Qyteti i Delvinës po mbyll një nga vitet më të errëta të saj. Një vit i mbushur me dhimbje, ankth dhe sfida të jashtëzakonshme, që ka goditur rëndë këtë qytet të vogël, duke i detyruar banorët të përballen me dy fatkeqësi natyrore të njëpasnjëshme.
Pas një vere të zjarrtë, ku flakët përfshinë mijëra hektarë tokë, duke djegur ullishte, banesa, stane dhe duke rrezikuar jetën e banorëve, Delvina mendoi se më e keqja kishte kaluar. Zjarret masive krijuan panik, pasiguri dhe një plagë të thellë ekonomike e emocionale në komunitet. Shtëpi të dëmtuara, familje të zhvendosura dhe natyra e përvëluar mbetën si dëshmi e asaj periudhe të “ferrit”.
Por, vetëm pak muaj më vonë, qyteti po përballet sërish me një tjetër goditje: përmbytjet. Reshjet e dendura të ditëve të fundit kanë mbuluar me ujë përsëri qindra hektarë tokë bujqësore, kanë depërtuar në banesa, kanë dëmtuar bagëti dhe kanë rikthyer frikën e dhimbjen te banorët, të cilët ende nuk kanë kaluar pasojat e verës.
Sot, Delvina është sërish në provë. Strukturat shtetërore janë në terren, po vlerësojnë dëmet dhe po punojnë për t’i ardhur në ndihmë familjeve më të prekura. Por mbi të gjitha, banorët presin shpresë — që plagët e këtij viti të mos harrohen dhe të shoqërohen nga mbështetje reale, e jo thjesht premtime.
Ky vit ka qenë një vit i mallkuar për Delvinën, një vit që askush nuk do ta kishte imagjinuar. E vetmja lutje e banorëve është e thjeshtë:
“Si ky vit mos i ardhtë më kurrë Delvinës.”
Viti i mallkuar i Delvinës…
