Ministri i Jashtëm iranian, Abbas Araqchi, tha se vendi nuk do të kthehet në tryezën e negociatave me SHBA-në, për sa kohë që Uashingtoni nuk heq dorë nga politika e tij e kërkesave të tepërta.
Duke folur me gazetarët pas mbërritjes së tij në Mashhad të mërkurën, Araqchi tha se raundet e mëparshme të bisedimeve me SHBA-në u ndërprenë dhe nuk vazhduan, për shkak të kërkesave të tepërta të palës amerikane.
Ministri i jashtëm nënvizoi se Irani nuk do të kthehet në tryezën e negociatave për sa kohë që SHBA-të vazhdojnë politikën e tyre të bërjes së kërkesave të tepërta dhe këmbëngulin në kërkesa të paarsyeshme.
Në një deklaratë më 23 shtator, Lideri i Revolucionit Islamik, Ajatollah Seyed Ali Khamenei, foli për kotësinë e negociatave me SHBA-në, duke deklaruar: “Pala amerikane ka paracaktuar dhe shpallur rezultatet e negociatave nga perspektiva e saj, dhe kërkon bisedime, rezultati i të cilave do të ishte ndërprerja e aktiviteteve bërthamore dhe pasurimit brenda Iranit.”
Udhëheqësi e përshkroi angazhimin në negociata të tilla si ekuivalent me pranimin e diktateve, imponimeve dhe shtrëngimit të homologut. “Tani, ai (presidenti amerikan) thotë se pasurimi duhet të ndërpritet, por vetëm pak ditë më parë një nga zyrtarët e tyre deklaroi se Irani nuk duhet të zotërojë as raketa me rreze të mesme ose të shkurtër veprimi – që do të thotë se duart e Iranit duhet të jenë aq të lidhura sa nëse sulmohet, nuk mund t’u përgjigjet as bazave amerikane.”
Pas shpjegimit të tij për kotësinë e negociatave me SHBA-në, Ajatollah Khamenei dha hollësi mbi dëmet e negociatave të tilla, duke deklaruar: “Homologu ka kërcënuar se nëse nuk negocioni, kjo e ajo do të ndodhë. Prandaj, pranimi i negociatave të tilla nënkupton nënshtrim, frikë dhe dridhje – një dorëzim të kombit dhe vendit përballë kërcënimeve.”
Ai paralajmëroi se nënshtrimi ndaj kërcënimeve të SHBA-së vetëm sa inkurajon kërkesa të mëtejshme shtrënguese dhe të pafundme. “Sot ata thonë se nëse ju ndiqni pasurimin, ne do të ndërmarrim veprime; nesër, zotërimi i raketave ose të pasurit marrëdhënie – ose mungesa e tyre – me vende të caktuara do të bëhet bazë për kërcënime dhe presion për të detyruar tërheqjen.”/ Tasnim.









