Roli kryesor në filmin “Dog Day Afternoon” të Sidney Lumet ishte një nga më ikonikët në karrierën e gjatë të Al Pacino -s. Por aktori fitues i çmimit Oscar zbuloi se fillimisht e kishte refuzuar.
Në filmin e vitit 1975, Pacino luan rolin e Sonny Warczyk, një të riu i cili, së bashku me Sal (John Cazale), përpiqen të grabisin një bankë në Bruklin për të siguruar para për operacionin e ndryshimit të seksit të partneres së tij transgjinore. Përpjekja shpejt shndërrohet në një situatë pengjesh.
Martin Bregman, i cili ishte menaxheri dhe producenti i Pacinos i filmit “Serpico” (1973) – një film që i siguroi Pacinos një nominim për çmimin Oscar për Aktorin më të Mirë – i ishte afruar atij në lidhje me filmin “Dog Day Afternoon”.
“Ai më tha se donte që unë ta bëja, dhe unë e kisha lexuar skenarin dhe mendova se ishte shkruar mirë, por nuk doja ta bëja”, tha aktori 85-vjeçar për Guardian. “Isha në Londër në atë kohë dhe po mendoja se po më mbaronte energjia. Nuk e dija nëse mund ta lexoja përsëri”, tha ai.
Pacino sapo kishte luajtur rolin e Michael Corleones në filmin “Kumbari II” (duke i dhënë atij nominimin e dytë për Oscar) dhe nuk ishte i sigurt nëse mund ta përballonte përsëri atë lloj intensiteti. “Më dukej se i njëjti intensitet dhe rijetimi i tij ishte shumë i ngjashëm me filmin “Kumbari II”, i cili ishte një përvojë intensive në shumë mënyra – jo aq shumë vetë vepra, por gjithçka që po ndodhte në jetën time personale që po më prekte”, shpjegoi ai.
Kështu që, fillimisht ai e refuzoi ofertën. “I thashë, në rregull, e kuptoj, është një ofertë e shkëlqyer dhe faleminderit, por nuk mendoj se mund ta bëj. Dua ta lë të shkojë. Edhe një herë, me armë në dorë, duke grabitur një bankë? Nuk dua ta përjetoj përsëri këtë “, kujtoi ai.
“Mendimi im i parë ishte, pse e refuzova? Ku e kisha mendjen?” rrëfeu ai. Kështu që vendosi ta merrte rolin. Filmi gjithashtu i dha atij mundësinë të luante përsëri përkrah mikut të tij John Cazale – Fredo nga “Kumbari”.
Edhe pse Pacino e pranoi rolin, ai shpjegoi se kishte vështirësi të futej në personazh: “Për ndonjë arsye, ndjeva sikur nuk e dija se cilin personazh po luaja. Kur pashë atë që kishim filmuar, po mendoja: Çfarë po bëj, ku jam unë, kush jam unë, ku po shkoj? ”
“Atë natë u ktheva në shtëpi, piva një litër verë të bardhë të cilën zakonisht nuk e pi dhe e kalova gjithë natën duke u përpjekur të gjeja personazhin tek unë, përmes skenarit. Të nesërmen, sigurisht, Lumet më shikonte sikur, ‘Çfarë ndodhi, Al?’ Kasti miqtë e mi thoshin sikur, ‘Mendoj se po shkatërrohet’”, përshkroi ai.
Por Pacino theksoi se kjo ishte pikërisht ajo që duhej për të luajtur rolin: “Mendoj se u bëra dikush tjetër. U bëra djali në film. Nuk e di deri më sot nëse po e gënjeja veten apo jo. Por e kalova dhe kjo më ndihmoi. Le ta themi kështu: e drejtë apo e gabuar, më ndihmoi. Kisha diçka personale me të cilën po punoja.”
