje të sinqertë. Kur Rory dhe Sally përpiqen të imitojnë humorin britanik të thatë të Ivy dhe Theo, arrijnë vetëm të prodhojnë fyerje të kota.
Por “The Roses” vetë është një përzierje e zgjuar, e egër dhe argëtuese e humorit britanik dhe shkëlqimit hollivudian./BBC/KultPlus.com
-
Filmi mbi karrierën e Kobe Bryant-it, në duart e Warner Bros
Warner Bros. Pictures ka blerë skenarin e një filmi bazuar në historinë reale të NBA-legjendës Kobe Bryant dhe rrugëtimin e tij drejt Los Angeles Lakers. Projekti, i titulluar përkohësisht “With the 8th Pick?”, vjen nga skenaristët Alex Sohn dhe Gavin Johannsen.
Bryant u zgjodh nga Charlotte Hornets me pickun e 13-të në draftin e vitit 1996 dhe më pas u shkëmbye tek Lakers për Vlade Divac.
Filmi përshkruhet si një miks “Moneyball” dhe “Air”, duke treguar sfidat dhe vendimet që formësuan karrierën e tij të hershme.
Kobe Bryant luajti 20 sezone me Lakers, fitoi pesë kampionate, u emërua 18 herë All-Star dhe MVP i sezonit 2007-2008. Ai vdiq tragjikisht në një aksident helikopteri në janar 2020, duke lënë pas edhe vajzën e tij, Gianna. -
Premiera botërore e filmit “Sytë e Bernës” në Sarajevo Film Festival
Filmi me metrazh të shkurtër “Sytë e Bernës”, me regji nga Ermal Gërdovci dhe skenar të Patrik Lekaj, ka pasur premierën botërore në edicionin e 30-të të Sarajevo Film Festival, në kuadër të kategorisë Competition Programme – Short Film.
Pas shfaqjes, u organizua një Q&A me regjisorin Gërdovci, ku publiku pati rastin të diskutojë mbi procesin krijues dhe temat që trajton filmi.
Produksioni është realizuar nga kompania Kandërr, në bashkëprodhim me Filmik dhe Sloboda Film, me producente Trëndelina Halili dhe bashkëproducente Marija Dimitrova.
Në rolet kryesore shfaqen aktorët: Arta Selimi, Tristan Halilaj, Ervin Shala, Gramos Malaj dhe Altin Vraniqi. Filmi është mbështetur nga Qendra Kinematografike e Kosovës./KultPlus.com
-
Filmi “Burri i shtëpisë” shfaqet premierë botërore në Festivalin e Filmit në Sarajevë
Filmi “Burri i shtëpisë” u shfaq premierë botërore në Festivalin e Filmit në Sarajevë, në një sallë të mbushur me kritikë, artistë të kinemasë dhe publik të shumtë. Festivali shënon këtë vit edicionin e 31 të tij dhe krahas personaliteteve të botës së kinemasë, i pranishëm në shfaqjen e filmit ishte edhe skenaristi dhe regjisori Andamion Murataj, si dhe aktorët kryesore Drita Kaba Karaga e Alesia Ruçi, Adem Karaga e Klodian Hoxha e të tjerë bashkëpunëtorë të filmit. Ky film është mbështetur financiarisht nga Qendra Kombëtare e Kinematografisë, që shprehet se filmi u mirëprit nga të pranishmit në festival.
“Mbrëmë në Teatrin Nacional të Sarajevës, ku u shfaqën edhe filmat e “Competition Program”, u shfaq premiera botërore e filmit “Burri i Shtëpisë”, në një sallë të mbushur me kritikë, artistë të kinemasë dhe publik të shumtë, të cilët, e mirëpriten filmin me duartrokitje të gjata”, thuhet nga QKK ndër të tjera. Filmit përqendrohet në historinë e Fran, një personazh kompleks, lindur si grua por që bën jetën e një burri apo e thënë ndryshe “burrneshë”. Për t’i dhënë dashurinë e nënës mbesës së saj, Fran duhet të bëjë zgjedhjen e vështirë nëse do të vijojë të ruajë statusin si burrneshë apo të ulë autoritetin dhe të rilidhet me ndjenjat femërore të nënës. Edicioni i këtij viti i Festivalit të Filmit në Sarajevë, i 31-ti, mbahet prej datës 15 deri më 22 gusht. Festivali i Filmit në Sarajevë cilësohet si evenimenti më i madh i filmit në Evropën Juglindore dhe një prej më të mëdhenjve në Evropë. Këtë vit në festival 50 filma garojnë në kategori të ndryshme për çmimin “Zemra e Sarajevës”.
-
Quentin Tarantino zbulon se cilin film e konsideron ‘më të mirin’ e tij
Regjisori i famshëm i Hollivudit, Quentin Tarantino, ka zbuluar se cilin nga filmat e tij e konsideron veprën më të mirë, duke ndarë me publikun edhe filmin e tij të preferuar personal dhe atë për të cilin ndihet se “ka lindur” për ta bërë.
Në një intervistë për podkastin “The Church of Tarantino”, regjisori 62-vjeçar bëri një ndarje të qartë mes tre filmave kryesorë të tij:
Filmi i tij më i mire
Tarantino e cilësoi filmin e vitit 2009, “Inglourious Basterds”, si “kryeveprën” e tij. Filmi, me protagonistë Brad Pitt dhe Christoph Waltz, ndjek një grup ushtarësh amerikanë që planifikojnë të vrasin udhëheqës nazistë.
Filmi i tij i preferuar
Për këtë kategori, ai zgjodhi filmin e tij më të fundit me metrazh të gjatë, “Once Upon a Time… in Hollywood”.
Filmi që ndien se ka lindur për ta bërë
Tarantino tha se filmi “Kill Bill”, i ndarë në dy vëllime, është filmi për të cilin ai ndjen se “ka lindur”. Ai theksoi se çdo aspekt i këtij filmi vjen drejtpërdrejt nga imagjinata dhe pasionet e tij.
Tarantino, fitues i dy çmimeve Oscar për skenarët e filmave “Pulp Fiction” dhe “Django Unchained”, theksoi gjithashtu se, pavarësisht sa i do këta filma, ai i vlerëson “Pulp Fiction” dhe “Reservoir Dogs” si vepra me “budallallëqe amatoreske”, duke pranuar se i kishte bërë në fillim të karrierës kur “nuk dinte se çfarë duhej të dinte”.
Gjatë intervistës, ai zbuloi se projekti i tij i fundit, “Aventurat e Cliff Booth”, një vazhdim i “Once Upon a Time… in Hollywood”, sapo ka filluar xhirimet. Kjo vjen pasi ai hoqi dorë nga ideja për filmin e tij të fundit, “The Movie Critic”, duke shpjeguar se kishte humbur entuziazmin për ta sjellë atë në ekranin e madh.
-
Quentin Tarantino zbulon cili është filmi i tij më i mirë
Regjisori i njohur i Hollivudit, Quentin Tarantino, ka zbuluar se cilin nga filmat e tij e konsideron më të mirin, dhe ndoshta nuk është ai që do të prisnit.
Regjisori amerikan ka fituar dy çmime Oscar: një për skenarin e “Pulp Fiction” në vitin 1994 dhe një tjetër për skenarin e “Django Unchained” 18 vjet më vonë.
Por, asnjë nga këta nuk është filmi që ai e konsideron më të mirë, madje as të preferuarin e tij.
Në vend të tyre, Tarantino tha se filmi i vitit 2009 “Inglourious Basterds” është vepra e tij më e mirë, ndërsa i preferuari i tij është filmi i fundit që ka realizuar, “Once Upon a Time… in Hollywood”. Ai i bëri këto komente gjatë një interviste në podkastin “The Church of Tarantino”, në një episod të publikuar të premten.
I pyetur se cili film i tij është i preferuari, regjisori 62-vjeçar u përgjigj:“‘Once Upon a Time… in Hollywood’ është i preferuari im, ‘Inglourious Basterds’ është më i miri, por mendoj se ‘Kill Bill’ është filmi më ‘Quentin’ nga të gjithë, askush tjetër nuk mund ta kishte bërë atë.”
I vendosur në Francën e pushtuar nga nazistët dhe me Brad Pitt e Christoph Waltz në rolet kryesore, “Inglourious Basterds” ndjek një grup ushtarësh hebrenj amerikanë që planifikojnë të vrasin liderët nazistë. Tarantino shtoi se çdo aspekt i historisë së dy pjesëve të “Kill Bill”, ku Uma Thurman luan një vrasëse që kërkon hakmarrje pasi zgjohet nga koma, buron nga imagjinata, pasionet dhe dashuritë e tij.
“Prandaj mendoj se ‘Kill Bill’ është filmi që kam lindur për ta bërë. Mendoj se ‘Inglourious Basterds’ është kryevepra ime, por ‘Once Upon a Time… in Hollywood’ është i preferuari im,” tha ai.
Megjithatë, disa nga filmat e tij kanë marrë edhe kritika.
I pyetur nëse do të ndryshonte ndonjë gjë nga veprat e tij, Tarantino pranoi se kishte bërë disa gabime gjatë rrugës.
“E vetmja gjë që më ‘pickon’ është disa pamje të vogla në ‘Reservoir Dogs’ dhe ‘Pulp Fiction’,” tha ai, duke shtuar se të dy kishin disa elemente “amatore”. Edhe pse ai “i do” të dy filmat, pranoi se ishin bërë në fillimet e karrierës së tij, kur “nuk e dija çfarë nuk dija.” Ai nuk deshi të tregonte gabimet specifike, por përmendi pajisje të dukshme në skenë, hijen e mikrofonit boom dhe shenjat në dysheme për pozicionimin e aktorëve.“Të duhen të paktën dy filma për të kuptuar se si bëhet,” tha me shaka.
Gjatë intervistës, Tarantino tha se projekti i tij i fundit, “The Adventures of Cliff Booth”, vazhdim i “Once Upon a Time… in Hollywood”, ka nisur tashmë xhirimet.
“Once Upon a Time… in Hollywood” kishte në rolet kryesore Leonardo DiCaprion si aktorin televiziv në rënie Rick Dalton, dhe Brad Pitt si dublanti i tij Cliff Booth. Së bashku, përpiqen të rifitojnë famën dhe suksesin.
Tarantino kishte thënë më parë se filmi i radhës që do të regjistronte do të ishte edhe i fundit i tij. Fillimisht ishte përfolur se do të ishte një skenar i titulluar “The Movie Critic”, por ai e hoqi dorë nga ideja vitin e kaluar.
Duke shpjeguar pse e anuloi projektin, ai tha se humbi interesin për ta sjellë atë histori në ekran.
“E tërhoqa prizën,” tha ai.“Isha shumë i entuziazmuar për shkrimin, por nuk isha edhe aq i ngazëllyer për ta dramatizuar atë që kisha shkruar kur nisëm përgatitjet. Pjesërisht sepse po përdorja të njëjtën qasje që kisha mësuar nga ‘Once Upon a Time… in Hollywood’,” shtoi ai, duke shpjeguar se “The Movie Critic” do të ishte vendosur në të njëjtën kohë dhe vend./CNN/KultPlus.com
-
Nga Weapons te Materialists: Filmat më të mirë të vitit 2025 deri tani
Kritikët e BBC-së, Caryn James dhe Nicholas Barber, nxjerrin në pah premierat më të spikatura të këtij viti, duke përfshirë horror, romcom, thriller dhe dokumentarë.
1. WeaponsPas Barbarian, Zach Cregger e nis me zhdukjen e 17 fëmijëve nga shtëpitë e tyre në një natë periferike. Tregimi ndjek disa perspektiva, një mësuese (Julia Garner), një drejtor shkolle (Benedict Wong), një prind (Josh Brolin) dhe një polic (Alden Ehrenreich), duke përzier heshtjen, gjakun, surrealizmin dhe humorin. E influencuar nga Magnolia dhe Short Cuts, krijon një portret të ftohtë të jetës amerikane i maskuar si horror.
2. Highest 2 LowestSpike Lee rikoncepton High and Low të Kurosawa-s në Brooklyn. Denzel Washington luan David King, një manjat muzike, i cili përballet me dilemën morale kur djali i ndihmësit të tij (jo djali i vet) rrëmbehet. Filmi përzien racën, klasën sociale, vizualet e ndritshme dhe muzikën nga repi deri te salsa, duke përfunduar me një ndjekje elektrizuese në metro. Washington shkëlqen, ndërsa A$AP Rocky mbështet me performancë të fortë.
3. Bring Her BackVëllezërit Philippou (Talk to Me) sjellin një horror emocional dhe atmosferik. Billy Barratt dhe Sora Wong janë vëllezër e motër të marrë nga një nënë adoptive (Sally Hawkins) në dukje e mirë. Me posedim demonik dhe zombish, filmi shmang frikësimet e lehta dhe ofron një dramë të thellë dhe tërheqëse. Hawkins meriton vlerësim me çmimin Oscar.
4. MaterialistsCeline Song (Past Lives) krijon një “almost-romcom” të zgjuar mbi paratë dhe dashurinë. Dakota Johnson luan Lucy-n, një agjente martesash e ndarë mes ish-it (Chris Evans), një aktori të papunë, dhe një miliarderi (Pedro Pascal) që e dëgjon vërtet. Filmi trajton realitetet materiale pa cinizëm, me sharm dhe perceptim modern.
5. The Ballad of Wallis IslandTom Basden dhe Tim Key shkruajnë dhe luajnë së bashku, me Carey Mulligan, një komedi mbi Charles (Key), fitues lotarie që bashkon një duet folk të ndarë. Me regjisor James Griffiths, filmi ofron humor të ngrohtë, fjalëkalime të këqija dhe një peizazh piktoresk.
6. LurkerAlex Russell, i njohur për The Bear dhe Beef, sjell një thriller psikologjik mbi fanatizmin toksik. Matthew (Théodore Pellerin), një shitës, lidh miqësi me yllin pop Oliver (Archie Madekwe). Kur hiqet jashtë, obsesioni i tij shpërthen. Filmi ndërton ngadalë tensionin, duke zbuluar rrënjët e marrëdhënieve parasociale me saktësi tronditëse.
7. CompanionJack Quaid dhe Sophie Thatcher luajnë një çift që viziton miqtë në një rezidencë të largët të një oligarku rus. Filmi fillon si komedi ose thriller noir, por shndërrohet në një satirë sci-fi të mbushur me kthesa, tallje me mizogjininë dhe obsesionin ndaj teknologjisë. Debutimi i Drew Hancock është i shpejtë, i zgjuar dhe argëtues në 97 minuta.
8. SinnersRyan Coogler sjell një dramë vampirësh në Mississippi-n e 1932-it. Michael B Jordan luan binjakët Smoke dhe Stack që hapin një klub muzike. Filmi përzien racizmin, familjen, seksin, bluzin dhe horrorin, duke krijuar një vizion halucionues. Aktorët mbështetës, përfshirë Delroy Lindo dhe Hailee Steinfeld, i shtojnë peshë kësaj përzierjeje të jashtëzakonshme.
9. Art for EverybodyDokumentari i Miranda Yousef-it eksploron Thomas Kinkade, “Painter of Light”, i njohur për artin kitsch të shtëpive të tij. Filmi pyet se kush vendos çfarë është “art i vërtetë”, duke trajtuar luftërat kulturore amerikane dhe jetën personale të artistit.
10. WarfareAlex Garland (Civil War) dhe veterani Ray Mendoza rikrijojnë një betejë reale të Navy SEAL kundër al-Qaeda-s. Filmi, në kohë reale, zhyt shikuesit në tmerrin e luftës. Aktorët Joseph Quinn, Will Poulter dhe Cosmo Jarvis portretizojnë frikën dhe durimin pa heroizëm. I zëshëm, intensiv dhe teknikisht brilant, rifreskon filmat e luftës duke u fokusuar te kostoja njerëzore e jo politika.
11. Bring Them DownBarry Keoghan, Christopher Abbott dhe Colm Meaney luajnë në një thriller brutal irlandez. Humbja e dy deshve çon në dhunë dhe hakmarrje, por regjisori Christopher Andrews ristrukturon historinë si tragjedi mbi varfërinë, pakujdesinë rinore dhe krenarinë mashkullore të trashëguar.
12. MisericordiaAlain Guiraudie përzien komedinë, romancën dhe thrillerin në një fshat francez. Jeremie kthehet për një funeral, duke përfshirë marrëdhënie komplekse romantike dhe një zhdukje misterioze. Ndërthurja e zhanreve e bën filmin tërheqës për publikun ndërkombëtar.
13. Holy CowTotone (Clément Faveau) kujdeset për motrën pas vdekjes së babait duke bërë djathë artizanal. I vendosur në Jura, filmi tregon me ngrohtësi dhe realizëm sfidat e jetës bujqësore dhe kalimin nga rinia në përgjegjësi.
14. The FriendNaomi Watts interpreton Irisin, një shkrimtare që përballon dhimbjen pas vdekjes së mikut Walter (Bill Murray) dhe kujdesit për qenin e madh, Apollon. Filmi eksploron dashurinë, humbjen dhe shoqërimin me ndjeshmëri dhe humor.
15. Wallace & Gromit: Vengeance Most FowlWallace, Gromit dhe pengu Feathers McGraw kthehen. Stop-motion-i klasik, shpikjet e çuditshme dhe humori britanik mbeten, ndërsa fabula trajton frikën nga inteligjenca artificiale. Filmi tregon se animacioni i Aardman-it mbetet i magjishëm pas dekadash.
16. On Becoming a Guinea FowlRungano Nyoni sjell një dramë zambiane mbi traumën familjare dhe traditat kulturore. Shula kthehet nga qyteti, gjen xhaxhanë e saj abuzues të vdekur dhe përjeton fshehje të së shkuarës gjatë ritualeve të funeralit. Realizmi i përzier me surrealizëm ekspozon heshtjen gjeneratës mbi abuzimin seksual, duke përfunduar me një finale të fuqishme dhe poetike./KultPlus.com