Dy kulla të mbuluara me mbi 20,000 bimë, pemë dhe shkurre u kthyen jo vetëm në një simbol të dizajnit të qëndrueshëm, por edhe në një provë të gjallë se natyra mund të bashkëjetojë funksionalisht me arkitekturën urbane.
Projekti, i mirëmbajtur nga ‘kopshtarë fluturues’ të specializuar, arrin të ulë temperaturën e ambientit përreth deri në tre gradë Celsius, falë gjethnajës që filtron dritën dhe lëshon lagështi.
Përvjetori i dhjetë i Bosco Verticale u shënua me publikimin e një libri të veçantë nga studioja arkitekturore e Boerit, i cili sjell në vëmendje filozofinë pas projektit dhe ndikimin e tij në dizajnin bashkëkohor të qëndrueshëm.
Nga Dubai në Denver, nga Antwerp në Afrikë, projekte të frymëzuara nga ky koncept po përhapen me ritëm të shpejtë. Madje, arkitektura biofilike po gjen zbatim edhe në projektet e strehimit social, si në rastin e Pyllit Vertikal Trudo në Holandë, duke dëshmuar se lidhja me natyrën nuk është një luks, por një e drejtë e realizueshme për të gjithë, pavarësisht nivelit ekonomik.
Dizajni biofilik, integrimi i elementëve natyrorë në arkitekturë, është vërtetuar se përmirëson jo vetëm mikroklimën urbane, por edhe mirëqenien psikologjike të banorëve. Studimet tregojnë se lagjet e gjelbra ndikojnë në uljen e ankthit dhe depresionit, ndërsa bimësia në hapësirat e punës rrit kënaqësinë, përmirëson cilësinë e ajrit dhe zvogëlon problemet shëndetësore.
Në të njëjtën kohë, arkitektë si Vincent Callebaut po e çojnë më tej këtë vizion, me ndërtesa që përfshijnë serra, koshere bletësh, mbjellje në çati dhe sisteme inteligjente për menaxhimin e ujit. Këto projekte jo vetëm që gjallërojnë qytetin, por i shndërrojnë banorët në “kopshtarë urbanë”, duke forcuar edhe lidhjet sociale.
Arkitektura e gjelbër po gjen vend edhe në hapësira të kujdesit shëndetësor: spitali Hospiwood 21 në Belgjikë dhe Poliklinika e re në Milano janë shembuj të ndërtesave ku kontakti i drejtpërdrejtë me natyrën ndihmon në rehabilitimin dhe shëndetin mendor të pacientëve.
Që nga kopshtet tropikale të brendshme në aeroportin Changi të Singaporit, te pylli në çati i Depot në Roterdam dhe rrokaqielli ‘Tao Zhu Yin Yuan’ në Taipei, këto ‘kopshtet e banuara’ po shfaqen si zgjidhje të qëndrueshme dhe terapeutike përballë krizës klimatike dhe sfidave të shëndetit mendor.
Siç e përmblen edhe vetë Boeri:
“Natyra e gjallë duhet të kthehet për të banuar në hapësirat e destinuara për njerëzit. Asgjë më shumë, asgjë më pak.” Syri.net-iefimerida
