Lajmidites.com

Tag: dikur

  • Itali, hapet për herë të parë për vizitorët pasazhi sekret në Koloseum

    Itali, hapet për herë të parë për vizitorët pasazhi sekret në Koloseum

    Një kalim dikur sekret në Colosseo, i ashtuquajturi “Korridori i Komodusit” – i emëruar sipas perandorit famëkeq romak – është hapur për publikun për herë të parë.

    Korridori u lejonte perandorëve të hynin diskret në arenë, pa qenë pranë spektatorëve. Koloseu u përfundua në vitin 80 pas Krishtit dhe kalimi sekret konsiderohet një shtesë ndaj dizajnit origjinal.
    Korridori dikur sekret u zbulua në shekullin e 19-të dhe ishte i lidhur me Perandorin Komod sepse, sipas historianëve, ai i mbijetoi një atentati në një tunel nëntokësor. “Lidhja ishte e pashmangshme”, tha për Reuters arkeologia Barbara Nazzaro, e cila mbikëqyri punimet e restaurimit përpara se korridori të hapej për publikun.
    Dekorime prej gipsi që përshkruanin skena mitologjike, duele dhe akrobaci në arenë ishin shtuar në muret e mermerit.
    “Ky pasazh tani është i hapur për publikun për herë të parë. Kështu që vizitorët do të jenë në gjendje të imagjinojnë se si ishte të ishe perandor”, tha Nazzaro.

    Top Channel

  • Këshilli ku kthehet karma, fundi i paracaktuar i Erion Veliajt

    Këshilli ku kthehet karma, fundi i paracaktuar i Erion Veliajt

    E kujtoj mirë. Kur hynte dikur në sallën e Këshillit Bashkiak, Veliaj nuk ecte, por defilonte. Me buzëqeshjen e tij të përhershme, me një karizëm të fabrikuar për kamerat, ai e dinte që çdo votë ishte e tij. Këshilltarët ngriheshin e uleshin si në koreografi. Ligjet kalonin me një të rënë të lapsit. Dhe Tirana humbiste një tjetër hapësirë publike, një tjetër copë historie, një tjetër mundësi për t’u zhvilluar me dinjitet.
    Sot, i njëjti njeri kërkon të hyjë jo si triumfator, por si i mbaruar. Në sallën ku dikur ndanin pushtetin dhe paratë, do të ndahen fletët që vulosin fundin e tij politik. Të njëjtët mure që panë arrogancën, tani do të dëgjojnë psherëtimat e turpit. Është një kthesë e ashpër, por e paracaktuar: askush nuk mbijeton mbi gënjeshtra pafundësisht.
    Arrestimi i disa muajve më parë nuk ishte thjesht një “incident ligjor”, por një çarje në imazhin e kujdesshëm që Veliaj kishte ndërtuar. Nga lideri i gjeneratës “cool”, nga njeriu që e paraqiste veten si shpëtimtar i Tiranës, doli i zhytur në akuza për koncesione të manipuluara, tendera klientelistë dhe lidhje me oligarkë që u pasuruan mbi betonin e qytetit. Ai që predikonte transparencën, përfundoi pas hekurave si shembulli më i mirë i arrogancës së pandëshkuar.
    Dhe ja ku jemi sot. Karma nuk vonon. Këshilli Bashkiak, dikur vegla e tij, kthehet në varrin e tij politik. Aty ku kaluan vendime që i morën Tiranës frymën, tani do të kalojë vendimi që i merr Veliajt pushtetin. Është një hakmarrje e historisë, e thjeshtë, e pamëshirshme, e pashmangshme.
    Por ky fund nuk është vetëm për Veliajn. Është një ogur për çdo politikan te pushtetit që mendon se qyteti është çiflig personal, që pushtetin e trajton si pronë private. Të gjithë ata që sot ndihen të paprekshëm, nesër do të përballen me të njëjtën gjykatë: atë të qytetit, të ligjit, të kujtesës kolektive.
    Tirana sot nuk feston, por kujton: kujton se propaganda ka jetë të shkurtër, ndërsa betonizimi i qytetit mbetet si plagë. Kujton se vota nuk është vegël e partisë, por arma e qytetarit. Kujton se historia nuk fal, dhe se dikush gjithmonë do të paguajë.
    Erion Veliaj, sot është radha jote. Në atë sallë që e ktheve në teatër të bindjes, do të shfaqet drama e turpit tënd. Dhe kjo është fitorja që Tirana i detyrohej vetes, megjithëse dhe ata që do të votojnë do të hyjnë me turp një ditë në atë sallë.

  • Violina e Ajnshtajnit e vitit 1894, në ankand për sa?

    Violina e Ajnshtajnit e vitit 1894, në ankand për sa?

    Një violinë që dikur i përkiste njërit prej shkencëtarëve më të famshëm në botë pritet të shitet deri në 300,000 £ në një ankand në Gloucestershire, Angli muajin e ardhshëm.
    Instrumenti muzikor i vitit 1894 është një nga disa sende që dikur i përkisnin Albert Ajnshtajnit dhe që do të dalin në ankand në shtëpinë e ankandeve Dominic Winter në South Cerney më 8 tetor.
    Gjithashtu në shitje janë një shalë biçiklete dhe një libër filozofie që Ajnshtajni ia dha një miku në vitin 1932.
    Eksperti i memorabilive historike Chris Albury i tha BBC-së se ishte i emocionuar për shitjen e “sendeve jashtëzakonisht historike”.
    Violina Zunterer në madhësi reale besohet të jetë e para që vetë Ajnshtajni bleu.
    Të gjitha sendet e paraqitura në ankand iu dhanë mikut të tij të mirë dhe fizikantit tjetër Max von Laue në fund të vitit 1932.
    Pak kohë më vonë, Ajnshtajni iku në Amerikë për t’i shpëtuar rritjes së antisemitizmit dhe nazizmit në Gjermani.
    Njëzet vjet më vonë, Max von Laue ia dhuroi ato një të njohurje dhe admirueseje të Ajnshtajnit, Margarete Homrich, dhe tani stërmbesa e saj po i nxjerr ato në shitje.
    Një violinë tjetër që dikur i përkiste Ajnshtajnit, e dhënë atij si dhuratë kur mbërriti në SHBA në vitin 1933, u shit në ankand për 516,500 dollarë (370,000 £) në Nju Jork në vitin 2018. /tesheshi.com/

  • Kur të mallkon fusha e blertë! Dikur tallej me futbollin për të bërë festa, Neymar pëson edhe një dëmtim tjetër

    Kur të mallkon fusha e blertë! Dikur tallej me futbollin për të bërë festa, Neymar pëson edhe një dëmtim tjetër

    Dëmtim pas dëmtimi, Neymar nuk gjen dot qetësi! Ylli brazilian u largua shpejt nga Europa dhe nuk arriti të shpalos gjithë talentin e tij pasi dëmtimet e shpeshta i penguan shumë karrierën.Aktualisht te Santos, e njëjta histori dëmtimesh po vazhdonte për Neymar. Megjithatë në muajt e fundit, kishte një sinjal pozitiv për karrierën e tij. Për herë të parë që nga 2022, Neymar kishte luajtur për plot 9 ndeshje radhazi pa u dëmtuar.
    Dhe kjo quhej një arritje e madhe për rastin e Neymar, i cili nuk e bëri dot ndeshjen e 10 pasi ka pësuar një tjetër dëmtim në kofshën e majtë dhe do të ngeli jashtë për 4-12 javë. Futbolli ka një ligj të shkruar teksa ata që nuk impenjohen maksimalisht, ndëshkohen në mënyrën më të rëndë. Neymar, dikur te PSG, shpesh tallej me futbollin dhe tifozët duke lënë ndeshjet, duke u ndëshkuar me karton të kuq, për të përfunduar në festat e cmendura të Brazilit. Tani Neymar kërkon me çdo kusht që të rikthehet të luajë futboll, por është futbolli që nuk e pranon më. /Sport Ekspres/

  • Afera Rama–McGonigal trondit Uashingtonin/ Gazetari amerikan: Agjenti i FBI i shërbeu Ramës, u bë tradhtar për…

    Afera Rama–McGonigal trondit Uashingtonin/ Gazetari amerikan: Agjenti i FBI i shërbeu Ramës, u bë tradhtar për…

    Charles McGonigal dikur ishte një emër i madh në FBI. Për më shumë se dy dekada ishte ai që merrej me zbulimin e spiunëve rusë në Nju Jork — drejtonte kundërzbulimin dhe hulumtimet për ndërhyrje elektorale. Kishte reputacion se ishte i fortë dhe i zgjuar — lloji i agjentit që ti mendon se i kap keqbërësit pa u lodhur fare. Të gjithë mendonin se ishte prej atyre “të mirëve”; një patriot që do të bënte gjithçka për të mbrojtur vendin. Sa gabim e kishin.
    Sapo u pensionua në vitin 2018, McGonigal nuk mbeti pa punë dhe qetësi — jo, ai u përfshi menjëherë me Oleg Deripaskën, një oligark rus me lidhje të forta me Kremlinin që ishte vendosur nën sanksione nga SHBA. Nuk ishte ndonjë aktivitet i vogël anësor. McGonigal po merrte 225,000 dollarë, të kanalizuar përmes kompanive “guaskë” nga Nju Jorku deri në Qipro, vetëm për të gjetur baltë mbi një tjetër rus që nuk ishte miku më i mirë i Putinit. Mendoni për këtë: ai që kishte bërë karrierë duke zbatuar sanksionet, tani po i thyente ato dhe po përqafonte të njëjtën lloj ndyrësie që dikur e luftonte.
    Agjentët federalë e zbuluan dhe në fillim të vitit 2023 gjithçka shpërtheu. Prokurorët në Nju Jork e akuzuan për komplot për larje parash. McGonigal nuk u përpoq ta shmangte – pranoi fajin atë gusht, duke deklaruar se e dinte që paratë ishin të “ndyra”. Në dhjetor, një gjykatës e dënoi me 50 muaj burg. Një nga dënimet më të forta që i është bërë ndonjëherë një – ish-agjenti i lartë i FBI-së. Prokurori i SHBA-s tha të vërtetën: McGonigal shiti vendin e tij për një thes parash.
    Por nuk përfundon këtu. U zbulua po ashtu se ai po merrte para edhe nga një shqiptaro-amerikan me emrin Agron Neza — një person me lidhje me inteligjencën shqiptare dhe disa biznese të dyshimta. Ndërsa McGonigal ishte ende në FBI, ai fshehu mbi 225.000 dollarë që lidhen me zyrtarë shqiptarë që po përpiqeshin të siguronin viza amerikane dhe të krijonin influencë. Ai pranoi edhe këtë, duke u deklaruar fajtor për gënjeshtër lidhur me këtë rast dhe përfundoi me 28 muaj burg më herët në 2024. Fatmirësisht për të, e lejuan që ai ta kryente këtë dënim njëkohësisht me tjetrin.
    Pastaj, për ta përkeqësuar, një raport nga Inspektori i Departamentit të Drejtësisë këtë vit ngriti çudi. Kthehemi prapa tek viti 2017: McGonigal i dha përparësi një kompanie kineze duke i lajmëruar për arrestimet që FBI planifikonte në një rast të madh kundërzbulimi. Me fjalë të tjera, ai sabotoi hetimin dhe lejonte që spiunët ekonomikë të kalonin të lirë. E quajtën “turpëruese” — por kjo është një shprehje shumë e butë. Ky nuk ishte vetëm agjent i korruptuar prej ryshfeti: ishte një drejtues që po shkatërronte vetë punën që ai dikur udhëhiqte.
    Historia e McGonigal nuk është vetëm rasti i një pisllëku individual. Është një shenjë neon që diçka nuk shkon te sistemi. Si mundet që një njeri të ngjitet kaq lart në FBI, vetëm që të “kthejë” gjithçka sapo të dilte jashtë? Njerëzit po e quajnë këtë “problemi McGonigal” — ish-federalë që shesin shpëtimin e tyre për shuma të mëdha parash nga njerëz të gabuar. Ka zhurmë për rregulla më të forta, kontroll më të mirë — çfarëdo gjëje që ta pengojë që kjo të ndodhë përsëri. FBI-ja supozohet të jetë ajo që na mbrojë, por kur një njeri si McGonigal bëhet tradhtar, të bën të dyshosh: Kush po na mbron pra?

  • Dikur punonjëse s*ksi, sot në Parlament: E kaluara ime më formoi si politikane

    Dikur punonjëse s*ksi, sot në Parlament: E kaluara ime më formoi si politikane

    Bota E Hënë, 8 Shtator 2025 19:24
    Deputetja finlandeze Anna Kontula, një nga figurat më të njohura të majta në Parlamentin e Finlandës, ka rrëfyer për herë të parë se ka punuar si eskortë për gati dy dekada para se të futej në politikë.
    48-vjeçarja tha se nuk ndjen aspak turp për të kaluarën e saj, duke e quajtur këtë eksperiencë një pjesë themelore të rrugëtimit të saj personal dhe politik. Kontula tregoi se filloi të punonte si eskortë në moshën 16-vjeçare, ndërsa jetonte në një konvikt studentor. Ajo e përshkroi vendimin si të motivuar nga vështirësi ekonomike, por edhe nga kureshtja rinore.

    Për gati 20 vite, ajo pati ndërprerje të herëpashershme nga puna në industrinë e seksit, por mbeti gjithnjë e angazhuar për të drejtat e punonjësve të seksit, një çështje që do ta kthente më vonë në një nga zërat më të fortë në politikën finlandeze. Në vitin 2002, Kontula bashkëthemeloi organizatën SALLI, një sindikatë për punonjësit e seksit, ndërkohë që botoi ese dhe shkrime që sfidonin tabutë dhe paragjykimet publike ndaj kësaj industrie.

  • Markat luksoze po dalin nga moda! 5 arsyet pse njerëzit po i blejnë gjithnjë e më pak

    Markat luksoze po dalin nga moda! 5 arsyet pse njerëzit po i blejnë gjithnjë e më pak

    Cilësia po bieShumë konsumatorë mendojnë se produktet e luksit nuk justifikojnë më çmimet gjithnjë në rritje. Çanta apo veshje që dikur zgjatnin për vite, sot fillojnë të konsumohen pas vetëm disa muajsh. Përdorimi i materialeve më të lira dhe prodhimi i zhvendosur jashtë ka zhdukur atë kujdes artizanal që dikur e bënte luksin të veçantë.
    MbiekspozimiEkskluziviteti i luksit po humbet nga reklamat e pafundme dhe nga prania e tepërt e influencuesve. Të njëjtat produkte shfaqen kudo në rrjete sociale, duke i bërë të duken të zakonshme. Në vend që të frymëzojnë ëndrra, kjo mbingopje i ka bërë markat të humbasin atë ndjesi të veçantë që kishin dikur.
    Çmimet e paarsyeshmeÇmimet janë rritur disa herë gjatë dekadës së fundit, shpesh pa një përmirësim të dukshëm në dizajn apo cilësi. Përkundrazi, shumë blerës shohin një ulje të standardeve. Kjo ka krijuar një boshllëk mes asaj që paguan dhe asaj që realisht merr, një ndjenjë që po largon gjithnjë e më shumë klientë.
    Humbja e kreativitetitShumë koleksione sot duken të ngjashme me njëri-tjetrin, duke humbur origjinalitetin dhe vizionin artistik. Presioni për të nxjerrë vazhdimisht koleksione të reja ka çuar në ide të ricikluara, që shpesh perceptohen si të mërzitshme. Në një industri ku arti dhe kreativiteti janë thelbi i vlerës, kjo mungesë është e rrezikshme.
    Kur fitimi vlen më shumë se produktiGjithnjë e më shumë njerëz besojnë se kompanitë gjigante të luksit mendojnë vetëm për fitimin dhe jo për produktin. Identiteti i markave është zbehur, cilësia është sakrifikuar, ndërsa marketingu i tepruar duket si një mashtrim për të mbajtur shitjet. Ky zhgënjim ka krijuar një shkëputje emocionale nga markat që dikur respektoheshin për mjeshtërinë e tyre.
    Mesa duket, “luks” nuk është më një logo në çantë apo një fustan që kushton një pasuri. Luks është të ndihesh mirë me atë që vesh, të dish që ka vlerë, që ka histori dhe që nuk ka nevojë të të bërtasë për të të bindur!

  • Pse vera nuk është më stina e artë për linjat ajrore

    Pse vera nuk është më stina e artë për linjat ajrore

    Udhëtimet verore, dikur periudha më e artë për kompanitë ajrore, po bëhen gjithnjë e më të paparashikueshme. Çmimet e biletave rriten, por fitimet nuk ndjekin të njëjtin ritëm. Pasagjerët po ndryshojnë zakone, shkollat po nisin vitin gjithnjë e më herët dhe kompanitë po përballen me një realitet ku vera nuk është më “garanci suksesi”.Dikur, korriku dhe gushti ishin muajt kur avionët ishin plot dhe bilancet fryheshin. Sot, skema është ndryshe. Shumë udhëtarë po zgjedhin të fluturojnë në maj ose qershor, ndërsa ata që duan Europën po zhvendosin planet drejt vjeshtës.Rezultati? Gushti nuk është më kulmi i udhëtimeve, por një muaj boshatisjeje të papritur. Vetëm këtë vit, kapaciteti i brendshëm ajror në SHBA ra me 6% nga korriku, një shenjë se linjat po detyrohen të përshtatin oraret.Çmimet, siç pritej, kanë shkuar lart. Një biletë në korrik kushtonte mesatarisht 0,7% më shumë se një vit më parë, dhe 4% më shumë se në qershor. Por ky “bonus” nuk mjafton për të zbutur koston e lartë të karburantit dhe pagave. Gjigantët e industrisë, nga Delta te American Airlines, kanë rishikuar parashikimet e fitimit, duke pranuar se vera nuk po jep më atë që jepte dikur.Edhe zakonet e prenotimit janë përmbysur. Në vend që të sigurojnë biletën muaj më parë, udhëtarët presin momentin e fundit. JetBlue raportoi një valë rezervimesh për vetëm dy javë para Memorial Day në SHBA, një ‘simptomë’ e qartë e kohëve të reja.Ndikimin e vet e kanë edhe shkollat, sidomos në SHBA, ku nisja e vitit të ri akademik është zhvendosur gjithnjë e më herët. Në Dallas dhe Atlanta, nxënësit u kthyen në klasa që në fillim të gushtit, duke mbyllur sezonin e udhëtimeve familjare përpara kohe. Southwest e shpalli verën të mbyllur më 5 gusht, plot dhjetë ditë më herët se vitin e kaluar.Kompanitë, megjithatë, po mësojnë. Në vend që të “ndërtojnë kisha për Pashkë”, pra të krijojnë kapacitete gjigante vetëm për pikat kulmore, ato po eksperimentojnë me orare më të shpërndara dhe me destinacione të reja ndërkombëtare.Në horizont shihet një verë e re, më fleksibël, më e shtrenjtë, por edhe më e paparashikueshme.Nëse deri dje vera ishte sinonim i qetësisë financiare për linjat ajrore, sot është një lojë strategjish ku fiton ai që përshtatet më shpejt. Dhe për udhëtarët, kjo do të thotë një gjë të thjeshtë: prisni më pak garanci, por ndoshta më shumë mundësi për aventura jashtë sezoneve të pikut. / CNBC, Shqip.alKy është artikull ekskluziv i Revistës Monitor, që gëzon të drejtën e autorësisë sipas Ligjit Nr. 35/2016, “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e lidhura me to”.Artikulli mund të ripublikohet nga mediat e tjera vetëm duke cituar “Revista Monitor” shoqëruar me linkun e artikullit origjinal.

  • Dikur konsiderohej si një nga lojtarët e rinj më premtues në botë, sot përfundon në huazim te Panathinaikos

    Dikur konsiderohej si një nga lojtarët e rinj më premtues në botë, sot përfundon në huazim te Panathinaikos

    24 Gusht 2025

    15:49

    Telesport

    I konsideruar dikur si një nga talentet më të mëdha jo vetëm të Portugalisë por në botë në përgjithësi, karriera e Renato Sanchez mori një tjetër rrjedhë nga ajo që pritej fillimisht prej tij.
    I transferuar në moshën 19-vjeçare për 35 milionë euro nga Benfica te Bayern në vitin 2016, Renato Sanchez ishte padyshim ylli i ri kryesor i momentit, ku sytë e të gjithëve ishin fokusuar tek ai.
    Nga viti në vit karriera e djaloshit portugez filloi duke marrë tatëpjetën. Fillimisht u huazua te Swansea, më pas u transferua nga Bayern te Lille, ku u duk se mund të rilindte dhe të linte pas krahëve periudhën e errët që kishte kaluar. Në vitin 2022 u transferua nga Lille te PSG dhe pikërisht këtu filloi rënia e madhe.
    Sezonet në vijim, PSG e dërgoi në huazim në disa ekipe, ku tek asnjëra prej tyre nuk la gjurmë. Sot, PSG e ka huazuar sërish Renato Sanchez. 28-vjeçari portugez është huazuar për një sezon te Panathinaikos në Greqi, një ligë shumë e dobët në krahasim me aventurat e mëparshme të tij.

  • “Vajza Fest 2025”, rikthehet në jetë zemra antike e olimpizmit në Amantian ilire

    “Vajza Fest 2025”, rikthehet në jetë zemra antike e olimpizmit në Amantian ilire

    Nga Albert Vataj
    Në ditën e dytë të “Vajza Fest 2025”, Amantia u ngrit si një orakull i ringjallur, ku mijëvjeçarët u përkulën para një çasti të vetëm. Në atë amfiteatër të gurtë, ku koha ka gdhendur heshtjen e saj madhështore, tingujt e sotëm u përzien me jehonën e largët të lashtësisë. Gurët, të tharë nga shekujt dhe të rrahur nga erërat, u bënë altari i një flake të re që digjej me të njëjtin zjarr si dikur, flaka e garës, e fisnikërisë dhe e lavdisë.Në mes të këtij teatri të përjetësisë, shfaqen priftëreshat, sikur të kishin zbritur nga legjendat, duke bartur me duar të shenjta kurorat e ullirit. Fitimtarët i morën ato si një dhuratë të dritës, një lidhje të gjallë mes epokave, ku nderi i lashtësisë fshihet në gjakun dhe djersën e garuesve të sotëm.Qielli i Amantias u mbush me krahët e pëllumbave të bardhë, si simfoni e paqes që lartësohet mbi rrënoja e mbi njerëz, mbi kujtesë e mbi të ardhme. Dhe aty, në përplasjen e gurëve të ftohtë me entuziazmin e zemrave të reja, antikja u shndërrua në të tashme, ndërsa e tashmja mori pamjen e amshueshme të një miti.Amantia nuk ishte më një qytet i rrënuar, por një tempull i gjallë ku lashtësia dhe moderniteti vallëzojnë së bashku, duke rikthyer mesazhin e pavdekshëm të olimpizmit, se njeriu e gjen përjetësinë e vet jo në gurë, por në garën e shpirtit.“Dita Olimpike” në Amantia nuk qe thjesht një aktivitet sportiv, por një ringjallje e frymës së lashtësisë. Ajo u shndërrua në një përqafim mes kohëve, aty ku gurët e vjetër të stadiumit dëshmuan sërish për rrahjen e hapave të rinisë. Në mbështetje të KOKSH-it dhe drejtuesit të saj, Fidel Ylli, kryebashkiakut, Selenicë, Nertil Bellaj, Kryetari i Gjykatës së Lartë, Sokol Sadushi, etj., ky rit u bë një urë lidhëse mes garave që dikur nderonin perënditë dhe përballjeve të sotme që kremtojnë vlerat njerëzore, fisnikërinë e trupit dhe madhështinë e shpirtit.Në stadiumin e Amantias, ku dikur ilirët përjetonin solemnitetin e garës, u ndie një frymë e re: jo më për të kurorëzuar fitimtarë me dafinë, por për të ngjallur tek secili vetëdijen e pjesëmarrjes, të paqes dhe të miqësisë olimpike. Gurët e stërlashtë, që kanë parë shekuj lavdie e heshtjeje, u zgjuan nga gjumi për të duartrokitur të rinjtë që vraponin në pistë, si hije të bashkuara me dritën e një tradite që nuk shuhet.“Dita Olimpike” i dha Amantias atë që i kishte munguar prej kohësh: ritmin e zemrës njerëzore, që i jep kuptim gurëve të ftohtë, gjallërinë e trupit që ringjall mitin, dhe dashurinë për garën që e bën njeriun të kapërcejë kufijtë e tij. Në këtë rikthim të frymës antike në një format bashkëkohor, Amantia u bë përsëri ajo që ishte: tempull i garës, i bukurisë dhe i shpirtit të lirë.