Në fillim thuhej se ishte fati i Zidane, kur trajneri francez, për një arsye ose një tjetër, gjithmonë arrinte të shpëtonte nga situatat e vështira. Por në këtë pikë është e drejtë ta rimarrim këtë “fat” nga kopshti i “Bernabéu” dhe t’ia japim Carlo Ancelottit, i cili, ndaj Real Sociedadit, pavarësisht disa vendimeve të gabuara dhe të përmirësueshme, arriti të siguronte biletën për finalen e Kupës së Mbretit falë një sërë episodesh të çuditshme.
Italiani është i njerëzishëm, mund edhe të gabojë. Mbrëmë në “Bernabéu”, që nga fillimi, hodhi një formacion që në fund doli se nuk ishte ideal. Camavinga pati vështirësi në mbrojtje në krahun e majtë, ndërsa Lucas ishte edhe më i dobët në të djathtin. E vetmja zgjedhje e duhur ishte Endrick, i cili shënoi, por u zëvendësua në minutën e 66-të, ndërkohë që kishte ende energji për të luajtur.
Gjithashtu, Ancelotti nuk ishte në ditën e tij më të mirë me Alaba, i cili nuk kishte ritmin e duhur dhe u bë protagonist negativ me dy autogola, përveçse ishte pjesë e aksionit të golit të tretë të Sociedadit. Edhe Lunin nuk ishte në formën më të mirë, por ndryshe nga ai, Courtois nuk mund të luante, pasi nuk ishte i disponueshëm.
Megjithatë, pavarësisht gjithçkaje, 4 gola të pësuar, një momenti ku rezultati ishte 1-3 dhe një loje më shumë efektive sesa e bukur, Real Madridi do të jetë në finalen e Sevilla. Dhe atje do të përballet me një “përbindësh”; ose Barcelona, ose Atlético Madrid.
Megjithatë, edhe pse logjika thotë se do ta ketë të vështirë, Real Madridi, dhe mbi të gjitha Ancelotti, nuk mund të përjashtohen kurrë nga gara. Sepse do të mbështeten te magjia e fanellës së bardhë, te fati që duket se nuk e braktis asnjëherë as ekipin, as trajnerin.
ANALIZA / Ancelotti gaboi ndaj Real Sociedadit, por nuk e braktisi fati…
