Një skulpturë prej bronzi 2,600-vjeçare, e njohur si “Kalorësi i Babunjës”, u hap për publikun në Muzeun e Historisë Natyrore të Vjenës këtë javë, duke shënuar një moment të rrallë për arkeologjinë shqiptare në një nga institucionet më prestigjioze të Europës.Statuja, që paraqet një kalorës të armatosur mbi një kalë, do të qëndrojë në ekspozitë deri më 31 korrik dhe është vendosur pranë njërit prej objekteve më të njohura të muzeut – Venusit të Willendorf-it. Kjo është hera e parë që artefakti paraqitet përpara komunitetit shkencor austriak dhe studiuesve ndërkombëtarë, në një kontekst që nënvizon rëndësinë e tij artistike dhe historike.Zbulimi u bë në vitin 2018 në Babunjë, pranë Apolonisë së lashtë, në kuadër të kërkimeve të përbashkëta shqiptaro-gjermane në qytetin ilir të Arnisës. Që prej asaj kohe, “Kalorësi i Babunjës” është konsideruar një nga gjetjet më të rëndësishme të dekadës në arkeologjinë shqiptare.Ekspozita është rezultat i një bashkëpunimi mes Ambasadës së Shqipërisë në Austri, Institutit të Arkeologjisë në Tiranë dhe Muzeut të Historisë Natyrore të Vjenës. Në fjalën e saj hapëse, drejtoresha e muzeut, prof. Katrin Vohland, theksoi se ekspozita përbën një kapitull të ri në bashkëpunimin mbi 100-vjeçar midis dy vendeve në fushën e kulturës dhe kërkimit shkencor — një trashëgimi që i ka rrënjët tek punimet e hershme të arkeologëve austriakë Camillo Praschniker dhe Arnold Schober, botuar më 1919.Ambasadori shqiptar në Vjenë, Fate Velaj, e cilësoi këtë prezantim si një moment që i tejkalon kufijtë e shkencës: “Çdo zbulim arkeologjik është më shumë sesa një fragment i së shkuarës — ai është një pjesë e gjallë e identitetit tonë kombëtar.”Ndërsa vizitorët vijnë për të parë statujën e vogël por mbresëlënëse prej bronzi, ekspozita shërben si një përkujtim se trashëgimia ilire, shpesh e lënë në hije nga fqinjët më të dokumentuar të rajonit, mbetet një kapitull i pashkruar me potencial të madh për të rishikuar narrativat e historisë së lashtë mesdhetare.Materialet e publikuara nga “Diaspora Shqiptare” janë të mbrojtura nga të drejtat e autorit. Rishpërndarja, riprodhimi, modifikimi apo përdorimi i tyre, i pjesshëm ose i plotë, pa lejen e shprehur të redaksisë, është i ndaluar dhe shkel ligjet mbi të drejtat e pronës intelektuale.Një skulpturë prej bronzi 2,600-vjeçare, e njohur si “Kalorësi i Babunjës”, u hap për publikun në Muzeun e Historisë Natyrore të Vjenës këtë javë, duke shënuar një moment të rrallë për arkeologjinë shqiptare në një nga institucionet më prestigjioze të Europës.Statuja, që paraqet një kalorës të armatosur mbi një kalë, do të qëndrojë në ekspozitë deri më 31 korrik dhe është vendosur pranë njërit prej objekteve më të njohura të muzeut – Venusit të Willendorf-it. Kjo është hera e parë që artefakti paraqitet përpara komunitetit shkencor austriak dhe studiuesve ndërkombëtarë, në një kontekst që nënvizon rëndësinë e tij artistike dhe historike.Zbulimi u bë në vitin 2018 në Babunjë, pranë Apolonisë së lashtë, në kuadër të kërkimeve të përbashkëta shqiptaro-gjermane në qytetin ilir të Arnisës. Që prej asaj kohe, “Kalorësi i Babunjës” është konsideruar një nga gjetjet më të rëndësishme të dekadës në arkeologjinë shqiptare.Ekspozita është rezultat i një bashkëpunimi mes Ambasadës së Shqipërisë në Austri, Institutit të Arkeologjisë në Tiranë dhe Muzeut të Historisë Natyrore të Vjenës. Në fjalën e saj hapëse, drejtoresha e muzeut, prof. Katrin Vohland, theksoi se ekspozita përbën një kapitull të ri në bashkëpunimin mbi 100-vjeçar midis dy vendeve në fushën e kulturës dhe kërkimit shkencor — një trashëgimi që i ka rrënjët tek punimet e hershme të arkeologëve austriakë Camillo Praschniker dhe Arnold Schober, botuar më 1919.Ambasadori shqiptar në Vjenë, Fate Velaj, e cilësoi këtë prezantim si një moment që i tejkalon kufijtë e shkencës: “Çdo zbulim arkeologjik është më shumë sesa një fragment i së shkuarës — ai është një pjesë e gjallë e identitetit tonë kombëtar.”Ndërsa vizitorët vijnë për të parë statujën e vogël por mbresëlënëse prej bronzi, ekspozita shërben si një përkujtim se trashëgimia ilire, shpesh e lënë në hije nga fqinjët më të dokumentuar të rajonit, mbetet një kapitull i pashkruar me potencial të madh për të rishikuar narrativat e historisë së lashtë mesdhetare.
