Trajneri i Kombëtares shqiptare të futbollit, Silvinjo, ka dhënë një intervistë për të përditshmen italiane “Corriere Della Sera”. Trajneri ka folur për rrugëtimin e kuqezinjve, por edhe për atë që shpreson të ndodhë në ndeshjet e nëntorit, duke filluar nga ajo me Andorrën.
“Tani duhet të fitojmë në Andorra. Nëse e bëjmë këtë dhe Serbia nuk merr tre pikë në Angli, do të jemi në fazën play-off. Tre vjet më parë, ishte një ëndërr dhe është bërë një qëllim, madje një mision: shpresa për të shkuar në një Kupë Bote për herë të parë është diçka e madhe për Shqipërinë, një emocion që përfshin të gjithë popullsinë, atë në vend dhe atë të shpërndarë në të gjithë botën.
Toka është pjellore dhe ishte përgatitur në vitet e mëparshme nga trajnerë italianë si De Biazi, Reja dhe Panuçi. Pa përmendur që shumë lojtarë janë stërvitur në vendin tuaj, dhe unë vetë kam studiuar për pesë vjet në Koverçiano. Njohja e italishtes në Shqipëri është një avantazh. Ne kemi struktura të mira, kemi bërë një punë të shkëlqyer duke vëzhguar fëmijët e diasporës dhe kemi organizuar një ekip teknik që luan duke ndjerë peshën e fanellës. Kjo gjithashtu bën diferencën”, shpjegoi Silvinjo për gazetën italiane.
Midis atyre që bënë një hap të madh në cilësi, është Asllani?Po, ai kishte nevojë të luante vazhdimisht, të ishte titullar. Dhe largimi nga Interi për te Torino e ndihmoi të rritej. Ai është një lloj tjetër lojtari, gjithmonë brenda dinamikës së lojës sonë, qoftë si organizator apo si mesfushor. Ai na ndihmon të balancojmë dy fazat e sulmit dhe mbrojtjes, që është cilësia më e madhe e ekipit tonë.
A ishte fitorja në Serbi më shumë sesa thjesht një ndeshje futbolli?Po, kjo është e vërtetë, megjithëse ndeshja jonë më e mirë ishte barazimi 0-0 kundër serbëve në ndeshjen e parë. Nuk ishte e lehtë në fushën e tyre, madje as nga pikëpamja e ambientit, por kishte respekt midis dy ekipeve, pavarësisht situatës gjeopolitike që qëndronte pas saj. Kur u kthyem në Tiranë, gjetëm një vend që festonte, të çmendur nga lumturia.
Ke thënë se në një shkallë nga 1 deri në 10, ndihet si shqiptar 8.5. Dhe sa afër ndiheni me play-off në një shkallë nga 1 deri në 10?Kemi një epërsi, një pikë ndeshjeje, dhe mendoj se nuk do të dështojmë. Por gjithçka mund të ndodhë ende, sepse jo gjithçka varet nga rezultati ynë.
Nëse Shqipëria arrin në play-off, nuk do të jetë në vazon 4, ku do të jetë kundërshtari i parë i Italisë. Kjo është mirë për Gatuzon dhe për ju gjithashtu…Ne e marrim hap pas hapi, ndërsa Italia tashmë është të paktën e sigurt për kualifikimin në play-off. Shpresojmë që me Gatuzon të kthehen në Kupën e Botës, por pa u përballur me Shqipërinë në finalen eventuale…
Nëse gjërat vazhdojnë kështu, do të ngrenë një statujë tënden në Tiranë.Ajo që bëri diferencën ishte zgjedhja ime për të jetuar atje menjëherë, për të kaluar kohë me njerëzit, që më falënderojnë në rrugë, për të marrë frymë në atmosferën e vendit. Unë dhe stafi im u ndjemë sikur ishim njerëzit e duhur, në vendin e duhur, në kohën e duhur.
A është ende një ëndërr apo një qëllim shkuarja në Kupën e Botës?Do të ishte ëndrra e një jete, por e dimë që asgjë nuk është e lehtë për ne. Siç u them gjithmonë lojtarëve të mi: të mbetemi gjallë, le të qëndrojmë në lojë. Dhe të shohim se si do të përfundojë.