Lajmidites.com

Tag: festivalit

  • Nis “Skampa 2025”, edicioni i 27 i festivalit ndërkombëtar të teatrit

    Nis “Skampa 2025”, edicioni i 27 i festivalit ndërkombëtar të teatrit

    Festivali Ndërkombëtar i Teatrit “Skampa 2025”  nisi në Elbasan edicionin e tij të 27 duke sjellë magjinë e artit të gjallë në zemër të qytetit.

    Edicioni i 27-të i festivalit të stileve dhe formave të reja teatrore risjell edhe këtë vit një larmi performancash nga vende të ndryshme të botës.
    Nga data 2 – 6 tetor do të ngjiten në skenë shfaqje nga 9 trupa të ndryshme teatrore, mes të cilave, trupat e ardhura nga teatri shtetëror turk, ai i Ankarasë dhe i Stambollit, si dhe trupat nga Greqia, Kosova, Lituania, Serbia e Shqipëria.
    Mbrëmja e parë solli në skenë shfaqjen “Medea – Material”, nga Teatri Shtetëror i Ankarasë dhe ai i Stambollit. Teksti i Heiner Müller-it, i prezantuar për herë të parë në turqisht, ndërthur mitologjinë, historinë, kujtimet dhe ëndrrat, duke krijuar një tapiceri poetike që rrëmbeu vëmendjen e publikut dhe e bëri natën të paharrueshme.
    Në 27 vite Festivali Ndërkombëtar i Teatrit ka qenë promovuesi më i mirë i artit, kulturës dhe vetë qytetit të Elbasanit duke numëruar rreth 270 shfaqje në të gjithë historinë e tij.
     

    Top Channel

  • Era Istrefi drejt Festivalit të Këngës në RTSH 2025?

    Era Istrefi drejt Festivalit të Këngës në RTSH 2025?

    Lista zyrtare e këngëtarëve pjesëmarrës në Festivalin e Këngës në RTSH 2025 ende nuk është shpallur, por në rrjetet sociale dhe rrethet artistike kanë nisur të qarkullojnë “bastet” e para për emrat që mund të marrin pjesë në skenën më të rëndësishme të muzikës shqiptare, e cila njëkohësisht jep biletën për Eurovision.
    Ditët e fundit është përfolur gjerësisht emri i këngëtares së njohur Era Istrefi, e cila prej vitesh është një nga artistet shqiptare më të suksesshme në tregun ndërkombëtar. Zëra nga korridoret e RTSH-së tregojnë se Istrefi është tashmë në bisedime me organizatorët e festivalit, duke e bërë emrin e saj një nga më të përmendurit për këtë edicion.
    Era Istrefi është e njohur për hitet e saj që kanë kapërcyer kufijtë e Shqipërisë, duke mbledhur miliona klikime dhe duke fituar famë në shumë vende të botës. Një pjesëmarrje e saj në Festivalin e Këngës do të ishte një risi dhe një garë më e fortë për skenën shqiptare, ku publiku pret gjithnjë emra të mëdhenj dhe surpriza të veçanta.
    Nëse këto thashetheme rezultojnë të vërteta, Era do të ishte një nga konkurrueset më të forta, duke sjellë një atmosferë ndërkombëtare në festival dhe ndoshta duke synuar përfaqësimin e Shqipërisë në Eurovision.

  • Festivali Ndërkombëtar i Video Artit “Gjon Mili”: Shpallen fituesit e Edicioni të Tretë

    Festivali Ndërkombëtar i Video Artit “Gjon Mili”: Shpallen fituesit e Edicioni të Tretë

    Korçë / Dhërmi / Manhattan — 2025
    Edicioni i tretë i Festivalit Ndërkombëtar të Video Artit “Gjon Mili” shpalosi një panoramë të fuqishme dhe të shumëllojshme të artit të imazhit në lëvizje, duke e vendosur publikun mes tre peizazheve të ndryshme kulturore: arkitekturës së kujtesës në Korçë, horizontit bregdetar të Dhërmiut dhe pulsit urban të Manhattanit. Programi i këtij viti, i ndërtuar me kujdes kuratorial, krijoi ura midis eksperimentit formal dhe përvojës së drejtpërdrejtë të shikuesit. Njëkohësisht, festivalit i interesoi jo vetëm çfarë tregohet, por si e pse e tregojmë sot: çfarë i kërkohet imazhit në mjedise të krisura nga krizat ekologjike, konfliktet, teknologjitë e reja imersive dhe gjuha gjithnjë e më shumë ndërdisiplinore e artistëve.
    Në thelb, ky edicion funksionoi si një platformë e hapur për zëra të guximshëm, të cilët e testojnë kufirin midis kinemasë dhe artit pamor, midis performancës dhe dokumentarit, midis botëve fizike dhe virtuale. Qasja tri-qendrore i dha festivalit një rezonancë të veçantë: Korça solli një dialog me arkivat e historisë dhe memorien qytetare; Dhërmiu nxiti reflektim për ekologjinë dhe hapësirën; Manhattan-i ndërthurte ritmin e qytetit me dinamika globale të kulturës vizuale. Kjo treshe e vendeve krijoi një rrëfim të shumërrjedhshëm ku çdo program i natës, çdo shfaqje, instalacion apo bisedë publike i shtonte festivalit shtresa domethënëse.
    Spektri i veprave fituese e dëshmoi qartësisht këtë horizont të gjerë: nga performanca ekologjike e materializuar në video dhe instalacion, te animacioni VR që e bën shikuesin protagonist të botës së krijuar; nga rrëfimi i një “road film” përmes syve të një kafshe, te një video-poemë për dështimin e imazhit përballë dhunës; e deri te një portret urban i montuar nga fragmente kinemaje, arkivash dhe regjistrimesh bashkëkohore. Përtej çmimeve, festivalit i interesoi të hapte pyetje: çfarë mbetet e dukshme dhe e thënshme sot, kur edhe vetë imazhi është i lodhur, i dyzuar, por edhe i domosdoshëm?
    Në vijim, një pasqyrë e zgjeruar për këtë edicion dhe për secilin prej fituesve — me elemente nga biografia artistike dhe personale, si dhe me një përmbledhje analitike të veprave të tyre fituese.
    ⸻
    Një Edicion me Koordinata të Reja Kulturore
    Që në themelimin e tij, Festivali Ndërkombëtar i Video Artit “Gjon Mili” ka synuar të tejkalojë formatet e zakonshme të prezantimit të artit të imazhit në lëvizje. Edicioni i tretë e përforcoi këtë parim duke i trajtuar hapësirat e ekspozimit si bashkëautorë të përvojës: kinema, galeri, mjedise të hapura dhe ambiente të rikontekstualizuara për ekranin. Kjo liri hapësinash e bëri programin të rrëshqasë natyrshëm nga një qasje kontemplative te një përjetim imersiv, nga ekrani i madh te ndërveprimi i afërt i instalacioneve dhe performancës.
    Në Korçë, programi riktheu çështjen e kujtesës së përbashkët: si grumbullohen dhe si tregohen historitë? Në Dhërmi, u theksua marrëdhënia mes njeriut, detit dhe gjurmëve të konsumit — jo si një kronikë alarmiste, por si një rrëfim estetik ku objekti i hedhur, mbetja, pluhuri plastik, kthehen në shenja dhe rekuizita rituale. Ndërsa në Manhattan, prania e industrive kulturore, e akademisë dhe e skenës së galerive krijoi një rezonancë kritike: aty ku forma eksperimentale ballafaqohet me tregun, ku dokumentari i shpejtë i qytetit përpunohet me arkivën e kinemasë klasike dhe me pamjet e “kapura” me telefon.
    Krahas shfaqjeve, bisedat me autorët dhe diskutimet tematikë krijuan një terren të dobishëm për reflektim: a po i besojmë tepër imazhit si provë? A mund të jetë performanca video një formë e re meditimi publik? Si e ndryshon VR marrëdhënien e shikuesit me rrëfimin? Po kur kamera vihet në shërbim të një subjekti jo-njerëzor, çfarë ndodh me vetë nocionin e perspektivës?
    Në këtë kontekst, pesë veprat e shpërblyera u shquan jo thjesht si “fituese”, por si nyje të forta ku lidhen shumë nga fijet e mësipërme.
    ⸻
    Fituesit e Edicionit 2025
    Best Video Art & Experimental
    Eleni Mylonas (Shtetet e Bashkuara) — SeaMonster II (00:14:19)
    Biografi artistike dhe personaleEleni Mylonas është një artiste multidisiplinore që ndan kohën e saj mes Nju Jorkut dhe Athinës. Formimi i saj përfshin një Master në Shkollën e Gazetarisë të Universitetit Columbia si dhe studime në fotografi në Universitetin e Londrës. Ajo ka qenë bursiste Fulbright, dhe karriera e saj, e shtrirë në disa dekada, është shenjuar nga ekspozita në institucione prestigjioze si MoMA PS1 (Nju Jork), Muzeu Benaki (Athinë) dhe galeritë e Mynihut, përkrah prezencës në hapësira të pavarura dhe fondacione ndërkombëtare. Mylonas lëviz me natyrshmëri midis pikturës, fotografisë, performancës dhe videos, duke e trajtuar artin si një metodë për të matur temperaturën e kohës sonë.
    Rreth veprës fitueseSeaMonster II është një kapitull i ri i serisë SeaMonster, e nisur me SeaMonster Monk dhe e rishfaqur në kontekste të ndryshme ekspozimi. Vepra lind nga peizazhi i Egjinës, ishull grek ku artistja mban studion e saj. Ajo mbledh përgjatë bregut rrjeta të hedhura, fragmente plastike, copa objektesh të konsumit të përditshëm — dhe i kthen në elemente rituale. Në video, këto mbetje nuk janë thjesht dëshmi e një krize ekologjike; ato janë material i një liturgjie estetike që bën bashkë performancën dhe instalacionin, një ftesë për të parë përtej verdiktit të shpejtë moral dhe për të ndier ritmin e transformimit. Mylonas e përdor trupin dhe objektin si dy instrumente të të njëjtit ritual: një akt që tenton të ripërcaktojë marrëdhënien e njeriut me detin, mbetjen, kujtesën e territorit. SeaMonster II është i drejtpërdrejtë pa qenë didaktik: gjuha e tij vjen nga materiali vetë, nga uji, nga rëra, nga plastika që riformohet estetikisht, duke e kthyer krizën në një lloj meditimi të përbashkët.
    ⸻
    Best Animation Film
    Aria Wolf (Gjermani) — Lichtung (00:15:00)
    Biografi artistike dhe personaleE lindur në vitin 1996, Aria Wolf i përket brezit që kalon lirshëm mes animacionit, lojërave, instalacionit dhe rrëfimit imersiv. Ajo ka studiuar Transmedia Games Directing në Animation Institute të Filmakademie Baden-Württemberg dhe ka përfunduar Bachelor në Media Audiovizuale në Media University Stuttgart. Portfolio e saj përfshin filmin e shkurtër YASEMIN (2021), realizuar në bashkëpunim me institucionin ku studioi për një projekt parandalimi të dhunës në familje; dokumentarin ROSA (2021); dhe përvojën loje-atmosferë Sanguine (2022), ku shikuesi/lojtari thirret të ecë në një hapësirë gjendjesh më shumë sesa ngjarjesh.
    Rreth veprës fitueseLichtung e zgjeron këtë prirje drejt një bote të gjallë VR, ku peizazhi që në fillim duket i fjetur zgjohet me praninë e vizitorit. Mjedisi familjarizohet ngadalë: dritat lëkunden, teksturat ndryshojnë, elemente të fshehta shfaqen. Ata që veshin headset-in nuk janë spektatorë të thjeshtë, por bashkë-krijues të ritmit dhe zbulimit. Kjo qasje e kthen animacionin nga një medium “ekranor” në një hapësirë: rrëfimi nuk i ndodh vetëm personazhit, por edhe atij që sheh/ndjen — një marrëdhënie e re, ku kufiri mes shikimit dhe veprimit mjegullohet. Përzgjedhja e Lichtung në Festivalin Ndërkombëtar të Animacionit në Annecy, në seksionin VR, e vendos veprën në një skenë referenciale botërore dhe rrëfen saktë ambicien e saj: animacioni, në epokën e imersionit, bëhet topologji për t’u vizituar, jo thjesht histori për t’u ndjekur.
    ⸻
    Best Short Film
    Bea de Visser (Holandë) — No horses on Mars (00:14:54)
    Biografi artistike dhe personaleBea de Visser u shfaq në skenë në fillim të viteve ’80 si artiste e zërit dhe performancës, duke eksperimentuar në klube, hapësira arti dhe festivale. Me kalimin e viteve, praktika e saj u shtri në film, instalacion dhe performancë, duke ruajtur gjithmonë një ritëm poetik dhe një kujdes të lartë për formën. Ajo drejton studion e pavarur Anotherfilm, ligjëron në universitet dhe mentoron artistë të rinj në skenografi dhe performancë. Veprat e saj gjenden në koleksione ndërkombëtare dhe janë shfaqur në festivale dhe muze përtej kufijve kombëtarë.
    Rreth veprës fitueseNo horses on Mars e ndërton rrëfimin si një “road film” të pazakonshëm, ku këndvështrimi nuk është ai i njeriut, por i një kali. Filmi i fut shikuesit në “mendjen” që galopon: ritmet, fushëpamja, mikro-vibrimet e lëvizjes bëhen gjuhë e rrëfimit. Ky devijim i thjeshtë e shumë i zgjuar trazon mënyrën si njeriu e ka vështruar kafshën: si objekt matjeje, klasifikimi dhe domestikimi. De Visser e rrotullon optikën dhe sugjeron se, përtej sistemeve tona të kontrollit, shfaqet individi i tjetrit — një subjekt që kërkon të njihet. Pa e bërë të zhurmshëm mesazhin, filmi ngre pyetje për raportin midis kontrollit dhe njohjes, midis regjistrit shkencor të të menduarit dhe intervalit poetik të vështrimit. Rezultati është një përvojë vizuale e matur, ku forma filmike përzihet me filozofinë e perceptimit, dhe ku udhëtimi nuk është vetëm terren, por edhe mënyrë e të parit.
    ⸻
    Best Short Documentary
    Parham Ghalamdar (Iran/MB) — The Sight is a Wound (00:06:48)
    Biografi artistike dhe personaleParham Ghalamdar, artist i lindur në Iran dhe i bazuar në Mbretërinë e Bashkuar, lëviz mes pikturës, filmit dhe shkrimit. Ai ka marrë vlerësime të shumta si UK New Artists Bursary (2023), grante nga Arts Council England dhe çmime krijuese universitare; punët e tij bëjnë pjesë edhe në koleksionin e Qeverisë së Mbretërisë së Bashkuar. Ghalamdar merret shpesh me gjendjen e imazhit në kohë të trazuara: çfarë ndodh me kuptimin kur imazhi rëndohet nga dhuna, lajmet, qarkullimi masiv dhe arkivat e pafundme?
    Rreth veprës fitueseNë The Sight is a Wound, autori u vë flakën mbi pesëdhjetë piktura të veta, vepra të ekspozuara më herët dhe të çmuara. Akti është një përgjigje e drejtpërdrejtë ndaj tragjedisë në Gaza, por njëkohësisht një meditim mbi dështimin e imazheve për të krijuar domethënie përballë barbarisë. Filmi shmang narrativën lineare apo thirrjet për aksion; ai i ngjan një elegjie vizuale, një poezie pa zë, ku zjarri funksionon si metaforë e djegies së kuptimeve dhe si akt i dhimbshëm i çlirimit. Pyetjet që ngrihen janë të ashpra: ç’mund të bëjë arti përballë dhunës? Ç’mbetet nga një imazh kur i hiqet besimi? Ghalamdar e pranon kufirin e artit, por pa e mohuar nevojën për të: filmi dëshmon se, edhe kur nuk na shpëton, imazhi mund të mbajë zi, mund të kujtojë, mund të dokumentojë vetë dështimin e tij.
    ⸻
    Audience Choice Award
    Brian R Donnelly (Kanada) — Goin’ Down The Road (00:04:11)
    Biografi artistike dhe personaleBrian R Donnelly është artist vizual kanadez me bazë në Toronto, i diplomuar në Pikturë (BFA) në OCAD University. Që prej vitit 2007 ka ekspozuar ndërkombëtarisht, ndërsa prej vitit 2017 ka shtrirë praktikën e tij edhe në imazhin në lëvizje, duke e ndërthurur përvojën e pikturës me metodologji kinematografike dhe materiale arkivore. Interesat e tij rrotullohen rreth identitetit, shtrembërimit dhe mënyrës se si realiteti mund të fragmentohet nga kujtesa dhe fiksioni.
    Rreth veprës fitueseGoin’ Down The Road rindërton Toronton si një palimpsest i montazhuar: fragmente kinemaje të njohur, copa arkivash, video bashkëkohore me kënde të gjera, dialogë të ç’vendosur — të gjitha bashkohen në një portret që është njëkohësisht real e fiktiv. Donnelly e eklipson kërkesën për koherencë gjeografike dhe kohore për t’i besuar përvojës së qytetit si një shtrat i vazhdueshëm montazhi. Në këtë sens, vepra është edhe një de-konstruksion i rrëfimit qytetar: ajo tregon se si “dokumentimi” dhe “improvizimi” ndërveprojnë, se si historia publike absorbon dhe riprodhon vazhdimisht fantazmat e kinemasë. Zgjedhja e publikut për t’ia dhënë këtij filmi çmimin “Audience Choice” flet për një rezonancë të natyrshme: shikuesit njohin në të ndjesinë e qytetit të tyre — të përzier me kujtime filmash, dritat e natës, bisedat e padëgjuara dhe këndvështrimet që na befasojnë edhe kur ecim në rrugë të njohura.Impakti në Skenën Vendore dhe Ndërkombëtare
    Tri qendrat mikpritëse të festivalit prodhuan edhe tri lloj dialogësh të ndryshëm me publikun. Në Korçë, duke pasur një traditë të konsoliduar të artit dhe kulturës, veprat eksperimentale fituan një lloj “leximi social”, ku shikuesit i lidhën me kujtesën e qytetit dhe me arkitekturen e tij. Në Dhërmi, prania e detit e ktheu hapësirën ekspozuese në laborator të hapur për veprat që merren me ekologjinë dhe lëndën e “mbetjes”. Ndërsa në Manhattan, bisedat pas shfaqjeve shpesh shkuan drejt raporteve midis formës dhe tregut, midis skenës së pavarur dhe institucioneve, duke e vendosur artin e imazhit të lëvizshëm në qendër të pyetjeve bashkëkohore për industrinë kulturore.
    Për artistët, pjesëmarrja në një format të tillë tri-qendror ka vlerë të dyfishtë: nga njëra anë krijon mundësi rrjetëzimi ndërkombëtar dhe dialogu me publikë të ndryshëm; nga ana tjetër e detyron veprën të “testohet” në kontekste të ndryshme hapësinore e kulturore. Ajo që funksionon në një galeri të vogël në Korçë nuk është e thënë të ketë të njëjtën rezonancë në një hapësirë të zëshme në Manhattan — dhe pikërisht këtu qëndron bukuria e një festivali që e merr shikuesin seriozisht, duke e trajtuar si bashkë-përkthyes të veprës.
    Ndërkombëtarisht, lista e fituesve e vendos festivalin në hartën e eventeve që kanë kurajë të testojnë format. Arti i videos nuk është më një “shtesë” e kinemasë apo e pikturës; është një gjuhë më vete, me gramatikën e saj, me aleancat e saj teknologjike dhe me etikën e vet të vështrimit. Edicioni i këtij viti e theksoi qartë këtë status.
    Pse Ky Edicion do të Kujtohet
    Edicioni i tretë i Festivalit Ndërkombëtar të Video Artit “Gjon Mili” do të mbahet mend për disa arsye të qarta:
    Koherencë kuratoriale me guxim formal: temat ishin të lexueshme, por kurrë të imponuara; formatet ishin të guximshme, por kurrë të paarsyeshme.Dialog me hapësirën: tri qendrat e festivalit krijuan tri mënyra të ndryshme të përjetimit, pa e humbur njësi-n rrëfimore të programit.Vepra fituese me peshë: secila prej tyre pohoi qartë pse arti i imazhit në lëvizje mbetet një laborator i domosdoshëm i mendimit pamor sot.Në një kohë kur imazhi është i kudogjendur dhe i shpërndarë me shpejtësi marramendëse, ky festival kujtoi se të shohësh është një akt që kërkon kohë, vëmendje dhe kujdes. Të shohësh nuk do të thotë të rrëshqasësh mbi sipërfaqe; do të thotë të pranosh se disa gjëra duhen parë ngadalë, disa duhen dëgjuar edhe kur heshtin, e disa duhen lënë të të trazojnë.
    Me SeaMonster II, Lichtung, No horses on Mars, The Sight is a Wound dhe Goin’ Down The Road, ky edicion dha pesë përgjigje të ndryshme — dhe po aq pyetje të reja — për çfarë mund të bëjë sot video arti. Dhe pikërisht sepse pyetjet mbeten të hapura, festivalet si ky bëhen jo thjesht vende ekspozimi, por shkolla të përkohshme të të parit: hapësira ku shikuesi del me më shumë kureshtje sesa me përgjigje, por edhe me bindjen se imazhi, pavarësisht lodhjes, vazhdon të jetë një mjet i fuqishëm për të menduar së bashku.

  • Umberto Eco: Nuk duhet lexuar për të pasur sukses, por për të jetuar më gjatë…

    Umberto Eco: Nuk duhet lexuar për të pasur sukses, por për të jetuar më gjatë…

    Leximi të zgjat jetën. Ky është mësimi më i madh që na ka lënë Umberto Eco në një rubrikë që nisi në faqen e fundit të “L’Espresso“ në marsin e vitit 1985, dhe vazhdoi çdo javë deri në marsin e vitit 1998.

    Ajo u quajt “Zaefi i Minervës”, dhe reflektimet që ka bërë intelektuali i famshëm janë përmbledhur në një libër me të njëjtin emër të botuar në vitin 2002.

    Ja cilat janë fjalët e Umberto Eco-s mbi fuqinë e leximit:

    “Është e vërtetë që kur nuk ndodh asgjë, ne themi që koha nuk kalon kurrë. Kur kemi kaluar orë apo ditë emocionuese themi se koha ka ikur sa hap e mbyll sytë.

    Por kjo na ndodh vetëm kur jemi të mërzitur apo emocionuar. Ndërkohë, përpiquni tani të mendoni për një ditë ose javë të mërzitshme që keni pasur disa kohë më parë.

    Ju do të mbani mend shumë pak prej tyre, dhe ato orë apo ditë që janë të gjitha të njëjta do të krijojnë një hapësirë ​​shumë të shkurtër në kujtesën tuaj.

    Ka njerëz që pasi kanë arritur në fundin e jetës së tyre, pasi kanë bërë çdo ditë të njëjtat gjëra, kthejnë kokën pas dhe as që u duket sikur kanë qenë edhe ata në këtë botë.

    Gjithë jeta u iku tepër shpejt. Ndërkohë mendoni për një ditë apo një javë në të cilën ju kanë ndodhur shumë gjëra emocionuese, njëra pas tjetrës, (qofshin gëzime, gjëra të bezdisshme, apo dhimbje): do të mbani mend orë apo ditë të plota, do të keni përshtypjen se keni jetuar shumë.

    Unë besoj se kjo është një nga arsyet se përse njerëzit i janë përkushtuar gjithmonë rindërtimit të së kaluarës, si përmes tregimeve gojore të më të moshuarve që na rrëfenin histori rreth vatrës së zjarrit, po ashtu edhe përmes historive të shkruara në libra.

    Dikush që së bashku me kujtimet e tij personale, ka edhe kujtimin e asaj dite kur u vra Jul Cezari, ose të betejës së Vaterlosë, kujton më shumë gjëra sesa dikush që nuk di asgjë mbi atë që u ka ndodhur të tjerëve.

    Ndër kujtimet e mia, unë kam disa tejet emocionale, për gjëra që nuk më kanë ndodhur mua, por babait, nënës ose gjyshes, që m’i kanë treguar (madje shumë herë) ndaj ato janë bërë pjesë e kujtesës time personale.

    Duke kujtuar më shumë, mua më duket sikur kam jetuar më gjatë. Mendoj se kjo është një arsye e mirë për të lexuar libra, pavarësisht nga arsyet e tjera, estetike apo edukative, që thuhen zakonisht.

    Natyrisht, nëse dikush lexon i detyruar (siç ndodh ndonjëherë në shkollë), përvoja është e mërzitshme, dhe për rrjedhojë ajo nuk lë gjurmë në kujtesën e tij.

    Por është ndryshe nëse lexon për pasion. Botuesi i madh Valentino Bompiani tha dikur: një njeri që lexon vlen sa për dy.

    Kjo thënie ka kuptimin që lexuesi është më i kulturuar, di më shumë gjëra se të tjerët, dhe mund të jetë më i suksesshëm në jetë.

    Por ne e dimë shumë mirë që ndonjëherë kanë sukses edhe njerëz pa shumë vlera dhe që nuk kanë lexuar asgjë.

    Jo, nuk duhet lexuar për të pasur sukses, por për të jetuar më gjatë. Gjatë fëmijërisë time më kanë ndodhur shumë gjëra, ashtu si gjithë të tjerëve.

    Madje edhe kujtimi i shumë netëve të kaluara në vendstrehime gjatë luftës, ndërsa atje lart dëgjoheshin shpërthime, ne luanim me djemtë e tjerë, janë një pjesë emocionuese e së shkuarës sime.

    E megjithatë kam ndjesinë se kam pasur një fëmijëri shumë të gjatë dhe të plotë, pikërisht sepse është plot me kujtime që kam vjedhur nga të tjerët.

    I kam vjedhur nga Sandokan dhe Yanez teksa ata lundronin në detet e Malajzisë me anijen e tyre, nga d’Artagnan që zhvilloi duelin me baronin de Winter, nga Njeriu me Maskë që ndoqi pa asnjë shpresë Diana Palmer, madje edhe me Renzo dhe Lucia që arratisen në liqenin e Komos.

    Megjithatë, mos u shantazhoni nga ata që ju thonë se duhet të lexoni vetëm libra të rëndësishëm.

    Unë kam kujtime të forta dhe të bukura nga librat ndoshta të pakuptimtë, por që më kanë dhënë pasdite të gjata shumë emocionuese.

    Unë i jam shumë mirënjohës të gjithë atyre që duke shkruar për mua, më kanë dhënë një jetë kaq të gjatë, saqë nuk mund t’i kujtoj të gjitha përnjëherë.

    Për këtë shpresoj të jetoj gjatë për të kujtuar gjithçka që më thanë.

    Ndoshta kur je shumë i ri nuk mendon se ia vlen të jetosh shumë, por ju siguroj që edhe pas të 30-ave apo 40-ave, të jetuarit më shumë nuk është diçka që duhet neglizhuar.

    Prandaj leximi tani është garanci e mirë, nuk e them për pleqërinë, por për një moshë të pjekur e cila nuk do të vonojë të vijë.

    Përveç argëtimit të tanishëm. Nëse çdo transmetim televiziv është i njëjtë me atë të javës së kaluar, çdo libër, edhe më idioti, është i ndryshëm nga një tjetër”.

    Kush ishte Umberto Eco?

    I lindur në Alessandria në vitin 1932, Umberto Eco ndoqi Liceun Klasik dhe më pas Universitetin e Torinos, ku u diplomua për filozofinë mesjetare në moshën 22 vjeçare me një tezë mbi estetikën e Shën Thoma Akuinit.

    Deri në vitin 1959 punoi në programet kulturore të RAI dhe në shtëpinë botuese Bompiani.

    Nga viti 1971 u bë profesor i Semiotikës në Universitetin e Bolonjës. Ka bashkëpunuar me gazeta dhe revista italiane dhe të huaja.

    Në Itali ishte ndër të parët që studioi mekanizmat e artit bashkëkohor dhe kulturës masive.

    Në vitin 1980 botoi kryeveprën e tij, romanin “Emri i trëndafilit”, ndërsa në vitin 1999 mori çmimin e Akademisë Amerikane të Arteve dhe Letrave.

    Vdiq në vitin 2016. Gjatë jetës së tij, mori 40 grada nderi për kërkimet dhe studimet e tij./Bota.al

    ObserverKult

    Lexo edhe:

    DITA E PESTË E FESTIVALIT POETIK TË PRISHTINËS I KUSHTOHET TËRËSISHT POETËVE TË RINJ

    DITA E KATËRT E FESTIVALIT POETIK TË PRISHTINËS/ LEXIME POETIKE E PROMOVIME, DEBAT PËR TEATRIN, KËNGË KORALE

    DITA E TRETË E FESTIVALIT POETIK TË PRISHTINËS/ POEZI, KRITIKË , DEBAT E MUZIKË…

    DITA E DYTË E FESTIVALIT POETIK TË PRISHTINËS/ PROMOVIM LIBRI, DEBAT TEMATIK, TAKIME POETIKE…

    DITA E PARË E FESTIVALIT POETIK TË PRISHTINËS I KUSHTOHET LETËRSISË SHQIPE NË MAQEDONI

  • Festivali Ndërkombëtar i Video Artit “Gjon Mili” hapet në New York

    Festivali Ndërkombëtar i Video Artit “Gjon Mili” hapet në New York

    New York, 27 shtator 2025 – Edicioni i 3-të i Festivalit Ndërkombëtar të Video Artit “Gjon Mili” (IVAF) ka nisur zyrtarisht programin e tij në SHBA, me një hapje mbresëlënëse në Producers Club Theatres, në zemër të Manhattan-it.
    Kjo ditë e parë e festivalit në New York shënon një ngjarje të rëndësishme kulturore, ku artistë nga mbarë bota prezantojnë krijimet e tyre bashkëkohore nën temën “The Skin of the Light” (Lëkura e Dritës). Përzgjedhja e jurisë sjell në ekran vepra që eksplorojnë identitetin, kujtesën, marrëdhënien e njeriut me natyrën, por edhe dimensionet poetike të dritës, tingullit dhe lëvizjes.
    Përzgjedhja e Jurisë
    Programi i ditës nisi me seanca shfaqjesh nga ora 11:00 deri në 13:00 dhe vazhdon pasdite nga ora 17:00 deri në 19:00. Në këtë përzgjedhje shfaqen vepra të artistëve nga Italia, Shtetet e Bashkuara, Bjellorusia, Mbretëria e Bashkuar, Holanda, Polonia, Gjermania, Franca, Kina dhe Australia.
    Titujt e veprave përfshijnë:The Music Box (Itali)The Tree of Life (Itali)The Inherit (SHBA)Lake (Bjellorusi)Murphy Was An Optimist (Gjermani)Elemental Feelings (Mbretëria e Bashkuar)Quary (SHBA)Prayer of the Sea (Gjermani)In the Shadow of Small Acts (Australi)Let it Grow (Kinë), e shumë të tjera.Programi i MbrëmjesNë orën 19:30 do të mbahet një program special me dy shfaqje shqiptare:Absence of 21 – Video Art, 7’, nga Sara TafaramAlexander – Dokumentar, 72’, nga Ardit Sadiku
    Ndërsa në orën 21:30 mbrëmja do të mbyllet me një performancë stand-up comedy nga Romir Zalla.
    Një Urë Kulturore Ndërkombëtare
    Festivali “Gjon Mili” vijon misionin e tij si një urë kulturore mes vendeve dhe artistëve, duke nderuar trashëgiminë e fotografit dhe artistit të madh shqiptaro-amerikan Gjon Mili, pionier i dritës dhe lëvizjes në artin vizual.
    Ky edicion i 3-të i festivalit, pas Korçës dhe Dhërmiut, sjell tashmë në New York një përvojë unike artistike, ku arti bashkëkohor vizual bashkon kultura, gjuhë dhe përvoja njerëzore të ndryshme.

  • Eurovizioni, shtohen thirrjet për përjashtimin e Izraelit: Do zgjidhet me votim

    Eurovizioni, shtohen thirrjet për përjashtimin e Izraelit: Do zgjidhet me votim

    Mes stuhisë së reagimeve që ka pushtuar ende pa nisur edicionin e ri të festivalit Europian të Këngës, organizatorët e garës vjetore të njoftuan se vendet anëtare do të votojnë në nëntor për të vendosur se cilat shtete do të mund të marrin pjesë në spektaklin muzikor vitin e ardhshëm.

    Ky qëndrim vjen në një kohë kur janë shtuar ndjeshëm thirrjet për ta përjashtuar Izraelin nga konkurimi i njohur ndërkombëtar muzikor për shkak të luftës në Rripin e Gazës.
    Zëdhënësi i Eurovisionit, Dave Goodman, deklaroi se bordi i Unionit Europian të Transmetuesve, i cili bashkon transmetuesit publikë, u ka dërguar letër anëtarëve duke i njoftuar se votimi do të zhvillohet në një mbledhje të jashtëzakonshme online në fillim të nëntorit.
    Shtete si Irlanda, Holanda, Sllovenia dhe Spanja kanë kërcënuar se nuk do të marrin pjesë në garën vjetore të këngës, nëse shteti hebre nuk përjashtohet nga gara mes tragjedisë që po përjetojnë palestinezët në Gaza. Eurovisioni 2026 do të mbahet në muajin maj në Vjenë.
    Është traditë që fituesi i vitit paraprak të jetë mikpritës i festivalit dhe fitues i këtij viti në Bazel të Zvicrës ishte JJ nga Austria me këngën “Wasted Love”.
    I përshkruar si një lloj Olimpiade e muzikës pop, Eurovizioni shihet gjithashtu edhe si një ku shpesh pasqyrohen politika dhe rivalitete rajonale. Kështu, Rusia u përjashtua preuj tij pasi nisi pushtimin e plotë të Ukrainës në vitin 2022.

    Top Channel

  • “Do zgjidhet me votim”/ Shtohen thirrjet për përjashtimin e Izraelit në Eurovizion

    “Do zgjidhet me votim”/ Shtohen thirrjet për përjashtimin e Izraelit në Eurovizion

    Mes stuhisë së reagimeve që ka pushtuar ende pa nisur edicionin e ri të festivalit Europian të Këngës, organizatorët e garës vjetore të njoftuan se vendet anëtare do të votojnë në nëntor për të vendosur se cilat shtete do të mund të marrin pjesë në spektaklin muzikor vitin e ardhshëm. 
    Ky qëndrim vjen në një kohë kur janë shtuar ndjeshëm thirrjet për ta përjashtuar Izraelin nga konkurimi i njohur ndërkombëtar muzikor për shkak të luftës në Rripin e Gazës. 
    Zëdhënësi i Eurovisionit, Dave Goodman, deklaroi se bordi i Unionit Europian të Transmetuesve, i cili bashkon transmetuesit publikë, u ka dërguar letër anëtarëve duke i njoftuar se votimi do të zhvillohet në një mbledhje të jashtëzakonshme online në fillim të nëntorit. 
    Shtete si Irlanda, Holanda, Sllovenia dhe Spanja kanë kërcënuar se nuk do të marrin pjesë në garën vjetore të këngës, nëse shteti hebre nuk përjashtohet nga gara mes tragjedisë që po përjetojnë palestinezët në Gaza. Eurovisioni 2026 do të mbahet në muajin maj në Vjenë. 
    Është traditë që fituesi i vitit paraprak të jetë mikpritës i festivalit dhe fitues i këtij viti në Bazel të Zvicrës ishte JJ nga Austria me këngën “Wasted Love”. 
    I përshkruar si një lloj Olimpiade e muzikës pop, Eurovizioni shihet gjithashtu edhe si një ku shpesh pasqyrohen politika dhe rivalitete rajonale. Kështu, Rusia u përjashtua preuj tij pasi nisi pushtimin e plotë të Ukrainës në vitin 2022. 
     
     
     

  • Eurovizioni, shtohet thirrjet për përjashtimin e Izraelit: Do zgjidhet me votim

    Eurovizioni, shtohet thirrjet për përjashtimin e Izraelit: Do zgjidhet me votim

    Mes stuhisë së reagimeve që ka pushtuar ende pa nisur edicionin e ri të festivalit Europian të Këngës, organizatorët e garës vjetore të njoftuan se vendet anëtare do të votojnë në nëntor për të vendosur se cilat shtete do të mund të marrin pjesë në spektaklin muzikor vitin e ardhshëm.

    Ky qëndrim vjen në një kohë kur janë shtuar ndjeshëm thirrjet për ta përjashtuar Izraelin nga konkurimi i njohur ndërkombëtar muzikor për shkak të luftës në Rripin e Gazës.
    Zëdhënësi i Eurovisionit, Dave Goodman, deklaroi se bordi i Unionit Europian të Transmetuesve, i cili bashkon transmetuesit publikë, u ka dërguar letër anëtarëve duke i njoftuar se votimi do të zhvillohet në një mbledhje të jashtëzakonshme online në fillim të nëntorit.
    Shtete si Irlanda, Holanda, Sllovenia dhe Spanja kanë kërcënuar se nuk do të marrin pjesë në garën vjetore të këngës, nëse shteti hebre nuk përjashtohet nga gara mes tragjedisë që po përjetojnë palestinezët në Gaza. Eurovisioni 2026 do të mbahet në muajin maj në Vjenë.
    Është traditë që fituesi i vitit paraprak të jetë mikpritës i festivalit dhe fitues i këtij viti në Bazel të Zvicrës ishte JJ nga Austria me këngën “Wasted Love”.
    I përshkruar si një lloj Olimpiade e muzikës pop, Eurovizioni shihet gjithashtu edhe si një ku shpesh pasqyrohen politika dhe rivalitete rajonale. Kështu, Rusia u përjashtua preuj tij pasi nisi pushtimin e plotë të Ukrainës në vitin 2022.

    Top Channel

  • Kënga e njohur “Lule bore” e interpretuar nga Avni Mula (teksti dhe video)

    Kënga e njohur “Lule bore” e interpretuar nga Avni Mula (teksti dhe video)

    Tuj shëtitur n’mal e n’kodër,tuj prek lulet t’gjith me dore,vec n’nji kopsht ma t’bukurin n’Shkodër,ty të gjeta luleborë.

    Je e vogël por e plotë,ty t’kërkoj un’ tash sa mot,tash sa mot un ty t’kërkoj,vi me ty jetën ta çoj,Eja, eja luleborë,se me ty do thur kunorë…Pash ma t’bukrën stinë t’pranverëspash ma t’bukrin tranofilmos ja fal ti kujt erën,se për mu vetëm ke çil.

    Këngën mund ta dëgjoni duke klikuar KËTU

    ObserverKult

    Lexo edhe:

    DITA E PESTË E FESTIVALIT POETIK TË PRISHTINËS I KUSHTOHET TËRËSISHT POETËVE TË RINJ

    DITA E KATËRT E FESTIVALIT POETIK TË PRISHTINËS/ LEXIME POETIKE E PROMOVIME, DEBAT PËR TEATRIN, KËNGË KORALE

    DITA E TRETË E FESTIVALIT POETIK TË PRISHTINËS/ POEZI, KRITIKË , DEBAT E MUZIKË…

    DITA E DYTË E FESTIVALIT POETIK TË PRISHTINËS/ PROMOVIM LIBRI, DEBAT TEMATIK, TAKIME POETIKE…

    DITA E PARË E FESTIVALIT POETIK TË PRISHTINËS I KUSHTOHET LETËRSISË SHQIPE NË MAQEDONI

  • I përfshirë në fushatë kundër Palestinës, Dua Lipa shkarkon menaxherin e saj

    I përfshirë në fushatë kundër Palestinës, Dua Lipa shkarkon menaxherin e saj

    Ylli ndërkombëtar i muzikës pop me origjinë nga Kosova, Dua Lipa, ka ndërprerë bashkëpunimin me menaxherin e saj prej vitesh, David Levy, pasi ky i fundit rezultoi të ishte përfshirë në një fushatë për të penguar pjesëmarrjen e një grupi muzikor pro-palestinez në Festivalin Glastonbury.
    Mediat britanike raportuan se Levy ishte ndër nënshkruesit kryesorë të një letre “private dhe konfidenciale”, drejtuar themeluesit të festivalit, Michael Eavis, ku kërkohej që grupi irlandez Kneecap, i njohur për qëndrimet e tij pro-palestineze, të përjashtohej nga line-up-i i festivalit.
    Pasi kjo letër u bë publike, Dua Lipa reagoi duke e shkarkuar menjëherë Levy-n nga roli i tij si menaxher. Një burim nga industria muzikore tha për mediat britanike se “Dua e bëri të qartë që David Levy nuk do të kishte më asnjë rol në prodhimin apo menaxhimin e muzikës së saj”. Burimi shtoi gjithashtu se këngëtarja është një zë i fuqishëm në mbështetje të të drejtave të palestinezëve dhe nuk toleron taktika të tilla përjashtuese.

    Dua Lipa është shprehur edhe më herët në mënyrë të hapur në mbështetje të Palestinës. Në maj të vitit 2024, ajo e cilësoi sulmet izraelite në Gaza si “gjenocid” në një postim në Instagram, ku numëron mbi 88 milionë ndjekës. Po ashtu, gjatë festivalit Sunny Hill në Prishtinë këtë gusht, në ekranin gjigant u shfaq mesazhi “Liri për Palestinën”.
    Pavarësisht presionit nga letra ku ishte përfshirë Levy, grupi Kneecap arriti të performojë në Glastonbury në korrik. Pas disa ankesave të izoluara, policia nisi një hetim të shkurtër, por e mbylli për mungesë provash. Grupi e cilësoi hetimin si “frikësim politik”.
    Ndërkohë, që nga 7 tetori 2023, fushata ushtarake e Izraelit në Gaza ka rezultuar në vrasjen e rreth 65,300 palestinezëve, shumica prej tyre gra dhe fëmijë, duke shkaktuar dënim ndërkombëtar dhe akuza për gjenocid.
    /vizionplus.tv